R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver 25 Ruud Boessen stort zich vol opgave op WCR Eric Kuipers houdt klaverjassen op de kaart Boessen wordt bij WCR de nieuwe technische man. Hij volgt in die rol Jan de Groote op. De Rhoonse club krijgt met Boessen iemand die er ‘honderd procent’ voor gaat. Hij was jarenlang grensrechter van het eerste elftal, totdat hij het gescheld en getier van toeschouwers zat was. Inmiddels is Eric Kuipers alweer zeventien jaar de drijvende kracht achter de klaverjasavonden bij WCR. Zo’n beetje elke willekeurige club had er eentje in de jaren tachtig: een klaverjasvond, vaak nog in combinatie met een ander destijds populair spel, jokeren. “Bij veel clubs is het verdwenen”, zegt Kuipers. “Het sterft uit. Wij zijn als WCR nog één van de weinige clubs die aan klaverjassen doen.” Het ruim vijftigjarige lidmaatschap van Kuipers bij WCR is onder te verdelen in drie periodes: de eerste was als voetballer, waaraan op zijn 25ste een einde kwam na een zware knieblessure, de tweede was als grensrechter van het eerste en inmiddels is hij al zeventien jaar degene die het klaverjassen op de kaart houdt bij zijn club in Rhoon. “Ik ben 25 jaar grensrechter geweest van het eerste elftal, totdat ik de reacties vanaf de kant helemaal spuugzat was. Wat mensen er op een gegeven moment allemaal uitkraamde was niet normaal meer. Respect was ver te zoeken.” Kuipers vond in het klaverjassen een nieuwe bezigheid en daar heeft hij tot de dag van vandaag schik in. “We hoeven er niet omheen te draaien. Het is niet meer zoals vroeger toen het normaal was dat je zeven, acht tafels had. Als we nu drie, vier tafels hebben, zijn we blij. Meestal is er een mannetje of twintig, allemaal vaste gasten. We spelen een competitie over het hele jaar. Zestien ronden, waarbij de slechtste vier mogen worden weggeschreven.” Soms zit hij zelf aan een tafel, maar meestal staat hij achter de bar. “Het is vooral gezellig, maar jonge aanwas is er niet. De jongste speler is denk ik midden vijftig. Als ik er mee stop, vrees ik dat er geen opvolger is en dat het over is.” Met Kuipers aan het bewind zit er nog genoeg leven in het klaverjassen. “Tijdens de coronalockdowns konden we natuurlijk niet spelen, maar toen het weer kon hebben we de draad snel weer opgepakt. We hebben ook gespeeld met anderhalve meter afstand. De tafels waren precies van die grootte. Dus vier tafels aan elkaar schuiven en spelen.” Gregory Ott maakte dit seizoen zijn comeback bij Meeuwenplaat. Een half decennium na het succesvolle kampioensjaar op zondag in de derde klasse aast hij met de Hoogvlietse club op nieuw succes, maar dan op zaterdag. Gregory Ott laat Meeuwenplaat swingen De overgang van de zondag naar de zaterdag had nogal wat voeten in de aarde bij Meeuwenplaat. De club moest een vrijwel nieuwe selectie samenstellen. “We hebben zeventien nieuwe spelers in een selectie van 24 man”, zegt Gregory Ott (31), die één van die nieuwe aanwinsten was die op sportpark Meeuwenplaat neerstreek. Ott heeft de zin in het voetballen weer helemaal terug. “Ik ben er een tijdje uit geweest. Een jong gezin, werk, een hbo-studie en dan nog in een selectie voetballen, dát was niet te combineren. Ik heb wel gezaalvoetbald bij WIA. Dat was doordeweeks en bleef beperkt tot één avond.” Het voetbal verdween echter niet uit Ott, die door zijn broer Mitchel en Yoeri Rombouts vorig jaar werd overgehaald om zich aan te sluiten voor een avontuur bij SC Kruisland, in de buurt van Roosendaal. “We hebben met zijn drieën een speciale band. Ik ken Yoeri van onze knikkertijd. We maakten met zijn drieën ook deel uit van het team dat met Meeuwenplaat kampioen werd van de derde klasse. We vormden samen de voorhoede, Mitchel op links, Yoeri in de spits en ik op rechts.” Dat tandem werd dus hersteld bij SC Kruisland, waar Ott zich in december meldde. “Ik had een tijdje niet op het veld gespeeld, dus was het in het begin wennen. Maar de laatste drie maanden kreeg ik, maar ook het hele team de smaak te pakken. We wonnen alles, plaatsten ons voor de nacompetitie en daarin wisten we promotie af te dwingen naar de eerste klasse. Het was een kort, maar mooi avontuur.” Vanwege de reisafstand was het voor Ott, die als expediteur in de logistiek werkt (‘Ik zorg ervoor dat spullen van A naar B worden vervoerd’), geen optie om langer te blijven bij SC Kruisland. Bovendien was daar de lokroep van zijn oude club Meeuwenplaat. “Er gingen veel vrienden van mij spelen bij de club. We zijn dan wel een eerste elftal, maar ook vrienden van elkaar. Niels Versteege, Brian Leons, het zijn allemaal gasten met wie ik vroeger heb gevoetbald.” Maar Ott is ook teruggekeerd bij Meeuwenplaat met een missie: hij wil met de club promoveren naar de tweede klasse. “We hebben kwaliteit genoeg om mee te doen bovenin”, stelt hij. “We zijn nog wel een beetje zoekende, maar dat vind ik niet vreemd als je zeventien nieuwe spelers hebt. We moeten wennen aan elkaar.” Voetballen op zaterdag bevalt Ott, die meteen werd gebombardeerd tot aanvoerder, prima. “Het leuke is dat we nu ook de derby tegen Rijnmond Hoogvliet Sport spelen. Dat was meteen op de eerste speeldag. We speelden niet verkeerd, maar bleven steken op 2-2.” Waar Ott, die Nederlands en Kaapverdiaans bloed heeft, vroeger de rechtervleugel bestreek, speelt hij nu centraal als aanvallende middenvelder. Het is een positie die hem goed ligt. “Ik moet alleen nog meer beslissende passes geven en meer scoren, maar dat komt vanzelf. Ik heb er ontzettend veel plezier in. Ik ga fluitend naar de training en speel met passie de wedstrijden.” Groene Kruisweg 819 3191 VC Hoogvliet 010 - 223 2422 info@tramhuyshvt.nl www.tramhuyshvt.nl 0279555.pdf 1 2-12-2022 15:03:16 Fijne feestdagen en een fleurig en gezond 2023! Team Myosotis Bloemen 0277149.pdf 1 21-10-2022 14:51:11 “Het is het moment om het stokje over te dragen”, zegt De Groote. “Ik woon al een paar jaar in Drenthe en hoewel ik regelmatig in Rhoon ben is dat geen ideale situatie. Ruud is een man met ervaring en een netwerk. Hij kan mijn rol perfect overnemen.” Boessen meerde afgelopen zomer aan bij WCR, waar hij dit seizoen keeperstrainer is van de selectie. “Ik train vier keepers”, zegt de 55-jarige oud-doelman. “Ik heb in een verleden bij Oude Maas gespeeld en ik ken nog wat jongens die nu in het eerste van WCR zitten. ‘Kom lekker naar ons toe’, zeiden ze. Ze wisten dat ik geen nee zou zeggen.” Boessen mag dan 55 jaar zijn, hij beleeft het voetbal nog net zo als toen hij twintig was. Hij sloot zijn actieve carrière niet eens zo lang geleden af. “Op mijn vijftigste heb ik nog bij Overmaas tussen de palen gestaan.” Zijn carrière is lang en bestrijkt een groot aantal clubs. Bij het ter ziele gegane TOGR was hij doelman van de hoofdmacht en zat hij later ook in het bestuur voor de technische zaken. Een functie die hij nu dus ook bij WCR gaat bekleden. “De basis is en blijft gezelligheid en een goede sfeer”, reageert hij. “Ik vind het leuk om activiteiten te organiseren. Niet alleen voor het eerste, maar voor de hele vereniging. Ik ben iemand die zich volledig stort op een club.” Zijn knowhow en netwerk komen straks goed van pas als er voor het nieuwe seizoen weer een elftal moet worden samengesteld. “Goed je ogen en oren open houden”, zegt hij daarover. “Het is niet meer zoals vroeger, dat elftallen lang bij elkaar blijven. Ook bij WCR zijn jaarlijks wel zes, zeven mutaties. De opengevallen plaatsen moeten worden ingevuld.” “We hebben geen tweede selectie-elftal. We werken nu met een selectie van 25 man. Dat lijkt veel, maar door blessures komt dat neer op achttien spelers.” Na een allesbehalve overtuigende start in de competitie is WCR vanaf oktober begonnen aan een opmars in de vierde klasse F. Daardoor heeft het een prima uitgangspositie voor de tweede competitiehelft. “Het kampioenschap is geen must, maar we willen wel minimaal de nacompetitie halen. Als club hebben we de ambitie om de derde klasse te halen.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=