19 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver ‘Voor ons als Schoondijke is ondanks de progressie elke wedstrijd lastig’ S CHOOND I J K E – Winnen is het mooiste in het voetbal. Voor v.v. Schoondijke is het pakken van een driepunter niet altijd een vanzelfsprekendheid. In de 4e Klasse A van het zaterdagvoetbal wonnen de West-Zeeuws- -Vlamingen op de tweede speeldag met 2-7 van Hansweertse Boys. ‘Hopelijk kunnen we daar nog een paar overwinningen aan toevoegen, al ben ik realistisch genoeg. Voor ons is elke wedstrijd weer lastig.’ Het zijn de realistische woorden van Rein Dieleman die doorgaans links in de voorhoede of als flankmiddenvelder speelt van het Schoondijkse keurkorps. In het jaar dat de dorpsclub het 90-jarig bestaan viert, hoopt men toch enkele overwinningen meer te boeken, dan de twee winstpartijen die vorig seizoen werden behaald en waarin men maar liefst zesentachtig tegentreffers te verwerken kreeg. Daarin heeft volgens Dieleman de ploeg echter wel stappen voorwaarts gezet. “We hebben met Marc Waebeke een trainer waar iedereen toch wel tegenop kijkt. Heeft ook enorm veel ervaring als speler en als trainer. Je ziet ook dat het vertrouwen groeit, alleen moeten we dat nu met z’n allen omzetten in resultaten én dus ook punten. Al doet de wedstrijd tegen Rillandia anders vermoeden (7-1 verlies, red.), ben ik van mening dat een veelvoud aan ‘telraamuitslagen’ zoals we die in het verleden geregeld hadden, nu tot het verleden behoren.” Vorig seizoen moesten tegenstanders op een gegeven moment toch écht aan de bak om van Schoondijke te winnen. “We hebben denk ik een wedstrijd of acht met één treffer verschil verloren, dus wat dat betreft zag je toen al een stijgende lijn. We wonnen de wedstrijden niet, maar werden niet meer helemaal zoek gespeeld zoals voorheen. Dat gaf ons toch ook wel vertrouwen om door te gaan op de ingeslagen weg”, In het tussenseizoen zijn er enkele talentvolle jeugdspelers aan de selectie toegevoegd en kwamen enkele spelers uit lagere elftallen van buitenaf de selectie versterken. “Daardoor zijn we sowieso in de breedte sterker geworden. Want nu kunnen we wekelijks putten uit een groep van zo’n zeventien spelers, voor ons als Schoondijke een ongekende luxe. Dat is de afgelopen jaren wel eens heel anders geweest moet ik zeggen, dus wat dat betreft wel lekker. Zeker ook voor de trainer om nu toch ook bepaalde keuzes te kunnen maken.” Tot op heden ziet Dieleman zichzelf wekelijks terug als basiskracht, ondanks het feit dat hij (net als een stuk of vijf andere selectiespelers) doordeweeks van het studentenleven geniet. “We trainen daardoor op vrijdag, terwijl ik slechts af en toe in Tilburg train. Ik geniet ook van een biertje en het studentenbestaan, maar toch probeer ik er op zaterdag wel het maximale uit te halen. We hebben hier een heel jonge selectie, waarmee we nog wat jaren vooruit kunnen. Als we de boel bij elkaar kunnen houden, zou het mooi zijn om ook nog het 100-jarig bestaan als club te kunnen vieren. Er zit weer wat muziek in gelukkig. Hopelijk kunnen we die opgaande lijn dit seizoen verder vorm geven.” Biervliet/Hoofdplaat heeft nu óók samenwerking met HPC’16 qua de jeugd Goosen hoopt het met SDO’63 beter te doen dan vorig seizoen LAMSWAARDE – Een nieuwe trainer en een handvol nieuwe, vooral jonge Belgische spelers. Het zorgde voor een hoop nieuwe dynamiek bij SDO’63 uit Lamswaarde. Routinier Sietse Goosen speelde een belangrijke rol in met name de komst van een aantal jongens uit het ‘Antwerpse’ naar de dorpsclub. “Ik ken die gasten al vanaf ze een jaartje of vijftien waren en ik destijds jeugdtrainer was bij City Pirates. Stuk voor stuk jongens met een verhaal, maar ook allemaal ruwe diamantjes. Daar ontferm ik me graag over en zij genieten van het voetballen in Nederland. Elke trainings- en wedstrijddag gaan we nu met een auto vol richting Lamswaarde. Dat is voor mij ook een stuk leuker dan dat ik alleen vanuit Antwerpen drie keer per week naar Zeeuws-Vlaanderen moest rijden. Daarbij maken ze het elftal ook kwalitatief sterker en dat was sowieso ook noodzaak.” Goosen is zevenentwintig jaar en maakte op de openingsdag van het nieuwe seizoen een beauty van een goal in de derby tegen Graauw. “Die zat er inderdaad lekker in. Jammer genoeg kregen we onterecht in blessuretijd nog een doelpunt tegen en verloren we. Zonde, maar we hielden met elkaar toch een goed gevoel over. Het spel is wel beter, al moeten we dat nu nog gaan verzilveren in de vorm van broodnodige punten. Want dat we een heel lastig jaar tegemoet gaan, zeker met die versterkte degradatieregel, daar waren en zijn we ons meer dan bewust van.” Met een verleden als speler bij onder meer Hulsterloo, HVV’24, Kieldrecht en een jaartje competitievoetbal in Antwerpen, streek de aanvaller twee seizoenen geleden neer bij SDO’63. Een overstap die hem, ondanks het spelen in de linkerrij van de vierde klasse, tot op heden meer dan goed is bevallen. “Het is een geweldige vereniging, een echte dorpsclub. Vergelijkbaar wel met Hulsterloo. Het zijn verenigingen die bij me passen en waar ik me snel thuis voel. Als ik zie hoe ik hier ben opgenomen in de club en ook hoe die groep nieuwe jongens ontvangen is.. Dat is schitterend en daardoor stappen we ook graag met een grote glimlach elke keer de auto in.” Goosen geniet ook dit seizoen, ondanks de matige start, vooral ook van de ontwikkeling die de spelers doormaken. “Ik heb veel geloof in die jongens en zie ze stappen maken. Een verandering van omgeving en spelcultuur is goed om te ervaren. Dat zijn leerzame momenten. Ook voor mij is dat goed om te ervaren, het doet je groeien. Als voetballer én als mens. Ik werp me graag op als een soort mentor en een verlengstuk richting de trainer. Dat werkt goed en daar voel ik me prima bij. We maken als groep elke training en wedstrijd progressie en dat is de doelstelling. We voetballen zeker niet slecht, al zit er soms een offday tussen. Maar dat is inherent aan ontwikkelen. We maken ons realistisch én statistisch gezien geen illusies. Als we het beter doen dan afgelopen jaar, dan is het seizoen zeker geslaagd.” BIERVLIET/HOOFDPLAAT – Dit seizoen spelen v.v. Biervliet en v.v. Hoofdplaat bij de senioren onder de nieuwe naam HBC’22 hun competitiewedstrijden. Beide clubs werkten daarvoor al jarenlang samen bij de jeugdafdelingen en doet dat nog steeds. Daar is nu voor de jeugd nóg een samenwerking bijgekomen. Voor de komende drie jaar gaat HBC ’22 op dat vlak samenwerken met HPC’16, Hoek Philippine Combinatie. “We willen gewoon dat onze jeugd zoveel mogelijk binnen alle leeftijdsgroepen op eigen niveau en leeftijd kan voetballen. Bij de jongste teams hebben we nog een aantal ploegjes die onder eigen vlag voetballen en dus op Biervliet trainen en voetballen, maar bij de oudere jeugd werd dat steeds lastiger. Die geluiden kregen we ook vanuit HPC’16 om hun teams volwaardig te kunnen vullen. Nu hebben we dat kunnen ondervangen en daar zijn we blij mee. Ook de spelers zelf vinden het goed en vanuit de ouders zijn er geen klachten, maar vooral erg veel begrip”, zegt Martijn Doolaege, samen met onder meer Peter Maes verantwoordelijk voor de coördinatie binnen de Biervliet/Hoofdplaat- -jeugdafdeling. Bij Biervliet/Hoofdplaat hebben ze nu een JO8, JO9, JO11, JO12, JO14 en een JO17 in competitie, tot tevredenheid van iedereen. “Dat is wel mooi, want als we het puur met leden van onze twee clubs hadden moeten doen, dan waren er in sommige groepen heel scheven verhoudingen ontstaan qua leeftijden, qua dispensatie en ga zo maar door. Dan kan het zelfs zijn dat er kinderen afhaken omdat ze het plezier verliezen en dat wilden we voorkomen. Want voor het voortbestaan van clubs zijn leden belangrijk en daar hebben we het voor gedaan uiteindelijk.” De tendens van teruglopende ledenaantallen, zeker ook binnen jeugdafdelingen is een statistisch gegeven. Ook binnen Zeeuws-Vlaanderen worden er her en der steeds vaker samenwerkingen tussen verschillende clubs aangegaan als het gaat om jeugd. Cadzand en Groede met Schoondijke, Sluis met Aardenburg en SDO’63 met Hontenisse om er maar enkelen te noemen. Sinds 2016 dus ook Philippine en Hoek en recentelijk dus ook Biervliet en Hoofdplaat. “Als coördinator binnen het jeugdbestuur van Biervliet heb ik de gesprekken gevoerd en kwamen we al snel tot overeenstemming voor een samenwerking. We hebben sentimenten ondergeschikt gemaakt aan de ratio en de noodzaak. Waar lagen van iedereen de behoeften en hoe konden we die goed op elkaar afstemmen? Daar zijn we in mijn ogen goed in geslaagd en zijn we de ploegjes gaan indelen. Daar waar nu per team de meeste spelertjes vandaan komen, wordt ook getraind. Dat kan dus op Biervliet zijn of anders op Hoek. Het vergt wel heel veel regelwerk, maar dat is vandaag de dag eerder regel dan uitzondering.” Waar de teamindelingen vlot verliepen, daar zijn er volgens Doolaege zeker nog wel wat paden te vereffenen als het om randvoorwaarden gaat zoals sponsoring en kleding. “Daar heeft elke club zijn eigen werkwijze voor en dat moeten we in de komende tijd gaan stroomlijnen. Maar ook daar gaan we wel uitkomen, daar ben ik van overtuigd. De wil is bij iedereen aanwezig en begrip voor de noodzaak van samenwerken ook. Voor ons was het zaak om in een vroegtijdig stadium aan te haken. Nu hebben we nog een flink aantal jeugdleden en dan ben je toch een sterkere gesprekspartner dan wanneer je te klein wordt. Dan is opgaan in een andere vereniging bijna de enige keuze. Dat hebben we nu kunnen voor zijn en dat is prettig. Alles gebeurt op gelijkwaardige basis en dat is nog altijd de beste manier om het optimale resultaat te behalen met elkaar.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=