VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, voorjaar 2021

19 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M LAMSWAARDE – De blijdschap was groot toen er in de zomerperiode weer mocht worden gevoetbald en getraind. Ook bij Tomasz Hermans, keeper bij SDO’63, die met zijn ploeg monter begon aan het avontuur als vierdeklasser. Alleen werd het in meerdere opzichten een seizoen om snel te vergeten. Bloedfanatieke Van der Hooft gaat ook komend seizoen nog door bij Biervliet ‘Sportief gezien was het een seizoen om weer heel snel te vergeten’ BIERVLIET – Samen met enkele vrien- den uit Ter- neuzen maakte Ferco van der Hooft dit seizoen de keus om het tweede elftal van v.v. Terneuzen te ver- ruilen voor een sportieve uitdaging bij vierdeklas- ser v.v. Biervliet. Alleen hadden ze geen rekening ermee gehouden, dat de routiniers na slechts drie competitieduels hun sei- zoen al zagen eindigen.. “Natuurlijk houd je er wel reke- ning mee, zeker ook omdat het vorige seizoen ook al abrupt was gestopt. Maar we dachten alle- maal dat we een periode zouden stilliggen enweer zouden verder- gaan. Dat liep helaas wel even anders… Maar ik heb voor mezelf sowieso besloten om ook ko- mend seizoen door te gaan hier bij Biervliet. Het bevalt me prima en ben vanaf de eerste minuut goed ontvangen, net zoals de overige jongens die hier naartoe zijn gekomen.” Daarmee doelt Van der Hooft, die zelf al eens twee seizoenen het rode tricot van de zondag vierde- klasser droeg, op onder andere Dennis Wondergem, Jordi Ver- straeten, Remco en Dennis van Leeuwen waarmee hij samen- speelde in het tweede team van v.v. Terneuzen. “Maar we misten de uitdaging bij Terneuzen en hadden niet meer zo’n zin om naar Brabant te reizen, terwijl we steeds vaker moesten krauwen voor voldoende spelers. Daar- voor zijn we allemaal nog veel te fanatiek, ondanks dat we de der- tig ruimschoots zijn gepasseerd. Dus toen we de vraag kregen of we interesse hadden in een nieuw avontuur bij v.v. Biervliet, waar Floris de Jonge en Marco Vaal de technische staf vormen, hebben we met elkaar erover ge- sproken en toegezegd. Ik tennis- te wel eens met Floris en kende, net zoals Dennis van Leeuwen, de club natuurlijk al. Dat maakte de keuze wel makkelijker.” Van der Hooft begon uitstekend aan het seizoen, waar hij vijf keer scoorde. “Dat was wel lekker ja, ik geloof ook op vijf assists van Remco. We brengen natuurlijk een hoop ervaring mee en dat zie je toch op dit niveau terug in wedstrijden. Het is een mooie competitie, ondanks dat het ni- veau met de toevoeging van al die vijfdeklasser misschien was omlaag is gegaan. We spelen wekelijks in Zeeuws-Vlaanderen en dat is prettig. Geen verre rei- zen meer en toch de sportieve prikkel om er steeds het maxi- male uit te halen’, zegt de 35-ja- rige Terneuzenaar. Waar het qua intensiteit, zéker op trainingen bij het tweede van Terneuzen, de laatste tijd een stuk minder was, daar heeft Van der Hooft wel die fysieke prikkel nodig. “Ik probeer mezelf fit te houden en altijd het maximale te geven. Dus als je dan weer écht traint en fysiek jezelf moet meten dan vind ik dat prettig nu ja. Daarom wil ik ook zolang mo- gelijk op een mooi niveau blijven doorgaan. Want om nu na drie competitieduels te zeggen ‘het is mooi geweest’, dat zit niet in me. Dus ook volgend seizoen wil ik proberen om hier bij Biervliet weer wat moois neer te zetten. We hebben een mooie groep, spelen bij een gemoedelijke club waar alles goed is geregeld. En ook de trainers gaan nog door dus we kunnen alleen maar groeien.” Spelplezier staat bij de Terneuze- naar wel met stip bovenaan. Dat had hij wel weer teruggevonden, al had hij er zich wel wat anders van voorgesteld. “Niemand had dit kunnen voorspellen. Maar saai is het inmiddels wel. Want je wilt als voetballer een doel heb- ben om naartoe te trainen. Ik ben altijd bloedfanatiek en vind het spelletje geweldig. Maar met die kleine groepjes trainen zonder perspectief, dat was en is toch balen. We houden op allerlei ma- nieren de conditie op peil, maar niets haalt het bij strijden om de punten op zondagmiddag. Hope- lijk komt dat snel weer terug.” “Allereerst natuur- lijk omdat al zo snel in het seizoen de stekker er op- nieuw werd uitgetrokken. En an- derzijds omdat we begonnen met een reeks heel slechte resultaten. In de beker speelden we thuis nog 0-0 tegen Sprundel, maar verder hield het niet over. Daarbij zat het ook op meerdere manieren tegen met een flink aantal geblesseerde spelers.” En het waren niet de minsten, want onder andere Martijn Ivens en aanvoerder Edwin Strobbe vielen met uiteenlopende kwet- suren langdurig weg. “En daarna kreeg de ene na de andere speler te maken met tegenslag en werd de spoeling wel erg dun. Ook zelf had ik geregeld last van een onwil- lige schouder en kreeg ik last van mijn knie. Dus als dan ervaren jon- gens en basisspelers wegvallen dan komt dat zeker bij een kleine vereniging zoals wij zijn ook in de prestaties tot uiting.” En dat het moeilijk zou worden dat had Hermans wel ingeschat doordat ze, na het opheffen van de vijfde klasse, zichzelf moes- ten gaan meten op een hoger niveau. “Dan verwacht je wel dat je niet voor de bovenste plekken gaat meestrijden, maar bovenin de middenmoot hadden we toch wel gehoopt. Zeker omdat we ook in voorgaande jaren best goed voor de dag kwamen in de vijfde klasse. Maar dat liep even anders helaas.” Hermans (20) speelde in het ver- leden onder meer voor Honte- nisse, HVV’24, St. Niklaas, Temse en in de jeugd van profclub Beer- schot-Wilrijk. Daar verloor hij op zijn zeventiende het plezier in het keepen en stopte. Tot SDO’63 hem twee seizoenen geleden be- naderde. Van de jeugd bij de Bel- gische profs naar een leven als doelman in de zondag vijfde klas- se. “Een wereld van verschil inder- daad, werkelijk in alles. Alleenmet één verschil: hier heb ik het plezier zónder de dagelijkse druk van het moéten presteren hervonden! Ik ging van zes dagen voetballen naar nul en heb toen twee jaar geen bal meer aangeraakt. Ik ben toen eerst terug gaanmeetrainen en besloot om weer letterlijk de handschoen op te pakken. En tot op heden geniet ik er weer volop van!” Waar tijdens de coronaperiode de voetbal stil kwam te liggen en ook de trainingen nagenoeg geen doorgang vonden, daar had Her- mans het uiteindelijk druk genoeg met de geboorte van dochtertje Tesz. “Dat was niet direct zo ge- pland, maar het is prachtig! Ik ge- niet er iedere dag van. Elk cliché is waar, het is een onbeschrijflijk gevoel.” Toch kan hij inmiddels niet wach- ten om weer het veld op te gaan en kijkt hij uit naar trainingen en ook naar het nieuwe seizoen. “Ze- ker weten. Dat kan alleen maar beter gaan dat het nu is gelopen. En bovendien hebben de gebles- seerden nu ruimschoots de tijd om te herstellen. En dan kunnen we hopelijk écht laten zien wat we waard zijn.” SCHOONDIJKE – In een poging om de club zoveel mogelijk leden te behouden en wellicht nieuwe aanwas te krijgen, besloot men bij v.v. Schoondijke om twee seizoenen geleden de overstap te maken van het zondag- naar het zaterdagvoetbal. Sinds de overstap in 2019 wacht de hekkensluiter uit de 4e Klasse A nog altijd op de eerste punten. Schoondijke wacht nog altijd op eerste overwinning “En dan helpt het natuurlijk niet mee, wanneer je het nieuwe seizoen be- gint met een 9-0 nederlaag tegen Spui. We hadden in de voorberei- ding best nog een goed gevoel op- gebouwd en gingen met vertrou- wen die wedstrijd in, maar werkelijk alles ging fout. En dan denk je al snel ‘daar gaan we weer…’ Toch denk ik dat die eerste punten steeds dichterbij komen, al zullen we er minimaal nog een aantal maanden langer op moeten wachten’, zegt laatste man Maarten van Wijck. De laatste overwinning van zijn ploeg op 19 mei 2019 (9-0 tegen v.v. Sluiskil) maakte de 23-jarige cen- trale verdediger niet mee, omdat hij pas daarna weer terug is begonnen curve dit seizoen konden doorbre- ken, maar voor we het doorhadden was het seizoen alweer klaar.” Met Patrick Boussen staat er een nieu- we trainer voor de groep en die had voor Van Wijck ook een nieuwe po- sitie in petto. “Ik speelde vorig jaar voorstopper, maar nu ben speel ik als laatste man en dat bevalt me uitstekend. Ik kom veel aan de bal en kan mezelf dan ook in het spel betrekken. De plek is me niet on- bekend, want in de jeugd heb ik ook altijd daar gespeeld. En van de andere kant maakt het me ook niet zoveel uit waar de trainer mee neerzet, waar ik van waarde kan zijn daar probeer ik altijd het beste te geven voor de ploeg.” Hoewel het steeds moeilijker wordt om de boel overeind te houden, doen ze er bij Schoondijke alles aan om de met voetballen. “Ik was een tijdje gestopt, mede omdat ik het voet- ballen niet kon combineren met mijn werk in de ploegen. Ik heb zelfs nooit op zondag gevoetbald in de senioren, dus voor mij was de over- stap naar het zaterdagvoetbal dan ook geen enkel probleem. Ik begon na een aantal jaar het voetballen best te missen en ook oud-ploeg- genoten vroegen me steeds of ik niet opnieuwwilden beginnen. Sinds begin vorig seizoen heb ik mijn voetbalschoenen weer aangetrok- ken en ondanks dat de resultaten misschien niet zijn om vrolijk van te worden, geniet ik er toch van om weer op het veld te staan. Al zou het natuurlijk nog veel mooier kun- nen zijn als we een keer een goed resultaat zouden boeken. Ik had goede hoop dat we die negatieve club voor het dorp te behouden. En mede ook daarom is Van Wijck ook terug begonnen. “Je ziet dat het steeds moeilijker wordt om de elftallen te bemannen. Ons tweede team is al een combinatie met v.v. Groede. En dan is het voor onze se- lectie ook altijd te hopen dat ieder- een zoveel mogelijk fit blijft, anders krijgen wij het ook lastig. Maar de sfeer is goed, we hebben een ge- zellige vriendengroep en dat is veel waard. Steeds zit er een stijgende lijn in ons spel, maar nu hikken we nog altijd tegen die nul aan. Ik ben er zeker van, dat we die eerste overwinning wel gaan pakken. Het kan en mag niet zo zijn dat we ook volgend seizoen puntloos gaan ein- digen. Want steeds met nul punten van het veld aflopen, dat heeft nu wel lang genoeg geduurd…”