0228381.indd 1 2-5-2019 13:57:11 0228381.indd 1 2-5-2019 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 25 Eigenlijk wilde hij na zijn vorige club even een jaartje niks doen en lekker bij zijn zoon gaan kijken. Maar toen Woudrichem ineens zonder trainer kwam te zitten, zag Gerrie Schaap het stiekem toch wel zitten. Inmiddels zit zijn eerste seizoen er bijna op en volgt binnenkort de tweede. “We waren er eigenlijk zo uit.” “Lekker overal voetbal kijken, dacht ik.” Maar van dat tussenjaar kwam dus helemaal niks terecht. “Ik wilde ook zien of die honger er nog was, toen belde mijn zoon.” Door het vertrek van Erwin van Breugel ontstond er ineens een vacature bij Woudrichem. “Die kreeg een pushbericht, hing aan de telefoon en zei: Dat is echt iets voor jou, die jongens gaan als de brandweer!” Schaap (57) nuchter als hij is, reageerde kalm: “Ik ga morgen wel eens even kijken.” OPGEHEVEN HOOFD Niet veel later zat de ervaren trainer met de voorzitter aan een bakje koffie en dus ging hij op onderzoek uit. “Zelf had ik er nog nooit tegen gespeeld, had ze nog nooit gezien, toen ben ik mensen gaan bellen.” Wat hij kon verwachten? “Een unieke wedstrijdbeleving.” En heeft hij die gekregen? “We begonnen goed, maar door corona hadden we veel langer nodig om fit te worden. Dus fysiek zijn we hard gaan trainen en precies op het moment dat we er echt klaar voor waren, werd de competitie weer stopgezet.” Daarna was het kwakkelen. “Eerst stonden we met twintig man op de training, nu zijn we blij als we er elf of twaalf hebben. Zoveel blessures.” Een lastige situatie, vertelt Schaap. “Vier wedstrijden achter elkaar zakten we echt door het ijs. Dat is niet leuk voor de spelers, maar ook niet voor het bestuur en de supporters.” En dus moest er wat veranderen. “We zijn wat rustiger gaan spelen, meer proberen het voetballen van de tegenstander onmogelijk te maken en van daaruit puntjes te pakken.” Die koerswijziging wierp zijn vruchten af. “In het begin riepen we allemaal: We hebben zoveel punten, dat komt wel goed. Maar het gat werd steeds kleiner. Toen hebben we het weer opgepakt, Woudrichem hoort gewoon in die tweede klasse.” Eén ding blijft daarbij het allerbelangrijkste volgens hem. “Met trots en opgeheven hoofd van het veld, dat we er alles aan hebben gedaan.” BEVALT GOED Toch blijft Schaap na zijn eerste seizoen in Woudrichem achter met een dubbel gevoel. “Gekscherend roep ik altijd dat we kampioen gaan worden, maar met een beetje geluk hadden we hoger kunnen eindigen.” Al maakte zijn moment van instappen het natuurlijk niet makkelijker. “Je moet dan niet meteen alles willen veranderen. Het is vooral kletsen met spelers, wat willen die?” In ieder geval hebben zijn jongste talenten veel minuten gemaakt. “Hopelijk kunnen we daar de komende jaren van profiteren.” Daar is hij zelf volgend seizoen zelf ook bij. “Het bevalt me gewoon hier. Een gezellige en goed geleide club met een leuke groep jongens. Die wilden ook dat ik zou blijven.” En dus denkt de inwoner van Den Bosch stiekem al een beetje vooruit. “Woudrichem staat voor vechtlust en winnaarsmentaliteit, dat moeten we iets meer afstemmen en wat stabieler in worden. En natuurlijk vaker wedstrijdjes winnen.” Ook als trainer leert hij, ondanks zijn ervaring, ieder jaar weer bij. “In het begin sta je als een mafketel te schreeuwen, dat heeft helemaal geen zin. Voetbal is een spelletje van keuzes maken, wij moeten zorgen voor wat patroontjes. Als je in deze situatie komt, dan.... En verder is het aan jullie!” De oud- -profvoetballer van onder meer Telstar, Emmen en Heerenveen verheugt zich na de handhaving alweer op een nieuw jaar in die tweede klasse. “Hopelijk krijgt de competitie een nog meer regionaal karakter, die derby’s zijn toch wel heel erg leuk!” ‘Woudrichem hoort gewoon in die tweede klasse’ Sleeuwijk zonder vrouwenvoetbal? Yvette Dekker-Schouten kan het zich eigenlijk niet voorstellen. En heel gek is dat niet, want dit jaar viert de voetbalvereniging haar 40-jarig jubileum van de damesafdeling. En als het aan de speelster van het eerste ligt, blijft dat alles nog wel even zo. ‘Damesvoetbal hoort bij Sleeuwijk’ Tijd voor een feestje, zou je zeggen. Maar dat zat er aan het begin van het jaar even niet in, vertelt Schouten. “De nieuwjaarswedstrijd wordt normaal gespeeld door de mannen, maar dit keer zouden de dames van vroeger spelen tegen het eerste van nu. Door corona hebben we dat helaas door moeten schuiven.” De voorbereidingen waren al in volle gang. “Ik had al een hele groep!” Maar van uitstel, komt absoluut geen afstel. Want 7 januari proberen ze het bij Sleeuwijk gewoon opnieuw. “Dat is een beetje de start van alle festiviteiten. We hebben ook nog een voetbalmiddag en oud-speelsters komen langs.” WAARDERING Zelf viert de 32-jarige Schouten ook een soort van jubileum. “Ik was zeven toen ik hier begon met voetballen, dus dat is ook alweer 25 jaar geleden.” Een groot verschil met hoe het tegenwoordig gaat, weet ze nog goed. “Toen begon je gewoon bij de jongens, omdat er geen meisjesteams waren, alleen senioren.” Toch maakte ze al snel de overstap naar die dames. “Vanaf mijn veertiende voetbalde ik niet meer met jongens en volgens mij was ik zestien of zeventien toen ik werd doorgeschoven naar het eerste.” Hoe anders is dat nu. “Door toentertijd het schoolvoetbal heeft het meisjesvoetbal bij ons een enorme boost gekregen, nu hebben we zeven teams en in elke leeftijdscategorie genoeg meiden.” Maar ook de Oranjeleeuwinnen op tv doen hun werk. “Dat stimuleert natuurlijk enorm. Het wordt professioneler en het niveau gaat omhoog.” Ook bij haar eigen club. “Vroeger waren we heel blij met een trainingsjasje, nu lopen ze er allemaal zó netjes bij. Dat is toch een stukje waardering.” Het eerste doet het met veel ‘echte Sleeuwijkse dames’ en dus heeft Schouten wel een advies voor de jeugd. “Hoe langer ze bij de jongens spelen, hoe beter het is. We hebben nu heel veel meiden die tussen de jongens spelen, dat is alleen maar goed voor hun ontwikkeling.” De vrouwen zijn ondertussen net zo belangrijk als de mannen, vertelt ze. “Nu krijgen wij ook gewoon een bus als we naar een uitwedstrijd moeten. Wat betreft vrouwenvoetbal zijn we ook wel een beetje het boegbeeld van de regio.” GOEDE WEG Daar draagt Schouten behalve als speelster, ook aan bij vanuit het bestuur. “Sinds vorig jaar ben ik bestuurslid, vooral voor de vrouwentak. Als er dingen spelen of er moet wat georganiseerd worden, dan komen ze bij mij.” Als kind van de club hoefde ze daar niet zo heel lang over na te denken. “Dat vond ik eigenlijk heel leuk! Ik loop hier inmiddels al zolang rond, dat ik heel veel meiden ken en precies weet wat er is veranderd.” Maar waarom houden ze het al 40 jaar vol? “Damesvoetbal hoort bij Sleeuwijk, ik weet niet beter. De liefde voor het spelletje wordt hier van generatie op generatie doorgegeven. Op zaterdagen is de kantine een mix van mannen en vrouwen, dat maakt de sfeer zo goed.” En dus is er altijd weer genoeg aanwas. “Er lopen veel talenten rond en de ervaren ‘oudjes’ stoppen ook niet zomaar, haha! Die proberen hun ervaring door te geven, die combi werkt heel goed op en buiten het veld.” Maar natuurlijk kan het altijd beter. “Het verschil tussen het eerste en tweede is nu nog best wel groot, het zou mooi zijn als dat gat wat kleiner wordt de komende jaren.” Voorlopig kunnen ze bij de club nog blijven genieten van haar fanatisme, want aan stoppen denkt Schouten nog lang niet. “Voetbal hoort gewoon bij mijn leven.” Mocht dat moment er toch ooit van komen, weet ze al wat ze wil doen. “Vroeger heb ik de jeugd nog getraind, dus misschien ga ik dat weer doen, ik blijf in ieder geval betrokken!” 0255470.pdf 1 30-11-2021 13:13:12
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=