VoetbalJournaal Bollenstreek, najaar 2020

19 Zijn inspanningen hebben nog niet geleid tot een basisplaats, maar die vaste plek bij de eerste VVSB-elf is volgens Ricardo de Vlugt een kwestie van tijd. “Ik wist dat het in het begin even aanpoten zou zijn.” Het Warmunda-doel is het territorium van de familie Van der Zwet. Ruim twintig jaar na het afscheid van vader Abe staat zoon Rens tussen de palen van de dorpsclub. “Blijkbaar zit het in de genen.” De coronacrisis heeft de 28-jarige Hagenaar dubbel getroffen. Naast dat het voetbal op een laag pitje staat, raakte hij onlangs zijn baan kwijt. “Ik werkte als beveiliger op Schiphol en had een jaarcontract”, zegt De Vlugt. “Dat was een slech- te combinatie.” Hij hoopt snel weer aan de slag te geraken. “Er is normaal gespro- ken genoeg werk in de beveiliging, maar voor een deel van de bran- che ligt het even een stuk moeilij- ker. Ik wanhoop niet. Er komt heus wel wat op mijn pad.” Hij is daarom blij dat de selectie van VVSB, wel- iswaar maar twee in plaats van de gebruikelijke drie keer in de week én beperkt, blijft trainen. “Ik heb alle tijd om fit te blijven. We trainen in groepjes van vier. Het is veelal loopwerk, werken aan de techniek en afwerken op doel. Een partijvorm ontbreekt, maar ik ben allang blij dat we wat kunnen doen. Helemaal niet mogen voet- ballen zou ik vreselijk vinden. Ik ben geen man van de bank.” De Vlugt was net een nieuwe fase van zijn voetballeven begonnen in Noordwijkerhout. Na drie sei- zoenen FC Rijnvogels vond hij het tijd om het een stapje hoger te proberen. “Ik ben 28 jaar en als ik nog wat wil, moet dat nu gebeu- ren”, stelt hij. “Ik wil nog een jaar of vier op niveau spelen en dan wil ik het maximale eruit halen.” VVSB polste De Vlugt vorig jaar winter al voor een tussentijdse overgang. De derde divisieclub wilde de verdediger graag in de transferwindow inlijven omdat er veel blessures waren. “Ik heb een tussentijdse overgang wel overwogen, maar ik wilde op een goede manier afsluiten bij FC Rijn- vogels, niet wetende dat we in maart vanwege corona helemaal niet konden voetballen.” Waar De Vlugt op sportpark De Kooltuin een belangrijke status had – hij droeg de aanvoerders- band – moet hij zijn strepen nog verdienen bij VVSB. “Dat vind ik ook heel normaal. Als je ergens nieuw binnenkomt, moet je on- deraan beginnen en laten zien dat je een basisplaats waard bent.” In het beperkte aantal afgewerkte speelronden, kreeg De Vlugt wel Negentien jaar is hij, maar inmid- dels al weer een kleine tweeën- half sezoen vaste doelman van Warmunda 1. En dat terwijl Rens van der Zwet pas in de C-tjes keeper werd. “Ik ben in de jeugd jarenlang veldspeler geweest”, zegt de allroundwerknemer van een botenzaak. “We hadden altijd genoeg keepers. Totdat er bij het nieuwe seizoen geen keeper was. Ik ben in het doel gaan staan en er niet meer uit- gegaan.” Tot vreugde van vader Abe, die jarenlang doelman was van Warmunda 1. Hij zag al snel het talent van zijn zoon. “Een echte keeper haal je er wel uit. Dat was Rens al snel. Hij was niet bang en had een goed inzicht.” Zelf speelde Abe van der Zwet tot zijn 33ste in het eerste elftal van Warmunda. “Ook ik was er vroeg bij, want in totaal ben ik zeventien jaar keeper geweest van het eerste. Met een onder- breking van anderhalf seizoen, dat wel. Ik botste met de toen- malige trainer en speelde even- tjes in het vijfde.” De 55-jarige Warmond was sterk in de lucht. “Ik vond het heerlijk om het zestien meter- gebied te heersen. Maar ik had ook mijn mindere punten. Eén tegen één vooral en mijn trap van de grond was niet geweldig. Achterballen liet ik altijd door Ricardo de Vlugt geeft zichzelf de tijd voor VVSB-systeem Vader Abe mist geen redding van zoon Rens een centrale verdediger nemen. Gelukkig mocht je in die tijd een terugspeelbal nog met je han- den pakken.” Dat zeggende komt hij tot de conclusie dat het keepersvak behoorlijk is veranderd. “Er wor- den tegenwoordig veel meer eisen aan een keeper gesteld. Hij moet goed kunnen meevoet- ballen. Dat gaat Rens goed af. Hij heeft de afgelopen sowieso gro- te stappen gemaakt.” De huidige goalie van de Warm- ondse trots knikt instemmig. “Ik ben bijvoorbeeld een stuk mon- diger geworden. Ik was nooit verlegen, maar als je als jong broekie met de grote jongens gaat meedoen, stel je jezelf wat bescheiden op.” Zijn vader: “Hij moet van de er- varen jongens, zoals Sjoerd Win- kelman, wat meer coachen. Dat gaat goed. Hij is veel nadrukke- lijker aanwezig.” Er staat nu een zelfverzekerde doelman onder de lat die weet wat hij kan. Ruim drie jaar ge- leden maakte hij zijn debuut in het eerste. “Ik was zestien en ging mee als reserve. In de war- ming-up kreeg de vaste keeper echter een blessure, waardoor ik ineens in de basis moest. Ik weet nog dat ik bloedzenuwach- tig was, maar de wedstrijd ging goed. Ik maakte twee belangrij- ke reddingen, waardoor we 2-2 speelden tegen RKDES.” Zijn naam was gemaakt, maar het duurde nog een tijdje voor- dat hij vaste keeper werd. “Dit is mijn derde seizoen. In het begin speelde ik dubbele wedstrijden. Op zaterdag met de jeugd, op zondag met het eerste.” Het eerste seizoen op zaterdag bracht voor de jonge doelman en Warmonda nog weinig suc- ces, maar in de huidige jaargang is de vierdeklasser uitstekend begonnen. “Vorig seizoen had- den ze een heel jong team. In de laatste drie wedstrijden voor de lockdownperiode zag je al iets moois ontstaan en met de komst van vier, vijf nieuwe en ervaren spelers is de balans nóg beter geworden”, zegt va- der Abe, die geen minuut van zijn zoon mist. “Ik ben er bij elke wedstrijden en bij de training ga ik vaak een uurtje kijken en daarna met die jongens een biertje drinken. Met trainer Bar- ry van Rijn heb ik zelf nog ge- speeld.” Rens: “Direct na de wedstrijd nemen we wedstrijd met zijn tweeën door. Hij zegt het als ik iets fouts, maar ook iets goeds heb gedaan.” Toen speelronde drie en vier zonder publiek gespeeld moest worden, was senior er toch bij. “Vermomd als clubverslagge- ver”, aldus Rens. Abe: “Het valt eigenlijk niet goed te praten, maar ik moest Warmunda en Rens zien spelen.” Jouw assist.... voor als jouw bedrijf nog (steeds) niet “AVG-proof” is.... 0245647.pdf 1 2-11-2020 13:41:57 speelminuten, maar als invaller. “Ik moet ook nog wennen aan het systeem. Bij Rijnvogels speelden we 4-4-2, bij VVSB is dat nu 5-3- 2 met drie centrales verdedigers en twee backs die de zijkanten bestrijken. We spelen zonder bui- tenspelers. Dat systeem mij eigen maken, kost even tijd.” Die aanpas- singstijd buiten het veld is er niet, want met Peter Verhoeve, Moha- med El Osrouti en Matthieu van Assem heeft De Vlugt, die voor FC Rijnvogels bij het ter ziele gegane Haaglandia actief was, drie ande- re Hagenaars om hem heen. “We carpoolen met elkaar”, zegt hij. “Opstapplaats is het Van der Valk Hotel in Wassenaar. Dan is het nog eenminuut of veertig naar de club, maar met elkaar zijn die zo voorbij. Gelachen wordt er genoeg in de auto. Van die typische Haagse hu- mor: voeren en afzeiken.” Foto: Orange Pictures