7 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Een leven zonder Quick Boys? “Nee, dat kan ik me niet voorstellen”, zegt Jacqueline van Wolferen (36). “Van jongs af aan is Quick Boys al een ding. Zelfs mijn dochter van drie loopt al vrolijk op de club rond.” Jacqueline van Wolferen: ‘Een leven zonder Quick Boys? Dat kan niet!’ Jacqueline helpt meerdere keren per week in het clubhuis van de tweede divisionist. “Mijn man is clubhuisbeheerder, ik ondersteun hem. Wat ik doe heeft eigenlijk geen naam, dat hoeft ook niet, ik vind het gewoon leuk om te doen. En bijzonder, want mijn man heeft het beheer van het clubhuis overgenomen van zijn vader, mijn schoonvader dus.” JAN VAN WOLFEREN Jan van Wolferen, een man van de club, overleed helaas in 2019. Hij was jarenlang het gezicht van het clubhuis van Quick Boys. De club stond op de officiële website destijds uitgebreid stil bij de dood van Jan: ‘Wie kende Jan niet? Als er binnenbrandjes waren, wist Jan vrijwel altijd op minnelijke wijze de boel te sussen en de neuzen weer dezelfde kant op te krijgen. Ruzie met Jan krijgen was daarbij welhaast onmogelijk. Vele uren, week in en week uit, was hij actief betrokken bij het reilen en zeilen van Quick Boys. Vaak werd daarbij de gehele familie Van Wolferen opgetrommeld.’ Zoon Kees wilde het werk van zijn vader bij Quick Boys voortzetten. “Als Jan nog had geleefd en zelf was gestopt, had Kees het niet gedaan”, zegt Jacqueline. “Maar hij wilde het voortzetten voor hem. Uit pure liefde. Zijn vader zou trots zijn geweest, dat weet ik zeker. Hij was sowieso trots op zijn familie. Dat zei hij nooit met veel woorden, we realiseerden ons dat pas later. Na zijn overlijden zocht ik naar oude mailtjes en tussen de regels door liet hij wel blijken trots te zijn. Alleen toen zagen we het niet. Zulke dingen besef je vaak pas later.” GEWAARDEERD Eigenlijk iedereen die op Sportpark Nieuw Zuid rondloopt is gek van de club, vertelt Jacqueline. “Het is dat warme gevoel. Iedereen voelt zich thuis en gewaardeerd. Mijn man nam een keer een collega van werk mee naar Quick Boys, voor het eerst dus, en hij wist ook niet wat hij zag. ‘Wat een club joh!’, zei hij. En dat is ook zo. We maken er altijd een feestje van.” En om er daadwerkelijk een feestje van te maken, steken veel vrijwilligers de handen uit de mouwen. Ook Jacqueline. “Ik vind dat echt belangrijk, dat mensen zich thuis voelen. Het fijn hebben. We werken hard voor deze club. Mensen houden van Quick Boys. Of het nou goed of slecht gaat, zodra je bij ons binnenstapt, hangt er een bepaald sfeertje. Iedereen heeft een blauw-wit hart, het is één grote familie. Dat is toch mooi?” BRANDSCHOON Quick Boys heeft over vrijwilligers niet te klagen. “Dat bestand is enorm. Overal lopen vrijwilligers, in welke commissie dan ook. Ook heel veel stewards en mensen van de schoonmaakploeg. Als je op maandag op de club komt is het brandschoon. Dat is ongelofelijk. Maar we zijn altijd op zoek naar nieuwe enthousiaste vrijwilligers.” “Mijn dochter is drie en is al op de vereniging te vinden, met mij ging dat vroeger precies hetzelfde. Samen met mijn vader, die nu penningmeester is maar ook bij Quick Boys gekeept heeft en keeperstrainer is geweest. De liefde voor de club zit in onze familie heel diep.” “Ik ben inmiddels ook al achttien jaar vrijwilliger. “Begonnen achter de frituur, later achter de bar en nu al een tijd samen met mijn man in het clubhuis. En ja, wat doe ik? Eigenlijk van alles. Ik ondersteun Kees. We willen dat alles soepel verloopt op zaterdag. Als iemand wat nodig heeft, regelen we dat. Op zaterdag zijn we de hele dag open en ook doordeweeks regelmatig, met ontzettend veel plezier. Ik doe het echt voor Quick Boys. Ik wil dat het gezellig is. Dat mensen genieten.” De meidentak van SJC groeit en bloeit. En dat komt de Noordwijkse club niet aanwaaien. De SJC Jeugdopleiding steekt namelijk ook heel veel tijd in het vrouwenvoetbal. Al vele jaren, want de afdeling bestaat al ruim 50 jaar. “De landelijke tendens sinds corona is dat verenigingen steeds verder krimpen, maar wij groeien juist”, zegt Raymond Salman (48) trots. Meidentak van SJC groeit en bloeit: ‘Het gaat heel hard’ Salman zit in de jeugdcommissie van SJC en heeft sinds dit seizoen het meiden Onder 20 jaar onder zijn hoede. Zijn drie dochters spelen ook allemaal bij SJC. “Wij doen veel om ervoor te zorgen dat onze leden zich thuis voelen. Prestatief en recreatief voetbal gaan bij ons hand in hand.” SJC verwelkomt al jaren veel nieuwe leden en doet er alles aan om iedereen, jongens én meisjes, lang aan de club te binden en samen SJC-herinneringen te maken. “Dat begint al bij de allerjongsten met bijvoorbeeld het Snurkfestijn. Maar ook met dagjes of weekendjes weg en barbecues. Dat zijn belangrijke factoren voor ons om door te blijven groeien. Verbinden, SJC-herinneringen maken, creëren dat mensen elkaar willen helpen.” SOCIALE ASPECT In de SJC Jeugdopleiding zijn heel veel meiden actief en er zijn ook veel meidenteams in de bovenbouw. “Overal op ons prachtige sportcomplex lopen meiden rond. Door mond-op-mond reclame krijgen we steeds meer aanwas”, vertelt Salman. “Wat voor ons als club belangrijk is, is om meisjes samen te laten voetballen met jongens, zeker tot en met de Onder 12 jaar. Dat is voor de voetbalontwikkeling én het sociale aspect enorm belangrijk. De KNVB adviseert clubs ook om teams gemengd te houden tot en met de Onder 12 jaar.” “Het is de basis van wat wij aan het doen zijn. Als een meisje alleen met meisjes wil voetballen, kan dat ook, dat willen we niet in de weg staan, maar wij adviseren altijd gemengd tot en met de Onder 12 jaar. Voor het sociale, maar ook voor de weerstand en de voetbalontwikkeling. Bovendien is het in de kantine natuurlijk ook veel gezelliger als het gemengd is!” TUSSEN DE JONGENS Nieuw dit seizoen is een Onder 12 jaar team van SJC, bestaande uit alleen maar meisjes en spelend in een gemengde competitie. “Het is een mooie opmaat naar de MO13, waar ze in een meidencompetitie gaan spelen. Maar meisjes die potentie hebben om in een selectie te voetballen, krijgen die kans ook vanaf de Onder 13 jaar. Tussen de jongens.” Foto: Johanna Oskam DOORGEBROKEN Het damesvoetbal in Nederland wint al jaren aan populariteit. “Wij zijn al heel lang bezig met meisjesvoetbal, maar toen de successen kwamen van de Oranjeleeuwinnen is het helemaal hard gegaan met SJC. We zijn super trots op alle meiden. Helemaal speciaal is dat er ook meiden zijn opgevallen bij Betaald Voetbal Organisaties.” “Soomer van der Heijde speelt bijvoorbeeld nu bij Feyenoord en Wiktoria Kuprowska maakte een seizoen eerder de overstap van SJC naar ADO Den Haag en was toen inmiddels ook al speelster in de Meiden onder 17 selectie van Polen. Daarnaast volgen momenteel een aantal jeugdspeelsters trajecten bij Ajax en ADO Den Haag en spelen voor Jeugdplan Nederland bij de KNVB.” SAMEN “We zijn echt met iets moois bezig bij SJC”, vindt Salman. “Dat doen we binnen de SJC Jeugdopleiding met z’n allen. Met alle trainers, begeleiders en andere betrokkenen die zowel de jongens- als meidentak, recreatief en prestatief, van SJC al jaren laten groeien en bloeien. We combineren plezier en prestatie, zodat iedereen zich thuis voelt. Van recreatief tot en met Hoofdklasse en zelfs Divisie niveau, alle meiden zijn van harte welkom in onze jeugdopleiding om hun voetbaldroom na te jagen én vrienden en vriendinnen voor het leven te maken.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=