VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, najaar 2021

9 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M IJZENDIJKE – Hij was na vier seizoenen werkzaam te zijn geweest bij IJzendijke in de 4e KlasseAtoeaaneennieuweuitdaging. EndiekreegNicoKnol ook, al hadhij ongetwijfeldniet gedacht dat die óók bij v.v. IJzendijke zou liggen. Verrassend maakte hij de overstap naar het eerste damesteamvande club, uitkomend inde eerste klasse vanhet zaterdagvoetbal. SPUI – Waar enkele jaren geleden er nog een jeugdbestuur was en op het veld jeugdteams in het rood-wit hun wedstrijdjes afwerkten, daar is dat sinds enige tijd niet meer het geval bij v.v. Spui. Van doorstroming naar en aanvulling voor de seniorenafdeling is momenteel dus geen sprake. Aanvoerder Jordy Seghers (35) van het eerste wil graag dat dit in de toekomst wel weer het geval gaat zijn enwil daaromhet jeugdvoetbal bij zijn clubweer nieuw leven inblazen. Nico Knol geniet van het werken als trainer bij IJzendijke-dames Jordy Seghers wil bij Spui de jeugd weer nieuw leven inblazen “Dat ik nu al enke- le seizoenen een damesteam zou trainen en coachen dat had ik destijds ook niet gedacht. Maar het is me alleszins meer dan meegevallen. Als ik zie met wat voor een mentaliteit die dames en meiden hier op het veld staan. Hoe de beleving is, zowel op trainingen als in de wedstrijden. En pas op, ze kunnen stuk voor stuk prima voet- ballen! Het zegt ook heel veel over deze groep dat ze niet op papier wilden promoveren naar de hoofd- klasse, maar dat ze het op eigen kracht willen doen. Twee seizoenen geleden stonden we bovenaan en lag de ploeg op koers om de beker te winnen toen corona de boel op slot gooide. We hebben het aan de speelsters voorgelegd om te pro- moveren, maar ze wilden niet. Ze willen het dit seizoen zélf doen, dus dat zegt ook genoeg over de drive en de overtuiging in de groep. Dat is geweldig voor mij als trainer om mee te kunnen en mogen werken.” Knol was in het verleden als speler actief bij onder meer HSV Hoek en als trainer werkte hij bij onder an- dere Breskens, Philippine en dus IJzendijke. Maar het niveau waarop hij nu werkt, dat is iets wat hem toch enorm aanspreekt. “We hebben de gehele coronaperiode doorgetraind binnen de mogelijkheden en vol- gens de geldende maatregelen. En dan nog had ik een opkomst van 87 procent, dat zegt me heel veel. Ze zijn enormgedisciplineerd en enorm betrokken. Het is een groep waarin ook enkele speelsters in het prof- voetbal actief zijn geweest en dat zie je terug. Ze denken heel kritisch mee en dat maakt mijn als trainer ook scherper. Daarbij heb ik altijd de beschikking over twee keepsters en kunnen we vanwege de hoge opkomst ook heel wedstrijdgericht trainen, wat op dit niveau een ab- solute meerwaarde is. En dat is ge- nieten als je dan tijdens wedstrijden dingen ziet terugkomen.” De dynamiek en het tempo zijn vol- gens Knol zeker anders dan binnen het mannenvoetbal. “Dat is appels met peren vergelijken. Maar de in- vestering die deze meiden doen om zichzelf steeds te verbeteren als voetbalster én als team, dat is be- wonderenswaardig. Want uitwed- strijden naar Amsterdam, Utrecht en de regio Rotterdam, dat is toch andere koek hoor. Als speler van Hoek was ik die verre reizen wel gewend, maar het blijft voor deze vereniging toch bijzonder natuurlijk. En als je dan zoals wij vaak als win- naar uit de strijd komt tegen toch gerenommeerde clubs, dan is dat voor een clubje als IJzendijke ra- zendknap.” Het doel voor dit seizoen is bij IJzen- dijke dus zo klaar als een klontje: kampioen worden, en anders toch zéker promoveren. “Dat hebben we met elkaar zo afgesproken en daar zijn we vanaf minuut één mee aan de slag gegaan. Hopelijk kunnen we nu wel weer een heel seizoen uit- voetballen en dan zien we aan het eind wel of we het redden. Ik had vooraf nooit gedacht het zo leuk te vinden en zolang de groep het wil ga ik door, want ik heb het gevoel dat er nog veel meer inzit. En dat wil ik van dichtbij meemaken of ik dat eruit kan krijgen.” “Daarom ben ik gestart met een groepje mini’s hier op de club. Mijn eigen zoontje wilde gaan voetballen en ik wilde hem niet in Terneuzen, waar we wonen, op een club doen maar gewoon hier bij Spui. Ik voel me hier op mijn plaats, voetbal er zelf ook al lang en wilde graag proberen of het me zou lukken om weer een jeugdteam op poten te zet- ten. Want voor de toekomst van een vereniging, zeker ook op een dorp, is jeugd essentieel om uit- eindelijk op lange termijn je be- staansrecht als club te kunnen waarborgen. Daarop heb ik bij het bestuur gevraagd of ze me hierin wilden steunen en dat is gebeurd. Ik heb de stoute schoe- nen aangetrokken en ben men- sen gaan benaderen om bij Spui hun kind met de mini’s te laten meetrainen.” En die lobby van Seghers is niet geheel zonder succes gebleken, want inmiddels heeft hij al zo’n acht spelertjes waarmee hij in september gaat starten met trainen. Het begin is gemaakt. “Ik heb een flyer gemaakt en heb gepromoot op facebook. Dat bleek wel te werken. Er zijn er zes van buitenaf en twee van het dorp zelf. We zullen om het op poten te zetten weer van onder- af moeten beginnen en zo lang- zaam hopelijk doorgroeien. Het is wel fijn om te zien dat er animo voor is, dat geeft mij ook de no- dige energie om ervoor te gaan.” En waar hij als jeugdcoördinator en trainer van de mini’s ervoor wil gaan, daar zal hij zelf als aan- voerder met Spui het voortouw proberen te nemen dit seizoen. Hij voetbalt er alweer sinds 2010 en speelde daarvoor bij onder ander v.v. Axel en VC Boekhou- te in België. “Maar ik ben een echt clubmens geworden hier. De vereniging is gemoedelijk en iedereen doet zijn uiterste best voor de club. Trouwe groep vrij- willigers en supporters die ons steunen. Gelukkig hebben die nu ook hun wekelijkse ontmoe- tingsmoment hier ook weer te- rug. Dat is wel prettig en goed voor de leefbaarheid hier. Ook hebben we weer enkele nieu- we jongens erbij gekregen dus sportief gezien denk ik dat het aardig in balans is. Hopen dat we nu een leuk seizoen kunnen draaien in de vierde klasse en minder wisselvalig presteren dan de voorgaande jaren. Als ons dat lukt, dan zie ik het hier positief in.” En wat zichzelf betreft gaat Seghers, in het dagelijks leven docent op het CIOS, nog wel even door met voetballen. “Dat hoop ik wel. Ik draai al heel wat jaren mee, maar ben nog topfit. Zolang ik voor mezelf het gevoel heb dat ik van meerwaarde ben voor de groep, dan zal ik alles blijven geven. Het voelt gewel- dig omweer op het veld te staan, te trainen en wedstrijden te spe- len. Want dat is toch hetgeen ik het liefste doe…”