VoetbalJournaal Zeeuws-Vlaanderen, voorjaar 2023

15 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Middenvelder Pim Frankefort ziet wekelijks progressie bij Schoondijke “Natuurlijk wil iedere voetballer zoveel mogelijk winnen, dat willen wij bij Schoondijke ook. Maar je moet ook wel realistisch blijven. We wilden met elkaar gewoon afspreken dat we wekelijks beter zouden worden. In het begin van het seizoen was dat lastig en kregen we nog geregeld nederlagen te slikken. Maar gaandeweg begonnen we elkaar tijdens wedstrijden beter te vinden en werden de uitslagen kleiner. Vorig seizoen hadden we op het eind zeven punten en dat aantal hebben we nu al overtroffen, terwijl we ook al meer overwinningen hebben. Het zijn kleine lichtpuntjes misschien, maar voor ons zegt het dat we vooruitgang boeken en dat is wat we allemaal graag wilden.” Een derde doelstelling die Frankefort aanhaalt, dat is om aan het eind van de rit boven Cadzand te eindigen in de eindstand. Dat lukte vorig seizoen niet, maar de hoop dat het dit jaar wél lukt die is meer dan levendig aanwezig. “We hebben dit jaar de derby thuis al met 2-0 gewonnen, waarbij ik zelf ook scoorde. Dat is dan wel extra leuk en blijft hier toch wel een ‘dingetje’ natuurlijk. En met de komst van sowieso SV Oostburg en de terugkeer van AVC Aardenburg krijgen we er in het nieuwe seizoen al twee nieuwe derby’s bij. Dat vindt iedereen super uiteraard, want dat brengt ook wat meer spanning en wellicht publiek met zich mee.” Frankefort bemerkt dat de teamspirit wekelijks groeit en dat de ploeg van trainer Marc Waebeke (die ook volgend seizoen heeft bijgetekend) elke week beter begint te voetballen. “We hebben ook een vaste groep van zo’n zeventien man en de meesten zijn er vrijwel altijd. Dat geeft ook vastigheid, al mag er best nog wel een aantal spelers bijkomen, dat geeft soms net wat meer lucht en ook keuzes voor de trainer.” De controleur op het middenveld hoopt nog heel wat jaartjes op Sportpark De Molenkreek te blijven voetballen, al beseft hij ook dat het ‘in de lucht houden’ van een vereniging valt of staat bij voldoende mensen. “Wij hebben een eerste team en een tweede elftal wat samen is met Groede3. De spoeling is dun, maar zolang wij er voldoende hebben, progressie boeken én het leuk blijft om met elkaar op dit niveau te spelen blijf ik zeker doorgaan. Als ik zie hoe het samenspel hier nu ontwikkeld hoop ik, dat we in de komende jaren nog wat stapjes op de ranglijst omhoog gaan zetten. Als dat de nieuwe doelstelling wordt, dan teken ik er graag voor.” SCHOONDIJKE – Het beter doen dan afgelopen seizoen én niet als laatste eindigen… Dit waren de twee heldere doelen die men bij v.v. Schoondijke had gesteld voorafgaand aan het seizoen. Volgens middenvelder Pim Frankefort (19) kan er een ‘vinkje’ achter beiden als in mei de competitie is uitgespeeld. NIEUW-NAMEN – Hij keepte tot 2015 bij Kieldrecht, maar nadat hij zijn handschoenen had opgeborgen en veldspelers werd, besloot Thomas Bogaert om de overstap te maken naar Hulsterloo. Ook daar ging hij voetballen, maar een blessure bij keeper Jelle van Damme zorgde ervoor, dat hij het veld weer verruilde voor een rol als doelman. En dat is hij bij de vierdeklasser tot op heden nog steeds. Bogaert kwam destijds als voetballer maar staat toch weer tussen de palen “Dat was feitelijk niet de bedoeling nee. Maar goed, soms lopen zaken nou eenmaal anders. De keeperstrainer kende me nog vanuit Kieldrecht en wist dat ik wel een aardige bal kon pakken. Daarop vroeg men bij Hulsterloo of ik dan terug keeper zou willen worden. Daarop heb ik positief gereageerd en tot op heden zonder enige spijt. Al moet ik bekennen dat het voetballen me toch ook wel beviel. Bij Kieldrecht was de zoon van de toenmalige trainer ook keeper en speelden we om en om. Daar had ik geen zin meer in en besloot te gaan voetballen.” Dat ging hem overigens niet onverdienstelijk af, want regelmatig scoorde Bogaert voor zijn ploeg. Toch bleek dat de drukte van het eigen bedrijf niet langer te combineren bleek met trainen en voetballen. Hij koos voor de overstap naar Hulsterloo en trok de grens over naar Nederland. “We hebben een eigen bedrijf in de perenteelt en dat vergt heel veel tijd. Voetbal is voor mij puur ontspanning. Bij Hulsterloo ligt qua moéten presteren de lat dan toch net even lager dan ik bij Kieldrecht gewend was. Toch ben ik anderzijds ook wel competitief ingesteld en kreeg net voor corona de kans om op provinciaal niveau in de Antwerpse regio te gaan spelen. Dat bleek echter een misvatting en duurde niet heel lang.” De inwoner van het Belgische Verrebroek waagde de stap, maar al snel bleek dat het fysiek en vooral ook qua tijdsinvestering niet te combineren was met het eigen bedrijf. “Toen was corona eigenlijk het ‘geluk bij het ongeluk’, want na enkele maanden lag alles stil en ben ik daarop weer teruggekeerd bij Hulsterloo. En dat was precies wat ik nodig had en had gemist. Het familiaire wat bij Hulsterloo heerst dat past me goed. Het nuttige van sportief bezig zijn met het aangename van de ‘derde helft’ combineren. Gezelligheid en kameraadschap tellen voor mij toch ook zwaar. In mijn werk heb ik het druk en dan is die ontspanning echt noodzaak. Toen ik in het begin hier kwam waren het overigens veelal Nederlandse teamgenoten, maar gaandeweg is die verhouding wel helemaal veranderd en zijn het nu vooral Belgen waarmee ik hier inmiddels samenspeel.” Voorlopig vind Bogaert zich met zijn teamgenoten nog altijd terug in de vierde klasse van het zondagvoetbal. Waar andere clubs praten over de stap naar het zaterdagvoetbal, is dat bij Hulsterloo geen issue. Mocht dat ooit wel gebeuren, dan zal dat sowieso zonder Bogaert zijn. “Op zaterdag werk ik altijd in het bedrijf, dus voetballen op zondag is voor mij ideaal. En dan het liefst ook op een leuk niveau. Het spel in Nederland bevalt me wel goed. Hier krijg je als voetballer toch net iets meer tijd dan in België, terwijl het soms hier wel fysieker aan toegaat. Inmiddels ben ik er goed aan gewend en begint iedereen eraan te wennen. Het team draait wat beter en we pakken geregeld weer wat punten. Die zijn ook broodnodig want we wilden graag mooi in het linkerrijtje eindigen. Er zijn een ploeg of zes die zo ontzettend dicht bij elkaar liggen. Dat is elke week stuivertje wisselen. Na de winter hebben we een goede reeks neergezet en hopelijk houden we dat vol. Want bij de eerste zeven zou prachtig zijn als ons dat lukt. En wat er dan komend seizoen uitrolt, dan zien we daarna wel weer.”

RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=