VoetbalJournaal Barendrecht, voorjaar 2022

17 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver De lach staat in zijn gezicht gegrift. Voor Wim Vaandrager (65) is er leven na zijn pensioen. Bij Rijsoord, waar hij sinds twee jaar wedstrijdsecretaris is van de senioren. Na twintig jaar was het tijd voor een ‘carrièreswitch’. Wim Vaandrager mag uitslapen bij Rijsoord Ieder team of elftal gun je een trainer als Jeroen Troost. De oudspeler van Rijsoord is een bron van enthousiasme voor de JO15-1 van zijn zoon. “Ik ga er honderd procent voor.” Troost, bankier van zijn beroep, begint komend seizoen aan een nieuwe episode in zijn trainerscarrière bij Rijsoord. Voor het eerst zal hij niet meegaan met de jongens die hij vanaf zeven jaar begeleidde. “Dat is een bewuste keuze”, reageert Troost. “Ik vind dat die gasten ook recht hebben op een andere trainer, met andere ideeën, en voor mijn eigen zoon zal het ook goed zijn als hij een keer zijn vader niet als trainer heeft. Niet dat dat ooit heeft gebotst ofzo, maar spelers moeten ook meerdere trainers ervaren. Je hele leven maar één trainer is niet goed.” Toch was het voor Troost even slikken toen hij met zijn jongens de laatste wedstrijd van de competitie speelde. Met acht punten uit tien wedstrijden werd de JO15-1 ongeslagen kampioen van de eerste klasse. “Dat hebben we gevierd bij één van de ouders in de tuin. Dat was echt geweldig. De betrokkenheid van de ouders van deze groep is sowieso bijzonder. Geen gezeur, maar echte steun. Zo van ‘die jongens moeten plezier hebben en wij doen er alles aan omdat te hebben’.” Troost kreeg bij zijn afscheid een collage aan foto’s. Foto’s die herinneren aan zeven jaren samen. Hij kreeg de spelers als pupilletjes onder zijn hoede. “Achteraf gezien is de tijd omgevlogen. We hebben ontzettende schik gehad met elkaar. Ik ben fanatiek, die jongens ook, zonder dat door te drijven op een ongezonde manier.” Troost, sinds enige tijd in het bezit van zijn UEFA C-trainersdiploma, was die afgelopen veel meer dan trainer. Na twee trainingen en een wedstrijd in de week hield het voor hem niet op. “Op zondag schreef ik altijd een wedstrijdverslag. Daar was ik wel even zoet mee.” Ook hield hij nauwkeurig de statistieken van alle gespeelde wedstrijden bij. Doelpuntenmakers, assists en ook het aantal trainingen per speler werden keurig in een boekwerk verwerkt. En na elk seizoen volgde de steevast de climax: een uitreiking van beJeroen Troost moet zijn jongens loslaten Het is het eerste weekeinde van juni rustig in de commissiekamer waar Vaandrager iedere zaterdag zijn ‘ding’ doet. “We hebben een heel beperkt wedstrijdprogramma”, wijst hij naar een uitgedraaid a4-tje dat op de ronde tafel ligt. Aan de tafel is Vaandrager gezellig aan de praat met de scheidsrechter die even daarvoor een bekertje verse koffie van de Rijsoord-wedstrijdsecretaris heeft gekregen en straks als fluitist mag optreden bij Rijsoord 2-Hardinxveld 2. “Ik ontvang hier altijd de scheidsrechters”, zegt Vaandrager. “Vroeger kon het heel druk zijn hier. Tegenstanders, scheidsrechters, eigen trainers, coaches en leiders, ze liepen de deur plat. Het was hét zenuwcentrum.” Maar sinds de digitale wereld ook het voetbal heeft veroverd en Sportlink alles heeft overgenomen, is het over en uit met het in en uit lopen. Vaandrager denkt nog regelmatig terug aan de nostalgische tijd. “Vooruitgang is goed natuurlijk en veel zaken zijn veel eenvoudiger geworden. Neem het invullen van de wedstrijdformulieren. Dat deed ik vroeger altijd thuis al, om te voorkomen dat er belangrijke feitenwerden vergeten, zoals aanvangstijd en dat soort zaken. De verwerking van die formulieren was ook een heel gedoe. Aanvoerders, leiders en scheidsrechters moeten ondertekenen. En nu voer je een paar handelingen uit en klaar is Kees. Nadeel daarvan is jeminder contact hebt en als je contact hebt is dat vluchtig.” Toch heeft Vaandrager nog regelmatig via de telefoon of mail contact met andere wedstrijdsecretarissen. “Pas geleden nog zag ik een collega-wedstrijdsecretaris waarmee ik al twintig jaar bel, app en mail. Het is dan heel vreemd als je iemand in levende lijve ziet.” Vaandrager kwam bij Rijsoord terecht door zijn zoons. “De oudste heeft het twee jaar uitgehouden, die andere heeft heel lang gevoetbald. Hij moest stoppen vanwege blessureleed. Daar heb ik wel mee gezeten, want er is een verschil tussen willen en moeten stoppen.” Hij was zelf twee jaar als leider actief en werd toen gevraagd om wedstrijdsecretaris bij de jeugd te worden. Het was een job die hij jarenlang met veel plezier vervulde. Twee jaar geleden maakte hij een carrièreswitch. De reden was minder leuk, hij volgde de overleden Lydia van Loon op. “Ik was een beetje uit de kinderen gegroeid”, zegt hij. “In het begin kende ik ze allemaal. Dat is toch anders, omdat je eigen kinderen er ook tussen inlopen. Bij de senioren heb ik het ook weer hartstikke naar mijn zin.” Prettige bijkomstigheid: hij hoeft zich niet al om half acht of acht uur op de club te melden. “Ik kan eindelijk uitslapen op zaterdag. De eerste seniorenwedstrijden beginnen meestal aan het begin van de middag, vandaag is het toevallig wat vroeger omdat er een bescheiden programma is.” Doordeweeks is de voormalig bankman (‘ik heb 44 jaar bij de bank gewerkt’) ook enige uren druk, meestal met het verplaatsen van wedstrijden. “Tijdens corona was het wel wat meer, maar ikmoet zeggen dat onze teams het onderling heel goed hebben opgevangen. Als er een team tekort kwam, werd dat door andere teams zonder morren aangevuld. Daar ben ik wel trots op.” Nu hij gepensioneerd is, heeft hij nog meer tijd voor zijn club gekregen. Twee ochtenden in de week meldt hij zich voor de ‘werkploeg’. “Het terrein moet wel een beetje schoon blijven. Dat gaat niet automatisch. Het is ook nog gezellig met een koppeltje bij elkaar.” kers. Het draaide er altijd op uit dat iedere speler met een beker naar huis ging. “Aan het eind van iedere maand speelden we een partijtje. Het winnende teamdaarvan ging op de foto. Na een seizoen hadden we acht, negen teamfoto’s. Degene die het meest op de foto’s stond was de kampioen.” Maar ook voetbalinhoudelijk hield veertiger Troost er een bijzondere aanpak op na. “Als je wil dat die jongens met beleving spelen moet je ook zorgen dat je op een andere manier speelt waar ze dat ook kunnen toepassen. Ik kan wel zeggen dat we op een heel intense wijze voetballen. Bij onze wedstrijden gebeurde altijd wat.” Zijn jongens stappen komend seizoen over naar de JO17-1, Troost gaat zich ontfermen over de JO151. “Ook een goede lichting”, staat hij al helemaal te trappen. Hij heeft zichzelf en zijn vriendin beloofd dat hij één van zijn zelf verzonnen taken gaat afstoten: de wedstrijdverslagen. “Hartstikke leuk, maar ook tijdrovend. Toen ik aan mijn vriendin vertelde dat ik zou stoppen met de huidige JO15 begreep ze in eerste instantie dat ik helemaal zou stoppen. Die wedstrijdverslagen zijn een soort compromis begrijp je.” Voorzand 24B, 2984 BH Ridderkerk | 0180 - 423 677 0271333.pdf 1 30-5-2022 15:58:28 De Kreek Transport BV Industrieterrein “Donkersloot Noord” | Scheepmakerstraat 23 | 2984 BE Ridderkerk +31 (0)180 412 204 (24/7) | info@dekreektransport.nl | www.dekreektransport.nl 0270825.pdf 1 30-5-2022 16:13:42

RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=