VoetbalJournaal Lek en IJssel, najaar 2020

25 Olek Wouda (20) is per ingang van deze voetbaljaargang de grensrechter bij het eerste team van Stolwijk. Hij is de opvolger van Janus van den Heuvel (72), die de functie niet minder dan 26 jaar bekleedde. Het vak van grensrechter is vaak ondankbaar, maar Wouda vindt dat hij lak moet hebben aan mekkerend publiek. Daar geeft Van den Heuvel hem volledig gelijk in. Eerst maar de nieuwe man be- lichten, die gebo- ren en getogen Stolwijker is en naar eigen zeg- gen ‘vrij aardig meekon’ in de ho- gere jeugdelftallen van de lokale voetbalclub. Toen Olek Wouda evenwel een heuse beenbreuk te verdragen kreeg, kon hij zijn talent niet langer laten zien. “Ik speelde als verdediger in Onder 19-1 en heb het na mijn blessu- re nog wel geprobeerd”, vertelt de man wiens vader Coen tien jaar voorzitter was van de ver- eniging. “Maar echt lukken wilde het helaas niet meer. Omdat ik graag bij Stolwijk betrokken wil- de blijven, zocht ik naar nieuwe mogelijkheden. Ik was een tijd grensrechter bij het tweede en kreeg begin dit seizoen de kans om naar het eerste te gaan. Ja- nus hiel het na lange tijd voor gezien, waarna er een beroep op mij gedaan werd.” Aanvankelijk, vervolgt Wouda, deed het hoge tempo in wedstrij- den van de hoofdmacht een ern- stig beroep op zijn concentratie. “Ik was bij het tweede gewend dat ik lekker rustig kon vlagen. Maar bij het eerste kan ik geen toeschouwer meer zijn. Het spel gaat daar veel sneller en ik moet continu alert zijn. Gelukkig heb ik geen last van mijn beenbreuk, wanneer ik aanzet om veertig meter te sprinten. Ik vind het ook prettig dat de spelers het waar- deren dat ik vlag. Ik volg niet zo- maar iemand op, want Janus is 26 jaar grensrechter geweest. Hij was heel populair bij die gas- ten en gold echt als clubicoon. Maar ik moet zeggen dat het vlaggen me aardig afgaat. ‘De nieuwe Janus’, noemen de spe- lers me. Ik kan daar natuurlijk wel om lachen. Ik trek me er ook geen bal van aan als toeschou- wers van de tegenpartij achter me staan te gillen met een fles bier. “Ze blèren maar een eind weg”, denk ik dan. Het gaat het ene oor in en het andere uit. Nu staat er bovendien even hele- maal niemand langs het veld.” Van den Heuvel weet als geen ander dat je als grensrechter vaak aangeschoten wild bent, en je vooral Oostindisch doof moet houden. “Ik heb dat gescheld altijd naast me neergelegd. Dat lukte me goed omdat het voet- bal vroeger nog normaal was. Toen ik in 1994 begon, speelden we in de tweede Klasse-zondag met Stolwijk. We speelden tegen mooie clubs als Olympia en RVC in Rijswijk en gingen daar met de bus naar toe. Maar toen ons eerste afzakte, werd het ook voor mij als grensrechter minder leuk. Ik ben bij HION in Rotter- dam bijvoorbeeld flink bedreigd door het thuispubliek. Olek moet lekker zijn eigen wedstrijden vlaggen en schijt hebben aan dat getoeter van zulke gasten. Dat is dé manier om het lang vol te houden.” Op gezette tijden, besluit Van den Heuvel, nam hij de waar- heid met een korrel zout. Als ‘El Vlistico’ gespeeld werd vooral, en Stolwijk de degens kruiste met Haastrecht. “Dan pakte ik wel punten voor mijn club. Ik heb vaak zat onterecht voor buiten- spel gevlagd. Ook dan begon het publiek van de tegenstander te zeuren, maar wij wonnen dan wel die pot. Als de scheids er niks van zei, vond ik het allemaal goed.” De grensrechtersvlag heeft een nieuwe eigenaar Na Berry, nu Nick Teeuwen in Stolwijk 1 Hij slaat geen wedstrijd van zijn zoon over: Berry Teeuwen maakte in de jaren negentig deel uit van het ‘gouden’ Stolwijk, dat het tot de tweede klasse schopte. Met zoon Nick, negentien lentes jong, hoopt Stolwijk op een nieuw bloeiperiode. tegen Cabauw was een vergissing.” Zijn vader stopte op zijn 31ste in de hoofdmacht. “Ik kon destijds het be- drijf van mijn ouders overnemen”, zegt de eigenaar van Teeuwen In- fra. “Dat was heel lastig te combi- neren met het trainen. Ik kon in het veld een heel vervelend ventje zijn. Ik herinner mij nog een wedstrijd bij Bergambacht. Dat liep helemaal uit de hand. Zo erg dat ik als aanvoer- der zei: we gaan naar binnen. Voor mijn business is zoiets niet goed, want ik ben voor mijn werk afhan- kelijk van de regio.” Het voetbal liet hem echter niet los. Hij werd jeugd- trainer van zoon Nick en koos later voor een carrière als scheidsrech- ter. “Ik zag het helemaal voor me: mooie derby’s fluiten in de regio. Ik promoveerde echter maar niet. Het bleef bij wedstrijden van tweede elftallen. Ik was al te oud, volgens de KNVB. De jonge scheidsrechters hadden de toekomst. Na een jaar of zes ben ik gestopt. Gedesillusio- neerd. Ik vind niet dat de KNVB dat goed oppakt. Ze mogen best wat zuiniger omgaan met de scheids- rechters.” “Het gaat tegen- woordig een stuk sneller”, zegt Berry (52) als het verschil tussen het Stolwijk van toen en nu ter sprake komt. “Kunstgras heeft het spel veranderd. De handelings- snelheid bij spelers moet veel hoger zijn. Ik durf gerust tebewerendat wij nu hooguit een derdeklasser in de middenmoot waren geweest. Onze manier van spelen paste heel goed bij natuurgras. We hadden zeker wel goede voetballers in het team, maar we moesten het allemaal vooral van het harde werken hebben.” Zoon Nick is een typisch product uit de kunstgrasschool: hij is technisch sterk, combineert snel denkwerk met goed voetenwerk en is boven- al snel. “Hij mag alleen nog wel wat brutaler zijn”, zegt zijn vader (52). “Hij is een lieve jongen. Dat heeft hij van zijn moeder. Gemeen hoeft hij niet te worden, maar door wat meer van zich af te bijten kan hij nog be- langrijker worden voor het team.” Junior, die in Den Bosch integrale veiligheidskunde studeert (‘ik woon nog gewoon thuis hoor’), maakt onderdeel uit van wat in Stolwijk te boek staat als een zeer getalen- teerde lichting. “We zijn vorig sei- zoen in één keer van de junioren in het eerste gezet. Dat was wel even aanpoten.” “Er zit veel talent in”, weet zijn vader. Hij maakte ruim tien jaar deel uit van het gouden Stolwijk. Jan Noorlan- der, Jan de Vrij, Jan Boer en Remko Anker zijn illustere namen uit die periode. “Ik was zelf drie jaar jon- ger en kwam er als jong broekie bij. Dat was mijn grote voordeel. Ik had jongens waaraan ik mij kon optrek- ken. Dat hebben Nick en de andere jeugd nu veel minder. Ja, Joost van Niekerk, maar het gros in jong. Dat zie je overigens bij heel veel teams. De balans in de leeftijdsopbouw is scheef.” “De trainer vindt dat we voor een top5-plaats moeten gaan”, zegt Nick. “En dat we een aanval kunnen doen op de top4. Ik denk dat we er de potentie voor hebben. De grote nederlaag op de eerste speeldag 0235054 44x127 Najaar 2019 0244216.pdf 1 4-9-2020 13:24:05 Bert Dunnewold Tel. 06-228 611 21 Bollenveld 1 - 2821 TP Stolwijk info@autorijschooldunnewold.nl www.autorijschooldunnewold.nl Bert Dunn wold Tel. 06-228 611 21 Bollenveld 1 - 2821 TP Stolwijk info@autorijscho ldunnewold.nl www.auto rijschooldunnewol .nl Bert Dunnewold Tel. 06-228 611 21 Bollenveld 1 - 2821 TP Stolwijk info@autorijschooldunnewold.nl www.autorijschooldunnewold.nl Bert Dunnewold Tel. 06-228 611 2 1 Bollenveld 1 - 28 21 TP St lwijk info@autorijschooldunnewold.nl www.autorijschooldunnewold.nl Bert Dunnewold Tel. 06-228 611 21 Bollenveld 1 - 2821 TP Stolwijk info@autorijschooldunnewold.nl www.autorijschooldunnewold.nl Bert Dunnewold Tel. 06-228 611 21 Bollenveld 1 - 2821 TP Stolwijk info@autorijschooldunnewold.nl www.autorijschooldunnewold.nl 0244118.pdf 1 4-9-2020 12:57:33