VoetbalJournaal Barendrecht, najaar 2021

13 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Het damesvoetbal bij RVVH is van en hoog niveau. Het eerste elftal komt uit in de Topklasse A, terwijl het tweede slechts één afdeling lager speelt. Dat laatste doet Ridderkerker Richard van der Giessen (50) erg goed. Hij is sponsor van het team en juicht het toe dat zijn vrouw de hoofdmacht steunt. Vrouwen RVVH gesteund door trouwe sponsors daarnaast hebben Marjan en ik allebei een tien meter lang re- clamebord op de nieuwe tribu- ne. Het geeft ons een goed ge- voel dat we het vrouwenvoetbal en de vereniging kunnen onder- steunen. Het mannenvoetbal krijgt al veel aandacht en de sfeer binnen de damestak is heel positief.” Dat de beide echtgenoten maar sporadisch een duel van de vrou- wen kunnen aanschouwen, heeft veel te maken met het werk. “Ik werk als makelaar zes dagen per week. De huizenmarkt staat on- der hoogspanning en ook op za- terdag moet ik aan de bak. Mar- jan kan iedere moment worden gebeld door de familie van een overleden persoon. Ook zij is op zaterdag heel vaak met werk be- zig. Maar als er een sponsoravond is, zijn we er altijd bij. Ook als het niet zo goed uitkomt, vinden we dat we ons gezicht moeten laten zien. De club neemt de moeite om het dan gezellig te maken met een hapje en een drankje. We vin- Tweede elftallen, er valt best een tijdje over te fi- losoferen. Heel wat bevlogen voetbalvolgers zullen stellen dat het team vol- ledig in dienst moet staan van het eerste, dat maar al te vaak profiteert van het voorberei- dende werk van ‘2’. “Het twee- de is naar mijn smaak te vaak een ondergeschoven kindje”, zo begint makelaar Van der Gies- sen zijn verhaal. “Alle aandacht gaat doorgaans naar het eer- ste en ook sponsoren hebben veel meer belangstelling voor de hoofdmacht. Toen ik in 2018 begon als sponsor, was het mijn wens om het tweede te steu- nen. Zij werken net zo hard voor succes en dat mag best beloond worden.” Van der Giessen speelde als jongeling voor RVVH en reikte tot het team dat destijds nog B1 heette. Op de linkervleugel viel hij op door zijn werklust, loop- vermogen en voorzet. Jaren later bracht een speling van het lot hem opnieuw in contact met de eersteklasser. “Mijn vrouw Marjan runt een uitvaartonder- neming en verzorgde de begra- fenis van een familielid van een speelster van het eerste. De dames hadden een klik met el- kaar en Marjan werd gevraagd om eens na te denken over een stukje sponsorschap. Zij is daar toen op ingegaan, met weder- zijds enthousiasme.” Omdat RVVH de laatste jaren steevast grote ambities koes- terde met de damestak, werd de hulp van Marjan buitenge- woon gewaardeerd. Namens haar bedrijf voorzag ze het eerste team van winterjassen, hartslagmeters en andere spul- len die wijzen op een hoog pres- tatieniveau. “Ik ben vervolgens zelf met mijn makelaarskantoor sponsor van het tweede gewor- den”, zegt Van der Giessen, die met zijn bedrijf in het centrum van Ridderkerk gevestigd is. “Ik koop kleding voor de dames en den het jammer dat er soms maar weinig sponsoren aanwezig zijn. Gelukkig zijn er altijd speelsters van de selectie aanwezig. Dat stel- len we erg op prijs.” Eind november zette de iconische voorzitter Mario Papavoine na tien ambtsjaren een stap terug om ruimte te maken voor een nieuws gezicht: Stefan Komduur. De man die met zijn havenbe- drijf Pelt en Schreijer BV elk jaar tienduizenden euro’s in RVVH stak, wist maar al te goed dat je sponsoren niet genoeg waarde- ren kan. ‘’Wij kennen Mario niet zo heel goed, maar hij komt al- tijd naar ons toe wanneer wij bij RVVH zijn. Dat lijkt vanzelfspre- kend, maar het gaat vaak genoeg heel anders. Je krijgt er een goed gevoel van als je bijdrage op prijs wordt gesteld. RVVH is gewoon en heel fijne club.” Dat de vrouwen van zowel RVVH 1 als 2 niet aan een topseizoen bezig zijn, bezorgt Van der Gies- sen geen maagzweer. Onlangs nog verloor het eerste, dat eer- der de ambitie om in de eredivi- sie te spelen hardop uitsprak, met liefst 0-7 van koploper Saestum, dat weinig te duchten had van speelsters als Vivian- ne Verheijen, Alyssa Dijkstra en Evy Bergmans. “Een minder jaartje hoort erbij soms. Ik weet dat het eerste niet hoog staat, maar de dames herpakken zich wel weer.” Foto: Jan Pott Goed keepen is een vak, beweert Wilfred Poleij. Het is prachtig als de doelman een goede pass in de benen heeft, maar bovenal gaat het toch om ballen uit het doel ranselen. Vandaar dat hij jonge keepers bij Smitshoek met veel toewijding de kneepjes van het tegenhouden bijbrengt. Wilfred Poleij kneedt aan stijl jonge Smitshoek-keepers Poleij wil het niet teveel over zijn eigen zoon Mika hebben, maar halverwege het interview moet hem toch iets van het hart. Toen het getalenteerde keepertje op stage ging bij Feyenoord en het daar helemaal niet onverdien- stelijk deed, koos de club voor een jongen die vooral goed kon voetballen. “Die jongen had een prachtige trap, maar de ballen werden min of meer per ongeluk tegen hem aangeschoten”, zegt de 37-jarige Poleij, die in Zeeland opgroeide en als doelman voor gerenommeerde amateurclubs als VCV Vlissingen en Capelle uitkwam. “Niet omdat het mijn eigen zoon is hoor, maar dat vond ik toch heel vreemd. In Nederland hechten we naar mijn smaak te- veel waarde aan meevoetballen bij keepers. Zorg nou eerst eens dat je gewoon die ballen uit het doel houdt.” ENTHOUSIAST Het is alweer vijf jaar terug dat Poleij zich over jonge keepers bij Smits- hoek ging ontfermen. Zijn oudste zoon Noah meldde zich aan bij de Barendrechtse vereniging, waarna het haast logisch was dat diens va- der zijn diensten aanbood. “In het begin heb ik samen met assisten- ten wel vijftig jonge keepers onder mijn hoede gehad. Dat was hartstik- ke leuk, omdat die jongens nog te kneden zijn. Ik vind het vooral mooi om de wat minder getalenteerde keepertjes wat bij te brengen. Het draait altijd al zoveel om de betere spelers. Als ik zie dat een jongen plezier krijgt in het keepen, heb ik het snel naar mijn zin. Ik probeer- de ze echt enthousiast voor het keepersvak te maken.” Omdat een doelman nu eenmaal altijd het risico loopt door de be- nen verrast te worden, hamerde de sympathieke en goedmoedige Poleij op het belang van het ‘knietje achter de bal.’ “Heel belangrijk, mis- schien wel de belangrijkste regel. Als de bal doorschiet, moet je er ge- woon je knie achter hebben. Ook de techniek van het pakken van de bal hebben we veel geoefend. Hoe je je handen houdt, bedoel ik. Daarnaast zijn we veel bezig geweest met het klein maken van het doel. Als er een aanvaller op je afkomt, moet je het hem zo moeilijk mogelijk maken.” Zelf was Poleij een lijnkeeper die weinig vreemde fratsen uithaalde en het tegenhouden van de bal hei- lig had verklaard. Het leverde hem een zekere reputatie op in de we- reld van het amateurvoetbal. Dat de KNVB de veldjes met het verstrijken van de tijd almaar kleiner maakt bij de jeugd, beschouwt hij voor doel- mannen niet bepaald als een voor- uitgang. “Nogmaals: ik snap dat de bond wil dat er goed positiespel ge- speeld wordt en dat voetballers veel balcontacten maken. Maar voor de keeper is het natuurlijk hartstikke moeilijk om op zo’n klein veldje bal- len te stoppen. Het doel blijft name- lijk even groot, dat is het vreemde.” Dat Poleij ook bij Spartaan ’20 als keeperstrainer werk verricht, doet niets af aan zijn waardering voor het beleid van Smitshoek. ,,Ik ben bij Spartaan terechtgekomen door- dat Mika naar die club is gegaan. Dan speelt de liefhebber in mij op die zegt dat ik ook daar wat met keepers moet doen. Bij Smitshoek ben ik nu heel gericht bezig met de keepers van de Onder 12 en ik heb daar heel veel plezier in. Vaak ge- noeg is het bij verenigingen voorge- komen dat een team verloor omdat ze geen fatsoenlijke keeper hadden en er een speler op doel stond. Dat vind ik heel vervelend om te horen. Toen de keeperstrainer van het eer- ste van Smitshoek vorig jaar drie weken met vakantie was, heb ik zijn taken waargenomen. Maar dat vond ik wat minder leuk, omdat oudere jongens al helemaal hun eigen stijl hebben.”