22 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Zwijndrechtse derby met mooie sfeeracties Na jaren werd dit seizoen eindelijk weer de beladen Zwijndrechtse derby tussenPelikaan enVVGZafgewerkt. AdcoBakker, eenVVGZ’er in hart en nieren, zorgde tijdens de laatste editie voor een prachtige sfeeractie. Zijn ploeg boekte een sensationele 4-2 overwinning. Eerder in het seizoen, op 5 november om precies te zijn, zorgde het publiek van Pelikaan nog voor een fraaie sfeer op het complex. “Ik zei tegen vrienden op de club: daar moeten wij toch echt wel overheen, dit kunnen wij beter”, aldus Bakker. “We doen niet vaak zo’n sfeeractie, maar het is voor zulke speciale wedstrijden altijd wel leuk om te doen. Daaraan merk je dat deze wedstrijden écht leven.” Bakker regelde een enorm spandoek van vijftien bij vijf meter, haalde de clubvlaggen onder het stof vandaan en zorgde voor bakken met vuurwerk. De rook van de fakkels was op 25 maart, toen de derby werd afgewerkt bij VVGZ, goed te zien in de omgeving van het speelterrein. “Geweldig, toch?”, aldus Bakker, die acht weken voor de derby al begon met de voorbereidingen. “We hebben geld ingezameld en spullen ingekocht. We wilden echt uitpakken voor deze wedstrijd.” Dat lukte. VVGZ zorgde voorafgaand aan de wedstrijd voor een kippenvelmoment langs de lijn. Pelikaan wilde zich revancheren na de 1-2 nederlaag van eerder dit seizoen, maar het was VVGZ dat er met de overwinning vandoor ging. Onder leiding van scheidsrechter Roelof Luinge bleven de punten bij VVGZ. VVGZ en Pelikaan zijn al jarenlang elkaars grootste rivalen. In het verleden RonSchot speelt zelf al jarennietmeer,maar is toch nog altijd nauw betrokken bij het vriendenteam. Familie is misschien een zwaar woord, maar daar lijkt het inmiddels wel op.” Bij het zevende van VVGZ staat plezier voorop Of we hem de titel ‘coach’ kunnen toeschuiven? “Haha, dat zou echt teveel eer zijn, hoor. Ik noem mezelf eerder de ceremonieel begeleider. Als het uitkomt, coach ik wat. Maar heel veel verder dan de opstelling bepalen gaat het niet. Het belangrijkste is om de emoties tijdens de wedstrijd in toom proberen te houden. De meeste jongens hebben op een dusdanig niveau gevoetbald, dat echte coaching niet nodig is.” Schot begeleidt de spelers van het huidige zevende team al jaren. Dat begon al in de jeugd, toen hij diverse spelers van zijn team onder zijn hoede had. “We zijn al jaren aan elkaar verbonden”, zegt Schot. “Dat zorgt ervoor dat het steeds hechter wordt. Familie is misschien een zwaar woord, maar daar lijkt het inmiddels wel op. We delen vrijwel alles met elkaar.” Het is de kleedkamerhumor die de spelers van het zevende team van VVGZ bij elkaar houdt. “De flauwe grappen, het elkaar in de zeik nemen”, aldus Schot. “Een voorbeeld? Het lullige is dat die dingen juist zo grappig zijn als je erbij bent geweest. De mooiste momenten hebben we meegemaakt op trainingskamp. Dan is het gewoon een weekend lang grappen en grollen.” Maar juist de verdrietige momenten in het leven maakt de band van het zevende elftal van VVGZ uniek. “Ook in ons team hebben we natuurlijk vervelende dingen meegemaakt, zoals het overlijden van mensen rond ons elftal. De saamhorigheid op zulke momenten is echt heel mooi. Iedere speler vindt steun bij ons. Dat merk je ook als andere spelers bij ons meedoen. Iedereen vindt het leuk om bij ons mee te doen en wordt meteen goed opgevangen.” Het liefst zou Schot zelf ook nog op het veld staan. De zestiger is echter al ruim dertig jaar geleden gestopt. “Ik was drie maanden per jaar geblesseerd, dat vond mijn baas op een gegeven moment niet zo leuk. Sindsdien ben ik begeleider. Je wil niet weten hoe vaak ik de laatste jaren aan een rentree heb gedacht, maar inmiddels is dat wel weg. Toch kriebelt het iedere zaterdag weer om zelf tegen een balletje te trappen. Gelukkig heb ik als begeleider van het elftal nu een leuke afleiding. Hier hoop ik nog wel een paar jaar mee door te gaan.” De spelers van het elftal zien hun voetbalpensioen echter ieder jaar weer wat dichterbijkomen. Inmiddels speelt het elftal in de vijfde klasse en staat het regelmatig oog in oog met jonge, gretige spelers. “Maar toch is het af en toe echt niet onaardig wat we laten zien. Je merkt dat de spelers lekker tegen een balletje kunnen trappen. Heel soms is dat ook nog wel genieten. Maar als we niet kunnen genieten van het voetbal, dan maken we er gewoon een gezellige dag van. Het is iedere zaterdag weer feest bij ons team.” Foto: Shane Winsser speelden beide clubs op hetzelfde terrein, waar de rivaliteit begon. “Het is wel een beetje vergelijkbaar met Feyenoord-Ajax”, aldus Bakker. “Dit is voor mij met afstand de mooiste wedstrijd van het jaar. Voor mij is er maar één club en dat is VVGZ. Met Pelikaan heb ik helemaal niks, daar heb ik een hekel aan.” Bakker is een geboren VVGZ-jongen. “Ik loop hier al vanaf mijn vierde rond. Mijn moeder voetbalde hier, dus begon ik in de F-pupillen. Ik kom hier al sinds ik kan lopen. De club is echt in mijn hart gaan zitten.m en dat zal altijd zo blijven.” Bakker zette zich de laatste jaren dan ook veelvuldig in als vrijwilliger bij de club. “Momenteel zorg ik ervoor dat de lijnen iedere week weer op het veld staan. Dat is hartstikke leuk om te doen. Behalve als het slecht weer is, haha. Dan blijf ik liever binnen.” Bakker hoopt nog veel derby’s te kunnen meemaken. “De laatste jaren speelden we niet tegen elkaar en doen dacht ik: gelukkig hoeven we die klerelijers niet te zien.Maar het is dan ook wel weer jammer als de derby niet gespeeld wordt. Dit is namelijk echt het hoogtepunt van het seizoen. VVGZ-Pelikaan is de mooiste wedstrijd van het jaar.” Foto: Shane Winsser Foto: Shane Winsser
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=