VoetbalJournaal Lek en IJssel, najaar 2019

Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM 30 “Voor mij is dit een geweldige uitlaat- klep. Ik heb een drukke baan en dit zie ik puur als ontspanning. Die gasten noemen mij ‘onze mamma’.” Eén van de spelers heeft ook re- den om dat echt te zeggen: zoon Damian maakt al sinds een paar jaar deel uit van het eerste elftal van CKC. “Dat heeft hij helemaal op eigen kracht gedaan, hoor”, zegt zijn trotse moeder, die on- langs vijftig jaar werd. “Ik maak sowieso nooit onderscheid. Bui- ten de hekken van het voetbal- veld is hij mijn kind, erbinnen is hij één van de spelers.” “Dat is geen probleem hoor”, reageert de verdediger van de Rotterdamse vierdeklasser, die zich allesbehalve stoort aan de aanwezigheid van zijn moeder als verzorger. “Ik weet eigenlijk niet beter dat ze altijd verzorger van mijn teams is geweest.” Sliep knikt bevestigend. “Het vak van verzorger is mij met de pap- lepel ingegoten. Mijn vader was jarenlang verzorger van Siod, Germinal en HION. Ik ben ermee op gegroeid. Blijkbaar hebben wij er als familie feeling voor.” Nadat zoon Damian (23) was gestopt bij Zwervers, waar ze behalve verzorger ook ander vrijwilligerswerk verrichtte, had ze zich voorgenomen om even niets te doen. “Ook toen Damian ging voetballen bij CKC in de A1 wilde ik me afzijdig houden. Maar Saai, zo verze- kert de 21-jarige student, is het bij zijn club nooit. In de drie seizoenen dat hij nu deel uitmaakt van de selectie maakte hij van alles mee: promotie, na- competitie en ook trainers die op non-actief werden gesteld en ‘tus- senpausen’ die het overnamen. “Een eerste elftal neemt altijd bepaalde emoties met zich mee. Ik vind dat wel mooi. Van heel dat gebeuren eromheen kan ik genieten.” Genieten doet hij ook in zijn rol als linkerverdediger. De vrijheid die hij krijgt is hemop het lijf geschreven. Hij maakt regelmatig de run van verdediging naar aanval en weer terug. “Dit is helemaal mijn posi- tie”, zegt hij. “Ik kan er veel energie in kwijt. Ik voel me half verdediger én half aanvaller. Gelukkig krijg ik van de trainers de ruimte om mijn acties te maken. Ik doe het wel ge- doseerd, want uiteindelijk blijft het mijn belangrijkste taak om tegen- standers het scoren te beletten.” Hij noemt zichzelf een ‘kind van de club’. Hij was amper zeventien jaar toen hij zijn debuut maak- te onder trainer Richard Mank. “Mijn voordeel was dat er weinige linksbenige spelers in de selectie waren. Nu nog steeds overigens. Ik was achttien toen ik vast in de basis kwam. Dat is best jong, maar ik ben altijd fysiek sterk geweest. Deels heb ik dat van nature, deels is dat gevormd in de sportschool.” Het is niet gek dat de Braziliaan Alex, de voormalige verdediger van PSV en later Chelsea, zijn voorbeeld is. “De meeste jon- gens letten op aanvallers, ik niet. Alex had een ijzersterk lichaam. Hij kon heel sober spelen. Een beest was het. Niemand kwam hem voorbij.” Toeval of niet, het tenue waarin Segers, met één meter 88 be- paald geen kleine jongen, zich wekelijks hult, vertoont veel gelijkenissen met dat wat zijn held ooit droeg. Maar waar de Braziliaan de overstap maakte naar Londen, is de Krimpenaar vast van plan om ‘een contract voor het leven’ bij zijn club uit te dienen. “Ik hoef niet weg, hoor. Ik ben hier opgegroeid en speel met mijn vrienden.” Het wil niet zeggen dat hij geen wensen heeft. “We willen graag naar de tweede klasse. Dat is, denk ik, een gezonde ambitie, maar tegelijkertijd schept het ook verplichtingen.” De matige com- petitiestart was in ieder geval niet in de lijn met de ambities en aspi- raties aan de Tiendweg. “Qua voetbal zit het wel goed bij ons, maar soms worden er ook andere dingen van ons verwacht.” Segers trainde vorig seizoen de MO13 en MO15 van de club. “Dat vond ik erg leuk om te doen. Het meisjesvoetbal zit bij ons in de lift. Dit seizoen heb ik gezegd: even niet. Ik ben bezig mijn studie Lo- gistiek aan de Hogeschool in Rot- terdam af te ronden. Als je ja zegt tegen weer een jaar trainen moet je er ook altijd zijn, vind ik.” De verzorgingsruimte, die grenst aan de hoofdkleedkamer van CKC, heeft veel weg van een klein museum. De muren hangen vol met shirts van clubs overal uit de wereld. “Ik wil graag een huiskamergevoel creëren”, zegt verzorgster Miranda Sliep. “Die jongens komen hier graag om te ontspannen en te relaxen. Soms is het zó vol dat ik moet zeggen: kom op en nu eruit. Uiteindelijk moet ik hier wel spelers behandelen.” De competitiestart van Dilettant was niet bepaald om over naar huis te schrijven. “Dat moet anders”, vindt ook Robin Segers. De man van staal, die van een mooi gespierd lichaam houdt, is van het type ‘schouders eronder en met z’n allen gaan’. Miranda Sliep is ‘one of the guys’ bij CKC Robin Segers is half verdediger en half aanvaller je weet hoe het gaat: een speler raakt geblesseerd en een vader van een speler van het team zegt: daar kan de moeder van Damian wel even naar kijken, want die is verzorger. Eén speler werd al snel twee en voordat ik het wist zat ik bij de selectie. In het begin heb ik dat nog samen gedaan met een fysiotherapeut, maar die zei op een gegeven moment: ‘Miran, jij kan dat heel goed zelf.” Dus rent de Rotterdamse iedere zaterdag bij een blessure van een CKC-speler het veld in met de waterzak. “Voor die jongens is het de gewoonste zaak van de wereld. Inmiddels doe ik dat al zes, zeven jaar. Ik voel me ook echt onderdeel van het team, one of the guys.” En dit seizoen staat alles bij CKC in het teken van promotie. “En het liefste met een kampioen- schap”, zegt Damian. Miranda: “Onze trainerMarioMeijer vraagt om opperste concentratie.” Zij vertolkt eigenlijk een dubbelrol, want ze draagt ook zorg voor de kleding. Voor de wedstrijd legt ze het zwartwitte tenue in de kleedkamer klaar. “Ik heb voor allemaal een naam- bordje gemaakt. Iedereen heeft zijn eigen plekje. De één vindt het fijn om in de hoek te zitten, de ander juist niet.” Man Mario, ooit een begenadigd keeperstalent bij Excelsior, is de huisfotograaf van CKC. “Hij heeft net de nieu- we teamfoto’s geschoten. Hij is daarnaast als penningmeester ook verantwoordelijk voor het innen van de contributie.” Bijna jarig? Vraag geen kado maar een donatie. Kijk op kadoneren.nl