13 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Voetbal is ‘tweede liefde’ van Martens KOEWACHT – Al zolang hij zich kan heugen rent Wout Martens (22) al achter een voetbal aan. Maar tegelijkertijd slaat hij ze ook al jarenlang weg met een racket. Van mei tot en met eind september komt tennis echter wel op de eerste plek. Kort daarop gevolgd met voetbal bij RKVV Koewacht als ‘tweede liefde’. “Ik ben mijn hele leven niet anders gewend en hier bij de voetbalclub weten ze dat ook. Zodra de tennisbanen open gaan, dan gaat daar de prioriteit naar uit. Natuurlijk probeer ik dan ook daar waar het kan nog wel te trainen en wedstrijden te voetballen, maar tennis heeft voorrang”, zegt de aanvallende middenvelder. Logisch ook wel, want op de tennisbaan komt Martens met TC Animo uit Terneuzen uit op het allerhoogste landelijke niveau. “Op zondag speel ik overigens ook nog met een ander team competitie op het derde niveau in Nederland. Bij Animo is het voor mij dan ook best aanpoten, maar het is gewoon geweldig om samen met mijn oudere broer Ruud in een competitieteam te spelen. Ik train dan soms vier tot vijf keer per week en dan ook nog wedstrijden spelen, dus de weken zitten in die periode goed gevuld.” Waar zijn broer Ruud inmiddels volledig is gestopt met voetballen, daar blijft Wout de beide sporten nog altijd combineren. “Het is ook gewoon leuk om op het voetbalveld te staan. Zodra de tennisbanen sluiten dan ga ik altijd weer vol energie en enthousiasme trainen hier op het dorp. Conditioneel is het vanwege het trainen en tennissen nooit een probleem om de omschakeling te maken van de tennisbaan naar het voetbalveld, al zijn het wel andere belastingen natuurlijk die je lichaam te verwerken heeft.” Op de tennisbaan speelt hij tegen de top van Nederland, op het voetbalveld speelt hij echter in de laagste klasse van het zondagvoetbal. Een flink contrast, maar de wil om te winnen is er bij de student aan de Tilburg University niet minder om. “Het is jammer dat we na zes jaar nu weer uitkomen in de vijfde klasse, maar we wisten dat het lastig zou worden om ons te handhaven. In sommige wedstrijden hadden we tegen concurrenten meer punten kunnen en moeten pakken. Dat is achteraf teleurstellend en zonde ook. Het zal nog een flinke klus worden dit seizoen om mee te doen om de eventuele prijzen. Er zijn een aantal ervaren jongens gestopt of lager gaan voetballen. Dat is dus afwachten hoe dat gaat uitpakken.” En niet alleen de spelersgroep heeft dus wat mutaties ondergaan, maar in Peter Koster staat er bovendien ook een nieuwe trainer voor de groep. Koster debuteerde ooit zelf nog als zestienjarige bij Koewacht en keert er nu dus terug als trainer. “Met nieuwe spelers en een andere trainer gaat er ook een nieuwe wind waaien. Dat geeft weer voor jongens nieuwe kansen. Iedereen begint op nul en dat is fijn. Als ik straks weer op het voetbalveld stap, dan ga ik er vol voor en hoop ik mijn steentje te gaan bijdragen. Ik ben in alles wat ik doe competitief en prestatief ingesteld en dan wil ik winnen.” Martens hoopt dat ook de nieuwe trainer een rol als aanvallende middenvelder in petto heeft, want dat is wel de plek waar hij zich het fijnste voelt. “Ik heb ook regelmatig in de spits gespeeld, maar dat ligt me niet zo. Ik ben een lopende speler en hou ervan om dan in de zestien op te duiken. Als spits sta je er vaak al en dat ligt me minder. Maar aan de andere kant wil ik vooral spelen en dat kan bij Koewacht prima. Deze club is het meest ideaal voor mij om tennis en voetbal te combineren. Hopelijk kan ik dit jaar op beide vlakken mooie resultaten neerzetten, daar zou ik voor tekenen.” AXEL – Ondanks dat na de winterstop FC Axel in de tweede klasse van het zaterdagvoetbal een knappe reeks met overwinningen neerzette, bleek het niet voldoende om het vege lijf te redden. De ploeg van middenvelder Wouter Verbraeken degradeerde uiteindelijk toch. Daardoor komt de ambitieuze Zeeuws-Vlaamse club uit in de ijzersterke 3e Klasse A. Verbraeken: ‘We willen met FC Axel heel graag meedoen om de prijzen’ “Het zal zeker geen simpel seizoen worden. We hebben als ploeg en als vereniging altijd de ambitie om tweede klasse te voetballen. Een aantal jaar zijn we door allerlei redenen de dans kunnen ontspringen, maar het afgelopen seizoen eindigde voor ons net iets te vroeg. Na de trainerswissel kwam er wat los in de groep, ging de focus weer meer op het voetballen en kregen we door de resultaten die we boekten het nodige vertrouwen. Toch konden we het tij niet meer keren en is het nu zaak om te proberen weer terug te keren op het niveau waar we als FC Axel graag actief willen zijn. Het is aan ons om dat nu te gaan realiseren.” De 21-jarige Verbraeken is een ‘jongen van de club’ zoals hij zichzelf noemt. Toch was hij niet altijd actief voor de Axelse vereniging. “In de jeugd speelde ik nog twee seizoenen bij AZVV en daarna werd dat JVAB omdat de jeugd van AZVV en vv Axel samen werd gevoegd. Daarna ben ik een paar seizoenen naar JVOZ gegaan. Vervolgens koos ik voor een stap naar de B-jeugd van v.v. Terneuzen omdat zij hoger speelden dan FC Axel. Toen FC Axel op gelijkwaardig niveau ging voetballen ben ik direct teruggekeerd. Vanuit de jeugd stroomde ik op mijn zestiende al in bij het eerste. Na mijn debuut ging het snel en ben ik volledig overgestapt.” Na een debuut met drie doelpunten tegen Breskens voor de beker, werd de technische spelverdeler steeds vaker meegenomen om uiteindelijk op zijn achttiende vrijwel wekelijks als basisspeler op het formulier te worden gezet. “Dat is natuurlijk wel heel gaaf. Ik woon letterlijk náást het veld en om dan als basisspeler een bijdrage te kunnen leveren, dat vind ik mooi. Met Kees Duitemeijer als nieuwe trainer en de komst van een aantal nieuwe jongens heeft de groep weer nieuwe energie en nieuw elan. We willen allemaal graag strijden voor het hoogst haalbare. Of dat nou een titel is of promotie, daar gaan we vol voor. En lukt het dit seizoen niet, dan moet het voor een club als FC Axel altijd het doel zijn om dit zo snel mogelijk te realiseren.” Er is de jonge middenvelder veel aan gelegen om dan tijdens de wedstrijden wel zijn stempel te kunnen drukken. ‘Gewoon’ meehobbelen en zijn minuten maken, dat past niet in de ambitie en drive die hij heeft. “Het is voor mij altijd wel het doel om dan bepalend te zijn. Met vrije trappen, mijn steekpasses en eventuele goals wil ik een belangrijke bijdrage kunnen leveren. Het liefst vanaf de ‘tien’-positie, maar ook vanaf de zijkant kan ik mijn aandeel hebben. Het maakt me ook niet uit waar ik speel, als ik maar voetbal. Dat is het allerbelangrijkste en daar heb ik, ook onder de nieuwe trainer, voldoende vertrouwen in.” Bovendien doet Verbraeken er genoeg voor om fit te zijn en beter te worden, zelfs wanneer hij doordeweeks in Maastricht vertoeft. “Daar studeer ik gezondheidswetenschappen aan de universiteit en daarna ga ik nog een Master doen. Omdat ik doordeweeks dan niet in Axel kan trainen, doe ik dat bij Geusselt Sport. Een tweedeklasser waar ook wat oud-spelers van MVV Maastricht spelen. Dat is geen kinderachtig niveau en dat neem ik mee in mijn spel en ontwikkeling als voetballer. Want uiteindelijk wil je toch proberen om er sportief gezien het maximale uit te halen, althans ik dan toch. Want ik heb niet het gevoel dat ik mijn top al heb bereikt.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=