19 SHOP NOW Fit worden en blijven is dit seizoen grootste doel voor Gijs van der Meule “Vorig seizoen heb ik in mijn eerste seizoen bij de senioren van Schoondijke mijn meniscus en voorste kruisband ingescheurd en lag er maanden uit. Dat was balen. Door mijn spieren te versterken en op te trainen moest ik niet geopereerd worden. Wel bleef hij wat instabiel. Dit seizoen ben ik de voorbereiding weer begonnen en ging het op zich niet onaardig. Helaas ging het in de bekerwedstrijd tegen FC Dauwendaele wel weer mis in de eerste helft. Opnieuw aan dezelfde knie.” Hoewel de klachten minder heftig aanvoelen voor Van der Meule, die doorgaans als rechtshalf of rechterverdediger speelt, ligt hij er dus voorlopig weer even uit. “Klote natuurlijk, want ik was vol goede moed weer aan de voorbereiding begonnen. Dagelijks deed en doe ik mijn oefeningen om de knie en spieren rondom te trainen, maar dat bleek toch niet voldoende helaas.” Van der Meule woont in Breskens en speelde daar ook in de jeugd van de club. Tot hij twee seizoenen geleden besloot over te stappen naar v.v. Schoondijke. “We voetbalden in de jeugd ook samen met Schoondijke en toen ik door moest stromen naar de senioren bij Breskens was het niet duidelijk waar ik terecht zou komen. Dat vond ik vervelend en ging ik verder kijken. Veel vrienden van mij speelden al bij Schoondijke en toen ik de vraag kreeg of ik niet wilde overstappen was de keus snel gemaakt.” Bij Schoondijke deed hij het prima, tot de 22-jarige Bressiaander in december dus kruisband en meniscus inscheurde. “Ik speelde wekelijks en voelde me gewaardeerd en op mijn plek. Dan is het extra zuur dat je in je eerste seizoen al met dergelijke fysieke klachten te maken krijgt. Maar daar heb je maar mee te dealen natuurlijk want je kunt er verder weinig aan doen.” Nu is het dus zaak voor Van der Meule om opnieuw het vertrouwen in zijn knie te hervinden, wat ook na de vorige blessure even duurde. “Net toen ik weer begon met voetballen had ik dat gevoel zeer zeker. Niet in de wedstrijden, maar vooral op trainingen. Dan had ik soms de mogelijkheid om uit de duels weg te blijven, maar in wedstrijden had ik die gedachte niet gelukkig. Dat zal ook nu weer eerst even zo zijn, maar ik heb er wel vertrouwen in om snel weer terug te keren op het veld.” Voor Liam De Roover voelt overstap naar SDO’63 als prima keus Jelte Janssen hoopt op zoveel mogelijk minuten bij HBC’22 SCHOONDIJKE – Minimaal een periodetitel pakken in de vijfde klasse. Dat is de duidelijke en misschien ook ambitieuze doelstelling voor v.v. Schoondijke. Voor Gijs van der Meule is daar dit seizoen nog een extra doelstelling bijgekomen: de knieproblemen zoveel mogelijk overwinnen. Waar de doelstelling van de ploeg helder is met het streven naar een positie in de (sub) top van de linkerrij en als het lukt meestrijden voor een periode, daar heeft Gijs er nu dus nog een persoonlijk doel bij: fit worden en blijven. “Dat is wel de bedoeling. Ik wil graag mij bijdrage leveren aan de resultaten op het veld. We hebben een goeie groep met potentie vind ik. De overstap is me goed bevallen en iedereen steunt me ook in mijn herstel. Dus als ik weer terug ben, wil ik zoveel mogelijk voetballen en mijn bijdrage leveren om onze doelen te bereiken.” LAMSWAARDE – In het tussenseizoen wist vijfdeklasser SDO’63 zich met een hoop jonge spelers te versterken en de selectie qua aantallen flink aan te vullen. Eén van de nieuwe spelers is verdediger Liam de Roover. Hij was clubloos en kwam via via dankzij het zaalvoetbal in Lamswaarde terecht. De 21-jarige verdediger is afkomstig uit Zuiddorpe en sloot zich op jonge leeftijd aan bij de jeugd van FC Axel. “Daar heb ik gespeeld tot mijn twaalfde. Daarna speelde ik nog in België voor Kieldrecht en Vrasene. Uiteindelijk ben ik vanwege een gebrek aan motivatie gestopt met veldvoetballen en speelde ik alleen nog in de zaal.” Het was via het zaalvoetbal dat hij in contact kwam met Finn en Mats van Eerdenburgh, beide actief voor de zondag vijfdeklasser. “’Mijn ouders zijn gescheiden en ik woon nu afwisselend bij haar in Nieuw-Namen en mijn vader in Zuiddorpe. En nu dus ook voetballen in Lamswaarde. Tel daarbij ook mijn werk in de ploegen als procesoperator bij DOW op en er worden heel wat kilometers gereden in de week. Het voetballen bij SDO’63 voelt inmiddels wel als een prima keus en voor mij een prettige manier om te ontspannen en vooral weer te genieten van het voetbalspelletje.” En dat genieten dat was De Roover in België wel kwijtgeraakt. “Het niveau was daar natuurlijk wel een stuk hoger, maar het gaat mij nu ook vooral om gezelligheid en dan is het bij SDO’63 toch echt wel een andere wereld. Vanaf het eerste moment voelde ik me er welkom en we hebben op en naast het veld een heel leuke, jonge groep. Er zijn een aantal nieuwe gasten bijgekomen, waaronder ikzelf, en met elkaar proberen we dit seizoen om stap voor stap wat omhoog te klimmen op de ranglijst. Een leuke uitdaging en ik denk ook echt dat we die potentie hebben.” De indicatie daarvoor krijgt de centrale verdediger omdat hij de progressie ziet op trainingen bij zijn club. “We hebben in de voorbereiding veel tegen sterkere teams gespeeld en dat ging zeker niet onaardig. Al was de bekercompetitie geen maatstaf. Op trainingen gaat het ook steeds beter dus ik denk absoluut dat het erin zit om hoger te eindigen dan de afgelopen seizoenen. Al zullen we dan wel minder wisselvallig moeten worden tijdens de wedstrijden. Als we dat eruit krijgen en we onze kansen gaan afmaken, dan zie ik het hier heel positief in.” BIERVLIET/HOOFDPLAAT – Als twaalfjarige was Jelte Janssen al speler bij de JO16 van fusieclub Hoofdplaat Biervliet Combinatie. Hij mocht al op zijn veertiende ‘ruiken’ aan het grote werk bij de senioren van HBC’22. Sinds dit seizoen is hij officieel selectielid en (logischerwijs) ook de jongste speler bij de zaterdag vijfdeklasser. “Ik heb voorheen wel al vaker meegetraind en vorig seizoen ook wel af en toe meegedaan. Vast speelde ik toen nog bij de JO19. Daarvoor mag ik eventueel ook nu nog altijd spelen, maar ik heb wel de ambitie om bij het eerste elftal basisspeler te worden.” Janssen steekt zijn ambitie dus niet onder stoelen of banken, want hij heeft daarvoor een heel duidelijke reden. “Binnen de JO19 voel ik niet echt meer de sportieve uitdaging. Die heb ik bij de senioren wel. Dat heb ik ook tegen de nieuwe trainer gezegd. In de voorbereiding en de beker heb ik ook bijna alles wel in de basis gestaan, dus dat geeft me aan dat ik op de goede weg ben. Al besef ik ook heel goed dat ik moet waken voor overbelasting en blessures.” Die kreeg hij in de korte periode dat het huidige seizoen onderweg is overigens wel. “Een beetje last van mijn hamstrings, maar ik verwacht dat dit snel weer voorbij gaat zijn. Het is voor mij belangrijk om niet te snel te veel te willen, maar ik wil vooral veel minuten maken en heel veel van iedereen leren. Dat kan in mijn ogen beter bij de senioren dan bij de JO19.” In de JO19 vond de jongeling zichzelf tijdens de wedstrijden geregeld terug op een andere positie in het veld, maar bij de senioren richt hij zich vooralsnog op een plek als rechtsback. “Ik heb in de jeugd gespeeld als spits, centrale verdediger, middenvelder en rechtsback. Bij het eerste elftal moet ik me vooral richten op een plek als rechtsback. Dat is prima en daar kan ik ook goed mijn energie in kwijt. Bovendien maakt het me niet echt uit waar ik door de trainer word neergezet, zolang ik maar minuten kan maken en ervaring kan opdoen.” De jeugdige Janssen hoopt om mijn HBC’22 zo hoog mogelijk te eindigen na de degradatie van vorig jaar. “We willen graag zo hoog mogelijk eindigen, al zal dat geen eenvoudige opgave zijn. We gaan elke week vol aan de bak moeten en proberen om zoveel mogelijk punten te pakken. Maar promotie is dit seizoen voor ons zeker geen must.” Persoonlijk heeft de inwoner van Biervliet nog voldoende om mee aan de slag te gaan. “Ik ben nog superjong en heb dus nog alles te bewijzen en te leren. Ik wil vooral werken aan mijn inzicht. En dan vooral om op de juiste momenten goed te kunnen anticiperen. Wat doet mijn tegenstander? Hoe stel ik me positioneel het beste op? En in aanvallend opzicht het kiezen van de juiste momenten om mee te gaan, de inspeelpass te geven enzovoorts. Maar het is vooral het doel om vaste basisspeler te worden en de trainer te blijven overtuigen dat ik wekelijks in het elftal hoor. Ik besef dat elke minuut is meegenomen op deze leeftijd, maar ik wil er graag zoveel mogelijk bij elkaar voetballen.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=