VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, najaar 2021

5 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M ‘Het is geweldig om met Hontenisse op dit niveau te spelen’ Ludo Eijsackers bijna 30 jaar actief als keeperstrainer én elftalleider bij HVV’24 En hoewel hij zelf nooit als keeper actief was, heeft hij zich inmiddels aardig geschoold in het vak van keeperstrainer. Zo volgde hij on- der meer cursussen bij Frank Hoek, huidig keeperstrainer van het Nederlands Elftal. Maar ook van gerenommeerde keeper- strainers uit de regio zoals Ruud Koopmans en destijds Willy Nieu- welink bij HSV Hoek stak hij veel op. “Dat zijn toch wel mannen die het klappen van de zweep kenden en waar ik enorm veel van heb geleerd. Daarnaast kan je vandaag de dag ook enorm veel inspiratie halen via het inter- net. En met name ook YouTube staat vol met oefenvormen en keepersmateriaal die ik meer dan regelmatig toepas nu bij HVV’24.” Eijsackers kwam bijna dertig sei- zoenen geleden bij de Hulsterse club terecht om er nooit meer weg te gaan. Hij nam er een flink tal name onder zijn hoede en probeerde op trainingen ze tot het uiterste van hun kunnen te dwingen. Jean-Pierre de Keyzer, Carlo de Deckere, Henk de Bruyn, Martijn Heyens, Tim Siersema en nu dus al enkele jaren ook Nick Rijckaert. “En zo zijn er nog een aantal jongens die ik onder han- den heb genomen en getraind. Ik heb hier bij HVV’24 al heel wat meegemaakt. Kampioenschap- pen gevierd, promoties, nacom- petitie en ook enkele degrada- ties helaas. In mijn beginperiode hadden we misschien hier wel de beste groep spelers rondlo- pen. Dat was, zeker voetballend gezien, misschien we de beste periode. Daarna was het erg wis- selvallig en ook nu hikken we ook alweer een aantal jaren tegen een eventuele stap omhoog aan.” Gevraagd naar de keepers waar- aan hij speciale herinneringen heeft, dan noemt Eijsackers drie namen op. “Zonder andere tekort te doen zijn De Keyzer, Siersema en nu Nick Rijckaert toch wel de- gene die in het oog springen. Qua trainingsbeesten zijn dat zonder enige twijfel Nick en Jean-Pierre wel. Helemaal jezelf kapot trai- nen ongeacht of het nou mooi weer is of een veld vol modder. En Tim Siersema omdat hij zo slim en technisch zichzelf pro- fileerde als keeper. Maar Nick Rijckaert is daarentegen mis- schien wel de meest complete van allemaal. Imposant op de lijn maar ook met durf voor zijn goal keepend. Een trainingsbeest ook, dat is heerlijk werken. En boven- dien een jongen waarmee ze hier nog wel een aantal jaren vooruit kunnen.” Zelf geniet hij ook weer volop dat het voetbal weer op voetbal begint te lijken. Dat er eindelijk weer toegewerkt kan worden naar een nieuwe competitie. “Ik ben gepensioneerd inmiddels en voor mij is het voetballen en trai- nen écht een uitlaatklep. Naast keeperstrainer ben ik ook alweer flink wat jaren als leider/ mate- riaalman verantwoordelijk dat de zaken rondom de ploeg goed zijn geregeld. Kleding, vervoer enzovoorts. Dat was natuurlijk een jaar lang wat rustiger, maar gelukkig begint dat nu weer al- lemaal te draaien. Ik kijk enorm uit naar het nieuwe seizoen en hoop dat we met onze groep, die ik kwalitatief zeker goed genoeg acht, bovenin kunnen meedraai- en. En hopelijk weer eens een prijs kunnen pakken ook. Want ik heb evenveel promoties als de- gradaties meegemaakt hier. Dus het wordt weer eens tijd dat we als ploeg ‘iets’ gaan pakken dit seizoen. Maar het voornaamste is dat we weer kunnen voetballen en trainen zoals het hoort. Daar was iedereen wel weer aan toe.” “Het is echt ge- weldig om op dit niveau te spelen met Hontenis- se. We hebben een leuk team, maar het is vooral dankzij onze wilskracht, strijd en doorzet- tingsvermogen dat we nu op dit hoge niveau spelen. Het blijkt toch dat je ook op die manier heel ver kunt komen, want we zijn momenteel toch het hoogst spelende Zeeuws-Vlaamse da- mesteam in het zondagvoet- bal”, zegt Van den Abeele die in het dagelijks leven werkt als maatschappelijk werkster bij Emergis. Die onregelmatige diensten zor- gen er wel eens voor dat ze een training mist, maar over het alge- meen is ze er bij de wedstrijden van haar team wel altijd bij. “We hebben een heel hechte groep met meiden die ook al heel wat jaren samenspeelt. We weten wat we aan elkaar hebben en het is goed om te zien dat er nu van onderaf ook meiden doorstro- men en die voelen zich ook op hun plek bij ons. Het is allemaal wat gemoedelijker, we hebben niet echt een druk om te moéten presteren. Al willen we wel altijd elke wedstrijd winnen natuurlijk, want zodra het erom gaat dan proberen we wel het maximale eruit te halen.” Toch moet ze wel bekennen, dat het niveau van eerste klasse voor haar ploeg best pittig is. “Dat is voor iedereen toch wel behoorlijk aanpoten inderdaad. Het is ook niet niks dat je met vrijwel dezelf- de spelersgroep de sprong weet te maken van de vijfde klasse naar de eerste klasse in het zon- dagvoetbal bij de dames. Daar zitten echt heel goede teams tus- sen. Het zal dus voor ons een hele kluif worden om ook dit seizoen onszelf te handhaven op dit ni- veau. Vanwege de corona hebben HULST – Een knieoperatie en een hardnekkige blessure aan én de enkelbanden zorgden ervoor, dat Ludo Eijsackers (67) als speler van SDO’63 moest stoppen als voetballer. Om toch betrokken en actief te blijven binnen het voetbal ging hij zich bezighouden met de keepers als trainer. En dat doet hij nu, enkele decennia later, bij derdeklasser HVV’24 nog steedsmet enorme passie. ‘Het houdt me fit én ik haal er enormveel voldoening uit. Elke training en wedstrijd opnieuw.’ KLOOSTERZANDE – Ze voetbalde tot aan de B-jeugd gewoon haar wedstrijden bij de jongens, maar daarna maakte Kelly van den Abeele (24) de overstap naar het damesteambij haar club v.v. Hontenisse. In acht jaar tijd maakte ze vier promoties mee en klom de ploeg van de vijfde naar de eerste klasse van het damesvoetbal. we nog weinig echt plezier gehad van het voetballen in deze klasse, maar toch willen we graag zien te overleven. Lijfsbehoud is dan ook voor ons de enige doelstelling die we hebben gesteld.” Toen ze bij de dames begon, toen was het vooral spelen voor de ge- zelligheid en het leuke onderlinge contact. “Maar gaandeweg gingen we steeds vaker winnen en klom- men we op qua niveau. Dan is het ook wel een stuk serieuzer ge- worden. Maar de gezelligheid die houden we er wel in, want dat is toch de basis. Plezier maken met elkaar. En dat hebben we door de jaren heel zeker wel gedaan, want poeh die promoties dat waren behoorlijk leuke feestjes moet ik bekennen.” En feest is het nu sowieso al om- dat er weer volop getraind en gevoetbald kan worden door de dames op Sportpark Prinsebos in Kloosterzande. “Dat werd wel tijd, want wandelen en hardlopen dat had ik zo langzamerhand wel gehad. Toen we na de training voor de eerste keer weer samen mochten komen in de kantine, dat was echt wel effe gezellig. Het is anderzijds ook wel weer wennen om in het ritme van ‘ver- plichtingen terug te keren’ zoals trainen en wedstrijden spelen. Al ben ik vooral blij dat weer met elkaar samen kunnen sporten en lol maken. Dat heb ik wel enorm gemist.”