25 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Op zoek naar een baan die bij je past? Marco Lange predikt het plezier Stolwijk hoeft niet bang te zijn dat ze met Marco Lange een trainer hebben binnengehaald die de selectie aan Spartaanse trainingsmethoden onderwerpt. In goed Haags: “Ik wil vooral plezier maken met die jongens en ze ook nog een beetje vooruit helpen.” Een paar dagen voor de competitie moet de selectie en staf van Stolwijk zich melden voor de traditionele fotoshoot voor de presentatiegids die één dezer dagen uitkomt. “Nee, ik ben niet naar de kapper geweest”, laat Lange weten. De trainer uit Den Haag is 61 jaar, oogt fit en de volle haardos verraadt nog volop jeugdigheid. “Ik ben jong van geest”, grapt hij om even later serieus door te gaan. “Als je geen inlevingsvermogen hebt voor de jeugd, dan moet je stoppen als trainer. Ik geniet er nog steeds met volle teugen van.” De lijst met clubs waar Lange werkte is lang en zeer divers. Van hoofdklasser Scheveningen tot vierdeklasser BSC’68, hij werkte er met veel plezier. “Als het gezellig is heb ik het ook snel naar mijn zin. Bij Stolwijk proefde ik al meteen dat deze jongens er zin in hebben. Het is leuke, jonge groep die leergierig is.” Want, zo benadrukt Lange, hij komt niet alleen voor de gezelligheid naar de Stolwijkse Sportlaan. “Het doel is om het maximale eruit te halen.” En dat maximale lijkt nodig dit seizoen, want met een versterkte degradatieregeling – drie teams degraderen rechtstreeks en twee zijn veroordeeld tot de nacompetitie – kunnen Lange en zijn nieuwe elftal hun borst natmaken. “Ik had eigenlijk niet echt een doel, maar nu wel: bij de eerste acht eindigen. Ik vind het bijzonder dat er zo veel clubs degraderen, maar goed, de wegen van de KNVB zijn soms ondoorgrondelijk.” Trainer zijn van een vierde klasse betekent ook regelmatig zaken door de vingers zien. “Klopt helemaal”, reageert Lange, die daar niet moeilijk over doet. “Bij een hoofdklasser kan je andere eisen stellen dan hier. Als een jonge speler op dit niveau zich afmeldt omdat hij een weekendje weg wil met zijn vriendinnetje, dan is dat zo. Ik ben dan allang blij dat hij er de zeven weken erop weer is. Als je als trainer die flexibiliteit niet hebt, moet je niet gaan werken op dit niveau. Die jongens zijn allemaal lid geworden omdat ze plezier willen hebben. Daar gaat het om.” De doorgewinterde trainer Rob van Wilgen is sinds 2021 bij VV Stolwijk bezig aan zijn vijfde club in de Krimpenerwaard. De 76-jarige oefenmeester was eerder actief bij Schoonhoven, Perkouw, DCV (A-jeugd) en vooral bij Bergambacht, waar hij verspreid over drie perioden zeventien jaar aan het roer stond. ‘Vrouwen horen er bij Stolwijk helemaal bij’ Juist bij die laatst genoemde club kwam hij voor het eerst met vrouwenvoetbal in aanraking. “Ik ga naar alle uitwedstrijden van Ajax, tot aan Japan en Zuid-Afrika toe,” start Van Wilgen zijn verhaal over zijn intrede in het damesvoetbal. “Als ik daardoor ontbrak bij de mannen van Bergambacht nam Werner de Bruijn, de toenmalige trainer van de dames, de honneurs waar. Als tegenprestatie verlangde hij van mij dat ik het damesteam coachte. Toen dat team een tijd later zonder vaste trainer zat ben ik twee jaar trainer bij de vrouwen geweest.” Gouwenaar Van Wilgen is in augustus aan zijn vijftigste jaargang als trainer begonnen. Het is zijn tweede seizoen bij de vrouwen van Stolwijk, waarmee hij vorig seizoen in de vierde klasse meteen meestreed om de prijzen. Dat zijn ploeg promotie net misliep was in zijn ogen logisch. “Bij het damesvoetbal zie je vaak een paar lagere teams waar speelsters inzitten die eigenlijk veel hoger goed mee kunnen komen, maar vanwege vriendinnen in een lager team blijven spelen. Dat was vorig seizoen het geval met Zevenhoven 2. Toch wisten we thuis gelijk te spelen tegen dat team. Na de wedstrijd vertelden ze ons dat ze blij waren een keer echte tegenstand gekregen te hebben. Dat was een mooi compliment. Door een handvol coronagevallen morsten we te veel punten in andere duels en Zevenhoven greep de titel.” Wat hij van dit seizoen moet verwachten, weet Van Wilgen nog niet. “Er kan weer een sterk lager elftal van een grote club bij ons in de poule zitten, zo weten we bijvoorbeeld niet wat er wellicht aan voormalige topspeelsters in Jodan Boys 4 rondloopt.” Wat de trainer al wel weet is dat hij een goed gevoel heeft bij Stolwijk. Bij sommige clubs had ik in het verleden wel eens dat ik na een paar maanden geen lekker gevoel had. Bij contractbesprekingen rond de Kerst waren ze dan verbaasd als ik eerlijk zei dat mezelf niet thuis voelde bij de club. Ze hadden dan niets gemerkt. Dat komt omdat ik me altijd professioneel opgesteld heb en een echte prestatietrainer ben.” Die houding vloeit ongetwijfeld voort uit zijn periode als trainer bij de jeugd van topclub Excelsior. VanWilgen is blij met houding van de staf- en bestuursleden bij VV Stolwijk. “Met Benjamin Plugge en Nadia Vink hebben we een mooi team dat de dames begeleidt en Jasper Verdoold regelt voor ons technische zaken zoals hij dat ook voor het eerste en tweede mannenteam doet. De vrouwenafdeling hoort er gewoon echt bij in Stolwijk en de club was ook één van de eerste in de regio met damesvoetbal. Als ik tien goede ballen nodig heb krijg ik die gewoon en vanwege het naderende 90-jarig jubileum ontvangen we binnenkort jubileumtruien.” Wie weet kunnen de voetbalsters van Stolwijk het jubileumjaar wel opluisteren met een titel. De start in de bekercompetitie was in elk geval veelbelovend. Alle drie pouleduels tegen Bergambacht, Cabauw en Oudewater 2 werden gewonnen. Keenswijk gruwelt van lange bal Eentje ook die meteen zijn nieuwe team wil leiden in het tijdperk van verzorgd voetbal. “Ik hou van opbouwend voetbal, zorgvuldig positiespel en veel bewegelijkheid in het spel”, doet hij zijn voorliefde uit de doeken. Gepokt en gemazeld in de top van het voetbal – Keenswijk was in Suriname actief als prof – brengt hij alweer de nodige jaren zijn kijk over op spelers. Dat deed hij voornamelijk bij tweede elftallen. “Vorig seizoen was ik nog trainer van FC Perkouw 2”, zegt hij enthousiast. “Ik woon zelf in Hoogvliet. Dat is niet naast de deur, maar voor mij is het belangrijk dat ik ergens een klik heb en dat ik in alle vrijheid kan werken zoals ik dat graag doe. Bij Stolwijk voelde alles meteen goed.” Hij voetbalt met zijn nieuwe elftal in de reserve vierde klasse. “Dat kan hoger”, maakt hij meteen duidelijk dat zijn ambities groot zijn. “Ik vind dat we moeten gaan voor de bovenste plaatsen. Die ambitie heb ik als trainer altijd. Zoals ik ook nog steeds de ambitie heb om ergens als hoofdtrainer aan de slag te gaan. Ik hoop dat mij die kans nog een keer wordt gegund.” Een uitgebreide kijk op het voetbalspel heeft Keenswijk zeker. Hij gruwelt van de lange bal. “Wat mij betreft wordt de lange bal verboden”, lacht hij. “Bij Stolwijk moeten ze wennen aan mijn speelwijze, maar ik zie graag goed voetbal met backs die opkomen. Geen backs die er al staan, maar die er komen. Ik wil beweging in het spel.” Hij zegt voor het voetbal te leven en dat hij superambitieus is. Met Durando Keenswijk kreeg het tweede elftal van Stolwijk een bevlogen trainer als aanjager.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=