SHOP NOW 19 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Voor wie van spektakel houdt, moet dit seizoen bij derdeklasser ZBC’97 zijn. De ploeg uit Zwijndrecht scoort makkelijk, krijgt veel doelpunten tegen, maar weet met enige regelmaat toch zijn potjes te winnen. En dus kan het volgens Bright Adouvi zomaar eens een mooi seizoen worden. “Het is nooit saai bij ons.” In zijn tweede jaar als hoofdtrainer van de JO13 bij VVGZ, is het voor Dennis Paans iedere training en wedstrijd genieten van zijn rol als jeugdtrainer. Zelfs nu zijn spelers een klein beetje in de puberteit beginnen te komen. “Kinderen zien ontwikkelen, is het mooiste wat er is!” Bij ZBC’97 is het dit seizoen nooit saai ‘Ik zou het mooi vinden om ooit bij een BVO te werken’ Toch zou de centrale verdediger dat soms misschien liever anders zien, begint hij zijn verhaal. “Als we blijven werken aan het verdedigen, dan gaan we een leuk seizoen tegemoet. Dan kunnen we zeker hoog eindigen.” Want met een plaats in de middenmoot, had er volgens de 26-jarige Adouvi meer ingezeten. “Aan het begin van de competitie hadden we hier zeker tevreden mee geweest, nu overheerst het gevoel dat we een aantal keer onnodig hebben verloren.” Een hogere positie, had dus zomaar gekund. “We willen sowieso in die derde klasse blijven, maar als het dubbeltje een paar keer de goede kant opvalt, kunnen we echt met de top meedraaien!” PLEZIER In zijn vierde seizoen bij ZBC’97, heeft Adouvi het plezier in voetballen weer helemaal gevonden, vertelt hij. “Er zit nog heel veel rek in dit team, dat zie ik. De laatste jaren zijn we groeiende. Die uitdaging, houd ik van.” En kan hij meer dan goed gebruiken. “Hiervoor speelde ik bij Papendrecht in het eerste, maar na een tijdje raakte ik het plezier kwijt en ben ik zelfs een jaartje gestopt.” Hoe dat kwam? “Dat had puur met leeftijd te maken. Ik was nog best wel jong en wilde gewoon andere dingen doen. Voetballen vond ik op dat moment niet zo leuk meer.” Al duurde dat niet lang. “Ik miste het voetbal toch wel...” Gevraagd door Kenneth Klaverweide, kwam Adouvi vier jaar geleden dus bij ZBC’97 terecht. Spijt, heeft de inwoner van Papendrecht van die keuze geen seconde. “Alles wat je nodig hebt, wordt hier voor je geregeld. Het is echt een persoonlijke en warme club.” Maar wel eentje die Adouvi op voorhand nog niet kende, is hij eerlijk. “Het zit toch een beetje verstopt achter Pelikaan.” Inmiddels competitiegenoot van de grote buurman, doen ze er in ieder geval alles aan om dat beeld te veranderen. “Het is mooi om te zien dat zo’n klein clubje zo kan groeien. En met de spelers die we hebben, kan het alleen maar mooier worden!” Onder begeleiding van een vakkundige staf. “Onze trainer is een echte peoplemanager, die zorgt dat iedereen tevreden is. Met een assistent, die tactisch sterk is.” VEEL ENERGIE Een club voor de toekomst dus, al blijft Adouvi zijn hoofd breken over het aantal tegengoals. “Vorig seizoen kregen we er ook al te veel. Maar als we wisten hoe we het op moesten lossen, hadden we het al wel gedaan.” Aan zijn eigen inzet, als verdediger, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik speel graag duels en probeer het team altijd aan te moedigen om lekker veel energie te brengen. Fel op de bal en de tegenstander opvreten, dat is hoe ik speel.” Gelukkig is Adouvi na een lange blessure, nu ook daadwerkelijk weer in staat om dat te doen. “Afgelopen jaar heb ik alleen de laatste twee wedstrijden meegedaan, vanwege een gescheurde achillespees. Gelukkig gaat dat nu weer goed.” Al merkt de Papendrechter daar soms nog wel wat van. “Ik loop iets anders, dus mijn spieren moeten af en toe nog wennen. Daardoor had ik laatst last van mijn hamstring.” Als zijn lichaam het toelaat, kunnen ze in Zwijndrecht voorlopig nog wel even van hem genieten. “De komende jaren speel ik lekker bij ZBC’97. Er zit nog genoeg rek in het team, om te blijven groeien. Daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen en onderdeel van zijn!” Het is dan ook iets, waar Paans (39) inmiddels alweer een aardig tijdje mee bezig is. Twaalf jaar om precies te zijn. “Ik ben begonnen bij de mini’s, als vader van een zoon. Daarna ben ik meegegaan naar de F’jes, JO10, JO11 en nog een jaartje JO14. Om vervolgens assistent te worden bij de JO13.” Inmiddels bezig aan zijn tweede seizoen als hoofdtrainer, geniet de VC2-trainer als nooit tevoren. “Dit is een heel leuke leeftijd! Ze gaan van klein veld naar groot veld en komen net een beetje in die puberteit.” STRUCTUUR Bij de club waar Paans zelf ook nog altijd actief is. Als voetballer. “Ik voetbal sinds mijn tiende bij VVGZ. Vroeger voornamelijk in het vierde, tegenwoordig bij het zevende.” Tussendoor voetbalde hij ook nog even bij Groote Lindt, al keerde de inwoner van Zwijndrecht snel weer terug op het oude nest. Een toekomst als trainer, had Paans destijds nog niet voorzien. “Dat had ik nooit verwacht, om eerlijk te zijn...” Maar met een zoontje dat op voetbal ging, kon hij eigenlijk niet anders. “Als vader met een voetbalachtergrond, word je dan trainer. Zoals dat zo vaak gaat.” En in zijn geval, met succes. “Dan wordt het steeds leuker en leuker.” Want, zo vertelt Paans. “Kinderen zien ontwikkelen, is het mooiste wat er is. Dat is voor mij het leuke van jeugdtrainer zijn.” Maar niet alleen op voetbalgebied, legt hij uit. “Ik probeer ze ook een bepaalde mentaliteit mee te geven. Een stukje structuur. Bijvoorbeeld dat ze altijd op tijd moeten komen.” Naast een leuke training natuurlijk. “Als je dat dan terugziet in wedstrijden, zijn dat gouden momenten!” Paans zit voorlopig dan ook uitstekend op zijn plek. “De leeftijd van de JO13 past het beste bij mij. Wat dat betreft is de opbouw ook goed geweest. Begonnen bij de mini’s en dan steeds een jaartje ouder.” DROOM En inmiddels uitgegroeid tot meer een peoplemanager, zoals Paans zichzelf noemt. “Niet al te streng, maar wel duidelijk. En fanatiek, in positieve zin.” Al te veel coachen, zal je hem in balbezit dan ook niet zien of horen doen. “Ik vind dat ze vooral zelf oplossingen moeten vinden.” Al helpt hij zijn spelers daar natuurlijk wel bij. “Door een wedstrijdplan te verzinnen. Het liefste met hoog drukzetten. Vaak laat ik de spits dan kijken wie de minste opbouwer is bij de tegenstander, zodat onze drie aanvallers die vrij kunnen laten.” Maar dat lukt natuurlijk alleen, als daar doordeweeks ook daadwerkelijk op wordt getraind. Al probeert Paans alle elementen tijdens zijn trainingen mee te pakken. “Van techniek, tot aan positiespel en een overtal uitspelen.” Waar haalt hij zijn inspiratie vandaan? “Door de jaren heen heb je natuurlijk een hoop oefeningen gezien. En ook vanuit de club, hebben we daar een app vol oefenstof voor.” Toch zit daar nog wel ruimte voor verbetering, vindt Paans. “We zijn druk bezig, samen met alle selectietrainers, om wat meer één lijn uit te stippelen qua trainingen binnen VVGZ. Een soort rode draad.” Want als jongen van de club, zet hij zich daar maar wat graag voor in. Al heeft de jeugdtrainer ook zo zijn eigen ambities. “Ik wilde ooit, net als ieder ander kind, profvoetballer worden. Dat gaat hem niet meer worden, maar ik zou het mooi vinden om ooit bij een BVO te werken. Dat is toch wel een droom van mij.” En dus zal Paans extra trainerspapieren moeten gaan halen. “Het plan is er wel, alleen weet ik nog niet wanneer. In ieder geval niet binnen nu en twee jaar.” Op vijf minuten fietsen van het sportpark, heeft hij het als trainer van VVGZ dan ook nog altijd uitstekend naar zijn zin. “En ik ben hier nog lang niet uitgeleerd!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=