VoetbalJournaal Voorne Putten, najaar 2021

17 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Een vader die er altijd voetbalde en inmiddels trainer is, met twee voetballendedochterseneenzoon. De familieBahnerthkanmet recht een echte OVV-familie genoemd worden. Want ondanks dat Joyce en Anouck er nu nietmeer voetballen, kennen ze het gevoel maar al te goed. “Als ik er nu kom, kennen ze mij nog steeds. Dezelfde mensen zijn er altijd!” Net als bij veel voetbalclubs liggen ook bij Rockanje de vrijwilligers niet voor het oprapen en dus wordt er voor het geven van training en het coachen van wedstrijden vaak een beroep op ouders gedaan. Bij de JO12 is die eer weggelegd voor Roland Riesmeijer, Pascal Klok en John Stravers en inmiddels zijn de mannen net zo fanatiek als hun spelers. “Soms zeggen we tegen ze: vragen we niet te veel van jullie?” Familie Bahnerth: Een echte OVV-familie ‘Een heerlijke groep, maar je wilt ze niet samen in één klas’ GOEDE LICHTING Tot thuis aan toe, maar ge- lukkig zijn daar bij Roland (42) duidelijke afspraken over ge- maakt. “Ze werden er op een gegeven moment gek van. Dus alleen op de voetbal, thuis even niet meer.” Collega Pascal her- kent dat als geen ander. “Ik kon er echt wel een weekend ziek van zijn als we verloren, maar dat had mijn zoon ook. Dat was dan niet een heel lekker begin van het weekend, inmiddels hebben we dat allebei een bé- tje los kunnen laten.” Gelukkig zijn de nederlagen schaars, vertelt John. Want de 22-jarige Joyce mag dan voor haar studie in Rotterdam zijn gaan wonen en voetballen, de herinneringen aan vroeger zijn nog springlevend. “Mijn vader wilde natuurlijk altijd een jonge- tje, zodat ze samen naar OVV konden. Toen kreeg hij ineens twee dochters, een tweeling, maar die gingen ook op voet- bal!” Het werd er dan ook met de paplepel ingegoten, vertelt ze. “Ik ging van jongs af aan al met papa mee, toen hij er zelf nog voetbalde. Dan liep ik daar het hele weekend rond, als trouwe supporter.” PERSOONLIJK Zelf begon ze met voetballen toen ze een jaar of zeven was, haar tweelingzus hield het lan- ger vol bij OVV. “Rond de D’tjes ben ik gestopt, altijd in een jon- gensteam. Mijn zusje heeft de B1 nog gehaald, die was dan ook een stukje beter, haha!” En dus is er van het drietal nog maar eentje actief bij de club, broer- tje Junior. “Die is nu dertien en voetbalt in de JO15-1, waar mijn vader trainer is.” Joyce weet het nog goed van vroeger. “Bij de Mi- ni’s bracht ik hem altijd naar de voetbal. Later heb ik hem ook nog training gegeven, samen met mijn vader.” Ook zelf kreeg ze vroeger training van vader Michel. “Dat was best wel gek, omdat het soms heel persoon- lijk is. Maar voor mijn broertje is het misschien nog wat lastiger, omdat mijn zus en ik natuurlijk altijd samen waren. Bij Junior is het ook een stuk serieuzer dan het bij ons was.” Zelf probeert ze zo nu en dan nog te gaan kijken bij OVV. “Ik voetbal op zondag, dus dan is het soms lastig om op zaterdag bij mijn broertje te kijken. Maar als ik er ben, is Ab er ook altijd. Die deed vroeger al de klusjes, dat is een ‘topvent’. Die kent mij dan ook nog steeds!” PATAT Ook aan de tijd buiten de ver- eniging bewaart ze goede her- inneringen. “Mijn zusje was eigenlijk niet zo blij dat we een broertje kregen, terwijl ik het meteen heel leuk vond. Anou- ck begon het pas leuk te vinden toen Junior kon lopen en tegen een bal kon trappen, dan konden ze lekker samen gaan voetbal- len.” Sowieso vormt de jongste van de twee wel vaker een uit- zondering, vertelt ze lachend. “Mijn vader, broertje en ik, zijn allemaal spits. Terwijl Anouck achterin staat.” Een tijdje terug wilden ze eens een onderlinge wedstrijd regelen, door corona ging dat uiteindelijk niet door. “Dan had ik zeker verloren. Waarschijnlijk stonden we dan ook tegen elkaar in het veld, maar ze heeft een veel betere techniek dan ik. Ik kan ook niet tegenmijn verlies.” Samen in een team gaf vroeger een stuk min- der problemen, vertelt Joyce. “Dat was eigenlijk alleen maar leuk. Als tweeling is het sowieso makkelijk, omdat je al heel veel dingen samendoet. Toen was ik nog verdediger, dus stonden we ook vlakbij elkaar.” Dat leverde vaak een trotse vader op, weet ze nog. “Ik kan mij nog goed her- inneren, als we met 10-0 won- nen, kregen we patat. Dat regel- de hij dan. Heel vaak kwam dat niet voor, maar dat is misschien maar goed ook, haha!” Ze sluit af met het absolute hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk. “Papa is een keer kampioen geworden, toenmocht ik op de kar mee door Oostvoorne. Dat zijn leuke din- gen, die horen bij een dorpsclub!” Trainer zijn van je eigen kind, daar komt een hoop bij kijken weten ze inmiddels. “Vaak is het verstandiger om het door één van de andere trainers te laten zeggen”, lacht Roland. Pascal vult hem aan. “Ze zitten nu tegen puberen aan, dus dat kan soms best lastig zijn. Dan is het fijn als een keer iemand anders het zegt. Zie je wel, hoor je het eens van een ander, haha!” Het fanatisme druipt er dan ook vanaf bij de drie heren. “We zijn echt strijdlustig om te winnen.” www.vanmosselautolease.nl 0251616.pdf 1 9-4-2021 10:58:24 DÉ TELECOMSPECIALIST IN UW REGIO! SPIJKENISSE | HELLEVOETSLUIS 0253978.pdf 1 21-4-2021 14:04:4 “Het is echt een goede lichting. We hebben drie spelertjes van tien jaar, maar het loopt hartstik- ke goed en ze maken elkaar be- ter. Ze gaan nu ook steeds meer coachen, gewoon om te helpen.” En dus geniet de 41-jarige Pas- cal ieder weekend opnieuw. “Het leukste is natuurlijk als je ergens op traint, dat je dat op zaterdag terugziet in de wedstrijd. Iedereen wil winnen, maar ze zijn vooral be- reid om veel voor elkaar te doen, dat is mooi om te zien.” Hoe ouder ze worden, hoe meer ze van het spelletje gaan begrijpen. “Je kunt nu veel meer met ze over voetbal praten. Positiegericht, maar ook in het zoeken van de makkelijke oplossing.” Dat is terug te zien tijdens de trainingen, die volgens een redelijk vast schema worden afgewerkt. John (41) is vaak ver- antwoordelijk voor de conditie- training en krachtoefeningen op maandag. “Dat vinden we toch wel heel belangrijk. Eén keer in de maand doen we een piepjestest.” RONDJE UITDELEN Ook de wedstrijd van zaterdag wordt absoluut niet vergeten, ver- telt Roland. “We doen altijd een nabespreking en dan weten ze precies wat er beter kan.” Na de evaluatie is het tijd om anderhalf uur aan de slag te gaan, vaak met positiespelletjes, maar niet voor- dat er minimaal drie rondjes zijn ingelopen. “Ze zitten allemaal bij elkaar op school, dus ze hebben al heel de dag samengezeten. Die wil je niet in één klas hoor, haha! Dan laten we ze eerst even uitra- zen.” Ontwikkeling staat centraal. “Die mannetjes willen zelf natuur- lijk het allerliefste winnen. Het belangrijkste is dat we het leuk houden”, aldus John. Maar vooral competitief, vullen ze meteen aan. Het latje trappen is dan ook popu- lair. “Als ze één keer de lat raken, ontkomen ze aan een half rondje rennen. Maar als ze hem twee keer raken, mogen ze er eentje uitdelen. Nou, die delen ze graag uit hoor!” Plezier staat dus abso- luut voorop, dat heb je het meeste als je wint. Dat doen ze dus regel- matig. “Deze competitie hebben we acht van de negen wedstrijden gewonnen, maar omdat we één keer gelijkgespeeld hebben, mo- gen we niet naar de eerste klasse. Terwijl dat eigenlijk beter zou zijn voor hun ontwikkeling.” Niet al- leen bij de spelers, maar ook bij de trainers straalt het plezier ervan af. “Het blijft gewoon ontzettend leuk om te doen, helemaal in deze periode dat er weinig mag.” Pascal vult tot slot aan. “Iedereen is van harte welkom om een keertje mee te trainen bij Rockanje, als we daar iemand blij mee kunnen maken, is dat alleen maar mooi!” Postbus 360, 3233 ZH Oostvoorne, T: 085-0601730, E: info@admint.nl 0264057.pdf 1 7-12-2021 12:34:49