25 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Op zoek naar een baan die bij je past? Hij was jarenlang trainer in de jeugd en van het tweede van Stolwijk. Een andere club kwam niet in de gedachten van Jan Boer (54) op. “Stolwijk verlaten? Dat is zoiets als vloeken in de kerk.” De selectie van VV Stolwijk moet het al een tijdje doen zonder de diensten van Boer. De timmerman van beroep is sinds vier seizoenen de vaste verzorger. Hij benadrukt dat hij dat is van de hele club. “Ik maak geen onderscheid. Als een speler uit de JO15 langs wil komen, dan is hij welkom”, zegt hij. “Ik ben als verzorger beschikbaar voor de hele club.” Dat de activiteiten van Boer even op een wat lager pitje staan heeft te maken met zijn herstel. Begin van dit jaar werd hij opgenomen met klachten. “Ik was wat kortademig en vermoeid.” Het bleek best ernstig. “Ik moest meteen blijven. Ik ben heel snel geopereerd aan mijn hart waarbij de chirurg een aantal omleidingen heeft gemaakt. Ik was van het ene op het andere moment een patiënt terwijl ik dacht dat ik gezond was.” Boer kreeg na zijn geslaagde chirurgische ingreep rust voorgeschreven en intussen is hij begonnen aan zijn revalidatie. “Ik moet mijn conditie weer helemaal opbouwen.” Voor actieve Boer was stilzitten best lastig. Naast een intensief beroep is hij al jaren actief voor Stolwijk. “Ik ben een echte Stolwijk-man. Ik heb nooit de verleiding gevoeld om ergens anders training te gaan geven. Ik heb hier alles wat ik wil.” Boer kan terugkijken op een mooie carrière als speler. Hij maakte in de jaren negentig deel uit van de gouden generatie, die Stolwijk van de Goudse voetbalbond eerst bracht in de vierde en derde klasse en later zelfs in de tweede klasse. “We hadden een prachtig team”, zegt hij, terwijl hij de namen van Jan Noorlander, Berry Teeuwen en ‘natuurlijk’ Remko Anker opdreunt. “We gingen voor elkaar door het vuur. De beleving in die tijd was heel anders dan nu. Op vakantie gaan? Je keek wel uit. Als je dat deed kon dat je plaatsje kosten.” Zijn rol in het beste Stolwijk ooit was naar eigen zeggen ‘bescheiden’. “Ik had het voordeel dat ik op veel posities uit de voeten kon. Ik heb daardoor op veel plaatsen in het elftal gespeeld. Meestal was dat op het middenveld, maar ik stond ook wel eens in de verdediging. Ik werkte hard en deed geen rare dingen.” Boer, die nog deel uitmaakte van het tweede zondagelftal, is er niet de man naar om zich in de nostalgie te verliezen. “Tijden veranderen. Wij leefden in die jaren helemaal toe naar de zondag, de dag van de wedstrijd. Dat is nu veel minder bij de spelers, maar waar wij vroeger allemaal werkten in de bouw, studeren ze nu. En ze willen op vakantie. Voetbal staat allang niet meer op nummer één.” Anders is ook de begeleiding van de medische staf. “Vroeger hadden we een verzorger en dat was al luxe”, vertelt Boeren. “Begeleiding bij een terugkeer van je blessure was er niet. Ga het maar proberen, zo was het. Nu loop ik niet alleen rond bij Stolwijk, maar hebben we ook een hersteltrainer en een fysiotherapeut. Er is veel meer aandacht voor blessurepreventie. We drukken die jongens op het hart om goed voor hun lichaam te zorgen en voor de training en wedstrijden een goede warming-up te doen.” Jan Boer laat Stolwijk nooit in de steek Bas Belder houdt van avontuur én FC Perkouw Een lange voetbalcarrière was hem niet gegund, maar een leven zonder FC Perkouw is voor Bas Belder geen leven. Bij zijn al uitgebreide taken behoort sinds kort een nieuwe, die van bestuurslid. “Ik hou van deze club”, legt hij een openlijke liefdesverklaring af. In de tijdens de c o r o n a p e r i o d e fraai opgeknapte kantine van FC Perkouw doet Belder op een rustige zaterdag zijn verhaal. “We hebben vandaag vooral uitwedstrijden”, legt hij uit. “Het eerste en tweede spelen uit.” Het betekent dat Belder het deze zaterdag rustig aan kan doen. Normaal is hij al vroeg in touw. “Ik ben scheidsrechterscoördinator, ik fluit zelf natuurlijk ook. Soms twee wedstrijden, als het moet drie. Jeugd, senioren, het maakt niet uit.” Die veelzijdigheid hoort volgens hem bij de kleinschaligheid van FC Perkouw. “We zijn een kleine club met maar tien elftallen. Dat betekent dat je ook uit een beperkte poel van vrijwilligers kan putten. Veel mensen steken hun handen uit de mouwen. Ik ben één van de vele vrijwilligers die zich belangeloos inzet.” Sinds enige tijd maakt hij deel uit van het bestuur van de Berkenwoudense dorpsclub. Dat hij pas 22 jaar is, speelde volgens hem geen rol, wel dat hij een Perkouw-hart heeft. “Die saamhorigheid, dat samen rooien met elkaar, zit er diep in. Ik kan me geen leven voorstellen zonder Perkouw. Ik loop hier van jongs af aan rond. Dit clubgebouw is mijn tweede thuis.” Het liefste had hij dat ook nog gedaan als actief voetballer, maar zijn knieën zijn volgens hem niet gemaakt om te voetballen. “Ik heb altijd problemen gehad. In de jeugd zeiden ze dat het kwam door groeipijnen, maar ik bleef klachten houden. Ik hou het er maar op dat mijn lichaam niet gemaakt is voor voetbal.” Dat vindt hij jammer, maar het is geen reden om FC Perkouw vaarwel zeggen. “Ik ben altijd al geweest met training geven. Ik haal mijn plezier nu uit andere dingen. Deze club met elkaar overeind houden vind ik een zeer nobel doel.” Dat is niet altijd makkelijk, zeker als er een twee jaar durende coronapandemie om de hoek komt kijken. “We hebben ons er goed doorheen geslagen”, meent Belder. “We hebben zelfs kans gezien om de kantine een nieuwe look te geven. Als bestuur hebben we nog veel meer plannen. LED- -verlichting bijvoorbeeld en op termijn renovatie van de kleedkamers. Maar eerst moet er wel gespaard worden. We doen geen onverantwoorde uitgaven”, zegt het algemeen bestuurslid. In die coronatijd had Belder alle tijd om zijn tweede hobby volop te beoefenen. Als wielrenner ontdekt hij graag de wilde wijde wereld. “Ik heb de afgelopen jaren echt het langeafstandsfietsen ontdekt. Ik fiets soms wel tot vijfhonderd kilometer. Vaak in mijn eentje.” Zo maakte hij nog niet zo lang geleden een fietstocht naar de Noordkaap in Noorwegen, bij elkaar zo’n drieduizend kilometer,. “Ik heb genoten. Ik ben wel terug met het vliegtuig gegaan. Na drie weken wachtte mijn studie economie.” Nijverheidsweg 50, 2821 AZ Stolwijk 0182-601897 www.autofirst-karsdorpautos.nl Karsdorp Auto’s 0260164.pdf 1 9-2-2022 14:04:53
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=