VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, voorjaar 2021

17 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Groen, natuurlijk! Dethon Groen Onderhoud van sportterreinen 0115 675 100 | info@dethongroen.nl | www.dethongroen.nl GRAAUW – Hij zocht in 2015 als voetballer een nieuwe uitdaging en vond die destijds bij RKVV Graauw toen nog uitkomend in de 5e Klasse A van het zondagvoetbal. Martijn der Weduwe maakte de overstap samen met zijn oudere broer Sjoerd. Die keerde na een seizoen terug naar STEEN, waar de aanvaller inmiddels alweer bezig is aan zijn zesde seizoen. CADZAND – Drie keer per week stuurt Peter Koster (37) vanuit Axel zijn auto richting Cadzand om daar leiding te geven aan het keurkorps van de plaatselijke voetbalclub. En dat zal hij ook in het komende seizoen weer doen, want de jonge trainer verlengde onlangs nog zijn overeenkomst. Der Weduwe voelt zich al prima ingeburgerd bij Graauw Peter Koster kan als trainer prima werken bij v.v. Cadzand ‘Blessures en het vaderschap redenen om stapje terug te doen’ “Het was destijds voor mij de bedoe- ling om mezelf via Graauw verder te ontwikkelen en dan eventueel weer een stap omhoog temaken. Maar ik ben hier geweldig opgevangen en voel me hier prima ingeburgerd. Nu we met Graauw in de vierde klasse actief zijn, is het ideaal om me te- gen deze tegenstanders te kunnen meten. Ik wil natuurlijk nog altijd wel stappen maken, maar ik denk dat we met Graauw hebben laten zien dat we best een aardige ploeg hebben en we wellicht ook in deze klasse kunnen verrassen.” De aanvaller, die ook als midden- velder uit de voeten kan, ziet dat er binnen de spelersgroep nog altijd potentie inzit om door te groeien met elkaar. “We spelen best al een nu is hij al enkele jaren bestuurslid, dat zegt ook wel iets over hoe we het hier naar ons zin hebben. Dat doe je niet zomaar als je denk niet voor langere tijd bij een vereniging actief te blijven. Het is voor mij wel regelmatig passen en meten met mijn baan bij de Liefkenshoektun- nel, maar ook daar kan ik wel prima regelingen treffenmet collega’s dat ik toch zoveel mogelijk kan trainen en spelen.” Waar eerst een seizoen dreig- de voor Graauw met wedstrijden richting Brabant en zelfs de regio Breda, daar ging de KNVB uitein- delijk toch overstag en deelde de Zeeuws-Vlaamse vijfdeklassers allemaal een niveau hoger in. En waar iedereen dacht dat al die ploe- gen wel onderin zouden bivakke- ren, daar was Graauw, samen met aantal seizoenen bij elkaar en de groep hier blijft ook elk seizoen na- genoeg intact. Dat zie je nu steeds meer terug in de wedstrijden en ook op de trainingen zijn we veel serieuzer dan het een aantal sei- zoenen geleden was. Spelers wor- den ouder, verruilen het studen- tenleven voor een serieuze baan en dan merk je dat ook binnen de groep. We zijn heel hecht als vrien- dengroep, maar hebben nu ook wel ingezien dat we resultaten kunnen behalen als je er wat meer de focus op legt. Die omslag is voor mij wel belangrijk geweest, zeker in mijn beslissing om hier te willen blijven.” Want naast Martijn is ook zijn va- der Danny ook alweer enkele sei- zoenen actief op Sportpark de Boomwai. “In het begin viel hij re- gelmatig in als grensrechter, maar Hoofdplaat, na enkele duels toch een verrassing in het linkerrijtje. “Dat klopt inderdaad. We gingen prima van start, maar zoals ik zeg zit er best potentie in deze groep. We hebben met Eric van Hijfte een trainer die uitstekend past binnen de club en de selectie. De teleurstel- ling was dan ook groot bij iedereen dat onze uitstekende start door de coronapandemie werd gestopt. Zo is het seizoen dat zo mooi begon, toch op een flinke deceptie uitge- lopen. Het sterkt ons echter wel, dat we hebben aangetoond ook op een hoger niveau onze punten te kunnen pakken. Dat is wat we mee- nemen richting het nieuwe seizoen. De trainers gaan nog door en voor zover ik weet de gehele selectie ook, dus kunnen we hopelijk de stij- gende lijn doortrekken met elkaar.” “Ik heb het hier uitstekend naar mijn zin, het ont- breekt me als trainer aan niets en ik kan hier als trainer prima werken. Ik heb de beschikking over een leuke selectie, met veelal heel jon- ge jongens die elke week nog stappen maken. Er zit heel veel potentie in deze groep en elk seizoen zijn we technisch en tac- tisch een stapje beter geworden. Voor mijn gevoel is het boek nog niet volledig geschre- ven en nog niet af. Dus vandaar dat ik graag hier nog verder kan wer- ken.” Met een kunst- g r a s - v e l d , een sporthal, het strand in de achtertuin en een prima hoofdveld zijn de faciliteiten meer dan aan- wezig bij de kleine dorpsclub, die al jarenlang uitkomt in de kelder van het zaterdagvoetbal. Koster volgde enkele seizoenen geleden David Almekinders op en heeft een duidelijk doel voor ogen met zijn ploeg. “We deden het deze voorbereiding zeker niet onaardig, dat gaf ook ieder- een wel vertrouwen. We hadden naar elkaar ook uitgesproken dat de achtste plek de doelstel- ling was. En dat zal ook komend seizoen het mikpunt worden. Ik denk dat we daarvoor de groep hebben om dat te bewerkstelli- gen. Met Peter Nieskens hebben we een routinier in de ploeg die jongens wegwijs kan maken, ter- wijl we ook met Dylan Noteboom een van de beter keepers uit de regio onder de lat hebben staan. Het enige wat we nog zouden willen toevoegen aan de selectie is een scorende spits, want daar ontbreekt het ons nog aan.” En daarbij geeft de oefenmees- ter ook aan, dat je een beetje geluk moet hebben met wie je treft in de eerste weken van de competitie. “Of je tegen een di- recte concurrent kunt beginnen of twee titelkandidaten treft, dat is we een verschilletje… En dat is vaak ook bepalend voor het verdere vertrouwen in je groep. Daarbij ben je ook af- hankelijk of basisspelers we- kelijks beschikbaar zijn, zéker als je selectie niet heel groot is. Lang genoeg werd er een beet- je neerbuigend en lacherig naar Cadzand gekeken, maar steeds vaker laten we zien dat er wel degelijk gepresteerd wordt en we verzorgd voetbal op de mat leggen. We moeten alleen zelf in de toekomst nog wat meer bravoure durven tonen en dan weet ik zeker dat hier iets moois kan groeien. Al ben je wel afhankelijk of de groep de komende jaren intact blijft. Maar tot op heden heb ik geen indicaties dat dit niet het geval zal zijn. Er heerst geen druk, de sfeer is prima en dat zijn fijne elementen om ongedwongen te kunnen doorwerken aan de stijgende lijn die we hebben in- gezet. Er wordt steeds positie- ver gepraat over de club en dat is misschien wel het grootste compliment dat wemet z’n allen kunnen krijgen.” WESTDORPE – Kleine pijntjes, wat grotere blessures en het daardoor missen van de juiste fitheid. En dan daarbij ook nog de geboorte van zijn zoontje én een tweede kindje op komst deden Gregory van der Goes (28) besluiten om een stapje terug te doen bij RIA W. om er in het tweede elftal te gaan spelen. De laatste periode van het vorige sei- zoen zorgde bij Van der Goes voor een onbevredigend slot van een aantal jaren spelen in het eerste elftal bij de zondag vierdeklasser uit Westdor- pe. “Ik kreeg vaker danme lief was te makenmet allerlei pijntjes en had op het laatst ook last van een hardnek- kige liesblessure. Daardoor miste ik de voorbereiding en moest ik het onder de nieuwe trainer Arno Ver- linde vooral doen met invalbeurten. Het onregelmatige spelen zorgde er helaas ook voor, dat ik niet inmijn rit- me kwam en dat ik daardoor steeds maar weer ongemakken kreeg. Dat wilde ik niet langer en heb er daar- om voor gekozen een stap terug te doen. Wel jammer, maar ik denk ook dat ik niet de juiste fitheid heb om voor een eerste elftal van directe waarde te kunnen zijn.” Want hoewel Van der Goes, die bij het eerste elftal voornamelijk rechtsback speelde, graag voor het keurkorps speelde, daar gaat het hem vooral toch om het plezier. “En dat had ik absoluut ook in het twee- de. Mijn rol is daar totaal anders, het is een elftal met heel jonge jon- gens dus heel onervaren allemaal. Al is het heel jammer, dat we nu al sinds oktober stilliggen. We heb- ben daarna niet tot nauwelijks wat getraind en wedstrijden gespeeld. Voor iemand die ook vooral van de derde helft enorm kan genieten, is dat dan toch een gemis.” Het zorg- de er wel voor, dat hij veel meer tijd heeft kunnen doorbrengen met zijn zoontje, terwijl hij binnenkort vader wordt van een dochtertje. “Dat is wel mooi natuurlijk. Ik geniet van mijn zoontje en kijk er naar uit dat we ons tweede kindje krijgen. Al is het toch ook wel weer lekker wanneer we als kameraden onder elkaar lekker in de kantine aan de bar een pot bier kun- nen drinken, kunnen voetballen én naar wedstrijden kunnen kijken als publiek. Want niemand had kunnen voorzien dat het allemaal zo lang zou gaan duren, hoe jammer ook.” Van der Goes woonde zijn gehele leven in Westdorpe, maar verhuisde vier jaar geleden naar Terneuzen toen hij er ging samenwonen. Een overstap naar een club in zijn nieu- wewoonplaats heeft hij echter nooit overwogen. “Zeker niet! Ik voetbal mijn hele leven al bij RIA W. en het is ook geen wereldreis om te maken he. Ondanks dat ik de afgelopen ja- ren geregeld last heb van blessures, heb ik nooit overwogen helemaal te stoppen. Want daarvoor is het spelletje veel en veel te leuk. Op mijn zestiende ben ik al eens twee jaar gestopt met voetballen, maar daar heb ik nog altijd spijt van. In het tweede elftal kan ik lekker voet- ballen zonder druk om wekelijks te moéten presteren. Wie weet heb ik daardoor wel vaker last van bles- sures gehad dan ik had gewild. Nu draait alles alleen om plezier en na- tuur de niet te onderschatten der- de helft. En daar voel ik me enorm prettig bij.”