13 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Van de Werken: ‘Je doet het voor de kinderen’ Meester op een basisschool en op de achtergrond veel werk verzetten voor OFB. En hoewel hij er zelf geen officiële titel aan wil geven, regelt Jan Willem van de Werken in Ooltgensplaat en omstreken stiekem een hele hoop. “Je doet het voor de kinderen.” Dat het balletje raar kan rollen, weet ook de 48-jarige leerkracht maar al te goed. “Eigenlijk kom ik hier helemaal niet vandaan. Ik wilde weten of ik directeur op een school kon worden, maar dat was misschien een iets te grote stap.” Totdat. “Ze zochten in Ooltgensplaat een adjunct-directeur, toen zijn we hier komen wonen.” En nadat zijn dochter op voetbal ging, begon ook zijn liefde voor OFB. “Mijn vrouw heeft op hoog niveau gevoetbald en de kinderen houden heel erg van voetbal, dus we zijn wel een echte voetbalfamilie. Op die manier rol je er dan in.” Zijn vrouw begon met het trainen van ‘de Kabouters’ en ook Van de Werken zelf zit sinds een jaar of tien niet stil. “Je kunt vanaf de zijlijn wel roepen dat dingen anders kunnen, maar dan moet je er ook wat aan doen.” OP DE KAART Daar lag ook meer zijn talent, zo lacht hij. “Ik heb een tijdje gevoetbald, dat was niet zo’n succes.” Bij OFB heeft Van de Werken zijn plekje helemaal gevonden. “Het is een gezellige dorpsvereniging, echt een afspiegeling van de bevolking hier. Een warme club.” En dat is niet voor niks. “We hebben elkaar nodig om stand te kunnen houden, helemaal met de vergrijzing in ons dorp. Op school zie je het ook, maar bij de voetbal natuurlijk net zo goed. Daardoor heb je gewoon minder jeugd.” Een beetje extra aandacht, kan dus geen kwaad. “Als meester zijn die lijntjes kort. Als er voor de sportdag een locatie geregeld moet worden, is dat binnen een halve minuut gedaan. Of flyers ophangen, noem maar op.” En hoewel Van de Werken zelf vindt dat hij niet zoveel doet, is het lijstje aan vrijwilligerswerk toch behoorlijk lang. “Vertrouwenspersoon, lid van de toernooicommissie, trainer, sparringpartner voor mensen uit het bestuur en fotograaf voor de sociale media.” Zijn motivatie is simpel. “Als je bijvoorbeeld ziet dat er geen toernooien meer georganiseerd worden, vind ik dat zonde. Dan ga ik het zelf doen.” Al heeft hij nog een reden om betrokken te blijven. “Ik probeer clubs als RKC Waalwijk en Sparta Rotterdam naar ons sportpark te krijgen voor clinics voor onze jeugd of die van andere clubs. Op die manier zetten we onszelf toch positief op de kaart.” Als meester van groep zeven en acht, niet zo gek. “Je bent elke dag met kinderen bezig. Eigenlijk help je ze op weg richting de puberteit en een eigen identiteit.” DINGEN REGELEN De toernooien staan inmiddels alweer op de rol, dat doet Van de Werken goed. “Als de tegenstanders naar je toe komen, dat alles weer perfect geregeld was, dat geeft voldoening. Voor zo’n klein clubje, is dat een mooie waardering. Voor mij, maar ook alle vrijwilligers die op die dagen klaar staan om te helpen.” Ook zelf geniet hij er met volle teugen van. “Ik regel veel dingen, daar houd ik gewoon van. Bijvoorbeeld met RKC, waar de lijnen naar de club heel kort zijn. Dan krijg je het nummer van een trainer of een speler, zodat we weer dingen af kunnen spreken samen.” Ook online zet hij zich in voor de club. “Naast Facebook en Twitter, hebben we sinds drie jaar een Instagram-account, dat loopt hartstikke goed. In het weekend komen we regelmatig op 700 views.” En dat allemaal, op de achtergrond. “Mensen vragen weleens: Zit ‘JW’ nou in het bestuur? Officieel niet, maar ik doe stiekem best veel.” Ook op de zaterdagmorgen is hij bij OFB te vinden. “Tot een uur of twaalf, dan zit ‘mijn taak’ er weer op. Ik heb ook nog een gezin, haha!” Voorlopig, blijft hij daar gewoon lekker mee doorgaan. Op zijn eigen manier. “Ze hebben, toen er nog geen voorzitter was, vaak gevraagd of ik dat wilde worden, maar dat is een beetje té. Leerkracht én voorzitter, dat is te veel. Gewon een beetje sparren met mensen, dat vind ik mooi.” En precies dat, is tekenend voor de gezellige dorpsvereniging. “Veel mensen hebben hart voor de club. Een secretaris die hamburgers staat te bakken, selectiespelers die training geven, of een bestuurslid dat gaat keepen. Dat is OFB!” Hij doorliep de jeugd, speelde in het eerste en zwaait over een paar maanden af als jeugdcoördinator. Pieter van Zielst loopt er al een tijdje rond. En dus doet de voetbalvader alles voor SNS met liefde. “Het gaat erom dat die kinderen plezier hebben en lekker kunnen voetballen.” Van Zielst draagt het ‘jeugdstokje’ over bij SNS Opgegroeid in het dorp, gespeeld in het eerste en nu dus vrijwilliger. Voor de 38-jarige Van Zielst is de cirkel straks wel een beetje rond. “Sinds mijn negende loop ik hier al op het sportpark, op een uitstapje naar Stellendam na.” Training gegeven, wedstrijden gefloten en een gewaardeerde kracht in het eerste. “Ik was een linksbenige verdediger of middenvelder, de laatste jaren vooral centraal achterin. Niet zo snel, maar goed georganiseerd.” LEKKER VOETBALLEN De inwoner van Stad aan ‘t Haringvliet weet dan ook niet beter. “Een jaar of zes geleden ben ik weer begonnen bij ‘de Kabouters’. Ik wilde eigenlijk niet mijn eigen kind training geven, maar als voetbalvader moet je ook niet voor je verantwoordelijkheid weglopen.” Met zijn fanatisme werd Van Zielst een aantal jaar geleden ook onderdeel van de jeugdcommissie. De laatste periode als jeugdcoördinator. “Het is een klein clubje, dus je kent elkaar. Jij hebt de ervaring, wil je erbij? Vroegen ze. Dan doen we dat maar.” Eerlijk en duidelijk, maar vooral met één doel: “Het gaat erom dat die kinderen plezier hebben en lekker kunnen voetballen, daar doe je het voor.” Teams samenstellen, trainers aanstellen en het laatste jaar ook de scheidsrechters regelen. Voor Van Zielst dagelijkse kost. “Scheidsrechters waren makkelijk, er zijn gelukkig veel jongens uit de selectie die een wedstrijdje willen fluiten. En ook de trainers gingen eigenlijk vanzelf. We hebben veel jonge voetballende vaders, dus dat scheelt. En qua teams? Er valt vaak weinig te selecteren.” Toch komt daar na een paar mooie seizoenen, over een aantal maanden een einde aan. “Mijn zoontjes zijn ergens anders gaan voetballen en mijn dochter is gestopt, dan ben je straks toch minder betrokken. Tijd voor iemand anders.” CONTINUÏTEIT Maar dat wil niet zeggen dat Van Zielst er nu met zijn pet naar gooit, integendeel. “Het is qua jeugd best lastig. We hebben nu geen jeugdbeleidsplan, dus dat valt niet mee. Zestien jaar geleden is er wel ooit één geschreven. Onlangs hebben we daar nog over lopen filosoferen, hoe krijg je meer leden? Van het niveau en het geld moeten we het niet hebben.” Toch begint het daar wel. “We willen nieuwe leden niet alleen een plek bieden, maar we willen ze vooral vasthouden.” Benaderen dan maar? “Je zou kunnen zeggen: ‘Ga over het dorp fietsen en trek ze aan hun jasje’, maar dat werkt niet voor de lange termijn. Je hebt continuïteit nodig.” En met een ledentekort, is dat nog niet zo eenvoudig. “Het oudste elftal is nu de JO10, voor een JO13 moeten er nog zes of zeven spelers bij. Die doorstroming, helemaal naar de senioren, is lastig.” Toch ziet Van Zielst zo nu en dan een jeugdspeler terugkeren. “Die weg is vrij makkelijk. Dan komen ze toch graag terug voor ons eerste en de gezelligheid van een dorpsclub.” En de jeugdcoördinator, zelf nog voor ‘de hobby’ actief bij de 35+, kan het weten. “Er is niks mooiers dan voetballen op eigen dorp!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=