27 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Volgens Jeremie Noa moet Terneuzen meedoen voor de titel TERNEUZEN – Met een hamstringblessure die hij opliep in de voorbereiding zag middenvelder Jeremie Noa (21) hoe zijn ploegmaats van v.v. Terneuzen een prima start van het nieuwe seizoen kenden. Een seizoen waarin de Terneuzenaren hun ambities moeten waarmaken en volgens Noa ook moeten meestrijden voor de titel. “Ik denk wel dat we daar de selectie voor hebben in elk geval. Er zit een prima mix in van ervaren jongens zoals Bert den Hamer en ook de teruggekeerde Jonathan Constansia, met daarnaast heel goede jonge spelers uit eigen jeugd. De trainers hebben een duidelijke visie en denk ook dat we bij vlagen heel goed voetbal op de mat leggen.” De explosieve middenvelder zag zijn eigen speelminuten als basisspeler abrupt tot stilstand komen met een hamstringblessure tijdens een bekerwedstrijd in de voorbereiding. “Het schoot er ineens in. Eerst dacht ik nog dat het wel mee zou vallen, maar al snel bleek dat er een scheurtje in zat. Gelukkig hebben we voldoende jongens om dat op te vangen en dat is ook wel gebleken als je naar de resultaten kijkt. Ik heb dan ook geen enkel risico genomen, nam rustig de tijd om aan mijn herstel te werken en daarna weer in de groep terug te keren. Want explosiviteit is een onderdeel dat essentieel is voor mijn spel. Dus is het extra oppassen dat ik niet té snel weer op het veld sta. Nu ben ik volop bezig met hersteltrainingen en daar neem ik de tijd voor. Ik dacht: liever één of twee weken langer doortrainen en dan weer aansluiten, want vaak zie je dat spelers te vroeg terugkeren en opnieuw geblesseerd raken. Dat wilde ik voorkomen, want toekijken vanaf de zijkant is écht klote.” Toch toonde Noa zich een echte teamspeler want bij elke training én wedstrijd, zowel uit als thuis, was de middenvelder bij de groep. “Dat vond ik ook mijn plicht. En daar voelde ik me prettig bij ook al blijft het moeilijk. Het liefste wil je inbreng hebben op het veld in plaats van toekijken, want dan is de wedstrijdspanning vaak nog groter heb ik al gemerkt. Door er gewoon te zijn en af en toe wat te zeggen probeerde ik toch mijn steentje bij te dragen. Ik doe het op mijn manier en daar voel ik me goed bij. Gelukkig kon ik na vijf weken afwezigheid tegen Hoeven weer mijn eerste speelminuten maken en dat was heerlijk.” In vergelijking met vorig seizoen is de kern van de spelersgroep vrijwel intact gebleven, zag men onder meer Jonathan Constansia terugkeren en werd een vijftal jongens doorgeschoven vanuit de eigen jeugd. “Die combinatie werkt zichtbaar goed en vooral in de breedte zijn we absoluut sterker geworden. Dat moet zich nu laten vertalen in de uitslagen. Vorig seizoen was het nog af en toe te wisselvallig, dat hopen we dit seizoen te kunnen voorkomen. Als we ons beste spel spelen, dan zijn we in mijn ogen voetballend niet te stoppen in de derde klasse. Al moeten we dan wel elke wedstrijd scherp zijn, want voor velen zijn we toch een ploeg die ze tot stilstand willen brengen.” Noa, die op meerdere posities op het middenveld prima uit de voeten kan, hoopt de rest van het seizoen weer zijn stempel op het dynamische spel van Terneuzen te kunnen drukken. Want de tweede klasse is, zeker met de naderende overstap naar het zaterdagvoetbal in 2023, het voorgenomen doel. “Ik heb daarin heel veel vertrouwen dat we tot het laatst daar voor kunnen meestrijden. Dat zijn we ook aan onze stand verplicht vind ik als Terneuzen. En daaraan wil ik een positieve bijdrage aan leveren in het restant van dit voor ons laatste seizoen in het zondagvoetbal. Afsluiten met promotie en het allerliefste nog met een kampioenschap, dat zou geweldig zijn.” WESTDORPE – Hij groeide op in de jeugd van RIA W in zijn woonplaats Westdorpe, maar Lars de Mey (22) trok uiteindelijk wel naar Axel om daar zichzelf bij de jeugd verder te kunnen ontwikkelen. De aanvaller speelde er acht jaar, maar is sinds een paar seizoenen weer terug als voetballer op zijn geboortedorp. Hij is momenteel nog geen basisspeler bij het eerste, maar dat is voor de Westdorpenaar wel het uiteindelijke doel. Lars de Mey hoopt zichzelf bij RIA W vast in de basis te gaan spelen “Natuurlijk! Ik heb de afgelopen jaren ook wel wat te kampen gehad met fysieke ongemakken en was nooit écht fit. De oorzaak hebben ze met de diagnose ‘suikerziekte’ ein-de-lijk kunnen vaststellen. Mijn leefpatroon is daardoor drastisch veranderd en dat merk ik ook heel erg goed tijdens het sporten. Ik ben flink afgevallen, maar liefste vijfendertig kilo! Ik let ook veel beter op mijn voeding en heb de frisdrank afgezworen. Dat alles betaalt zich terug door het feit dat ik me veel fitter voel nu.” Want de frustratie was bij de jonge aanvaller erg groot, dat specialisten niet direct konden vinden waar het probleem lag, daarbij kreeg hij ook nog te kampen met een knieblessure die hem een jaar lang parten speelde. “Alles bij elkaar was dat enorm frustrerend, want ik wilde heel graag maar het lukte gewoon niet. En dan gaat het ook in het kopje zitten en heeft het invloed op je motivatie. Maar nu voel ik me goed en wil ik keihard knokken om het de trainer zo moeilijk mogelijk te maken. Ik speel nu veelal in het tweede elftal en val regelmatig in, maar ik wil meer… Een basisplaats veroveren dat is waarvoor ik elke training en wedstrijd proberen het maximale te geven.” Samen met aanvoerder Tom de Smet houdt De Mey de Westdorpse eer hoog in een selectie die verder bestaat uit spelers die niet van RIA W zelf afkomstig zijn. “Maar die gasten zijn hier nu wel al enkele seizoenen en dat merk je ook. In het verleden was het verloop veel groter. En voor ons is het geweldig dat Tolunay Sahin, onze topscorer, teruggekomen is op zijn beslissing om naar Terneuzense Boys te gaan. Hij is gebleven en dat maakt onze groep alleen maar sterker en completer. Ik denk dan ook dat we zeker moeten kunnen meestrijden om de bovenste plekken. Als dat lukt en we kunnen een prijs pakken of zelfs promoveren, dan hebben we een geweldig seizoen.” Vorig seizoen ging de strijd lang tussen RIA W en Hontenisse, waarbij de laatste ploeg uiteindelijke de titel pakte en de Westdorpenaren opnieuw in de vierde klasse uitkomen. “Ik heb in de JO19 toen ik terugkeerde van FC Axel de beker gewonnen en dat voelde al mooi. Het zou nu ook prachtig zijn mochten we met RIA W eindelijk weer eens een prijs pakken. Bovendien spelen we gelukkig weer terug op het eigen dorp, nadat door storm Eunice het dak van onze accommodatie werd weggeblazen. Het was mooi dat FC Axel ons de kan gaf daar te trainen en spelen, maar niks haalt het toch bij het voetballen op je eigen veld. Dat is toch net wat extra’s.” En daar hoopt De Mey de komende tijd veel speelminuten te kunnen maken om zichzelf verder te ontwikkelen en het zijn trainer extra lastig te gaan maken. “Het was even omschakelen toen de diagnose suikerziekte eruit rolde. Dat nieuwe ritme pakken was moeilijk, maar nu gaat het goed. Ik heb veel meer energie en wil graag naar buiten en bezig zijn! Dat heb ik jarenlang niet gevoeld en daardoor durf ik ook als voetballer weer vooruit te kijken. Dit seizoen is het zaak om aan te haken en volgend seizoen moet ik er voor mezelf écht staan, dat is voor mij de stip aan de horizon.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=