VoetbalJournaal Vlaardingen/Maassluis, najaar 2019

11 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM “Het blijft mensenwerk, hé”, zegt Harry van Kapel als de competitiestart van MSV’71 ter sprake komt. “Het is geen kwestie van een duracelletje erin en het loopt. Dit team kan leuk voetballen, maar komt fysiek soms nog wat tekort.” “Kijk”, zegt voorzitter Kees Zeegers tijdens een rondleiding in het nieuwbouwgedeelte van het complex van DVO’32. “Alles werkt met sensoren. Licht, maar ook douches. En alles is natuurlijk in het zwart en wit, onze kleuren, uitgevoerd.” Harry van Kapel heeft geduld met MSV’71 Van Kapel (59) kwam zelf als voetballer van SVV tot 244 offi- ciële wedstrijden in de eerste divisie. Op zijn 27ste besloot hij echter te stoppen op Harga én met het betaalde voetbal. “Dat waren andere tijden, hoor. Het was meer een betaalde hobby. Ik werkte gewoon fulltime en na mijn werk racete ik naar SVV om te trainen. Mijn zoon was net geboren en ik ging ook nog een opleiding volgen voor mijn werk. Die combinatie, dat was niet te doen. Ik heb ook nooit spijt gehad dat ik ben gestopt. Ik heb negen jaar gespeeld bij SVV. Het was een mooie tijd met trainers als Nol de Ruiter en Sandor Popovics. Daarna ben ik gaan spelen bij SFC, dat in de derde klasse speelde. Lekker dichtbij, ik kon er op de fiets naartoe. Ik kon naar Quick Boys en Nieuw-Lekkerland, toen ook een gerenommeerde amateurclub, maar ik had geen zin in dat gereis.” De Schiedammer heeft het uitstekend naar zijn zin aan de Docter Albert Schweitzerdreef in Maassluis. “MSV’71 is een gezellige club. Ik heb het zelf ook altijd belangrijk gevonden dat er een goede combinatie is tussen in- en ontspanning. Voetbal is op elk niveau plezier en zeker in de vierde klasse. Mij maakt het niveau niet uit, als er maar beleving is en bij MSV is dat er.” Een kleine anderhalf jaar ge- leden werd hij trainer van MSV’71, dat opgelapt moest worden na een dramatisch sei- zoen in de derde klasse. “De ploeg was dat seizoen er- voor onverwacht gepromo- veerd. Het was vierde gewor- den in de competitie en won de nacompetitie. Knap, maar pro- motie was eigenlijk te vroeg voor deze jonge ploeg. Dat bleek ook wel, want ze zijn met maar acht of negen punten ge- degradeerd.” Het bestuur van de club stelde geen ‘eisen’ aan Van Kapel. “In ieder geval niet in de vorm van een promotie of zo. Dat was ook onverstandig geweest. Natuurlijk willen we allemaal hogerop, maar alleen als we er klaar voor zijn. Twee jaar ge- leden was het elftal er duide- lijk niet klaar voor. We zijn wat volwassener geworden, maar vergeet niet dat nog altijd het merendeel van de spelers erg jong is. Als we met de onder 23 een wedstrijd spelen kan tach- tig procent meedoen.” Van Kapel predikt vooral ge- duld. “Het gaat met kleine stapjes. We hopen dit seizoen de lijn doortrekken die we in de tweede competitiehelft van vorig seizoen hebben ingezet. Het eerste half jaar na de de- gradatie uit de derde klasse was heel moeilijk. Die jongens hadden alleen maar achteruit moeten lopen en als je nederlaag na neder- laag incasseert wordt het zelf- vertrouwen er ook niet beter door. Daar kwam bij dat bepa- lende spelers geblesseerd wa- ren. Na de winterstop hebben we gelukkig een goede serie kunnen neerzetten. Er komt steeds meer voetbal in, maar op het fysieke vlak willen we het nog wel eens afleggen.” Zeegers (69) glimt van oor tot oor. “We zijn hier als club enorm trots op. We hebben er ontzet- tend veel energie ingestopt. Bedenken hoe en het daad- werkelijk uitvoeren.” DVO’32 stond twee jaar geleden op een kruispunt. De Vlaardingse club moest ‘iets’ met het verouderde complex, dat in 1968 nieuw werd neergezet. “Het was de boel slui- ten en stoppen of investeren en een gokje nemen.” Het werd dat laatste. DeDVO-fa- milie, toen 250 man en vrouw sterk, besloot te gaan voor nieuwbouw. Tien nieuwe kleed- kamers en aanbehorende ruim- tes. “Het kon niet meer”, zegt Zeegers over de oude deel van het complex, dat overigens nog gesloopt moet worden, maar nu nog dient als opslagplaat- sen voor kleding. “Je schaamde je kapot voor je bezoekers. De banken waren gammel, er was niet eens in iedere kleedkamer een douche. Het was gewoon afgeschreven.” De club hikte lange tijd aan te- gen de enorme investering van nieuwbouw. “We moesten naar de bank voor de lening en daar- naast hebben bij de gemeente gevraagd om een tegemoetko- ming in de kosten. Ook hebben we met succes een aanvraag gedaan bij het fonds Schiedam/ DVO’32 zit ‘gebeiteld’ voor komende dertig jaar e Schoof 180 (078) 711 10 00 Hypotheker Maassluis Wagenstraat 31-33 | 3142 CR Maassluis | 010-5900083 Hypotheker Naaldwijk Molenstraat 37 | 2671 EW Naaldwijk | 0174-266367 0224166.pdf 1 28-1-2019 16:52:03 HET NI EUWE GEZELLIGSTE CAFE VAN MAASSLUI S! GEOPEND VAN DONDERDAG TOT EN MET ZONDAG! Vlaardingen. Als we het doen, doen we het ook goed, hebben we gezegd. Dus ook meteen duurzaam. Op de kantine na zijn we nu van het gas af. We hebben een luchtwaterpomp en op het dak staan honderd zonnepane- len. Dat zorgt ervoor dat we op jaarbasis achtduizend euro be- sparen”, zegt Zeegers, terwijl hij in de technische ruimte wijst op de enorme waterboiler. “Wat een ding, hé. 750 liter water kan erin.” De kleedkamers zien er stuk voor stuk netjes afgewerkt uit. Uiteraard heeft DVO goed aan de eigen selectie gedacht. Aan de grootste kleedkamer grenst een massage- en behandel- ruimte én de EHBO-ruimte. Ook de scheidsrechters hebben de ruimte. De aparte kleedkamer is fors. Zeegers: “Drie douches. De douche stopt automatisch, net als de kraan voor water. Er vloeit geen overbodig water weg.” De bestuurskamer is eenvoudig. “Zoals dat bij onze club past.” De zetel van de voorzitter is beschei- den. De bestuurskamer wordt met glas gescheiden van de kan- tine. Er is geen muur. “Zo hou je contact met de leden.” Zeegers is geen type dat van ‘boven af regeert’. Bijna iedere dag is hij op de club als lid van de dagploeg die allerhande klusjes verricht. Hij is al lid van 1966. “Deze club is een deel van mij.” Hij is blij dat de leden het gokje van de nieuwbouw hebben aan- gedurfd. “De uitstraling is totaal veranderd. Dat merken we ook aan de groei van ons ledenbe- stand. We hebben dit jaar een seniorenelftal erbij gekregen en bij de jeugd zitten we twee teams in de plus ten opzichte van vorig seizoen.” Inmiddels heeft DVO’32 350 leden. “De ko- mende drie, vier jaar willen we groeien naar 450 leden. Twintig, vijfentwintig leden erbij per jaar is goed. Dan zitten we gebeiteld voor de toekomst.” Helemaal als straks het laat- ste deel van de renovatie heeft plaatsgevonden. Er zijn plan- nen voor vloerverwarming in de kantine. “Ook de toiletten in de algemene ruimte willen we aan- pakken. Bij fase twee hoort ook de ontmanteling van de oude kleedkamers.”