VoetbalJournaal Barendrecht, najaar 2020

15 Puur. Voetbal. Met of zonder vliegende keep. Door het coronavirus viel een deel van de jubileumactiviteiten van het honderdjarig bestaan in het water, maar er is desondanks volop aandacht voor 100 jaar Slikkerveer. In de Oudheidkamer in Ridderkerk is er tot 9 december een tentoonstelling ingericht die volledig is gewijd aan de club. Historie Slikkerveer herleeft in Oudheidkamer mee begonnen”, vertelt ’t Jong. “We hebben heel veel informa- tie verzameld en honderden ge- sprekken gevoerd. Twee jaar ge- leden hebben we onze capaciteit moeten verdubbelen, want het was zo’n grote klus dat we dreig- den de deadline niet te halen.” Het jubileumboek heeft de titel ‘Even fel als in ‘t begin’ mee- gekregen. “Het is een regel uit het clublied van de club”, zegt ’t Jong. “Op de voorkant staan een oude fout met Arie van Beek, één van de grote clubiconen van Slikkerveer. Hij was jarenlang speler van het eerste, terrein- chef, trainer en daarnaast had hij nog een aantal andere func- ties. Hij was in de jaren vijftig een geweldenaar. Hij kon zelfs naar Feyenoord, maar wilde zijn clup- pie niet in de steek laten.” “Ik nodig ieder- een uit die wat met Slikkerveer heeft om zich onder te laten dompelen in de clubgeschiedenis”, zegt Arjan ’t Jong. “Er is van alles te lezen en te zien. Van oude krantenknip- sels tot een oude bal uit de ja- ren twintig en dertig. Zo’n leren bal, ja.” ’t Jong werkte mee aan het ruim tweehonderd pagina’s dikke ju- bileumboek, dat op de dag van het honderdjarig bestaan – 7 oktober 2020 – werd gepresen- teerd. Het is niet zomaar een jubileumboek, maar één van rijkste geïllustreerde en gedo- cumenteerde boeken in haar soort. Zo’n tien auteurs hebben verhalen geschreven. “We zijn er met vijf man vijf jaar geleden al Volgens ’t Jong hadden hij en de andere samenstellers van het boek stof voor wel vijfhonderd pagina’s. “Dan was het boek niet meer te tillen geweest. Vincent Wernke had bij ons de taak om de eindredactie te doen. Een enorme klus. Hij heeft keuzes moeten maken: ‘kill your dar- lings’.” Het resultaat is verbluf- fend: een prachtig historisch naslagwerk met goed leesba- re verhalen geïllustreerd met mooie beelden. Tijdens de tentoonstelling in de Oudheidkamer is een aantal onderwerpen extra belicht. “We hebben een verhaal uitgelicht over de komst van shirtrecla- me. In 1982 werd dat voor het eerst toegestaan. Een speler van het toenmalige vierde stap- te meteen op zijn baas af om te vragen of deze zijn team wilde sponsoren. Daar stak de voor- zitter echter een stokje voor. Uiteindelijk hebben het eerste en het vierde dezelfde sponsor gekregen. Wit- en audiohandel Verhoeven. Dat was destijds een begrip in het dorp. Ze ver- kochten wasmachines, maar ook televisies. Inmiddels be- staat de firma niet meer.” Ook te zien in de Oudheidka- mer zijn historische shirts. “Er hangen er een stuk of twintig. Ze zijn wel allemaal van na de oorlog. Voor die tijd was de kwa- liteit niet geweldig. Spelers wa- ren allang blij dat ze iets roods aankonden. Ik heb gesproken met een senior die vertelde dat ze een wit shirt rood verfden.” Neem de tijd voor de Slikker- veer-tentoonstelling, is dan ook het advies van ’t Jong, “Het is geen bezoekje voor een half uurtje.” DRUK_10x10_PO.pdf 1 12-06-11 16:10 www.xperi.nl C M Y CM MY CY CMY K DRUK_10x10_PO.pdf 1 12-06-11 16:10 www.xperi.nl C M Y CM MY CY CMY K DRUK_10x10_PO.pdf 1 12-06-11 16:10 www.xperi.nl C M Y CM MY CY CMY K 0238502.pdf 1 14-7-2020 12:45:36 Your partner in food! Premium coconut supplier for industry and retail! M Zadelmakerstaat 53, 2984 CC Ridderkerk 0238763.pdf 1 30-11-2020 12:17:18 Mladen Maksimovic heeft pijn een plaats gegeven Het regent en het is koud deze don- derdagavond, maar Maksimovic klaagt niet. De trainingsvormen met vier man in een ‘bubbel’ vanwege corona zijn beperkt, maar trainer en spelers maken er het beste van. “We mogen al blij zijn dat we lekker op het veld kunnen staan. Het is fijn om een uit- laatklep te hebben.” Maksimovic is officieel assistent van Richard van der Werff, omdat hij zijn trainersdiploma nog niet heeft. De twee werken echter bij WCR wel samen op basis van gelijkwaardig- heid, geeft de bebaarde Rotterdam- mer aan. “Ik ben in september be- gonnen met TC-3. Er zijn tot nu toe een aantal online-lessen geweest. De lessen in de praktijk zijn voorlo- pig uitgesteld.” Maksimovic, wiens ouders uit Bos- nië komen – zelf woonde hij vanaf zijn geboorte in Nederland – vertelt vol passie over het elftal bij WCR. “Een goede groep jongens”, om- schrijft hij zijn en Van der Werffs’ troepen. “We spelen avontuurlijk, aanvallend voetbal. We proberen, afhankelijk van de tegenstander, hoog druk te zetten.” De verdedigende tactiek wil hij best vertellen, maar dat is niet voor ie- dereen bedoeld. “Ik wil onze tegen- standers niet wijzer maken dan zij zijn.” Hij praat met liefde over het voetbal. Het is haast niet voor te stellen dat hij drie jaar lang geen bal aanraak- te en elk voetbalveld meed. Of juist toch wel? Hij wijst naar zijn linker- knie. “Dat is de boosdoener.” Hij weet nog precies wanneer hij zijn laatste wedstrijd speelde: 25 maart 2012. “DEHMusschen. Op het vermaledijde kunstgras.” Het was een klassieke toedracht voor een blessure. De knie bleef staan, het lichaam wilde door. “Mijn kruisban- den waren gescheurd en mijn me- niscus doormidden.” Het betekende einde oefening, want de knie had eerder voor problemen gezorgd. “Na de eerste keer ben ik teruggekomen en heb ik nog een paar jaar gespeeld. Na 2012 heb ik me laten opereren, niet om weer terug te keren als voetballer wel om een knie te hebben die normaal kan functioneren.” Als speler kwam Maksimovic, die ooit bij Egelantier Boys (‘in die tijd begonnen alle Joegoslavische voet- ballertjes daar’) voor het eerst in clubverband tegen een bal trapte, via Zwart-Wit’28 en DOTO Pernis bij WCR terecht. “Ik vond dat ik bij DOTO te weinig speeltijd en kansen kreeg. WCR speelde in de vierde klasse en was nog nooit gepromoveerd. We promoveerden eerst naar de derde klasse, een paar jaar erop zelfs naar de tweede klasse. Dat jaar speelde ik mijn beste seizoen ooit.” Daar begon echter ook de lijdens- weg met zijn knie. “In de laatste trai- ning van het seizoen ging er door- heen. Ik had nog niet eerder een serieuze blessure gehad.” De pijn die hij voelde vanwege een te snel gestopte spelerscarrière hield hem drie jaar van de velden af totdat hij op een mooie zater- dag met zijn vrouw op de dijk langs Hij had nog op het veld willen staan als speler, maar door een onwillige knie is de trainerscarrière van Mladen Maksimovic (38) een stuk sneller op gang gekomen. Zijn passie ‘botviert’ hij nu op de eerste selectie van WCR. “Ik ben de club dankbaar dat ik deze kans krijg.” het veld van WCR fietste. “Blijkbaar hadden ze mij gespot, want snel daarna kreeg ik een belletje. Trai- ner Henri van Zeist wilde graag dat ik zijn assistent zou worden. Ik ben ook nog even trainer van het tweede geweest, maar dat was niks voor mij. Het eerste seizoen ging nog prima, maar daarna was het elke week een smeekbede om aan genoeg spelers te komen. Vorig seizoen was ik in het eerste seizoen op zaterdag assistent van Cor Waalboer, nu werk ik nauw sa- menmet Richard van der Werff. We hebben dezelfde visie en spreken dezelfde voetbaltaal. Het is heerlijk werken.”