17 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M ‘Ik wilde dé keeper van het eerste worden...’ Hij werd in de jeugd een tijd lang gezien als keeper van de toekomst, maakt sinds dit seizoen ook echt deel uit van de eerste selectie, maar speelt inmiddels als centrale verdediger. En dus wordt Tijme van der Veeken bij DBGC steeds meer een bekend gezicht. “Ik heb eigenlijk altijd een beetje op de achtergrond gevoetbald.” En dat terwijl de 21-jarige Van der Veeken eigenlijk kind aan huis is op sportpark De Koepel. “Sinds de F’jes zit ik al bij DBGC, toch krijg ik vaak de vraag hoelang ik hier al voetbal. Blijkbaar heb ik toch een beetje een onbekend gezicht voor de meeste mensen.” Zijn route naar het eerste was dan ook een bijzondere. “Ik heb drie jaar lang op goal gestaan, ben daarna weer teruggegaan naar het veld en heb als aanvoerder van de A’tjes aan het eerste mogen ruiken.” Hij stond zowat op iedere positie, maar vond zijn geluk uiteindelijk als centrale verdediger. “Ineens was de liefde voor het keepen helemaal weg, terwijl ik het daarvoor ontzettend leuk vond en goed kon. Sommige mensen op de club dachten dat ik de keeper van het eerste zou worden, maar het is iets anders gelopen.” ANDER SPELLETJE In tegenstelling tot zijn liefde voor het keepen, is die voor de club altijd gebleven. “Het clubgevoel overheerst toch wel. Buiten het veld ga je bijvoorbeeld ook de trouwe supporters leren kennen. Een vriendenclub op het dorp, die samen op het veld wil presteren.” Dat presteren ging afgelopen seizoen, met een zesde plaats in de tweede klasse, best aardig. Toch had er volgens Van der Veeken meer ingezeten. “We hebben zelfs nog een tijdje bovenaan gestaan, dus misschien hadden we wel wat hoger kunnen eindigen.” Al voelt het ook een beetje dubbel. “Ons eerste doel was handhaving. We begonnen behoudend en loerden vooral op de counter. Met dat spelletje wisten we het veel titelkandidaten echt lastig te maken.” Toch werd er halverwege het seizoen voor een nieuwe tactiek gekozen, vertelt Van der Veeken. “We wilden het spel meer naar ons toetrekken. Hoger staan en meer drukzetten. Dat leverde veel leuke wedstrijden op. Als we dat nog beter gaan beheersen, kunnen we ons echt gaan meten met de bovenste ploegen.” Op zoek naar de voetballende oplossing dus, in een competitie waar dat over het algemeen iets minder het geval is. “Zeeland is toch een beetje ‘kick and rush’ en volle bak gaan. Daar gingen we soms iets te veel in mee.” LEIDING NEMEN Voor hemzelf wordt het een belangrijk tweede seizoen bij het eerste, zo realiseert hij zich. “Ik was afgelopen jaar een vaste kracht, maar moet mezelf nu gewoon weer opnieuw bewijzen. Dat het geen beginnersgeluk was.” En dus legt Van der Veeken de lat hoog. “Ze verwachten nu toch weer wat meer van je. Dat moet je als centrale verdediger uitstralen, een bepaalde ‘personality’.” Daar ligt voor de jongeling dan ook nog ruimte om te verbeteren. “Ik wil een echte leider worden en aan de bal rust uitstralen.” Een beetje zoals Virgil van Dijk, lacht hij. “Die is altijd zó rustig en voetbalt overal onderuit. Ik heb ook graag de bal, kan opbouwend belangrijk zijn, maar houd ook van de keiharde duels.” Hoofdtrainer Jordi Smit speelt een belangrijke rol in zijn ontwikkeling, vertelt Van der Veeken. “Hij zegt gewoon: Jij moet de leiding gaan nemen. Uit mezelf doe ik dat niet zo, maar door hem word ik gestimuleerd om dat toch te doen.” En dus zit de inwoner van Oude-Tonge voorlopig prima op zijn plek. “Ik ben wel een gezelligheidsvoetballer, lekker met mijn vrienden. Een stukje gezelligheid, maar wel gaan voor het hoogst haalbare.” Wie weet ooit in die eerste klasse. “Dan moet dat in de komende jaren gaan gebeuren, we hebben er zeker het team en de kwaliteiten voor!” Voetbalbroers in de voetballerij kennen we genoeg, trainers zijn een stuk zeldzamer. Toch hebben ze bij Stellendam met Dennis en Robin Bredius zo’n duo gevonden. Het ambitieuze tweetal kan, voorlopig dan althans, niet zonder elkaar. “Je voelt de ander gewoon aan.” De broers Bredius kunnen niet zonder elkaar Heel gek is dat laatste niet, want behalve broers, zijn de twee misschien wel elkaars beste vrienden. “We zijn net twee weken samen op vakantie geweest en bellen normaal iedere dag.” Dennis, met 36 jaar de oudste van het stel, doet er nog een schepje bovenop. “We hebben een aantal jaar met elkaar gespeeld bij verschillende verenigingen in de regio. Sinds een jaar of zeven zijn we een trainersduo.” De laatste tijd vooral in de jeugd, onder andere bij Nieuwenhoorn. “De JO19, maar daarbij ook de rol als Hoofd Jeugdopleiding bij SCO’63. Dat was voor ons toch iets te ver van het voetbal.” En dus staan ze aankomend seizoen, voor het eerst bij de senioren, weer lekker op het veld. Robin (32) legt uit waarom. “We hadden eigenlijk allebei de ambitie om eerste elftal te gaan doen. Daar draait het uiteindelijk toch om. Het presteren en de druk, dat heeft zo zijn charmes.” FAMILIEMENSEN Vierdeklasser Stellendam zagen ze allebei meteen zitten, en gelukkig maar. “Ik zou niet met iemand anders dan Dennis willen werken.” En dus is de drive om te beginnen groot. Dat gevoel kregen ze in gesprek met hun nieuwe club al snel. “Het past qua ambitie gewoon heel erg goed bij ons. Vanaf minuut één was duidelijk: we doen het!” Met het plezier voorop, ‘dat heb je alleen met drie punten in de tas’, vliegen ze hun trainerscarrière aan. Bij Dennis zat het er altijd al in, vertelt hij. “Ik was keeper, dan wordt het coachen er met de paplepel ingegoten. Je kunt pas goed spelen, als je maatje ook goed speelt. En Robin was altijd aanvoerder.” Samen bundelen ze die krachten. “Daar ben ik wel heel trots op, om dit met elkaar te doen. We zijn echte familiemensen, dus dit past enorm goed bij ons.” Juist die combinatie, maakt één goede trainer, hopen ze. “ We zijn allebei heel open en eerlijk. Ik ben meer van het tactische, Dennis van het motiveren. Hij is ook wat directer dan ik.” Zitten er ook nog nadelen aan? “Onze vrouwen worden soms gek, het gaat hele dagen alleen maar over voetbal.” Met de JO19 van Nieuwenhoorn promoveerde het trainersduo afgelopen seizoen naar de vierde divisie en dus zijn de verwachtingen hoog. Maar de ‘Brediusbroers’ blijven bescheiden. “Laat ons maar de verrassing van die vierde klasse zijn.” KLAPPENDE MENSEN Daar doen ze zelf, in ieder geval alles aan. “Er wordt altijd volle bak getraind. Veel partijvormen en met bal, want je moet het wel leuk houden.” Met natuurlijk aanvallend en dominant voetbal, maar Dennis voegt daar nog een belangrijk element aan toe. “We zijn wel echt ‘mentaliteit jongens’. Na de wedstrijd heb je respect voor de tegenstander, maar tijdens zoek je het randje op. Die gedrevenheid zit er bij ons allebei enorm in.” Dat laatste blijft, ook voor Robin, toch het mooiste wat er is. “Het overbrengen op die jongens. Als je een bepaalde tactiek terugziet in een wedstrijd, geeft dat een enorme ‘kick’.” En dus moet je dat blijven trainen, vult zijn broer aan. “Bij Nieuwenhoorn gingen we anders spelen, dat lukt natuurlijk niet meteen, maar dan moet je niet in paniek raken. Hard werken, dan komt het vanzelf.” Net als hun ambities. “De komende jaren willen we sowieso graag samenblijven. We hebben nu TC3, het zou mooi zijn om ook TC2 te gaan doen. Maar eerst een paar seizoenen leren in die vierde klasse.” Want ook daar, heeft het tweetal grootste plannen, vertelt Dennis. “Jeugd inpassen, leuk meedoen en een volle kantine. Mensen moeten weer trots zijn op Stellendam en heel graag willen komen. Klappende mensen langs de lijn, we weten allebei hoe mooi dat is.” Als dat allemaal is gelukt, hebben ze nog één droom: “Samen trainer worden bij Nieuwenhoorn!” EEUWIS MSchildersbedrijf Logo.pdf 1 27-1-2021 10:16:57 ✓ SCHILDERWERK ✓ WANDAFWERKING ✓ BEGLAZING Oude-Tonge • 0187-641969 • schildersbedrijfmeeuwis@gmail.com 0272180.pdf 1 13-7-2022 14:44:51
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=