VoetbalJournaal Lek en IJssel, najaar 2019

9 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM “Hoe belangrijk Sanne voor het elftal is? Héél be- langrijk”, steekt Van der Meer de loftrompet over de aanvallende midden- veldster van SPV’81. “Ze heeft een goed inzicht, goede pass en goed schot. Eigenlijk kan ze alles wel goed. Ik geniet altijd wel van haar spel.” Na het overbrengen van die complimenten is Immerzeel een beetje beduusd. “Zei Eva dat? Ok…”, reageert ze enigs- zins verlegen. Het brengt de speelster, die graag op de ‘tien’-positie speelt, meteen bij de blessure van Van der Meer. “Toen Eva nog voet- balde, stond ze altijd achter me in het veld. Ze knapte heel veel vuil werk op. We hadden Bij een supporters- vereniging denkt men al snel aan fanatieke fans bij wedstrijden van het eerste elftal. “Het eerste elftal staat inderdaad centraal, maar we doen veel meer dan dat”, zegt het 24-jarige be- stuurslid. “We hebben ons eigen jaaragenda, gevuld met verschil- lende evenementen allen ten be- hoeve van de vereniging en het eerste elftal. Het ene evenement organiseren we zelf, voor het an- dere zorgen we voor de onder- steuning in samenspraak met de Voetbalvereniging en/of de Busi- ness Club VV Schoonhoven .” De supportersvereniging werd in 2011 opgericht en inmiddels telt de club driehonderd leden. “Op dat aantal zijn we best trots”, vervolgt De Bondt. “We vinden het ook belangrijk dat het lid- maatschap voor iedereen be- taalbaar is. Zo zijn er twee tarie- ven waarvoor je lid kan worden, het silvermember-tarief van een tientje, of een goldmember-ta- rief van € 25.-” De inkomsten worden verdeeld over diverse activiteiten. “Wij zijn er niet om bijvoorbeeld een kleedkamer of een andere ver- bouwing te sponsoren. Dat is meer iets voor de businessclub. Wij zijn opgericht met het doel om de sfeer en onderlinge binding tussen club, eerste elftal en sup- porters te stimuleren.” Zo draagt de supportersvereni- ging zorg voor de sfeeracties bij thuiswedstrijden van het eerste team. “We hebben ervoor ge- zorgd dat de spelers een eigen tune en clublied hebben als ze het veld opkomen. Inmiddels is dat traditie geworden. Natuurlijk moedigen we de spelers iedere wedstrijd aan, maar we hebben niet een harde kern ofzo. Ja, we hebben de Kok-side, dat bestaat uit een supporter of tien, dat er bij iedere thuis- en uitwedstrijd is.” “We bemoeien ons helemaal niet met het beleid van de club. Van ons hoef je geen witte zakdoek- jes te verwachten als het sportief even tegenzit. We ondersteunen het team op positieve wijze”, be- nadrukt hij. Daarnaast organiseert de sup- portersvereniging jaarlijks een aantal evenementen. Eén daar- van is de voetbalquiz. “Dat is een enorme hit op de club”, verzekert de laatste jaarsstudent Creative Business. “Vorig jaar zat de kan- tine bomvol. We hadden zoveel aanmeldingen dat we stoelen en tafels in de gang hebben gezet om iedereen een plaats te kun- nen geven. Zo’n avond is natuur- lijk goud. Niet alleen omdat het ontzettend gezellig is, maar ook omdat het voor de club eenmooie bijverdienste is qua baromzet.” De supportersvereniging pro- beert de activiteiten te verdelen over de hele club. “We zijn er voor iedereen, voor jong en oud. Zo houden we binnenkort een graf- fiti-middag voor de jeugd. Een graffiti-artiest komt samen met de jeugdleden van de club een groot spandoek maken.” “Een paar jaar geleden hebben we speciale clubsjaals ontwik- keld. Op een gegeven moment werd het een spel om met die sjaal op vakantie op de foto te gaan. Het werd gekker en gekker. We hebben iemand die in duikpak in Egypte diep onder water met zijn sjaal boven zijn hoofd staat.” Vanwege zijn studie en zijn begin- nende bedrijf voetbalt De Bondt zelf niet meer. “Dit is mijn manier om betrokken te blijven bij de club. Ik probeer er altijd bij te zijn, ook bij uitwedstrijden, al lukt dat door mijn werk niet altijd. Wat dat betreft is het wel fijn dat het eer- ste elftal nu is ingedeeld bij clubs in de Alblasserwaard. Veel jon- gens hebben speciaal daarvoor een kaart gekocht voor de pont.” een goede klik in het veld. Het is jammer dat ze niet meer kan voetballen, gelukkig is ze op een andere manier betrokken gebleven bij het team. Het zegt ook wel iets over de vriendinnen die we met elkaar zijn. De mees- te meiden spelen al jaren in het- zelfde team.” “Ik zou het voor geen goud willen missen”, reageert Van der Meer. “Ik ben pas verhuisd naar Schoonhoven, maar SPV ruil ik niet in hoor. Ik voel me nog steeds onderdeel van het team. Ik regel ook van alles. Eigenlijk alles wat niet met het technische deel te maken. Dat is het pakkie-an van René, onze trainer. Ik zorg voor de speelsters, kleding en regel het als er wedstrijden verzet moeten worden. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat Ze vormden ooit een ijzersterk tandem op het middenveld van het Polsbroekse SPV’81. Sanne Immerzeel (23) maakt nog steeds haar meters over de lengte en breedte van het veld, Eva van der Meer (25) vervult tegenwoordig een belangrijke rol in de staf. “Supportersvereniging VV Schoonhoven is er voor de leuke dingen, de extraatjes” het voetballen niet meer gaat. Ik zit nog steeds in de kleed- kamer, alleen niet meer in mijn witte broekje en groene shirt.” Tot twee keer toe werd Van der Meer getroffen door een ern- stige knieblessure. Tweemaal luidde de diagnose gescheurde kruisbanden. Ook haar menis- cus was beschadigd. Na de eer- ste keer te zijn geopereerd ging het daarna weer heel snel mis. “Ik heb het daarna weer gepro- beerd, maar op de training ging ik er opnieuw doorheen. Toen ben ik een tweede keer geope- reerd. De arts zei dat het ver- standiger was om te stoppen en dat advies heb ik opgevolgd.” Een eigenschap die Immerzeel volgens Van der Meer ook bezit is doelgerichtheid. “Zó vreselijk veel scoor ik ook weer niet”, re- Waardevol in en buiten het veld voor SPV’81 ageert de project support offi- cer. “Ik zou wel meer willen sco- ren, maar dat lukt niet altijd.” Zo komen meteen de prestaties in het huidige seizoen aan bod. SPV presteert daarin nog wat teleurstellend, vinden Van der Meer en Immerzeel. “We staan té laag”, meent Immerzeel. “Ze- ker omdat we vorig seizoen der- de waren in de vierde klasse”, vult Van der Meer aan. “We heb- ben wat moeite met scoren”, stelt Immerzeel. Ze weet ook de oorzaak. “Shelley de Leeuw is al een tijdje geblesseerd. Dat is onze spits en topscoorster. De speelsters die haar in de aanval vervangen doen het goed, maar Shelley is echt een rasspits.” Zonder de supportersvereniging zou Schoonhoven een stuk minder leuk zijn geweest, beweert Patrick de Bondt. “Wij zijn er voor de leuke dingen, de extraatjes.”