15 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Hoekenees Jeffrey van denBos (34) besloot eind 2021met onmiddellijke omgang te stoppenmet het voetballen bij zijn geliefde clubHVC’10. “Thuis op de bank kreeg ik net als twee jaar geleden een geleidheids aanval. Dit heeft temakenmet een soort kortsluiting in je hoofd. Ik was centrale verdediger enmoest daardoor veel koppen. Ik heb een jong gezin en heb er toen voor gekozen geen risicomeer te nemen en vervroegdmijn carrière te beeingd.” Hoek van Holland: Als kleine jongen ben ik als zes jarige begonnen bij de Hoekse Boys. Op mijn 15e speelde ik al in het tweede elftal en in mijn eerste seizoen werden we kampioen. Als afsluiting van het seizoen speelde ik voor de Flynth Westland cup samen met mijn vader mister Hoekse Boys, John van den Bos. 750 wedstrijden heeft mijn vader gevoetbald voor de Boys. Als A-junior ben ik gaan voetballen bij SVV uit Schiedam. Het was supergaaf om dat samen met Leroy Smits en Remco Koorneef, ook twee echte Hoekse jongens, te mogen bleven. Ik heb twee mooie jaren gehad met voetballen tegen clubs als NAC, FC Utrecht en Sparta. Daarna heb ik zeven jaar gevoetbald bij ‘s-Gravenzande SV en na de fusie voor FC ‘s-Gravenzande. ,,Dat waren supermooie jaren, waarin we zelfs promoveerden naar de hoofdklasse. Mooi was ook dat de clubmij, ondanks dat ik al had aangeven terug te keren naar HVC’10, nog minuten heeft laten maken in de oefenwedstrijd tegen Premier League-club Swansea City. Daarna heb ik jaren gevoetbald met veel plezier in de Hoek bij mijn club HVC’10. Voetbal speelde namelijk een belangrijke rol in mijn leven. Van kleins af aan zat ik al op voetbal en heb hierdoor ook veel vrienden leren kennen op het voetbalveld. Met veel vrienden heb ik jaren samen gevoetbald. De trainingen en wedstrijden waren één groot feest. Zonder iemand te kort te doen, vind ik dat de promotie naar de eerste klasse met HVC’10 een echt geweldige ervaring was. Wij hebben toen een unieke prestatie neergezet in de Hoekse voetbalhistorie en dit met een team vol vrienden die voor elkaar door het vuur gingen. Eén ding is zeker: Het “Guiness Book of records” van drie scorende broers in één voetbalwedstrijd zal niet meer door HVC’10 geëvenaard of verbroken worden. Dat gebeurde in de wedstrijd Soccer Boys -HVC’10 (0-5) op 17 september 2016. ,,Ik heb samen met mijn twee broers in het eerste elftal van HVC’10 mogen spelen. Dat pakt niemand ons meer af.” Ik heb mogen trainen onder goede trainers. Robin Knoester, Frans Dane en Paul van de Zwaanwaren inmijn ogen echte vakmensen. Maar wanneer is een trainer goed en wanneer is die minder goed? Het gaat om het gevoel wat je hebt bij een trainer. In dat opzicht heb ik bij bijna elke trainer wel een goed gevoel gehad. Op dit moment ben ik trainer van mijn zoontje. Mijn andere zoontje voetbal bij de kabouters. Ik vind het fantastisch om met kinderen aan de slag te gaan en hen iets bij te leren. Het is leuk om te zien dat dingen snel opgepakt worden en dat heel veel spelers gedreven zijn. Daarnaast lijkt het mij leuk om via een andere weg mijn steentje bij te dragen binnen de club, op wat voor vlak dit is zal de toekomst moeten uitwijzen. HVC’10 is een gemoedelijke clubmet een prachtig nieuw complex. Alleen voor het complex al zou ik een wedstrijdje komen bezoeken. Daarnaast is het een vereniging die bezig is om zijn jeugdopleiding naar een hoger plan te tillen. Dit wordt onder andere gedaan door verschillende eerste elftalspelers die proberen hun ervaringen te delen. Binnen HVC’10 word je gewaardeerd zoals je bent en dat is het belangrijkste wat er is. Bij bijvoorbeeld een slechte wedstrijd ben je nog steeds dezelfde persoon als voor die wedstrijd, je wordt niet anders aangekeken. Daarom is dit de ideale familieclub, een club die heel veel warmte en plezier uitstraalt. Eerst wil ik graag weer honderd procent fit worden. Wij hebben dit jaar het huis van mijn moeder gekocht en dat heeft veel tijd gekost. Mijn vrouw en ik hebben drie jonge kinderen dus we hebben het lekker druk. Elke thuiswedstrijd zit ik nu met mijn zoontje op de tribune en kom ik mijn opa, die terreinknecht is, vaak tegen. Natuurlijk mis ik de wedstrijdspanning en de derde helft. Ik was geen trainingsbeest en vind het nu lekker om er thuis te zijn voor mijn gezin. En misschien trek ik ooit mijn voetbalschoenen wel weer aan om lekker met vrienden een balletje te trappen. Van den Bos moest noodgedwongen met voetballen stoppen Caribisch avontuur voor Otmar van Deventer Hoekenees Otmar van Deventer vertrok begin 2022 met zijn gezin naar Aruba. Zo komt, in ieder geval voorlopig, een einde aan een lange periode van Otmar in het blauwzwart. Hij speelde eerder in de jeugd bij VV Hoek van Holland en keerde in 2009, na omzwervingen langs onder meer ADO Den Haag, Westlandia en de ‘s-Gravenzandse SV, in 2009 terug in Hoek van Holland. Een jaar voor de fusie tussen Hoekse Boys en VV Hoek van Holland ging Otmar samen met vrienden in het eerste elftal spelen. Het bracht hem naar eigen zeggen zijn mooiste ervaringen als voetballer. Hoek van Holland - Jarenlang heb ik iedere zaterdag naar een wedstrijd toegeleefd. Vanwege corona kon ik er de afgelopen tijd al een beetje aan wennen, leven zonder voetbal. Ik ga HVC’10 zeker missen, ik voel me sterk verbonden aan de vereniging, de mensen die er spelen en al die vrijwilligers. Ik vind het best vervelend dat ik er halverwege het seizoen als trainer van het tweede elftal moest stoppen. Het voelt ook een beetje alsof ik de jongens van het tweede in de steek laat. Maar aan de andere kant: dit is een kans die maar één keer in mijn leven voorbijkomt. Ik ben gaan werken als GZ-psycholoog bij een polikliniek GGZ Kind en Jeugd op Aruba. Daar help ik kinderen om te herstellen vanmentale problemen. Hij raakte getriggerd door verhalen van collega’s die eerder al naar Aruba zijn gegaan. ,,Tot nu toe bevalt het goed. Ik heb elke dag de mogelijkheid om na mijn werk te genieten van zon, zee en strand. De intentie is om twee tot vier jaar op Aruba te blijven. Voor een langere periode kan ik mijn familie en vrienden niet missen. Het is voor mij, mijn vrouw en zoontje een mooie levenservaring waar we elke dag zo veel mogelijk van proberen te genieten.’’ ,,Als kleine jongen ben ik begonnen bij VV Hoek van Holland. Daar ben ik gescout door ADO Den Haag voor de jeugdopleiding. Daarna heb ik nog gevoetbald in de jeugd bij s-Gravenzandse SV, DHC en Westlandia. Toen ben ik een jaar gestopt en daarna ben ik met vrienden gaan voetballen bij VV Monster. Vervolgens naar s-Gravenzandse SV en HVC’10. Ik heb een mooie, waardevolle tijd voetbalcarrière gehad, waarin ik met veel verschillende mensen in aanraking ben gekomen. Ik heb veel geleerd, nog wel het meeste op sociaal gebied. Vrienden die ik heb overgehouden aan het voetbal koester ik het meest. Achteraf gezien had ik, vooral in de jeugd, er meer van willen genieten. Dat ben ik later bij HVC’10 pas gaan leren, om op en rond het veld bewust te genieten van het spelletje en alles eromheen. Mijn jeugd speelde zich voornamelijk af bij ADO Den Haag, Ondanks dat veel was ingericht op presteren en te weinig op plezier, heeft deze periode een behoorlijke invloed gehad op wie ik nu ben. Hoogtepunten heb ik bij HVC’10 beleefd. Dat startte toen AU B van Bergen bv www.aubvanbergen.nl - info@aubvanbergen.nl 0266883.pdf 1 2-3-2022 07:49:09 Woonvreugde Makelaars • tel. (0174) 38 83 01 • www.woonvreugde.nl 0266377.pdf 1 2-3-2022 07:47:27 we met een aantal vrienden in het laatste jaar van Hoekse Boys kampioen werden van de vierde klasse. Daarna volgde direct het kampioenschap in de derde klasse waarop we jarenlang in de tweede klasse hebben gespeeld. Het absolute hoogtepunt was de promotie via de nacompetitie naar de eerste klasse. Hier hadden we jarenlang vanaf de vierde klasse naar toe gewerkt. Een dieptepunt voor mij was dat we maar één seizoen in de eerste klasse hebben gevoetbald. Ik krijg hier nog steeds een naar gevoel van als ik eraan denk. Met het team wat we hadden, was dat niet nodig geweest. Gedurende mijn voetballeven heb ik vaak last gehad van blessures aan mijn lies. Hierdoor heb ik veel minder wedstrijden kunnen spelen dan ik had gewild en denk ik met pijn in mijn hart terug aan het moment dat ik op mijn 30e moest stoppen. Ik had ontzettend graag nu nog in de selectie gespeeld, dat doet eigenlijk nog steeds pijn. In 2018 ben ik trainer geworden van het tweede elftal. Ik was al een aantal jaar als jeugdtrainer actief en ben met veel enthousiasme aan de slag gegaan met John Kraan. Mijn passie voor en gedachten over het spelletje kon ik mooi kwijt. Het was leuk en leerzaam om in een andere rol het voetbal tebelevenen jonge spelers te begeleiden in hun ontwikkeling. Eerlijk gezegd is door de corona het plezier hierin wel verminderd de afgelopen twee seizoenen. Met veel plezier trapte ik nog een balletje met het vijfde mee. Gelukkig kon dat fysiek gezien weer vanaf mijn 32e. Ik woon pas een paar maanden op Aruba en heb meegetraind met het team van de broer van Steve Escalona (oud-speler HVC’10). Dat is een teammet name met jongens rond de 40. Ik werd al snel tot ‘Jaap Stam’ gebombardeerd. Waarschijnlijk kan ik bij dit team aansluiten in het spelen van wedstrijden. Dat zou ik hartstikke leuk vinden, want voetbal is en blijft mijn grootste hobby. En een mooie manier om contact te leggen met de mensen hier op het eiland.’’
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=