21 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Griffin de Vroe is vol ambitie in zijn nieuwe rol als keeperstrainer HOEK – Hoewel er volgens hem niets zo leuk is als zelf keepen, daar geniet Griffin de Vroe enorm van zijn nieuwe rol als keeperstrainer. Nadat hij stopte als doelman bij de derdedivisionist kreeg hij de kans betrokken te blijven bij de club in de technische staf. Een kans die de Belg, die zelf twee seizoenen actief was aan de Lovenpolder, met beide handen aangreep. “Het is echt geweldig om te doen en me duizend procent meegevallen. Hier is ook alles top geregeld en kan ik werken met twee uitstekende keepers, Beiden hebben ze dit seizoen al hun inbreng gehad én vooral ook hun meerwaarde bewezen. Dan is het genieten als je aan de zijkant staat als keeperstrainer en ziet dat je doelmannen op positieve wijze zichzelf onderscheiden.” En vanaf die zijkant kijkt De Vroe inmiddels alweer toe met de derde hoofdtrainer naast hem op de bank. Waar eerst Bjorn de Neve de scepter zwaaide, was het daarna Pieter Ongena die eindverantwoordelijke werd. Toen ook die besloot ermee te stoppen maakt nu Quincy Rombaut het seizoen bij Hoek als hoofdtrainer af. De KNVB heeft de Belgische oefenmeester dispensatie tot en met het eind van deze competitie verleend. Tot die tijd zal Griffin de Vroe een dubbelrol vertolken door ook de rol van assistent-trainer te vervullen. “In de seizoenen dat ik hier actief was als doelman heb ik al ervaren, dat het altijd ‘levendig’ is hier bij Hoek. Dat is ook dit seizoen niet anders. Maar er is nu een goede sfeer binnen de spelersgroep en ook is er voldoende kwaliteit aanwezig om toch met elkaar nog wat klinkende resultaten neer te zetten.” De hoogst spelende Zeeuws-Vlaamse club is inmiddels opgeklommen naar de linkerrij in de derde divisie dankzij een aantal klinkende uitslagen. De Vroe speelt daarin nu dus ook op meerdere vlakken in de coaching, begeleiding en tijdens trainingen een prominente rol. “Toen vorig jaar bleek dat Geert Vermeire als keeperstrainer zou stoppen hadden ze iemand nieuw nodig. Ik kreeg toen de vraag of ik een rol als keeperstrainer zag zitten. Daar heb ik over moeten nadenken, maar zo’n mooie kans wilde ik toch ook niet laten schieten. En om samen te werken met Lars Knipping en Finn Murre is genieten. Die tillen elkaar naar een hoger plan en daar probeer ik ze in te ondersteunen en begeleiden. Ik merk ook dat ik het steeds leuker begin te vinden. Je weet dat ooit het moment komt dat je zelf als keeper moet stoppen, bij mij waren een blessure, de leeftijd en toch ook de tussenliggende covid-periode allemaal redenen om de stap te zetten en de weg vrij te maken voor nieuwe keepers.” De ambitie van Hoek was in eerste instantie om bovenin mee te doen in de derde divisie. Maar door een waslijst aan blessures en enkele trainerswissels, kwam er pas na de winterstop wat ‘vastigheid’ in het elftal. “Het is een heel wisselvallig seizoen op sportief gebied. Mooie wedstrijden en overwinningen werden afgewisseld met onbegrijpelijk nederlagen. Dat is een mentaliteitskwestie. Wanneer iedereen fris is in de kop en ook fysiek op orde, dan is hier zo ongekend veel kwaliteit…. Dan doen we honderd procent mee om de prijzen. Daar ben ik van overtuigd. Meer rust en stabiliteit in de groep brengen, dat was noodzaak en hebben we gedaan. Ik kan me prima inleven in de gedachten van de spelers, want ik kom nog ‘vers’ uit het voetbal. Het is mooi om op deze manier nog zo kort op het veld betrokken te kunnen zijn en blijven.” Voor de toekomst heeft De Vroe we de nodige ambitie. “Maar wel als keeperstrainer. Ik heb zelf in de eerste-, tweede- nationaal in België en hier op derde divisie gespeeld, dus heb een professionele basis en gedachtegang. Ik ben bezig met Uefa-licenties te halen als keeperstrainer. Voor nu zit ik perfect hier bij Hoek, wat in de toekomst op mijn pad komt dat zien we uiteindelijk wel als de tijd daar is.” KOEWACHT – Ze voetbalde tot haar achttiende bij SDO’63. Tot het hoogste jeugdteam werd doorgeschoven naar de senioren en Larissa van Haren op zoek moest naar een damesteam. Omdat in de buurt alleen meidenteams actief waren viel de keus op RKVV Koewacht, dat inmiddels alweer voor het zesde seizoen samen is met v.v. STEEN onder de naam DKS’17. Van Haren aardig ingeburgerd bij DKS’17 De centrale verdedigster is tevens aanvoerster bij het tweede team, onder leiding van de nieuwe trainer Serge Martinu. In het elftal is ze het verlengstuk van Martinu en geeft ze leiding aan de verdediging. “Ik ben hier al aardig ingeburgerd inmiddels en het voetballen bevalt me nog altijd erg goed. Nu de dames uit Axel weer een zelfstandig damesteam vormen, zijn wij opnieuw het tweede elftal geworden en springen we daar waar nodig ook af en toe bij als er bij het eerste team dames nodig zijn. Dat vind ik ook nooit een probleem om te doen, al ben ik zeker niet iemand die wekelijks op dat niveau moet spelen. Daarvoor ben ik realistisch genoeg om mijn eigen kwaliteiten te kennen. Laat mij maar hier in het tweede team spelen, dat is prima.” De stap naar Koewacht kwam destijds tot stand doordat ze iemand kende die op de club voetbalde en haar vroeg om eens mee te trainen. “Dat beviel me direct wel. Het is een club die gemoedelijk is en ik voelde me er direct ook welkom, gewaardeerd en ik voelde me gewoon thuis. Jarenlang hebben we het hier als damesteam zelfstandig volgehouden, maar op een gegeven moment kwam toch het moment om samen te moeten gaan met v.v. STEEN om volwaardige teams te kunnen formeren, zodat het voor ieder op haar eigen niveau ook leuk bleef. Nu hebben we een leuk team hier met het tweede dat ook afwisselend op Sint Jansteen en Koewacht actief is. Dat is wel eens schakelen, maar inmiddels is iedereen er wel goed aan gewend.” Toen ze nog niet in het bezit was van een rijbewijs ging ze vanaf haar ouderlijk huis in de polder nabij Lamswaarde door weer en wind met het scootertje naar Koewacht om te trainen en wedstrijden te spelen. “Dat was soms wel eens ‘doorbijten’, maar als ik dan op het veld stond was het gewoon ook heerlijk om te kunnen spelen. Daar geniet ik nog altijd enorm van en dat hoop ik nog jaren zo te kunnen houden. Ik voetbal met een glimlach, dat is ook het motto van DKS’17. We hebben een groep meiden die uit verschillende plekken komen en dat gaat prima samen. Sportief gezien zou het zeker nog wel beter kunnen, al maken we wel stapjes. We proberen nu steeds meer te voetballen en ook meer op te bouwen. Dat gaat nog wel eens fout, maar de intentie is er en dat vind ik ook al positief. Het is wennen voor iedereen, een nieuwe trainer, nieuwe speelwijze en dat moet groeien. Al ben ik er wel heel positief over als ik zie waar we vandaan komen.” Een bepaalde klassering hadden Van Haren en haar teamgenoten niet direct voor ogen, als er maar groei werd getoond én er vooral met plezier werd gevoetbald. “Beide zaken zijn meer dan aanwezig. We hebben nog niet heel veel punten behaald, maar we hebben ook een aantal meiden in het team die nog nooit hadden gevoetbald. Dan moet je geduldig zijn en blij met elke vorm van progressie. We hebben een groep die verschilt in leeftijden van vijftien tot dertig jaar, maar dat gaat heel goed. Er zit nog zeker meer in, dus wat dat betreft hebben we nog veel om voor te werken met z’n allen.” Mr. F.J. Haarmanweg 16 | 4538 AR Terneuzen 0115 - 61 83 44 | info@wieboussen.nl | www.wieboussen.nl 0283964.pdf 1 7-4-2023 08:22:19
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=