22 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M ‘Klimaat creëren waar spelers fouten willen maken’ Najaarskampioen in de hoofdklasse en derde in divisie 7. Suleyman Koyuncu en Nick Schildkamp beleefden met VVGZ JO17 een mooi en leerzaam seizoen. Maar zonder plezier, kun je niet presteren. “Ons eerste doel was om dat er weer terug in te krijgen.” Want na een iets minder jaar, konden Schildkamp (22) en zijn collega aan de bak. “Vorig seizoen liep het niet zo lekker bij deze groep, het plezier zat er niet meer zo in. Dus ons eerste doel was om dat er weer in te krijgen. Daarna konden we pas gaan presteren.” Maar hoe doe je dat? “Door gewoon goed en lekker te trainen. Veel partijspelletjes, want uiteindelijk voetbal je om te winnen.” Ook al heb je allemaal verschillende karakters. “Jongens kunnen zelf na gaan denken over oplossingen, dat is het leuke aan deze leeftijd. Ze durven meer te zeggen. Daardoor kun je ze ook echt meenemen in de manier van spelen, ga je wedstrijden winnen en komt het plezier vanzelf.” ONTWIKKELEN Over die speelwijze, weidt de jongeling graag wat verder uit. “Positioneel goed staan, van linie naar linie. Maar ook opbouwen, in plaats van de lange bal.” Ooit begonnen onder de vleugels van zijn vader, dacht Schildkamp zelf als voetballer ook altijd al meer dan gemiddeld na over het spelletje, herinnert hij. “Toen mijn vader vroeg of ik hem eens wilde ondersteunen, merkte ik al snel dat ik het wilde blijven doen. Dat is ondertussen uitgegroeid tot een passie.” Zo hevig, dat de inwoner van Hendrik-Ido-Ambacht inmiddels in een vriendenteam speelt bij VVGZ en zich volledig focust op het trainen. “Je leert omgaan met jeugdspelers én mensen. Eerst de mens, daarna pas de voetballer. Dat is voor mij eigenlijk het mooiste. Die jongens zien ontwikkelen en meer zelfvertrouwen geven.” Beter worden en ze daar zelf plezier in zien hebben. “Twee jongens van ons hebben al hun debuut gemaakt in het eerste, dat maakt me trots.” Al gaat dat natuurlijk niet vanzelf. “Op maandag werken we met een fitnesscoach, vooral aan de conditie, woensdag staat vaak in het teken van positiespel en een tactische partij.” En die aanpak, wierp dus zijn vruchten af. “Niemand had deze resultaten verwacht, maar dat kan alleen als je blijft ontwikkelen.” Op allerlei fronten. “Als team zijn we echt een eenheid geworden, we konden blijven strijden.” VERPLAATSEN Puur door het geven van vertrouwen en bepaalde handvaten. “Dan groeit het zelfvertrouwen vanzelf mee! We hebben dit seizoen heel veel complimenten gehad over onze opbouw, van ouders, maar ook van iemand van de KNVB. Die ontwikkeling, zowel qua team als individu, maakt me het meeste trots.” Zijn verleden als voetballer, helpt hem daarbij, denkt Schildkamp. “Je kunt jezelf daardoor beter in spelers verplaatsen, doordat je een bepaalde ervaring hebt. Voetbalinhoudelijk maakt het geen verschil, wel in hoe je het kunt overbrengen. Dat koppel je toch terug naar jezelf, hoe jij het toen hebt opgepakt.” Het maakt van hem naar eigen zeggen een eerlijke trainer, met een zachte hand. “Iedereen krijgt een gelijke kans. We proberen een klimaat te creëren waar spelers fouten mogen én willen maken. Want dan word je beter.” Inmiddels in het bezit van zijn UEFA C, barst Schildkamp van de ambities. Al doet hij het rustig aan. “Stapje voor stapje wil ik steeds naar een hoger niveau. In de toekomst zie ik het wel zitten om bij een BVO in de jeugd aan de slag te gaan, maar eerst gaan we volgend seizoen mee naar de JO19. Om die jongens weer door te ontwikkelen.” Want uiteindelijk blijft dat, natuurlijk het belangrijkste. “Het gaat niet om mij, de spelers staan op nummer één. Als die zich ontwikkelen, doe je dat zelf automatisch ook!” Na omzwervingen bij Sparta Rotterdam en SC Feyenoord, keerde Jesse van Wingerden een aantal seizoenen geleden terug bij de club waar het voor hem allemaal begon. En inmiddels is de twintigjarige multifunctionele speler niet meer weg te denken uit de basiself van tweedeklasser VVGZ. “Ik kijk met een positief gevoel terug op dit seizoen!” Jesse van Wingerden kende een goed seizoen met VVGZ Ondanks dat de ploeg dus werd uitgeschakeld in de eerste ronde van de nacompetitie. “Vorig jaar gebeurde het ook en ik denk dat het altijd wel jammer is. Helemaal omdat ik het gevoel had dat het niet per se een terechte uitschakeling was.” Desondanks is Van Wingerden trots op de behaalde prestaties. “We zijn toch vierde geworden, in een best wel goede competitie. In sommige wedstrijden hadden we misschien meer punten kunnen pakken, dan hadden we nog iets meer bovenin mee kunnen doen. Nu was het gat met plek drie best wel groot.” COACHEN Met de club waar Van Wingerden als kind ooit begon. “Ik was vier toen ik bij VVGZ ging spelen, tot de F1, daarna werd ik gescout door Sparta Rotterdam.” Na een succesvolle stage, maakte de inwoner van Zwijndrecht de overstap naar Het Kasteel. “Daar heb ik uiteindelijk twee seizoenen gespeeld, voordat ik hier weer terugkeerde.” Via SC Feyenoord, streek Van Wingerden opnieuw neer bij VVGZ. “Bij Feyenoord heb ik in totaal drie jaar gevoetbald, maar ik merkte toch dat ik iets miste. Ik wilde weer graag met mijn vrienden gaan voetballen, dat ben ik hier toen in de B1 gaan doen.” En zonder spijt. “Daarna heb ik nooit meer ergens anders gevoetbald. VVGZ is gewoon een fijne club, altijd gezellig en ik ken ondertussen zo goed als iedereen. Al mijn vrienden voetballen ook in het eerste of het tweede.” Hijzelf inmiddels dus ook. “Dit was mijn derde seizoen bij de senioren. Hiervoor heb ik nog twee jaar in het tweede gespeeld, daar mocht ik op mijn zeventiende al wedstrijden spelen.” Hoe dat voor hem was? “Dat ging hartstikke goed! Daardoor wilden ze dat ik ook echt definitief aan zou sluiten. Dat zag ik zelf ook wel zitten.” Toch was het even wennen, is Van Wingerden eerlijk. “Het grootste verschil tussen de jeugd en de senioren is toch wel het coachen. Dat gebeurt in de jeugd eigenlijk veel te weinig. Daarnaast zijn tegenstanders ook gewoon veel slimmer, bijvoorbeeld met loopacties.” Gelukkig gaat dat nu beter. “In je eerste jaar heb je denk ik altijd wel dingen die lastig zijn, maar ik vind dat ik het goed heb opgepakt.” EÉN POSITIE Niet voor niks is Van Wingerden dan ook een vaste basisklant, in het elftal van trainer Dimitri Hooftman. Op allerlei posities, begint hij zelf al te lachen. “Ik ben een speler die eigenlijk overal wel uit de voeten kan, daarom heb ik dit jaar ook wel zo’n beetje overal gestaan. Vooral achterin en op het middenveld.” Hoe dat is voor hem? “Soms wel lastig, omdat je op beide plekken natuurlijk iets anders moet doen. Rechtsback, is bijvoorbeeld totaal niet te vergelijken met spelen op zes.” Richting de toekomst zou Van Wingerden dat dan ook wel graag anders willen zien. “Als ik mezelf echt kan focussen op één positie, kun je jezelf daar ook beter ontwikkelen.” Onder leiding van Hooftman dus. “Dimitri is een goede, maar ook leuke trainer. Zeker als je kijkt hoe hij met de groep omgaat. Trainingen zijn ook altijd gevarieerd.” En de jonge oefenmeester staat open voor feedback, vertelt Van Wingerden tot slot. “Hij luistert echt naar de groep. Als we zelf nog ideeën hebben voor een wedstrijd of in de rust, laat hij ons ook altijd aan het woord en kijken we samen of het wat is of niet.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=