VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, najaar 2021

17 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M CADZAND – Met de komst van enkele doorgeschoven jeugdspelers en twee nieuwe spelers uit Axel is vrijwel het enige wel genoemd, dat er bij vierdeklasser Cadzand is veranderd sinds het vorige seizoen. Vrijwel het enige, want in de persoon van Jordy Martlé (21) heeft de ploeg van trainer Peter Koster wel een nieuwe aanvoerder. Martlé is trots dat hij van zijn trainer én zijn medespelers het vertrouwen krijgt om een leidersrol te mogen vervullen op en naast het veld. Jordy Martlé trots op aanvoerderschap bij Cadzand Een leven zonder RIA W is voor Egbert Audenaerd nauwelijks denkbaar “Ik ben ooit in de jeugd wel eens aanvoerder ge- weest, maar nooit met een direct ambitie om dat ook later in de senioren te willen of moeten zijn. Maar toen ik de vraag kreeg heb ik aangegeven dat ik me er nu na zes seizoenen bij de senioren wel ‘klaar’ voor voelde. Ik speel al sinds mijn zes- tiende in het eerste en behoor nu ook tot de oudere spelers en ook met redelijk wat senioren-erva- ring. Dus voor mij is dit wel een nieuwe rol om mezelf als voet- baller verder te kunnen ontwik- kelen.” De selectie herbergt een en- keling ouder dan begin twintig, waarvan Martlé er dus eentje is. En heeft in Peter Nieskens een oudgediende die bulkt van de ervaring. Maar verder is het allemaal erg jong in de Cadzand- se selectie. “Peter Nieskens en ook Dylan Noteboom helpen me enorm om te groeien in mijn rol en dat voelt wel prettig. Toen ik in de jeugd speelde coachte ik wel, maar toen ik overstap- te naar de senioren werd dat minder. Nu ik wat langer mee- draai merk ik aan mezelf dat het meer terugkomt en daarin wil ik nog stappen maken. Jongens neerzetten en voorop gaan in de strijd zijn elementen die ik verder wil uitbouwen. Daarvoor krijg ik alle kansen en dat voelt prettig. De acceptatie onderling is enorm groot, wat soms ook wel eens ons manco blijkt te zijn. Dan missen we in wedstrijden de felheid en doortastendheid om de punten over de streep te trekken. En ook om elkaar ‘de waarheid’ te zeggen. Als we dat kunnen verbeteren, dan moeten wemet Cadzand tot leuke dingen in staat zijn.” Want dat er progressie zit in de prestatiecurve van de ploeg, dat is volgens Martlé duidelijk zicht- baar. Op trainingen en zeker ook in wedstrijden wordt er volgens de centrale middenvelder. “Het is allemaal enorm jong en daar zit nog veel rek in om te kunnen groeien als individu én als team. Daarin zetten we grote stappen voorwaarts. Van tegenstanders krijgen we ook vaker complimen- ten dat we leuk voetbal spelen, maar het gaat er uiteindelijk om dat je punten pakt en dat laten we soms nog wel eens na jam- mer genoeg.” Martlé ziet dat er veel meer ge- coacht wordt dan voorheen en dat er daardoor ook minder gro- te fouten gemaakt worden. “Als we die schroom van ons af dur- ven gooien en we gewoon ons ei- gen spel gaan spelen, dan denk ik dat een plekje in de middenmoot komend seizoen toch zeker wel tot de mogelijkheden moet ho- ren. Als ons dat lukt, dan hebben we het met zijn allen hier prima gedaan.” En daarnaast is hij uiteraard ook een betrokken sup- porter, vanaf het moment dat hij zo’n 56 jaar gele- den lid werd bij de roodhemden op ‘zijn’ dorp. Audenaerd doorliep er de jeugd, speelde in het eerste, tweede én derde elftal, was later van al die teams ook trainer en begeleider, trainde de A-junioren, vervulde vele bestuursfuncties tot hij in 2016 voorzitter werd. Geheel in de traditie van zijn va- der, die maar liefst veertig jaar secretaris was in Westdorpe. “Dat verenigingsleven en iets terug- doen voor de gemeenschap heb ik wel met de paplepel ingegoten gekregen inderdaad. En mensen staan nooit te springen om be- stuursfuncties binnen een vereni- ging te vervullen, dus heb ik altijd die handschoen opgepakt. Maar ook altijd met heel veel plezier en toewijding overigens. Als dat er allebei niet is, dan kan je het niet goed uitvoeren én heb je er ook geen voldoening van. Dat heb ik gelukkig in hoge mate na al die ja- ren nog altijd.” Bovendien is trekt hij ook nog wekelijks de voetbalschoenen aan om het veld op te stappen. “We zijn op de club gestart met Walking Football en dat is enorm populair. Wekelijks zijn we hier op het veld met zo’n veertien man te vinden om dat lekker te- gen een bal te trappen en elkaar te ontmoeten. Heerlijk is dat, en niet alleen die eerste en tweede maar zéker ook de derde helft! Het geeft toch aan dat de club zeker bestaansrecht geniet.” In al die jaren is Audenaerd maar één jaar weggeweest bij RIA W toen hij in de 1e Provinciaal ging voetballen bij Kemzeke én woon- de hij één jaar in Hoek toen zijn vrouw daar destijds als onderwij- zeres ging werken. Maar beide keren waren ze na één jaar ook weer terug op het dorp en bleef Audenaerd actief bij de huidige zondag vierdeklasser. Een ni- veau waarop de huidige selectie volgens de voorzitter meer dan moeiteloos moet meedraaien. In het verleden was het vaak een komen en gaande man binnen de WESTDORPE – Noem een rol of functie die je binnen een voetbalvereniging zou kunnen vervullen en Egbert Audenaerd (66) heeft hemvervult of vervult hemvandaag de dag nog altijd. Inmiddels gepensioneerd en dus volop tijd om dagelijks wel met ‘zijn clubje’ bezig te zijn. ‘Een leven zonder RIA W kan ik me dan ook nauwelijks voorstellen’, aldus de huidig voorzitter (en penningmeester). selectie van het keurkorps, maar dit seizoen bleven grote wis- selingen uit. “En dat is voor ons ook een teken dat we het goed op de rit hebben. Maar ook een verdienste van trainer Arno Ver- linde, die er toch een hechtere groep van heeft gemaakt.” Het enige jammere is volgens Audenaerd dat er momenteel niet veel jongens van het eigen dorp in het eerste elftal spelen. “We hebben er eentje met aan- voerder Tommy de Smet, terwijl de rest van de eigen jongens in het tweede spelen. Daar spelen ook veel doorgeschoven jeugd- spelers, waarvan misschien op termijn een enkeling kan door- stromen. Gek is het overigens niet voor een dorp waarvan de helft van de inwoners uit Belgen bestaat. Die mengen zich helaas niet of nauwelijks in het vereni- gingsleven, dus zijn we wat dat betreft aangewezen op spelers van buitenaf. Maar die komen nog altijd graag hier voetballen gelukkig. Zolang dat gebeurt, dan zie ik de toekomst positief tegemoet. We spelen in de vier- de klasse prima op ons niveau en als we daar in het linkerrijtje kunnen meedoen, dan hebben we het prima gedaan.”