VoetbalJournaal Lek en IJssel, najaar 2021

21 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Op zoek naar een baan die bij je past? Erwin de Groot volgt z’n voetbalhart Rudy Vriens jeugdsecretaris van het modernste soort “Laat ze maar komen hoor”, zegt Rudy Vriens als hij kort daarvoor heeft verteld dat de jeugdafdeling van Lekkerkerk ‘lekker’ in de lift zit met het aantal leden. Met pretoogjes: “We zitten in een flow.” 26 jaar is hij pas, maar al met een heel voetballe- ven achter de rug. Excelsior piukte hem weg in de jeugd van Lekkerkerk en daar- na speelde hij voor FC Utrecht en de hoofdklassers Capelle en Zwaluwen Vlaardingen. Drie sei- zoenen geleden trok De Groot de stekker uit zijn voetbalcarri- ère. Moe en vol twijfel over zijn fysieke gesteldheid, die even- tueel zijn zzp-loopbaan als ho- venier konden schaden. Hij blaast eens goed en laat een puf volgen. “Of ik genoeg werk heb als hovenier? Als ik wil kan ik iedere dag twaalf, dertien uur werken. Het is een gekkenhuis. Tijdens corona gingen mensen niet op vakantie, maar inves- teerden in huis en tuin.” Maar het leven bestaat niet alleen uit werken, weet De Groot ook. Daarom vroeg hij eerder dit jaar aan zijn oude club Lekkerkerk of hij kon meetrainen. “De competitie lag stil, dus ik kon ook geen kwaad doen. Het idee was om lekker een balletje te trappen. Ik ken veel jongens, dus het voelde vanaf het begin heel natuurlijk.” Fit was hij al. “Ik ging wel regelmatig naar de sportschool en ging af en toe een rondje rennen. Ik heb natuurlijk ook een fysieke baan, dus lichamelijk was ik prima in conditie. Wedstrijdritme is iets anders, maar op de training was conditie geen probleem.” Het was logisch dat de vraag kwam van Lekkerkerk om definitief aan te sluiten. De Groot zei ja maar wel onder voorbehoud. Hij moet fysiek in orde blijven en vooral geen last gaan krijgen van zijn enkel. Die enkel bezorgde hem in nagenoeg zijn hele vroegere voetballeven ellende. “Ik heb jarenlang niet kunnen trainen en spelen zonder pijn”, blikt hij terug. “Bij sommige clubs von- den ze me maar een aanstel- ler als ik klaagde over pijn. Ze konden ook niet verklaren waar die pijn vandaan kwam. Bij een gebroken enkel of gescheurde enkelbanden is het duidelijk.” Toen hij voor Capelle speelde, kwam de oorzaak van de klach- ten eindelijk aan het licht: litte- kenweefsel in zijn enkel bleek de grote boosdoener. “Ik ben geopereerd en kon daarna pijn- vrij spelen.” Een mooie periode lonkte, maar juist in één van de eerste wedstrijden na zijn te- rugkeer raakte hij bij Zwaluwen weer geblesseerd. “Toen had ik mijn buik er van vol. Het plezier was weg en daarnaast wilde ik geen risico nemen dat ik mijn werk als hovenier niet meer kon doen. Ik ben dus gestopt.” Inmiddels huppelt hij weer vrolijk mee in de derde klasse bij Lekkerkerk. Dat het ‘maar’ derde klasse is, interesseert hem niet. “Ik voel me nergens te groot voor. Ik denk niet dat ik ergens anders had kunnen beginnen. Ik ga er niet met te veel verwachtingen in. In mijn achterhoofd speelt ook nog die enkel. Als ik weer last krijg, stop ik, heb ik gezegd.” Als middenvelder is hij goud waard voor Lekkerkerk. “Op welke positie? Dat maakt mij niet uit. Ik speel waar de trainer mij neerzet.” Hij heeft geen idee wat hij van de competitie in de derde klas- se mag verwachten. “Uiteraard ken ik de clubs van naam. Het lijkt me leuk om al die derby’s te spelen.” Lekkerkerk onder- vond aanvankelijk ook de lasten van corona. Het aantal leden liep terug, ook bij de jeugd. “We hadden best wel wat afmel- dingen, maar in het voorjaar is het de goede kant opgedraaid. We hebben het verlies helemaal goed- gemaakt en zelfs meer spelers dan begin vorig seizoen. Dat ver- taalt zich in drie, vier extra teams. Zijn Lekkerkerk heeft zelfs weer een meisjesteam. “We hebben een MO11 ingeschreven. We ho- pen dat dat navolging krijgt. We hebben ooit wel meisjesvoetbal gehad, maar dat is alweer een paar jaar geleden.” Vriens hoeft niet bang te zijn dat hij zich op een zaterdag verveelt. Nu de competitie weer begonnen is, is hij elke speeldag vele uurtjes op de velden te vinden. Hij heeft dan ook een driedubbele functie bij Lekkerkerk. Naast jeugdsecre- taris is hij coördinator van de JO15 en leider van de JO17-2. “Ach”, doet hij zijn best om zijn rol te minima- liseren. “het lijkt groter dan het is. We hebben maar één elftal in de onder 15. En we hebben een aantal leiders voor de JO17-2. We verde- len de taken, zeg maar. Het is niet zo dat we wekelijks moeten ko- men opdagen.” En het werk, dat hoort bij de functie van jeugdsecretaris, valt volgens de changemanager van KPN ook allemaal wel mee. “Met Sportlink is het een stuk eenvoudiger geworden. Ik heb de tijd niet meegemaakt, maar vroeger moest alles handmatig worden ingevuld. Met die wed- strijdformulieren was dat een heel papierwerk. Ik moet nog wel alle namen invoeren, maar dat is maar één keer per jaar, aan het begin van het seizoen. Dan ben ik even wat langer bezig. Met het verplaatsen van wedstrijden valt het ook best mee. Bij een grote club kan ik me voorstellen dat dat wat meer werk is, maar bij ons is dat eigenlijk zo geregeld.” Vriens trapte zelf nooit in clubverband tegen een bal. “Ik ben een klassiek geval. Zoon gaat op voetbal en vader gaat mee. Ik ben niet het type dat langs de zijlijn zit, ik steek ook graag mijn handen uit de mou- wen. Ik kom oorspronkelijk uit Ouderkerk, waar ik in mijn jonge jaren nog een paar jaar waterpo- lo bij De IJsselzwemmers heb ge- speeld. Volgens mij bestaat die club niet meer.” Met Vriens heeft Lekkerkerk wel een jeugdsecretaris van het mo- dernste soort. Hij is vlijtig en bo- venal handig. “Het is mijn ook werk, hé. Ik bouw soms een applicatie extra bij sportassistent. Voor een extra activiteit waar een bijdra- ge van de ouders werd gevraagd, was het altijd een gedoe. Trainers moesten het geld incasseren. Dat kan anders, heb ik gezegd. Ouders kunnen via de app betalen, trainers hebben er geen omkijken naar.” Met de tweehonderd leden die de jeugdtak van Lekkerkerk telt is Vriens tevreden. “Tweehon- derdvijftig is helemaal prima. Qua ruimte kunnen we nog groeien. We groeien niet alleen in leden, maar ook in onzemanier van trainen. We werken sinds vorig seizoen samen met NNF, dat onze trainers bege- leidt. Die wisselwerking is perfect. Een trainer wordt niet meer naar een trainingsveld gestuurd met een doos pionnen en een zak met ballen. Zoek het maar uit is ver- Erwin de Groot maakt dit seizoen na een paar jaar zijn rentree op de velden. Geen hoofdklasse meer, maar ‘gewoon’ bij zijn oude club Lekkerkerk. “Ik wil lekker voetballen en met vrienden een biertje drinken.” John Witgoed Reparatie & Verkoop Huishoudelijke Apparaten www.johnwitgoed.nl www.onderdelenwinkeltje.nl 0253635.pdf 1 16-9-2021 13:39:35