VoetbalJournaal Vlaardingen/Maassluis, najaar 2019

9 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Amper drie turven hoog, liep hij al rond op het complex van VDL. “Ik ben hier in feite opgegroeid. Wat je in de jeugd meemaakt, blijft je altijd bij. Al die positieve herinneringen heb ik altijd bewaard en daarom is VDL altijd mijn club geweest. Ook toen ik er even niet zo vaak kwam.” Herlaar, 41 nu, speelde tot zijn 25ste in een lager elftal. “Ik ben gestopt vanwege een enkelbreuk. Ik had in die tijd net een sportprijzenwinkel in Maassluis overgenomen. Aange- zien ik de enige was die in die win- kel, Let’s Play, kon staan, bracht zelf voetballen een verhoogd risico met zich mee.” Toen hij vierenhalf jaar later over- stapte naar een nieuwe baan, kwam hij in een vriendenelftal bij Excelsior Maassluis terecht. “Daar wisten ze ook dat ik een echte VDL- man was hoor”, verzekert Terhaar. “Ik voetbalde dan wel niet bij VDL, ik kwam er wel regelmatig. Ik heb in die tijd ook geholpen bij het Robin van Persie-toernooi.” Het voetballen bij Excelsior was geen lang leven beschoren. “Ik brak mijn been en toen was de lol er voor mij af. Ik ben nog een tijdje als trainer betrokken geweest bij het team. Je weet hoe dat gaat. Je ma- ten spelen er en je wil erbij horen.” Vrij onverwacht kreeg hij een tele- foontje van Wim Tuit, de voorzitter van de Stichting Vrienden van VDL met de vraag of hij voorzitter van de club wilde worden. “Ik ben nog van de generatie die het een eer vindt om voor voorzitter gevraagd te worden. Ik zag de uitdaging wel Voetbalsgoal 2.0 maakt CWO groot Het zou zomaar een reclameslogan kunnen zijn: Voetbalsgoal, wie is er bij CWO niet groot mee geworden? Bij de Vlaardingse fusieclub is voetbal voor de allerkleinsten al jaren een hit. De afgelopen twee jaar heeft de Voetbalsgoal een extra impuls gekregen. “Het wordt nu wel heel druk.” Een half uur voor de woensdagmiddag- training looptWillem van Hoof al door de catacomben van het clubgebouw van CWO. Hij is met Pleun Onder- delinden één van de twee ‘voetbal- opa’s’, die met andere trainers zich ontfermen over de jongste jeugd bij CWO. De één meldt zich als hij vier jaar is, de ander sluit aan bij zeven. “Daarom heb je ook veel trainers nodig. Een groep van dertig kinde- ren is niet te doen, zeker met al die niveaus en leeftijden door elkaar”, zegt Van Hoof, die overloopt van het enthousiasme. “Het slurpt ener- gie, maar het is zó leuk. Ik zeg heel vaak dat ik mijn roeping heb gemist. Ik had in mijn beroepsmatige leven iets moeten doen met kinderen.” Van Hoof, inmiddels gepensioneerd, telde jarenlang het geld bij een gro- te bank in Nederland. Hij was erbij toen de Voetbalsgoal – je spreekt het uit als voetbalschool – het le- venslicht zag. “Cock Steenhorst, een echte RKWIK’er, heeft het bedacht. Cock is ons helaas ontvallen, maar zijn gedachte blijft voortleven in de voetbalschool.” Als Van Hoof even later aanstalten maakt om naar het trainingsveld te gaan, loopt hij langs een foto aan demuur van zijn oude voetbal- vriend. Buiten geeft hij ieder voet- ballertje een aai over de bol, ver- welkomt de nieuwe talenten (‘wie hebben we daar?’) en maakt een praatje met de ouders. Opvallend: alle jongens en meisjes dragen een trainingspak met achterop de voornaam. “Lekker makkelijk, want inmiddels ben ik op een leeftijd gekomen dat stop, als het buiten wat onaange- namer wordt, de sporthal ingaan. “Bij ons voetbal je het hele jaar.” Dat aanbod en de komst van een nieuwe wijk naast het CWO-com- plex heeft gezorgd voor meer ikminder goed namen kan onthou- den. Zeker als er iedere week weer drie, vier nieuwe kinderen voor je neus staan.” De ‘uniformiteit’ dient ook nog een ander doel, legt voetbalvader en coördinator Jordy Leewis even later uit. “Het is een mooie manier om de kids te binden. Je maakt met je trainingspak wel meteen de blits. Ze kunnen hier in de buurt uit vele clubs kiezen. Wij hebben ge- kekenwaar wij het verschil kunnen maken.” Een ander verschil is dat er twee trainingsmomenten worden aan- geboden. Naast woensdagmiddag wordt de beginnende voetbal- jeugd de beginselen van het spel op zaterdagmorgen bijgebracht. “Daar zijn we uniek in”, weet Leewis. Uniek is ook dat de kids van de Voetbalsgoal in de winter- Oude liefde roest niet. Toen Arie Herlaar werd benaderd voor het voorzitterschap van VDL, was dat voor hem de kans om terug te keren waar het allemaal begon. “Ik ben nog van de generatie die het een eer vindt om gevraagd te worden voor zo’n functie.” Arie Herlaar is terug waar het allemaal begon zitten. Er staat een prachtig, mooi onderhouden complex en met een ledenbestand dat schommelt tus- sen de zeshonderd en zeshonderd- vijftig is de basis uitstekend.” Het vorige bestuur onder leiding van voorzitter Rob Bosma had veel werk verricht. “De club heeft de af- gelopen tien jaar heel geïnvesteerd in het complex. Er is veel gebeurd op dat vlak. Er zijn nieuwe kleedka- mers gekomen, het onderhoud van de gemeente is overgenomen.” “Er is veel aandacht naar uit ge- gaan. Dat is goed, maar tegelijker- tijd, en dat is absoluut geen verwijt, zijn wat zaken op voetbalinhoude- lijk gebied blijven liggen. Dat heeft nu prioriteit nummer één voor ons als bestuur. Er moet meer structuur komen. Trainers doen bij VDL hart- stikke hun best, maar we weten niet waar de ander mee bezig is. Er moet een duidelijke lijn komen.” Daarnaast is VDL bezig een nieuw vrijwilligersbeleid uit te rollen. De club heeft besloten verplichte vrij- willigerstaken in te vullen. “Ver- plicht klinkt niet lekker en daarom proberen we dat op een goede ma- nier bij onze leden voor het voet- e Schoof 180 (078) 711 10 00 Hypotheker Maassluis Wagenstraat 31-33 | 3142 CR Maassluis | 010-5900083 Hypotheker Naaldwijk Molenstraat 37 | 2671 EW Naaldwijk | 0174-266367 0224166.pdf 1 28-1-2019 16:52:03 HET NI EUWE GEZELLIGSTE CAFE VAN MAASSLUI S! GEOPEND VAN DONDERDAG TOT EN MET ZONDAG! licht te brengen. Het is de toon die de muziek maakt. We hebben in- formatieavonden gehad. We hopen dat onze huidige vrijwilligers als een soort ambassadeurs kunnen fungeren. Zij kunnen uitdragen dat vrijwilligerswerk niet iets verve- lends, maar iets leuks is. We hebben een handige app ontwikkeld waarop leden zich kunnen inschrijven voor taken. Dat hebben we zelf niet ver- zonnen, maar overgenomen van Ex- celsior’20. Je hoeft het wiel niet zelf uit te vinden.” Evenveel aandacht voor de JO11-1 als de JO15-3. Dat principe hanteert VDL. “Een ander standpunt is dat we geen spelers betalen. Dat betekent ook het plafond voor je eerste elftal in de tweede klasse ligt.” “Als uithangbord van de club blijft VDL 1 belangrijk. Voor de jeugd als voorbeeld en ook om mensen te trekken naar ons sportpark. Wat dat betreft vind ik de derde klasse wel de bodem waarop wij zouden moeten spelen. Tegelijkertijd weet je dat je afhankelijk bent van de lichting die er op moment is, maar in de club die VDL is, passen geen betalingen aan spelers.” Herlaar staat in Maassluis ook te boek als ‘zingende voorzitter’. “Ik wil af en toe wel eens de microfoon grijpen en een liedje zingen”, zegt hij. “Al- leen als het heel gezellig is.” Met een zus (Noortje) die furore maakt in musicals lijkt het zingen hem van thuis te zijn meegegeven. “Er is er maar één in de familie die echt kan zingen.” aanloop. “Er stroomt straks weer een team van acht, negen kinde- ren door naar de reguliere com- petitie”, vertelt Leewis. “Die zijn al wat ouder en meer ervaren. We bereiden hen en hun ouders voor. Ze gaan de JO8-4 vormen.”