15 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Als zijn ploe enoten na de competitie de zonni e stranden opzoeken, staat Duane Tje-A-Kwoei voor een nieuwe uitda in in zijn carrière. De verdedi er van Spijkenisse hoopt zijn debuut te maken als international van Sint Maarten. Duane Tjen-A-Kwoei heeft geen vrije zomer Jan Ollefers heeft G-team in hart gesloten Het Nederlandse deel van het eiland, onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden, speelt in juni een aantal wedstrijden voor de Nations League in de CONCACAF. “De loting is in april maar we spelen tegen de US Virgin Islands, the British Virgin Islands en Puerto Rico, dat soort landen”, zegt de 23-jarige inwoner van Rotterdam. “Ik kijk er enorm naar uit. Het is een heel avontuur, want voor een speler van een hoofdklasser, het vijfde niveau van Nederland, is dat niet vaak weggelegd.” De roots van Tjen-A-kwoei liggen op Curaçao. Hij bracht er zijneerstezestien jaar van zijn leven door, tot hij zeven jaar geleden verhuisde naar Nederland. “Ik heb in Willemstad gespeeld bij VVWillemstad en bij Atletiko Salina. Bij die club speelde ook Tahith Chong, voordat hij naar Feyenoord ging. We waren in de jeugd altijd elkaars voornaamste concurrenten, hij was de beste speler bij Atletiko Selina en ik bij VV Willemstad. Toen hij vertrok bij Atletiko Salina heb ik de overstap naar die club gemaakt. Die club was net opgericht en ik hou wel van een uitdaging.” In Nederland moest Tjen-A-Kwoei zich als voetballer helemaal opnieuw waarmaken. “Hier is het voetbal heel anders, qua tactiek, maar ook qua techniek. Ik ging wonen bij een oudere zus in Groningen. Ik ben als speler begonnen bij een kleine club, NEC in Delftzijl. Van daaruit heb ik de overstap gemaakt naar GVAV Rapiditas in Groningen, een gerenommeerde club qua opleiding. Daar heb ik ook mijn debuut gemaakt als speler van het eerste elftal. Walter Waalderbos, die trainer werd van Flevo Boys, heeft me gevraagd om met hem mee te gaan. Daar heb ik twee seizoenen gespeeld, maar ik wilde graag naar Rotterdam, omdat daar veel vrienden en familiewonen. Ik heb Spijkenisse gewoon gebeld. Laat maar zien wat je kan zeiden ze. Dat is inmiddels alweer bijna twee seizoenen geleden. Ik heb in de twee seizoenen dat ik hier nu speel, vrijwel alles in de basis gespeeld. Ik heb geen schorsingen gehad en geen blessures.” Aan een interlandcarrière dacht hij lange tijd. “Het niveau van de nationale ploeg van Curaçao is best hoog en zeker de laatste jaren fors omhoog gegaan”, zegt hij. “Daar komen alleen spelers voor in aanmerking die in Nederland in de eredivisie- en eerste divisie spelen. Een vriend van mij maakte mij echter attent op Sint Maarten. Mijn oma komt uit Sint Maarten. Ik heb mij beschikbaar gesteld en al snel werd ik gekozen in de selectie. Voor Kwel-A-Tjoei is spelen voor Sint Maarten een bijzonder iets. “Ik zie het als een eerbetoon aan mijn oma die twee jaar geleden is overleden. Ik ben in mijn jeugd vaak op Sint Maarten geweest. Onze familie heeft er nog een huis. Ik ben er trots op dat ik de eer van het eiland mag verdedigen.” De nationale ploeg bestaat uit spelers die overal in de wereld spelen. “Met de Nederlandse jongens bereiden we ons hier voor. We hebben een coach, Piet de Jong, die ons volgt en ook oefenwedstrijden organiseert. De eerste oefenwedstrijd moest ik echter missen. Uitgerekend op die dag speelden we met Spijkenisse de inhaalwedstrijd tegen Scherpenzeel. Mijn uitverkiezing mag niet ten koste gaan van Spijkenisse.” Daarom is Tjen-A-Kwoei als de dood dat Spijkenisse straks nog tot de nacompetitie wordt veroordeeld om het klassebehoud veilig te stellen. “Die nacompetitie vindt op hetzelfde moment plaats als de interlands met Sint Maarten voor de Nations League. Ik wil Spijkenisse niet in de steek laten als ze mij het hardst nodig hebben. Als ze het niet redden, en ik ben er niet, zal ik me dat misschien mezelf nooit vergeten. Vandaar dat ik hoop dat we tegen die tijd al op een veilige plaats in de competitie staan.” Na een moeizame seizoenstart heeft Spijkenisse in ieder geval weer het juiste spoor gevonden. “Ik heb er vertrouwen in dat we het gaan redden. Conditioneel en fysiek staan we er veel beter op dan onder trainer Marco van Rijn. De nieuwe trainer Peter Wubben constateerde dat we een conditionele achterstand hadden. Dat voelden we zelf ook. De achterstand is weggewerkt, waardoor we nu ook punten in de slotfase winnen in plaats van verliezen.” Ollefers (58) is sponsor en leider van het elftal, dat twee seizoenen geleden overkwam van Zuidland. “Ik heb altijd al een klik gehad met deze groep”, zegt hij. “Ik heb al jaren een eigen taxibedrijf en wij doen ook zogenaamde zorgvervoer. Sommige jongens heb ik in de taxi op zien groeien. Eén knul, die ik al van zijn vierde jaar ken, maakt ook onderdeel uit van het team van GHVV.” Toen Ollefers twee jaar geleden werd gevraagd om met zijn bedrijf Taxi Overgaauw teamsponsor bijde Geervlietse/Heenvlietse club te worden, wilde hij dat alleen doen onder de voorwaarden dat het het G-team zou zijn. “Deze jongens zijn zo dankbaar en waarderen het als je iets voor ze doet. Het is een geweldige groep gasten.” Ollefers speelde zelf jarenlang als seniorvoetballer in teams van Abbenbroek en GHVV. Bij die laatste club nam hij vier seizoenen geleden afscheid als actief voetballer. “Ik heb altijd gespeeld in lagere teams, maar altijd wel met jongere gasten. Twintigers. Ik was vaak de oudste. Ik had het er altijd naar mijn zin. Na de wedstrijd bleef ik alleen niet zo lang hangen. Die jongens vroegen dan of ik nog even bleef, maar ik had een gezin en zij niet, haha.” Naast sponsor is Ollefers ook leider van het G-team. “We hebben een uitgebreide staf, van vier leiders en we hebben ook nog twee trainers. Dat heb je voor een G-team ook wel nodig. Meestal zijn we met drie leiders bij een wedstrijd. Deze groep vergt meer aandacht dan een regulier team. Als er iets gebeurt, en dat is wat vaker dan met een regulier team, moet je snel in actie komen.” “Het team bestaat uit spelers met verschillende beperkingen, er kan een fysieke handicap zijn of een verstandelijke beperking. Daarom is het ook belangrijk dat als er een nieuwe speler komt, je goed kijkt hoe hij bij ons is terechtgekomen, wat hij mankeert en of hij in het team past. Dat laatste luistert heel nauw.” Eenmaal in het team is iedereen gelijk, geeft Ollefers aan. “Wij maken geen onderscheid tussen iemand die goed of iemand die slecht kan voetballen. Iedereen krijgt evenveel speeltijd.” Hij vindt het mooi dat GHVV voetballersmet een beperkingmet open armen ontvangt. “Elly Vriens is er de stuwende kracht achter. Zij organiseert ook het Spieren voor Spieren toernooi. Bij GHVV wordt ieder team gelijk behandeld. Alle spelers hebben hetzelfde tenue, trainingspak en tas. En iedereen heeft hetzelfde materiaal. Ik probeer ook zo veel mogelijk bij de training te zijn. Die training wordt gegeven door speelsters van het eerste vrouwenteam van de club.” Ollefers geniet van de beleving van de spelers. “Een gescoord doelpunt blijft nooit onopgemerkt, daar onsmaken we echt een feestje van. Als leiders wijzen we ze vooral om als team te spelen. Onlangs speelden we tegen Papendrecht en stonden we bij de rust met 5-0 achter. Ze renden allemaal naar voren zonder zich te bekommeren om de verdediging. Dat hebben we ze natuurlijk wel verteld. In de tweede helft zag je dat ze er echt mee bezig waren. Uiteindelijk verloren we de tweede helft met 2-1.” Markt 8 • 3218 AM Heenvliet T: 0181-661427 • F: 0181 - 661443 E: a.de.knegt4@kpnplanet.nl 0266946.pdf 1 7-4-2022 09:56:27 Voorstraat 44 3201 BB Spijkenisse 0181 - 625 065 0267629.pdf 1 6-4-2022 14:06:38 “Ze hebben het altijd top naar de zin met elkaar”, ze t Jan Ollefers over het G-seniorenteam van GHVV’13. “Een overwinnin wordt lan evierd, een nederlaa is zo ver eten.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=