VoetbalJournaal Lek en IJssel, najaar 2019

11 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Verdediger Dennis Bodegom is belangrijk geworden bij Perkouw Op de officiële Facebook-site van FC Perkouw circuleert een filmpje van Dennis Bodegom die de jeugd van de club leert ‘hoe een lange bal te geven’. Het zegt veel over de status van de 26-jarige inwoner van Bergambacht, die dit seizoen zelfs promoveerde, korte tijd weliswaar, tot aanvoerder van de zaterdagderdeklasser. Vier wedstrijden had hij de band om zijn arm, toen zijn trainer be- sloot deze door te schuiven naar Rick Bogaard. Bodegom, nu tweede aanvoerder, stond hem zonder morren af. “Ik ben niet het type dat over dat soort zaken moeilijk gaat doen”, zegt hij. “De trainer was mening dat er een andere aanvoerder moest komen. Prima, ik ben wie ik ben. Ik ga me niet anders ge- dragen door die band.” De rustheid zelve is hij ook als hij doceert op de Rotterdamse Hoge School bij de opleiding Lo- gistics Egineering. Hij geeft er onder andere marketing, com- municatie en bedrijfseconomie. “Ik heb het er perfect naar mijn zin. Na een dag sluit ik de deur en rij naar de Krimpenerwaard.” Hemelsbreed maar een paar ki- lometer, maar qua beleving een wereld van verschil. Dat merkt Bodegom vooral dit seizoen om- dat Perkouw in de derde klasse is ingedeeld met voornamelijk clubs uit de Alblasserwaard. “Qua mens en qua voetbal zijn dat vergelijk- bare clubs als Perkouw”, weet hij. “Alleen voor Schoonhoven, Lek- kerkerk en Lopik hoeven we de pont niet te nemen.” Hij moest in Berkenwoude lang wachten op zijn kans, nadat hij na één jaar seniorenvoetbal Stolwijk de rug had toegekeerd. Toenmalig trainer Harm Spijker verwelkomde Bodegom met open armen, maar koos wel steevast voor het verdedigings- duo Eelco van Viersen/Maarten Adriaanse. Pas als er één van de twee geschorst of geblesseerd was, kwam Bodegom in beeld voor een basisplaats. “Ik heb inderdaad het nodige geduld moeten hebben”, zegt hij. “Een trainer heeft nu eenmaal zijn voorkeur.” Bij Bodegom ging zeker niet de vlag uit toen Spijker na het sei- zoen 2017/2018 vertrok. “Onze verstandhouding was altijd pri- ma. Ik wist dat mijn kans een keer zou komen.” Dat gebeurde vorig seizoen onder Mark Buijs en later Kees Smits, die de vertrokken Buijs tijdelijk opvolgde. “Ik speelde ie- dere week wel in de basis. Vaak als rechtsback, soms als centra- le verdediger.” Afgelopen zomer kreeg FC Per- kouw te maken met een voor de club ongekende uittocht. Acht spelers stopten of besloten hun heil ergens anders te zoeken. Daardoor moest met het trai- nersduo Wouter Goosens/Frans Schaap een vernieuwsslag wor- den gemaakt. Bodegom kwam eindelijk vast op zijn voorkeur- spositie terecht, in het hart van de Berkenwoudse verdediging waar hij bij balbezit naar har- tenlust kan strooien met lange passes. “Er staat een heel nieuw elftal”, zegt Bodegom. “Er zijn spelers teruggekomen naar Perkouw die elders speelden en drie spe- lers, onder wie Mark van der Laan van Moordrecht, bijgeko- men. Met elkaar zijn we hard be- zig omeen teamte gaan vormen. Ik vind dat proces van teamvor- ming geweldig. Je merkte in het begin dat we nog heel lief voor elkaar waren, maar inmiddels durven we elkaar ook de waar- heid te zeggen als er dingen fout gaan. Ik geniet daar echt van, maar een lastig seizoen zal het zeker gaan worden.” Erwin den Hartog is duizendpoot bij Ammerstol Ook beheert de website en andere sociale media en is woordvoerder na- mens de club richting de KNVB. Als- of dat nog niet genoeg is, ontfermt hij zich ook over de pupil van de week. “Gelukkig hebben we weer een nieuwe lading pupilletjes, dus hebben we de pupil van de week weer ingevoerd.” Regelmatig is zijn stem op Radio Krimpenerwaard te horen. “Dan probeer ik zo objectief mogelijk verslag te doen.” De energieke Den Hartog (53) draait er niet omheen. ‘Zijn’ Am- merstol bevindt zich op een kritiek punt in het bestaan. Het vertrek van spelers heeft een hap uit het ledenbestand genomen. “We zijn in een paar jaar tijd twee van de vier seniorenteams kwijtgeraakt. Een aantal spelers speelt weliswaar in de 7 tegen 7-competitie, maar we hebben zeker dertig, veertig pro- Voorzitter Michel Rabouw vaart blind op hem en ziet hem als zijn rechterhand. Erwin den Hartog vertolkt binnen Ammerstol een spilfunctie. Hij is bij thuiswedstrijden van het eerste elftal gastheer van de scheidsrechter, de bezoekende partij en staat de pratende en schrijvende pers te woord. cent minder voetballers. Ook heb- ben we geen vrouwenelftal meer. In één klap was dat weg. Er stopten zeven meiden.” Wat rest zijn, behalve twee elftallen (één op zaterdag en één zondag) en een zeven tegen zeven-team, vijf jeugdteams. “Vorig seizoen hadden we vier jeugdteams, dus we groei- en weer iets. Daarnaast hebben we weer een JO19 waarvan we hopen dat de spelers in de toekomst door- stromen naar de senioren.” “We lagen kritiek en aan de beade- ming, maar inmiddels verkeren we al weer een tijdje in een stabielere situatie”, maakt Den Hartog de ver- gelijking. “Het ledenbestand blijft op peil. We hopen de komende jaren zelfs weer wat te groeien. Er is een nieuwewijk gebouwd in Ammerstol. We hopen op een babyboom.” Volgens Den Hartog heeft ASV een belangrijke functie in Ammerstol (1600 inwoners). “Onze kantine wordt ook voor andere doeleinden gebruikt.” Hijzelf kwam na een vori- ge ‘babyboom’ bij de roodwitte club terecht. “Mijn zoon wilde voetballen, dus ik met hem mee. Ik was al snel leider. En het mooiste: hij had het na een jaar al gezien. Ik bleef hangen.” Officieel is Den Hartog bestuurslid, maar zijn takenpakket is zo divers dat hij ook genoegen neemt met de beschrijving ‘manusje van alles’. “Ik pak zaken op die om wat voor re- den dan ook blijven liggen. Door de schaalgrootte van onze club is dat overzichtelijk.” Hij is er altijd bij als het eerste elf- tal speelt. Onenigheid in het veld probeert hij snel in de kiem te smo- ren. Bij de thuiswedstrijd tegen Moerkapelle moest hij de scheids- rechter van dienst bijstaan die zich gekwetst voelden bij opmerkingen vanuit het publiek. “De één is daar gevoeliger voor dan de ander”, zegt Den Hartog. “Dat ik dan een soort verzoener ben, vind ik stiekem wel heel leuk. Ik ben wel iemand die par- tijen bij elkaar kan brengen.” Hij was eind oktober getuige van het ernstige incident in de uitwedstrijd tegen Moordrecht waar speler Thijs Schmidt door een tegenstander een gebroken kaak werd geslagen. “Vreselijk”, zegt hij. “Wij zagen het vanaf de bank voor onze ogen ge- beuren. Wat bezielt zo’n iemand? Eén speler verpestte het voor de rest. Wat voor straf die dader ook krijgt, het staat niet in verhouding met de ellende van Thijs. Voordat hij weer kan spelen, zijn we een paar maanden verder.” “Wij waren aangeslagen, maar ook Moordrecht. Ik heb vrijwilligers zien huilen in de kantine. Uit onmacht én schaamte. Zo’n zaterdag hoop ik niet meer mee te maken.”