VoetbalJournaal Vlaardingen Maassluis, voorjaar 2021

7 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Welkom bij de club! teamwearconcept.nl Een schot in de roos, zo beschrijft Zwaluwen-voorzitter Lex Boers de herintroductie van de ministars bij zijn club. “Iedereen is er weg van. Het enthousiasme kent geen grenzen.” Het vrouwenvoetbal is van oudsher diepgeworteld bij Zwaluwen Vlaardingen.Deafgelopentienjaarheeftookhetmeisjesoetbal voet op vaste grond gekregen. De club heeft nu tussen honderdveertig en honderdvijftig voetballende vrouwen en meisjes rennen en wil ‘in de richting’ van de tweehonderd. Trainer Arne Ver- braaken heeft geen oog wat er buiten het veld gebeurt. Hij wordt volledig op- geslokt door de jongetjes en meisjes op het miniveld op het complex van Zwaluwen. De training van de ministars duurt een uur. Waar de toekomstige sterren voldaan en redelijk fris het veld afkomen, maakt Ver- braaken een afgepeigerde in- druk. “Aan de kant gaan staan en af en toe een aanwijzing ge- ven, dat werkt niet”, zegt hij. “Je moet echt meedoen.” Als de spelertjes uit de groep van Verbraaken een dribbel- en afwerkvorm krijgen, is hij flink aan de beurt. Bij elk spelertje rent en vliegt hij mee. “Ik voel me net een kind, joh. Ik vind dit heerlijk. Ik heb een drukke baan Hij vindt het niet zomaar leuk, maar héél leuk. Stefan Geldof (45) is sinds dit seizoen trainer van MO13-2 van Zwaluwen. Hij had niet gedacht dat er hij zoveel plezier en voldoening uit zou halen. “Training geven aan deze meiden kan heel inspannend zijn, maar geeft vooral energie.” Geldof, ingenieur van beroep, heeft een lange staat van dienst bij Zwa- luwen. Het zwartwitte bloed dat hij door de aderen heeft lopen, stroomt daar al ruim 38 jaar. Dertien jaar maakte hij deel uit van Zwaluwen 1, waarmee hij goede (eerste klasse) en slechte tijden (derde klasse) ken- de. Inmiddels is Geldof toegetreden tot de rijen van de veteranen. Het voetbal, zo zegt hij, mag geen naam meer hebben. “Dit seizoen hebben we natuurlijk niet gespeeld, maar als we spelen, gaat het vooral om de gezelligheid. Dat fanatieke gaat er vanzelf wel vanaf.” Als voetbaldier hoopte hij op komst van zoons. Die kwamen er niet, wel twee dochters. “Schatten van mei- den, maar ik ging er niet vanuit dat ze gingen voetballen. De jongste, die elf jaar is, speelt alweer een tijdje, sinds een paar maanden geleden traint mijn oudste ook mee.” Samen met een andere voetbalva- der, Vincent Slingerland, heeft hij de MO13-2 onder zijn hoede genomen. “Ik was al meteen enthousiast, maar nu we een seizoen bezig zijn ben ik dat alleen nog maar meer gewor- den. De trainingsstof die we aanbie- denwordt door diemeiden gretig tot zich genomen en je ziet ze daardoor ook met sprongen vooruit gaan. In het begin hebben we veel aandacht besteed aan balbehandeling en techniek en daar zie je nu de vruch- ten van. Het is alleen jammer dat het lastig te peilen is wat de vooruitgang in wedstrijden is. De enige meetpun- ten zijn de oefenwedstrijden die we spelen op de club, tegen de MO13-1. Daar hebben we twee keer tegen gespeeld. Dat ging ons best aardig af, al verloren we wel beide wed- strijden. Wij hebben gaandeweg het seizoen ook wat nieuwe speelsters mogen verwelkomen. Mijn ervaring is dat het een maand of drie duurt voordat het kwartje valt. Dan heb- ben ze door wat er gevraagd wordt.” Geldof vindt het goed dat Zwaluwen de vrouwen – de club heeft twee se- niorenteams – en de meisjes gelijk- waardig aan de jongens behandelt. “Ik weet dat dat in het verleden niet altijd zo is geweest. Er waren meer jongens, dus die hadden ook de voordeeltjes. Ik zelf ben opgegroeid met vrouwenvoetbal. Mijn zus kon aardig voetballen en speelde als veertienjarige al in het eerste vrou- wenteam, dat destijds op een be- hoorlijk niveau speelde. Ik vind ook dat de aanwezigheid van vrouwen en meisjes de club een ander ge- zicht geeft. De sfeer is anders dan in mijn tijd toen het vooral een man- nenbolwerk was.” Als het aan hem ligt, traint hij de ko- mende jaren nog een meisjesploeg. “Ik ga ook meedoen aan een trai- nerscursus. Ik ben niet het type dat zegt: dat weet ik allemaal wel, want ik heb dertien jaar in het eerste ge- speeld. Zo’n cursus kan nooit kwaad en ik weet zeker dat ik er iets van op steek.” en dit is een uitlaatklep”, stelt de Vlaardingse makelaar. De ministars, voetbal voor de jeugd vanaf vier tot en met ze- ven jaar, werd dit seizoen weer tot leven gewekt. De club had een groot aantal jaren geleden al kaboutervoetbal, maar stop- te ermee toen er onvoldoende enthousiaste trainers waren. Daar heeft Zwaluwen nu geen gebrek aan. Met Verbraaken ontfermen zich zes, zeven an- dere trainers om de talentjes en pareltjes van Zwaluwen. “We proberen één op vier aan te houden. Daarmee kan je elk spelertje de aandacht geven die nodig is.” Voorzitter Boers vindt het prachtig dat oudere voetballers als Verbraaken (37), die nog in het vierde speelt, de ministars Oude sterren leiden nieuwe sterren op Genieten van meisjes- en vrouwenvoetbal bij Zwaluwen nieuw leven hebben ingebla- zen. “Old Stars doen de mini- stars. Dat klinkt toch geweldig? Dat zoiets ontstaat komt ook door de goede vibe die we mo- menteel in de vereniging voe- len. Door de hele vereniging zie ik voetballers opduiken die zich als trainer of leider verbinden.” De aanleiding voor Verbraaken om zich aan te sluiten loopt ook op het veld. Sepp (vijf jaar) heeft het zichtbaar naar zijn zin en heeft op het veld al veel nieuwe vriendjes gemaakt. “Dit is veel meer dan tegen een balletje trappen”, weet Verbraaken. “Je maakt kinderen en ook ouders wegwijs in de club. Op voet- balgebied, maar ook hoe alles werkt in een vereniging. Vergis je niet, hé. Die integratie gaat razendsnel. Dat ventje daar, met die blonde haartjes, zegt Lex tegen de voorzitter en Cock tegen de materiaalman. Dat kinderen zich thuisvoelen, dat is natuurlijk wat je wil.” Even later: “Het is inmiddels wel uit de hand gelopen, want we hebben nu ruim veertig mi- nistars.” Boers is trots dat het team van de sterren van de toekomst een weerspiegeling is van de wijk waar Zwaluwen een centrale rol vervult. “Zo’n ver- eniging willen we ook zijn. Voor iedereen is bij ons plaats. Rijk, arm, blank, gekleurd, binnen ons complex is iedereen gelijk.” Verbraaken en de andere trai- ners proberen op het veld al- tijd per individu uitdagingen te houden. “We werken met ver- schillende groepjes qua niveau. De meeste spelertjes gaan als team door naar de JO7. Dat is natuurlijk heel vertrouwd. In een uitzonderlijk geval stroomt een spelertje eerder door. Een talentje dat toe is aan het regu- liere voetbal gaan we hier niet vasthouden.” Zwanensingel 3 Vlaardingen 010 - 47 49 214 0254314.pdf 1 5-5-2021 7:48:28 Rhoneweg 88 / DC2, 3198 LE Europoort-Rotterdam www.lubrecht.nl 0253972.pdf 1 3-5-2021 15:34