VoetbalJournaal Vlaardingen/Maassluis, najaar 2019

23 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Nog een paar wedstrijdjes en dan zit het er voor Aat Stellenaar (79) op. Na een carrière van bijna veertig jaar stopt hij als scheidsrechter bij Victoria’04. “Ik wil het moment voor zijn dat ze vragen of het niet beter is voor mij is om te stoppen. Ik merk dat ik foutjes begin te maken.” Hij liep vorig seizoen nog aan de zijlijn als trainer van het eerste zaterdagelftal, in de nieuwe voetbaljaargang is Rob Storm (35) als Hoofd Opleiding verantwoordelijk voor de talentontwikkeling bij Victoria’04. In die nieuwe rol is het zijn streven om een optimaal leerklimaat voor spelers en trainers van de Vlaardingse fusieclub te creëren. Bij de elftallen die hij bij de Vlaardingse fusieclub fluit, zijn ze er nog niet van over- tuigd dat zijn scheidsrechterskloffie in de zak met oude kleding gaat. “Ze willen dat ik in ieder geval nog het seizoen afmaak, maar ik ben gede- cideerd. Ik heb besloten om te stop- pen en stop ook. Ik ben gaan naden- ken toen ik onlangs werd gehuldigd voor het 70-jarig lidmaatschap van de KNVB.” Zijn vrouw Lenie ‘zweert’ dat zij geen invloed heeft uitgeoe- fend op zijn besluit te stoppen. Wel informeerde ze de afgelopen jaren regelmatig bij leiders en spelers of ‘hij het allemaal nog aankon’. “Hij is geen twintig meer.” “Pas geleden floot hij twee wedstrij- den op een dag. Dat is eigenlijk op zijn leeftijd van de gekke. En er zat maar een kwartier tussen.” Als zijn vrouw de was ophangt, zegt Stel- lenaar dat hij wel eens vaker twee wedstrijden pakt. “Laat Lenie dat maar niet horen.” De gepensioneer- de installatie-monteur ging op zijn negende voetballen bij TSB. “Mijn vader werkte bij Shell in Pernis. In die tijd mochten alleen werknemers van Shell en familie voetballen. Ik kan me nog herinneren dat ik in het begin wel trainde, maar geen wed- strijden speelde. Een georganiseer- de jeugdcompetitie was er niet.” Hij groeide uit tot een robuuste ver- dediger. “Ik kon hard spelen, maar was niet gemeen. Ploeggenoten zeiden wel eens: Aat, jij legt ze la- chend neer. Nou, voor een goed re- sultaat ging die spits naar de grond. TSB had toen veel aanzien, zeker na de verhuizing naar het sport- park. Daar keek men jaloers naar. Mijn zoon en dochter zijn ook gaan sporten bij verenigingen van Shell. Mijn zoon is gaan voetballen, mijn dochter badmintonnen. We waren de hele zaterdag op pad. Ik ben ja- ren trainer en leider geweest. Ook zat ik in de activiteitencommissie en organiseerde ik de illegale lot- to. Drie van de vijftien heette dat. De helft van de opbrengst ging naar de jeugd, de andere helft werd uitgekeerd.” “In die periode ben ik ook scheids- rechter geworden. Eerst van de jeugd, maar al snel van de senio- ren. Ik speelde zelf ook.” Lenie: “Dat was zo’n gezellige tijd. Als om half negen de kantine dicht ging, zaten wij als één van de laatsten aan de bar.” Hoewel hij verknocht was aan TSB heeft hij de fusie met Fortuna altijd gesteund. “In het voortraject heb ik me er nog flink mee bemoeit. Wij moesten weg van het sportpark, Fortuna had het moeilijk. De clubs pasten goed bij elkaar. We heb- ben een prachtig complex. Andere oudjes hebben het nog wel eens over TSB en Fortuna. Dan zeg ik altijd: hou eens op, we zijn Victoria. JEUGDVOETBAL BELEIDSPLAN “Een goede visie neerzetten en ook uitvoeren”, vat hij zijn ‘opdracht’ sa- men. Victoria’04 wil vooruit en daar hoort een jeugdopleiding met een goede structuur bij. Storm constateerde het gemis van een rode draad. “Er was, wat ik noem, een ‘eigen huisjes’-cultuur. Er werd gebouwd, maar niet met elkaar. Daarnaast ontbrak op een aantal vlakken een duidelijke visie. Een voorbeeld was hoe werd omge- gaan met dispensatiespelers. Die werden meer gebruikt om een gat op te vullen dan er een idee mee was. Daarom werken we vanaf dit seizoen, vanaf de middenbouw, met het meten van de biologische leeftijd. De KNVB heeft een tool om dat te meten.” Hij schreef twee A4-tjes vol met wat in zijn ogen de weg zou moe- ten zijn die Victoria moet volgen. “Iets op papier zetten is natuurlijk makkelijker dan het daadwerkelijk uitvoeren. Ik heb veel ideeën, maar die zullen we stap voor stap moe- ten invoeren.” GELIJKE KANSEN JEUGDVOETBAL “Eén van die nieuwe ideeën is de circuittraining die de JO8, JO9, JO10 en JO11 één keer in de twee weken krijgen. “Ideaal”, meent Storm. “We hebben elke week zes teams. De spelers zien elkaar, de trainers ook. Vaak zie je dat de aandacht vooral uitgaat naar de selectieteams bin- nen een vereniging. Op deze ma- nier geef je alle jeugdspelers gelijke kansen door dezelfde oefenstof aan te bieden. Ik bereid de oefeningen centraal voor. Daarmee geef ik de trainers meteen stof om mee te werken in hun eigen teamtraining. We maken gebruik van de Rinus-app van de KNVB. Daar staan tientallen oefen- vormen in.” De trainingen moeten volgens hem intensiever en effectiever. “Bij de eerste weken van de circuittraining gingen spelertjes tussendoor wat drinken bij hun ouders aan de kant. Dat zorgde voor een onderbre- king van vijf minuten. We hebben nu bidonkratjes aangeschaft die worden beheerd door de trainers. Even een slokje en weer verder. Het komt de intensiteit van de training ten goede.” SAMEN STA JE STERK “Een optimaal leerklimaat creëren kan je niet alleen. Allereerst zul- len alle trainers overtuigd moeten raken van de nieuwe koers. Ook heb je alle ouders nodig. Tijdens de eerste weken van dit seizoen heb ik daarom voor alle ouders een KICK-OFF avond georganiseerd. De belangrijkste boodschap naar de ouders toe was om ‘met elkaar in gesprek’ te blijven. Er zullen nog ge- noeg dingen niet geheel naar wens verlopen, maar door met elkaar in gesprek te blijven kan je al een hoop tackelen. Ook dit proces heeft tijd nodig.” “Voetbalinhoudelijk ben ik blij met de steun die de KNVB ons geeft. We zijn uitgekozen omhet RINUS + pro- ject te volgen waarbij er een KNVB medewerker vier weken meeloopt met de circuittrainingen en ons begeleid bij het opstellen van ons jeugdvoetbalbeleidsplan. “Het is belangrijk dat het niet mijn visie is, maar een breed gedragen visie door de club. Ik ben daarom erg blij met de rol die Kevin van der Meijs vervult vanuit het bestuur. Alle plannen kunnen we nu goed borgen voor de toekomst.” De trainingen moeten volgens hem intensiever en effectiever. “Bij de eerste weken van de circuittraining gingen spelertjes tussendoor wat drinken bij hun ouders aan de kant. Dat zorgde voor een onderbre- king van vijf minuten. We hebben nu bidonkratjes aangeschaft die worden beheerd door de trainers. Even een slokje en weer verder. Het komt de intensiteit van de training ten goede.” Hij weet niet hoe lang hij zijn huidi- ge rol vervult. “Daarom is het be- langrijk dat we alles borgen in een document. Dat de club straks niet opnieuw moet beginnen als er een andere Hoofd Opleiding is.” Voor Aat Stellenaar is het tijd om af te blazen Victoria’04 wil optimaal leerklimaat voor jeugd creëren De herinneringen aan vroeger zijn mooi, maar dit is de toekomst.” Hij houdt als scheidsrechter niet van gele kaarten. “Ik probeer altijd alles met praten op te lossen. Een vaste afspraak die ik wel altijd maak is dat alleen ik en de aanvoerders praten. En wie over de schreef gaat, stuur ik even tien minuten naar de kant met een gele kaart.” Hij was twee jaar scheidsrechter voor de Rotterdamse Voetbalbond. “Ik was echter een halve dag onder- weg. Bovendien hoorde je nergens bij. Toen ben ik alleen bij mijn cluppie gaan fluiten. Ik ben al jarenlang vas- te scheidsrechter van het vierde. Als ze ‘uít’ spelen fluit ik de JO19-2, JO19-3 of het achtste. Dat zijn jon- ge jongens, maar ze benaderen me altijd met respect. Ik heb nooit ge- donder.” Hij oogt in het veld nog bewonde- renswaardig fit. “Ik doe drie keer in de week cardio-training in de sport- school”, verklapt hij dat geheim. “Mijn conditie is wel minder gewor- den, zeker nadat ik elf jaar geleden flink ziek was.” Hij is niet bang dat hij, als hij is gestopt, in een zwart gat valt. “Oh jee. Ik heb zoveel hobby’s. Ik ben lid van een Shantykoor en daarnaast hebben we drie achter- kleinkinderen. Eentje is net begon- nen met voetballen. Dat is heerlijk om te zien. Bij thuiswedstrijden van het eerste blijf ik altijd komen.”