SHOP NOW R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M 21 André Versteeg: ‘Dat rennen langs de lijn was ik wel een beetje zat’ Na jarenlang als grensrechter bij Pelikaan langs de lijn te hebben gerend, vond André Versteeg het een keer tijd voor iets anders. En dus zit de inwoner van Zwijndrecht sinds afgelopen seizoen in het bestuur. Als secretaris en beheerder van de accommodatie. “Ik wilde graag iets blijven betekenen voor de club.” Want zoals bij iedere vereniging, komen ze ook bij Pelikaan geregeld handjes tekort. “Daarom doe ik nu ook het beheer van het gebouw. Dus reparaties of mankementen verzorgen.” Heel anders, dan zijn vorige functie, lacht de 58-jarige Versteeg. “Vanaf 2017 heb ik twee seizoenen lang bij het derde gevlagd, daarna werd ik gevraagd voor het eerste. Tot afgelopen seizoen.” Toen was het mooi geweest. “Dat rennen langs de lijn was ik wel een beetje zat.” Was hij een eerlijke grensrechter? “Ik heb het altijd naar eer en geweten gedaan. Maar als het spannend wordt, vlag je toch een beetje meer voor je eigen ploeg. Dat doet toch iedereen?” SPIERPIJN Als secretaris, ligt zijn rol wat dat betreft nu een stuk minder gevoelig. “Je bent een beetje de tikgeit van de club. Communiceren met de gemeente, andere verenigingen of vergaderingen organiseren. En natuurlijk de post verdelen. Al gaat alles tegenwoordig digitaal.” Toen zijn voorganger stopte, wisten ze hem bij Pelikaan in ieder geval snel te vinden. “Of ik die functie in wilde vullen.” Met zijn ervaring bij de club, misschien ook niet zo gek. “Mijn kinderen werden in 2003 lid en ik was destijds op dinsdag en donderdag altijd vrij op tijd bij de trainingen. Dus vroegen ze op een gegeven moment of ik de boel open kon doen. Dat is daarna zo doorgegroeid naar coördinator bij de F’jes en de E’tjes.” Versteeg werd vervolgens ook bestuurslid kantinezaken én dat terwijl zijn eigen voetbalgeschiedenis maar kort is. “Ik heb een aantal jaar in een lager team gespeeld, maar voetbalde vooral op straat. Op mijn 48ste ben ik gestopt. Ik had op woensdag nog last van spierpijn van zaterdag...” Gelukkig heeft hij dat nu niet meer, al steekt Versteeg er nog altijd net zoveel tijd in. “Je bent er toch al snel een uurtje of twaalf per week mee bezig. Daar verkijk je je wel op.” SAMEN Al maakt hem dat eigenlijk niets uit. “Het is gewoon de warmte van de club, het samen gevoel. Voor mij voelt Pelikaan echt als thuiskomen.” Niets moet, alles kan. “Je bent eigenlijk zo vrij als een vogeltje.” Of als gastheer bij het eerste, in zijn geval. “Dat doe ik ook nog sinds dit jaar! Samen met Ernst Stijnis. We ontvangen de bezoekende partij en gaan naar de uitwedstrijden.” Het omgaan met mensen, is dan ook waar Versteeg het meeste van geniet. “Om samen dingen voor elkaar te krijgen.” En iedereen een beetje te sturen, lacht hij. “Ze moeten toch doen wat je zegt, zonder er je stempel op te drukken. Kijk maar hoe je het oplost, als het maar gebeurt, zeg ik altijd.” Toch wordt dat steeds moeilijker, heeft Versteeg gemerkt. “Mensen hebben vaak geen zin of tijd om wat te doen. Die zijn te bang dat er te veel op ze afkomt. Daardoor moeten sommige vrijwilligers steeds meer gaan doen. Zo zijn we ook al een tijd op zoek naar een voorzitter...” Bang om ook zijn inzet kwijt te raken, hoeven ze bij Pelikaan voorlopig niet te zijn. “Ik blijf zeker nog lang betrokken bij de club, op welke manier dan ook!” Precies op tijd, had Heerjansdam afgelopen seizoen als team hét momentum. Strijdend voor ieder punt, bleek dat op de valreep genoeg voor handhaving in de vierde divisie. Maar veel makkelijker, wordt het dit jaar desondanks niet, denkt Wessel Barendregt als hij eerlijk is. “Het gaat sowieso weer een strijd worden.” Heerjansdam strijdt opnieuw voor handhaving in de vierde divisie Een strijd die ze bij Heerjansdam voorlopig moeten voeren, in de achterhoede van de competitie. “Onze huidige positie, geeft een beetje een vertekend beeld. We zijn beter dan waar we staan. Zonder een aantal blessures, had er zeker een punt of zeven meer ingezeten.” Want, zo vindt Barendregt (23). “We spelen leuk voetbal. Alleen zonder bepaalde jongens, missen we net dat stukje kwaliteit.” Kwaliteit die ze ook dit seizoen, hard nodig zullen hebben in de vierde divisie. “Handhaving gaat sowieso weer een strijd worden, maar het moet kunnen. Al hangt het vooral ook af van de komende wedstrijden. Alles zit nog dicht bij elkaar.” VEEL GELEERD In zijn tweede jaar bij Heerjansdam, heeft Barendregt zijn plekje in ieder geval helemaal gevonden. “Hiervoor heb ik mijn hele leven bij Barendrecht gevoetbald. Vanaf mijn vierde en als laatste in de O23.” Hij mocht zelfs even proeven aan het eerste elftal, vertelt de inwoner van Rotterdam. “Maar dat niveau was net wat te hoog.” En dus kwam Barendregt bij Heerjansdam terecht. “Ik kende hier wat mensen. Zo is het eigenlijk gegaan.” Een prima keuze, zo blijkt achteraf. “Het is een heel gezellige club, die niet alleen op prestatie gericht is.” Zelfs als je begint in het tweede, zoals bij de jongeling het geval was. “Pas na het trainingskamp, zo rond de winterstop, kwam ik bij het eerste.” Vanaf dat moment, ging het lopen, lacht Barendregt. “Het is wel heel bijzonder dat we het uiteindelijk nog hebben gered.” Hoe dat kwam? “Als team hadden we aan het einde echt hét momentum en bleven we strijden voor ieder punt.” Ook hijzelf. Al was het natuurlijk best even wennen. “Ineens speel je seniorenvoetbal, daar heb ik veel van geleerd. Qua slimmigheid of fysieke kracht.” Een flink verschil met Heerjansdam 2 en Barendrecht O23. “Dat was een megastap! Alles gaat een stukje sneller. En ballen worden niet meer zomaar blind naar voren geschoten, er wordt veel meer rust gehouden en naar een moment gezocht.” VOLWASSENER Het leverde Heerjansdam, tijdens hun debuutseizoen in de vierde divisie, uiteindelijk dus handhaving op. Via een overtuigende nacompetitie. “Eigenlijk hebben we er altijd wel vertrouwen in gehad.” Mede dankzij Ben Mierop, de toenmalige trainer. “Hij verdient echt de credits! Als een soort peoplemanager, zorgde hij er altijd voor dat de sfeer goed was en iedereen geloof bleef houden.” Zelfs toen de laatste wedstrijd bij Nieuwenhoorn, doelpuntrijk verloren ging. “Dat we ons toen nog wisten te revancheren via de nacompetitie, had puur te maken met Ben. Omdat hij ons kon blijven motiveren.” Toch zullen ze bij Heerjansdam de komende tijd, meer nodig hebben dan alleen motivatie. “We spelen nu iets te vaak de lange bal, terwijl er veel voetbal in onze ploeg zit.” En meer volwassenheid, dan afgelopen jaar. “Toen waren we misschien af en toe nog wel een beetje naïef. Opbouwen om het opbouwen en onnodig risico’s nemen. Omdat dat in de eerste klasse wel kon. Dat heeft ons flink wat punten gekost.” Daar moet door de ploeg onder leiding van Richard Elzinga, dus een middenweg in gevonden gaan worden. “Ik vind dat Heerjansdam thuishoort in de vierde divisie. Vooral ook omdat we het heel veel ploegen moeilijk kunnen maken met onze manier van drukzetten.” Barendregt draagt daaraan zijn steentje bij, als linksback. “Niet de beste voetballer, maar wel een harde werker. Iemand die graag een tegenstander opeet en goed kan koppen.” En met vijf doelpunten achter zijn naam, is van dat laatste geen woord gelogen. “Als rechtsback kom ik ook graag op en kan ik een aardig voorzetje geven, vanaf de linkerkant doe ik dat minder.” Desondanks zit de rechtspoot meer dan goed op zijn plek, bij de groen-zwarte formatie. “Voor nu wil ik vooral een vaste kracht worden bij Heerjansdam.” Maar wat nou als zijn oude club Barendrecht voor hem op de stoep staat? “Dan weet ik niet of ik het zou doen. Ik vond het daar iets te prestatiegericht, waardoor ik toen ook minder plezier had. En ik heb het hier heel erg goed naar mijn zin, dus ga hier ook niet zomaar weg!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=