R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M 21 Tino Smolders is er vroeg bij als trainer Of hij later een toptrainer wordt zal de tijd leren, maar Tino Smolders is er als trainer in ieder geval vroeg bij. De 17-jarige speler van de JO19-1 van Z.V.V. Pelikaan probeert zijn kennis en enthousiasme over te brengen op de MO15 van de Zwijndrechtse club. Tino Smolders speelt met de Pelikaan-meisjes op het tweede kunstgrasveld tegen Nieuw-Lekkerland en als de jonge trainer voor de wedstrijd even de aandacht vraagt van zijn speelsters om de laatste details door te spreken heeft hij die aandacht. “Dat gaat heel natuurlijk”, zegt Smolders een paar dagen eerder. “Die meiden zijn allemaal erg leergierig. Ze maken lol met elkaar, maar kunnen ook heel serieus zijn.” Dat Smolders als trainer langs de kant staat is voor hem de gewoonste zaak inmiddels. Hij was zelf nog pupil toen hij aansloot als trainer van de JO9-3 van VVGZ, waar hij destijds speelde. “Ik vond het leuk om ouders te helpen en mijn ervaring over te brengen op de jonge kinderen. Ik ben al jaren trainer. Ook toen ik vier jaar geleden ben overgestapt naar Pelikaan ben ik het blijven doen.” Inmiddels heeft Smolders, die dit schooljaar examen moet doen voor het VWO, de meisjes onder 15 onder zijn hoede. “Vorig seizoen hadden we nog geen MO15”, vertelt hij. “Dit is een nieuw team met meisjes die zijn doorgestroomd uit de MO13, waar ik vorig seizoen mede-trainer van was, en een aantal nieuwe meisjes. We zijn dit seizoen in de eerste fase begonnen in de eerste klasse, maar dat bleek nog net iets te hoog. We spelen nu in de tweede klasse en dat gaat ons beter af.” “Meisjesvoetbal is niet te vergelijken met jongensvoetbal”, legt Smolders uit. “Jongens voetballen vaak vanaf hun vierde, vijfde of zesde, meisjes beginnen vaak later. Dat vergt ook een andere manier van trainen waarbij de nadruk ligt op het aanleren van basisvaardigheden. Het aannemen en passen van de bal, maar ook het leren in positie spelen in het veld.” Smolders probeert daarbij ook zijn eigen stempel te drukken op het spel van zijn meiden. Hij is een fervent tegenstander van het spelen van de lange bal en streeft naar verzorgd voetbal van achteruit. “Bij veel meisjesteams wordt de bal lukraak naar voren geschoten. Er zit weinig idee achter. Ik wil voorkomen dat deze meiden dat ook doen. Rustig opbouwen, zoeken naar de vrije vrouw. Ik geniet ervan als ik zie dat we daarin progressie maken.” Duidelijk is ook dat Smolders graag verder wil in het trainersvak. “Ik wil graag mijn UEFA C-trainersdiploma halen, maar dat kan pas vanaf je achttiende. Waar mijn eindstation is als trainer, dat weet ik niet. Wie weet zien ze me nog wel eens terug als hoofdtrainer van een goede amateurclub.” Voorlopig richt hij zich ook op zijn eigen spelerscarrière. Als spits van de JO19-1 van Pelikaan laat hij goede dingen zien. “Ik ben geen goalgetter, maar meer een aanspeelpunt. Ook volgend seizoen ben ik nog junior. Mijn doel is om een plaatsje in de seniorenselectie van Pelikaan te bemachtigen.” Angelo Geerlings maakte zich dit seizoen met Heerjansdam 2 op voor een degradatiestrijd, maar de promovendus presteert in de reserve hoofdklasse boven verwachting. “Het wordt tijd om onze doelstelling bij te stellen.” Oefenmeester Angelo Geerlings bereidt zich tot in de puntjes voor Voor de thuiswedstrijd tegen Papendrecht 2 worden de spelers van Heerjansdam weer volledig bijgepraat door de Zwijndrechtse oefenmeester. Geerlings krijgt assistentie van zijn monitor. Opstelling, speelwijze, analyse van de tegenstander, ze komen allemaal in rap tempo langs. “We maken bij Heerjansdam vaak gebruik van videobeelden”, zegt Geerlings. “Op ons hoofdveld staat een videosysteem. Met beelden is spelers nog duidelijker te maken wat we als trainers bedoelen en willen zien.” En dat is goed, verzorgd voetbal van achteruit. Geerlings, die zelf voetbalde bij DFC, Amstelwijck Oranje Wit en VVGZ, vertelt dat hij helemaal op zijn plaats is sportpark Molenwei. “Deze club ademt voetbal. Datzelfde geldt voor het clubgebouw. Het is wat ouder, maar het oeroude voetbalgevoel druipt er vanaf.” Bij VVGZ wees Henk van den Adel hem erop dat hij wel eens voor het trainersvak geboren zou kunnen zijn. “Hij had gelijk want ook als speler was ik 24/7 met voetbal bezig. Ik was altijd aan het coachen in het veld.” Bij VVGZ had hij eerst de onder 19 onder zijn hoede, daarna het derde (selectie-)elftal, waarmee hij in twee jaar tijd van de reserve derde klasse naar de reserve eerste klasse promoveerde. Vervolgens was hij trainer bij Groote Lindt en de buren van Pelikaan waar hij het tweede elftal onder zijn hoede had en vorig seizoen de onder 23. “De rode draad is dat ik het erg leuk vind om spelers te helpen bij hun ontwikkeling. Ik vind het mooi om te zien dat die gasten vooruitgang maken. Ook bij Heerjansdam ligt de nadruk op ontwikkeling. Presteren is een onderdeel van die ontwikkeling.” De inkt van de handtekening van Geerlings’ contract op de Molenwei was nog maar net droog toen de trainer zijn toekomstige pupillen promotie zag afdwingen naar de reseve hoofdklasse. “Het was de dag van het kampioenschap van Heerjansdam 1. Ineens klonk er vanuit een hoek bij het veld een gejuich op bij de jongens, want de concurrent bleek te hebben verloren.” Het betekende wel dat Geerlings met zijn nieuwe team meteen voor een aardige krachtproef staat. “De doelstelling was bij het begin van het seizoen ook handhaving”, reageert hij. “We staan momenteel echter derde, dus ik ben bang dat die doelstelling op de langere termijn niet geloofwaardig is.” Spelers en team beter maken staat echter voorop voor Geerlings, die veel spart met zijn assistent en hoofdtrainer Ben Mierop. “Ook ik ben mezelf nog volop aan het ontwikkelen. Het halen van mijn UEFA B-diploma staat in mijn planning en natuurlijk heb ik de ambitie om later de stap naar een eerste elftal te maken. Ik maak geen haast. Ik ben perfectionistisch ingesteld en wil eerst alles goed in de vingers hebben. Trainer zijn is een ontwikkelingsvak.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=