VoetbalJournaal Bollenstreek, najaar 2019

25 Tel: 071-3010401 0237328.pdf 1 11-12-2019 16:36:04 “Ik mis zelden een wedstrijd”, had hij nog gezegd. Maar als zijn elftal zaterdagmiddag in actie komt tegen Ter Leede staat Henri vanWinsen in burgerkloffie naast de dug-out. “Ik heb een kleine verrekking aan mijn knie. In de vorige wedstrijd viel mijn tegenstander met zijn volle gewicht op me. Volgende week zaterdag kan ik weer spelen volgens de fysiotherapeut.” En met een lachje: “Dat had ik sowieso gedaan.” “Moet dat echt?” vraagt Christine Mens als ze in de gaten krijgt dat ze als onderwerp van een verhaal op de foto moet. Na een korte stilte stemt ze in. “Ok, als dat maar met die meiden is. Ik ga wel ergens achteraan staan. Het draait om die meiden hoor.” Van Winsen, spe- ler van het tweede zaterdagelftal van HSV Hillegom, weet niet van ophouden. Met zijn 62 jaar speelt hij bovendien nog op een zeer respectabel niveau: re- serve derde klasse. “Ik heb het geluk dat ik een sterk lichaam heb”, reageert hij. “Ik ben altijd fit geweest en heb nooit ei- genlijk een kilootje te veel meege- dragen. Op deze leeftijd is het wel belangrijk dat je goed naar je li- chaam luistert. Vroeger had ikmet die knie gewoon gaan spelen, nu weet je dat het verstandiger is om even een wedstrijd over te slaan. Hoe vervelend dat ook is, want ik had nu natuurlijk veel liever op dan naast het veld gestaan.” Hij grinnikt als hij de spelers van tegenstander Ter Leede ziet. “Het zouden mijn kleinkinderen zelfs kunnen zijn. We spelen ook regel- matig tegen selectieteams. Zo zit- ten we bij Meerburg 2 in de poule.” Van Winsen groeide als voetballer op bij Warmunda. Daar kwam hij al opzijnzestiendeinheteersteelftal. “In 1977 ben ik verhuisd naar Hil- legom. Een jaar of vier reisde ik heen en weer naar Warmond. In het seizoen ‘81/’82 ben ik over- gestapt naar Concordia. Ik was eigenlijk van plan om naar FC Lis- se te gaan. Dat was net ontstaan na de fusie van Sportclub Lisse en Lisser Boys. Ik raakte op een dag echter verzeild bij Concordia. Dat voelde zo goed dat ik niet meer ben weggegaan.” Van Winsen speelde jarenlang in Concordia 1. “Als verdediger. Ik kon bikkelhard zijn als het moest. Ik stond altijd mijn mannetje.” Op zijn veertigste nam hij afscheid, maar nog twee keer werd hij door de club teruggehaald om de hoofd- macht in nood de helpende hand toe te steken. “Op mijn 42ste heb ik er echt punt achter gezet.” Het voetbal liet hem niet los. Zelf voet- ballen ging naadloos over in trai- ning geven. “Ik heb eerst vier jaar het tweede elftal getraind, daarna kreeg ik de A1 onder mijn hoede. Dat was wat ik altijd al wilde. Ik vind dat een prachtleeftijd om training te geven. Ik heb heel wat talenten zien komen en gaan. Een aantal jongens speelt nog in het derde van Hillegom. Achtentwintig, ne- genentwintig zijn ze. Te jong om te stoppen met selectievoetbal, maar dat is helaas wel een ten- dens.” Op zijn vijftigste keerde hij terug als voetballer op het veld. “Dit huidige elftal is toen ontstaan. Dat is inmiddels twaalf, dertien jaar geleden. We hebben veel lol, maar zijn ook fanatiek.” Hij staat nog steeds zijn mannetje in het hart van de defensie. “Voor mijn leeftijd ben ik nog altijd vrij snel”, benoemt hij zijn kwaliteiten. “Mijn snelheid wordt regelmatig onderschat door de tegenstan- ders. Bij balbezit speel ik vooral sober. Over de middenlijn kom ik zeldenmeer.” Hij wordt regelmatig ‘opa’ genoemd. “Meer om te dollen dan om te kwetsen”, weet hij. “En ze zeggen niets verkeerds: ik ben ook opa. Ik zie het meer als geu- zennaam.” Hij weet dat zijn voetbalcarriè- re niet oneindig is. Dit seizoen ‘dreigde’ hij al over te stappen naar de zeven-tegen-zeven competitie. “Ik ben blij dat ik het toch niet heb gedaan. Ik vind het echte voetbal, op een groot veld, nog veel te leuk.” Het is Mens (58) ten voeten uit. Ze cijfert zich al jaren weg voor de vrou- wentak van Hillegom. Iedere wedstrijd is ze erbij als het eer- ste team in actie komt. “Weet je, ik wil graag dat zaken goed geregeld zijn voor die meiden. Voetbal is jarenlang een man- nenbolwerk geweest. We heb- ben echter ook recht op ons plekje. Gelukkig is er de afgelo- pen jaren veel ten goede veran- derd, maar af en toe stoor ik me aan bepaalde zaken.” Zoals het feit dat dames 1 en dames 2 van Hillegom al bijna zeven jaar in dezelfde trainings- pakken lopen. “Dat kan toch eigenlijk niet? Het zijn nog man- nenmodellen ook. Ik vind dat daar snel iets aan moet gebeu- ren. Het is ook belangrijk voor je uitstraling naar buiten.” “Dus: zet maar op het wensen- lijstje nieuwe trainingspakken.” Ze was zelf nota bene hoc- keyster. “Maar mijn dochter wilde ook graag voetballen. Mijn twee zoons deden dat al. Ik was in het begin helemaal niet zo en- thousiast. Meisjes- en vrouwen- voetbal was toen in die tijd nog lang niet zo ingeburgerd als nu. Maar mijn dochter bleef zeuren en op een gegeven moment ben ik overstag gegaan. Ik dacht: die is er zo klaar mee. Niet dus.” Voor ze het wist was ze zelf as- sistent-trainer. “Blijkbaar heb ik aan de kant iets verstandigs geroepen, want korte tijd daar- na werd ik aangesproken of ik assistent wilde worden. Niet veel later kwam de positie van coördinator vrij. Daar ben ik min of meer automatisch ingerold. Ik wilde ook dat het voor al die meiden goed geregeld was. Ik deed de indeling voor trainingen en zocht de trainers en leiders. Er was ook een technisch coör- dinator. Daar heb ik heel veel van geleerd, want voetbalinhoudelijk had ik nog wel een achterstand. Intussen heb ik dat redelijk inge- haald.” Toen ze begon, bij Concordia, was de meisjes- en vrouwenafdeling nog beperkt. “Ik geloof dat we destijds een meisjes onder elf Henri vanWinsen weet niet van ophouden Christine Mens is motor van Hillegomse vrouwen 0236059.pdf 1 28-10-2019 13:14:23 Openingstijden: Ma t/m vrijdag: 10.00 tot 15.00 Zaterdag : 09.00 tot 11.00 Andere tijden op afspraak  Oosteinderlaan 64, 2181 HK te Hillegom  sales@tegelhandel-bollenstreek.nl  06-22395222  0252-533118 0236061.pdf 1 10-12-2019 16:35:52 hadden, misschien twee, maar echt veel meer was het zeker niet. We zijn inmiddels behoorlijk gegroeid. We hebben drie senio- renteams op zondag, twee teams die meedoen aan de vrijdag- avondcompetitie, twee zaalvoet- balteams en vier meisjesteams. Vroeger werd gedacht dat meis- jes- en vrouwenvoetbal een tijde- lijke trend was, inmiddels is wel duidelijk dat het blijvend is. Ook de club is daarin meegegroeid. We zijn beslist geen vreemde eend meer in de bijt.” Het eerste elftal speelt op een meer dan fatsoenlijk niveau, de tweede klasse. “We willen graag zo hoog mogelijk spe- len. Dat is een ambitie die we nastreven. Hoe hoger hoe aan- trekkelijker het voor talenten wordt om naar ons toe te ko- men. We willen graag naar de eerste klasse. In het seizoen 2011/2012 zijn we in de vijfde klasse begonnen. Ik ben er best trots op wat we in zes, zeven jaar al hebben bereikt.”