VoetbalJournaal Gorinchem, najaar 2020

5 Kees van den Berg: ‘Oefenwedstrijden bestaan niet’ “Ik hang aan el- kaar van blessu- res”, vertelt Kees van den Berg, vol zelfspot. “Een verwaarloosde ont- steking in mijn lies, mijn kuitbeen gebroken, hamstrings gescheurd en enkels gebroken”, zo schudt hij een lijstje uit demouw. “Als je overal je been tussen steekt, kun je wel- eens een schop verwachten.” Aan stoppen heeft hij nooit gedacht. “Ik vind het veel te leuk. Ik ga door tot het niet meer gaat, tot ik echt even langs de kant moet zitten. Maar ik sport veel te graag om ermee te stoppen.” Naast drie voetbaldagen in de week, twee trainingen en één wedstrijd, zit hij ook wekelijks drie keer in de sportschool. Kees van den Berg is het type ‘niet lullen, maar poetsen’. De 27-jarige controleur van HSSC’61 heeft een hekel aan verliezen, is niet vies van een harde charge, maar stoeit ook vaak met zijn eigen lichaam. Hij viel afgelopen jaren van blessure in blessure. Richard Lakerveld (44) heeft als voorzitter van het jeugdbestuur én onderdeel van de technische jeugdcommissie een goed zicht op de junioren bij HSSC’61. WINNEN Van den Berg is een voetbaldier, dat kunnen we wel stellen. HSSC’61 mag dan slechts in de derde klasse spelen, dat betekent niet dat pres- teren minder van belang is. “Ik hou van lekker hard voetballen en zeker van winnen. Ik kan het eigenlijk niet aan om te verliezen. Daar word ik minder blij van, zeg maar. Oefen- wedstrijden bestaan in mijn ogen ook niet. Als ik tussen de lijnen sta en die fluit gaat, dan wil ik gewoon winnen. Winnen is belangrijker dan meedoen.” HSSC’61 is echt een familieclub. De vader van Kees, die net als zijn opa ook Kees heet, voetbalde bij de club van Hei- en Boeicop, zijn zussen en Richard Lakerveld meer dan tevreden over jeugd HSSC’61 Dorpsstraat 5 4145 KA Schoonrewoerd Tel. 0345-641482 /cafedezwaanschoonrewoerd 0239060.pdf 1 5-2-2020 14:04:33 neefjes ook, Van den Bergs tante is verzorgster en zijn aangetrouwde neef leider. “Het is gezellig bij de club, ja.” Hij geniet sowieso van het spelen in HSSC’61 1. “Het is een ech- te dorpsclub, met een paar jongens van buitenaf die er goed bij passen. Dat is niet makkelijk, want iedereen kent elkaar hier. We hebben het goed voor elkaar bij HSSC’61, zijn gezond en hebben een supermooi complex. Daarnaast lopen er veel handigemensen rond die graag wat voor de club doen.” BERGHUIS Wat sinds Van den Bergs terugkeer van zijn laatste blessure opvalt, is dat zijn voetbaltechniek een upgra- de lijkt te hebben gehad. “Ik scoorde vlak voor de coronacrisis met een stift à la Berghuis, maar dan vraagt iedereen of ik die bal verkeerd raak- te. Dat kan ondertussen eigenlijk niet meer, want ik scoorde afgelo- pen seizoen vaker dan ooit. Normaal eentje per seizoen, nu al drie of vier. Het begint bijna te wennen, zijn nog mooie goals ook”, vertelt hij lachend. Zelfspot genoeg. “Ik ben prima voor de derde klasse, maar dat is het ook wel. Weggaan doe ik niet, ik ben een jongen van het dorp.” Hij is blij dat HSSC’61 volgend jaar weer richting Brabant mag in plaats van de regio Utrecht. “In Utrecht en omgeving spelen we veel te veel op die oude kunstgrasvelden, dat is bijna zaal- voetbal en past totaal niet bij ons. Doe mij maar echt gras.” ASH voelt als thuis voor aanvaller Jens Duizer Jens Duizer voelt zich helemaal thuis bij ASH. Hellouw is een plaats van net duizend inwoners en heeft daarmee een kleine voetbalvijver om uit te vissen, waardoor de ploeg blijft steken in het rechterrijtje van de vierde klasse. Maar dat mag de pret niet drukken voor Duizer, die vooruitkijkt. Jens Duizer is pas 21 jaar oud, maar debuteer- de toch reeds vier seizoenen geleden in het eerste van ASH. Een groot deel van zijn jeugd beleefde hij op de sportvelden in Hellouw, een klein dorpje waarin niet veel te beleven is voor jongeren. “We zijn ook een van de klein- ste clubs uit de regio, maar dat zorgt juist voor een heel pretti- ge sfeer. Iedereen kent elkaar en het is heel gemoedelijk.” Het is veelzeggend dat Jens met broertje Bernd en neef Tjeerd van der Heuvel in het eerste team van ASH speelt: ons kent ons in optima forma. “Het heeft wel wat om samen met hen op het veld te staan. Wij voelen el- kaar ook heel goed aan.” Duizer vindt zich de afgelopen seizoenen terug in de voor- ste linie van ASH, als links- of rechtsbuiten. “In de jeugd stond ik altijd op het midden- veld, ik was vaak zelfs de con- troleur. Trainer Ron Laros heeft me naar voren geschoven en dat is goed bevallen. Ik heb van- af de flanken de vrijheid om een mannetje te passeren, dat ligt mewel.” Hij vindt het net steeds vaker. “Het verbeteren vanmijn scorend vermogen is een doel. Ik scoorde in de jeugd en in mijn eerste jaren bij de senioren ei- genlijk zelden.” Hij moest sowieso enorm wen- nen aan het voetballen in de zaterdag vierde klasse. “Ik ben totaal geen speler voor het fy- sieke voetbal, had daar best moeite mee. Daar moet je in groeien, zeker als je nog maar 17 jaar bent bij je debuut. Het was een pittig begin.” Inmiddels heeft Duizer zijn plekje gevonden. ASH vindt zichzelf de afgelopen jaren steeds terug in het rechterrij- tje van de vierde klasse. Duizer kijkt omhoog. “We willen graag hoger eindigen en ons aanslui- ten bij de top vijf. Ik vind dat wij genoeg kwaliteiten hebben voor onze ambitie, we hebben een mooie mix van talenten en ervaren jongens. Maar we la- ten te veel punten liggen tegen de ploegen uit het rechterrijtje. Waar dat door komt, weet ik ook niet.” De clubman con- stateert dat het allemaal goed loopt. De jeugd van HSSC’61 krijgt dit seizoen nog eens een nieuwe boost, met het peutervoetbal. Volgens Richard Lakerveld is de groei van de jeugdafdeling in Hei- en Boeicop en Schoonrewoerd vooral te danken aan de meisjes- tak. “Dit seizoen hebben we voor het eerst vijf meisjesteams. We waren al trots op vier ploegen, nu hebben we met de MO11, MO13, MO15, MO17 en MO19 een vijftal. We pakken het serieus op, met onder meer een speciale coör- dinator. Dat betaalt zich uit, ook qua kwaliteit. Zo heeft de huidige MO19-1 de laatste jaren veelal in de eerste klasse gespeeld en zelfs een keer de beker gewonnen.” Ook bij de jongens heeft Laker- veld niks te klagen. “Het is niet dat we twee of drie teams per leeftijdscategorie hebben, maar iedere generatie heeft wel min- stens één ploeg. We proberen te selecteren op kwaliteit en een juiste balans te vinden tussen recreatie en prestatief, maar dat is door de aantallen soms nog wel lastig. De JO19-1 is bijvoor- beeld een elftal waar we veel van verwachten. Die gaan in de eer- ste klasse spelen en vier zeer ta- lentvolle spelers zijn vervroegd doorgeschoven naar de JO19- 1 en trainen al regelmatig mee met het eerste. Zij hebben in dat team zelfs al speelminuten ge- maakt.” PEUTERVOETBAL HSSC’61 introduceert dit sei- zoen een nieuw initiatief: het peutervoetbal. “Veel van onze jeugdleden hebben broertjes of zusjes die nog niet op het regu- liere voetbal mogen, omdat ze te jong zijn. Sommigen willen ech- ter al wel voetballen. Wij hebben gekeken hoe we hen toch een kans kunnen bieden en kwamen zo uit bij het peutervoetbal. We hebben onderzocht of er animo voor was en hadden al snel tien kinderen bij elkaar. Onder bege- leiding van een aantal enthou- siaste trainers gaan zij spelen- derwijs met de bal aan de slag. Dat is gewoon leuk, één keer in de week kunnen zij zo het spel- letje alvast een beetje leren kennen.” Een bij- vangst kan zijn dat kin- deren niet snel meer voor een andere club zullen kie- zen, als ze eenmaal peuterlid zijn geweest bij HSSC’61. “Daar- naast leren ze al een beetje hoe het is om tegen een bal te trap- pen of wat te dribbelen, waar- door ze makkelijk zullen aanha- ken bij de JO7.” KEEPENDE SPITS Lakerveld zelf heeft overigens een bijzondere voetbalcarrière achter de rug. Als 6-jarige kwam hij bij HSSC’61binnen,waarhij inde jeugd fungeerde als doelman. “Maar bij de senioren was ik daar wel klaar mee en ben ik spits geworden.” Hij begeleidt ook nog het jeugdteam van zijn zoontje en zit dus in het bestuur. “Ik vind het gewoon leuk om te coördineren en met z’n allen ergens aan te werken.”