VoetbalJournaal Lek en IJssel, najaar 2021

27 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Op zoek naar een baan die bij je past? Maurice van Bu- ren is aangesteld als trainer van het nieuwe selec- tieteam, dat naast het eerste en tweede elftal de derde poot in de selectie is. Dat Van Buren een duo vormt met trainer Thijs Steine is geen verrassing. Van Buren en Steine vormen een Siamese voetbaltweeling. Ze hadden de afgelopen jaren al het tweede van Nieuwerkerk onder hun hoede, maar de in- nige band die ze met elkaar opbouwden, gaat veel verder terug. “Als speler hadden we al een klik”, zegt Van Buren. “Een klik zoals je die in je carrière maar één of twee keer hebt. Twee zielen, één gedachte.” Het is niet verwonderlijk dat de trainers ook in het dagelijkse le- ven met elkaar optrekken. “We app’en elkaar een paar keer per dag”, lacht Van Buren. “We gaan ook regelmatig eten met onze vriendinnen erbij. Die geven ons dan een verbod om over voetbal te praten, want als ze dat niet doen, gaat het eindeloos over voetbal. Onze vriendinnen zitten er dan voor de vorm bij.” Dat Nieuwerkerk bij die twee voetbalgekken uitkwam om het onder 23-project te be- geleiden, was bijna vanzelf- sprekend. “We waren na vier seizoenen ook toe aan iets nieuws. We moesten na de overstap van zondag naar de zaterdag in de vierde klasse beginnen. We spelen inmiddels in de reserve tweede klasse. Dat is al een stap voorwaarts, al zou het mooi zijn als het tweede nog een stapje maakt.” Van Buren vindt het niet meer dan logisch dat een grote club als Nieuwerkerk een derde se- lectieteam maakt. “Er is aan- bod aan goede, jonge spelers genoeg. De onder 23 is een perfect platform om jonge spe- lers te laten landen. Het is maar voor een enkeling weggelegd om in één keer door te stromen naar het eerste elftal, voor het merendeel geldt dat ze nog even wat tijd nodig hebben om de stap te maken. Wij moeten ze binnen een paar jaar klaar- stomen voor of het eerste of het tweede. De één is daar na een jaar aan toe, de ander na twee jaar, maar doelstelling is wel om elk jaar minimaal één speler te laten doorstromen naar de selectie van één.” Het opleiden staat centraal, re- sultaten zijn weliswaar onder- geschikt daarvan, maar zeker niet onbelangrijk, stelt Van Bu- ren. “Het willen winnen maakt Deze maandag- morgen is de tweeduizend leden tellende club volop in bedrijf. Joop Verwaal is bezig het hele complex te ontdoen van zwerfvuil, manusje-van-alles Ton Boonekamp stuurt een karretje met materiaal naar een nieuwe bestemming. Gerard Vis geeft in de kantine de vloer een boenbeurt. Op het hoofdveld helpt Goos Ver- kaik zijn zwager Bob met het in- stalleren van de reclameborden. Ze staan op een trappetje. “We krijgen gevarengeld hoor”, zegt Verkaik. Als hij even later het trappetje af is, vertelt hij dat het gaat om repa- ratiewerkzaamheden. “De buizen waar de borden aan geïnstalleerd zijn, waren door de storm in het najaar helemaal verbogen. We hebben nieuwe buizen besteld en zelf beugels gemaakt. We zijn nu bezig om alles weer te installeren. Voor de eerste thuiswedstrijd van het eerste elftal begin oktober moet het allemaal klaar zijn.” Verkaik moet het vandaag doen zonder zijn ‘maatje’ Cees Tuinen- burg, die thuis is gebleven omdat hij zich niet lekker voelde. “Cees is onze schilder. Een vakman, Hij was vroeger ook van beroep schilder. Hij zegt wel eens dat we hem een ander klusje moet geven, maar puntje bij paaltje pakt hij de kwast en gaat aan de gang.” Verkaik laat de klus zien waar Tuinenburg mo- menteel mee bezig is. De kozijnen van de kleedkamers hebben een nieuw likje en kleurtje verf gekre- gen en dat geldt ook voor de ko- zijnen van de bovenraampjes. “Zie je het?” vraagt Goos. “In rood en zwart. Eerst was het wit, maar het is echt opgeknapt.” Verkaik kent het complex op zijn duimpje. Hij maakte de verhuizing van de ’s-Gravenweg naar sport- park Dorrestein mee. “Begin ja- ren zeventig was dat volgens mij. Het complex was toen nog niet zo groot als nu. Een deel van het hui- dige clubgebouw stond er en daar waren kleedkamers en kantine. We hadden drie velden en acht kleedkamers. Het was in die tijd zeer modern.” Het complex telt nu zeven velden, het clubgebouw is uitgebreid en er is nieuwbouw gekomen langs het hoofdveld. In het verlengde van die nieuwbouw staat de tribune. Ook die hebben Goos en zijn kor- nuiten van de werkploeg onlangs een opknapbeurt gegeven. “We hebben alle stoeltjes vervangen. Het glaswerk ook en er hangen ook doeken. De stoeltjes hebben we twintig centimeter uit elkaar gezet. Het was erg krap.” De oude stoeltjes staan op het terras tus- sen de nieuwbouw en de tribune te wachten op een nieuwe be- stemming. “Het is de bedoeling dat ze op de verhoging komen bij veld zeven.” Doordeweeks is hij er iedere dag, maar naar wedstrijden van Nieu- werkerk 1 gaat hij niet. “Het klinkt misschien vreemd, maar ik heb niet zo veel met voetbal. Mijn oud- ste zoon voetbalt in de 35-plus en toen mijn kleinzoon speelde, ging ik nog wel eens kijken. Dat klussen doe ik al jaren. In 2000 ben ik be- gonnen, maar toen Nieuwerkerk aan de Rijskade speelde, deed ik al klusjes op het complex. Ik vind het heerlijk om iets om handen te hebben.” Onder 23 moet kweekvijver Nieuwerkerk worden Geen klusje te veel voor Goos en zijn team Nieuwerkerk heeft dit seizoen voor het eerst drie selectieteams bij de senioren. Met de komst van de onder 23 wil de club het aanbod van potentiële eerste elftalspelers in de toekomst vergroten. “We maken onze vijver groter.” Hij wordt deze maand 81 jaar, maar ziet er uit als iemand die net met pensioen gaat. Goos Verkaik behoort bij VV Nieuwerkerk tot de ‘grote’ vier. Klussers welteverstaan, op doordeweekse dagen is hij niet weg te slaan op sportpark Dorrestein. “Er is altijdwel een klusje.” 0234187.pdf 1 16-10-2019 14:40:56 wezenlijk onderdeel uit van het opleiden. Het gaat erom spe- lers individueel te ontwikkelen, maar daar hoort ook bij dat die speler zich als teamspeler ont- wikkelt.” De selectie van Van Buren en Steine bestaat uit achttien spelers en twee keepers. “We spelen in een mooie competi- tie in de vierde divisie, met veel clubs uit de regio. Promotie is niet het belangrijkste, maar hoe hoger je speelt hoe meer weerstand je krijgt en dat komt de ontwikkeling van spelers weer ten goede.”