VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, voorjaar 2021

15 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M SLUISKIL – Waar de senioren dit seizoen ophielden te bestaan, daar zijn er bij v.v. Sluiskil nog altijd wekelijks tientallen jeugdspelertjes actief. Peter van Doorn zet zich als trainer én coördinator nog altijd in om alles in goede banen te leiden. Terwijl het voorbestaan van de club nog altijd volledig ongewis blijkt… NIEUWNAMEN – Het was de bedoeling om op een ‘normale’ manier te voetbalschoenen voorgoed op te bergen, al liep die beslissing voor Dim de Waal (33) even anders. De middenvelder van vierdeklasser Hulsterloo heeft toch besloten dat het mooi is geweest als voetballer. Peter van Doorn blijft zich inzetten voor jeugd bij Sluiskil Voor stoppende DimdeWaal krijgen nu andere prioriteiten de voorkeur “Ik wilde heel graag stoppen na afloop van een hele com- petitie, daarom had ik na vorig seizoen besloten om alsnog door te gaan. Maar na vier wedstrijden was het opnieuw ge- daan en ikwil niet nóg een keer een jaar er achteraan plakken. Dus het is mooi geweest. Ik ben nog fit, heb geen last van blessures of pijntjes en dan is het een goedmoment om ermee te stoppen. Vaak zie je dat velen pas dat besluit nemen zodra ze kwetsuren beginnen te krijgen, maar dat wilde ik voor zijn.” Een drukke baan, een gezin dat in augustus hopelijk zal worden uitgebreid met de geboorte van een tweede kindje. “En daarnaast help ik ook af en toe nog mee op de boerderij die mijn vader en oom samen runnen. Dus alles bij elkaar zijn de dagen en weekenden goed gevuld. Ik heb bij de Woonstichting Hulst ook geen negen tot vijf baan en ben ook regelmatig ’s avonds aan het werk. Dan moet je op een gegeven moment keuzes maken. Hoe lastig die ook was, want voor Hulsterloo is elk lid er vandaag de dag eentje. En als die dan stoppen of weggaan, dan kan dat wel ge- volgen hebben. Ook dat heb ik af- gewogen, maar heb toch besloten het dit keer wel te doen.” DeWaal isafkomstiguitNieuw-Na- men maar al enkele jaren woon- achtig inHulst. Nadat hij in de jeugd van Hulsterloo begon te voetbal- len, werd hij op jonge leeftijd ge- scout door Waasland-Beveren. Daar doorliep hij wat lichtingen en ging vervolgens naar St-Niklaas. Uiteindelijk belandde hij in de A-ju- nioren bij HVV’24. Toen hij er enige seizoenen speelde, kreeg hij gere- geld de vraag of hij niet terug wilde keren bij Hulsterloo. ‘Terug naar je roots Dim, gewoon gezellig hier voetballen op het dorp? Het was een vraag die ik veelvuldig kreeg. Toen op een gegevenmomentmijn broer Niels er voetbalde kreeg ik de vraag opnieuw en heb ik de overstap gemaakt. Het is toch bijzonder om samen met je broer in een elftal te voetballen. Hij is na een slepende blessure inmiddels al gestopt en was dit jaar leider bij het eerste.” En nu heeft dus ook de oudste van de twee De Waal-broers besloten om het witte tricot in de kast te la- ten hangen een knoop in de voet- balschoenen te doen. Tot zijn spijt is zijn laatste duel dus al geweest. Het bleek achteraf een afscheid met een onverwachte nederlaag tegen Graauw. “Dat is natuurlijk jammer, maar het zij zo. Die wed- strijd hadden we nooit mogen ver- liezen maar soms heb je daarmee te maken. Ik heb hier veel mooie en leuke momenten meegemaakt, waarvan de winst tegen Vivoo op mijn netvlies staat. Net zoals het breken van mijn neus een aantal dagen voordat ik geregistreerd partnerschap zou aangaan. Dat hebben we toen maar een maand- je uitgesteld, want met een krom- me neus en twee blauwe ogen die papieren tekenen, dat vonden we maar niks.” Uitstellen van het moment tot stoppen, dat deed de centra- le middenvelder dus ook al een keer, maar dus niet nogmaals. “Ik weet niet of er dit seizoen nog iets gedaan zal worden, maar ik zal wellicht nog wel even terug gaan trainen en wellicht nog een oefen- wedstrijd spelen. Hopelijk dan wél eentje die we winnen, dat is toch net even leuker afsluiten…” “En dat is een heel vervelen- de situatie. We proberen de kinderen gewoon hier nog al- tijd elke trainingsavond leuke oefeningen te bieden, alleen is het moeilijk omdat je geen competitiewedstrijden meer speelt. Het is de laatste jaren natuurlijk op heel veel vlakken enorm onrustig geweest hier en zéker bij de senioren. En dan is het jammer dat daar- door ook de toekomst van de jeugdafdeling in heel dikke mist is gehuld.” Drie seizoenen geleden zat de club zonder bestuur en had de oud-speler van onder an- dere Zaamslag, vv Axel én Sluiskil, aangeboden om de jeugd te helpen. “Mijn drie zoontjes voetballen hier en ik wilde gewoon helpen en mijn steen- tje bijdra- gen. Want ondanks dat de rest van de club niet draai- de en er de nodige onrust heerste, had- den en hebben we het binnen de jeugd wel aardig op de rit. Er staat een groep trainers en leiders, ook heel wat ouders overigens, die goed meehel- pen. Het is echt een superleu- ke club waar heel veel moge- lijk is. Binnen de jeugdafdeling hadden we de zaakjes best goed voor elkaar. Maar hoe de toekomst er nu voor de club zal uitzien is volledig onbe- kend.” Waar het eerste elftal nog vol goede moed startte in de reserveklasse en er ook een tweede team actief was, daar werd nog voor de coronastop de stekker eruit getrokken en zijn er sindsdien nog slechts veertig jeugdspe- lers op de Sluiskilse vel- den actief. “We heb- ben vier teams waarover deze verdeeld zijn. Er zijn mini’s, een JO8, JO11 en een JO13. D a a r n a houdt het op. Dus voor de doorstro- ming en een eventuele vijver om uit te putten voor de seni- oren is absoluut geen enkele sprake voor de aankomende jaren. We zijn achter de scher- men wel aan het zoeken naar eventuele oplossingen, maar zo heel eenvoudig is dat niet.” En de coronapandemie, de geldende maatregelen en de avondklok zijn remmende fac- toren voor Van Doorn om met de groep welwillende vrijwil- ligers daadwerkelijk plannen voor de toekomst te maken. “Ik weet dat de interim-voor- zitter Benny Boerjan contact heeft met de KNVB om te kij- ken of er een doorstart zon- der seniorenafdeling mogelijk is. We weten het niet en dat is voor zowel de spelertjes zelf als voor de ouders een verve- lende situatie. Zéker omdat we het als dorpsclub best aar- dig voor elkaar hebben en veel dingen organiseren of onder- nemen. We hopen op het bes- te, maar of het realistisch is om te denken dat we volgende seizoen hier nog kunnen voet- ballen…. De tijd zal het leren, maar tot die tijd zal ik er alles aan doen om de jeugd hier aan het voetballen te houden.” VOGELWAARDE – De keuze om zichzelf te willen bewijzen in een nieuwe voetbalomgeving was voor doelman Bas Verdurmen net zo bewust als de keuze om van v.v. STEEN na één seizoen weer terug te keren naar v.v. Vogelwaarde. “Na mijn vertrek bleven ze een keepersprobleem houden en ik wilde graag weer in een eerste elftal keepen, dus was een terugkeer een simpele optelsom.” Terugkeer naar Vogelwaarde bewuste keuze voor Verdurmen Hij was bij vier- deklasser Vogel- waarde al sinds zijn veertiende onderdeel van de selectie en fun- geerde tot zijn zestiende als re- servekeeper. Toen stopte de toen- malige keeper Nino van der Starre en werd Verdurmen, inmiddels 29 jaar, eerste doelman. En dat bleef hij tot begin vorig seizoen. “Ik werd benaderd door v.v. STEEN en had wel oren naar een nieuwe uitda- ging. Mezelf ontdekken in een compleet nieuwe omgeving en wil- de proberen om er eerste keeper te worden. Dat laatste is me helaas niet gelukt, maar toch heb ik geen moment spijt van de overstap.” In de voorbereiding van het vorige seizoen keepte hij om en om met Kevin Hamelink, die over was ge- komen uit de eigen JO19 bij STEEN. “En hij was gewoon beter dan dat ik presteerde. Danmoet je realistisch zijn en had ik ook vrede met mijn rol. Maar ook in het tweede elftal speelde ik met prima voetballers om me heen op een mooi niveau. We speelden veel tegen Brabant- se ploegen en dat is toch anders voetballen. Het jaar is voor mij enorm leerzaam geweest. Tussen- door hield ik wel altijd goed contact met Jack Stoffijn, de keeperstrai- ner van Vogelwaarde. Bij ‘mijn cluppie’ bleven ze na mijn vertrek achter met een keepersprobleem, want een echte opvolger was er niet. In januari heb ik toen een ge- sprek gehad en heb ik besloten om dit seizoen terug te gaan. Het was wel jammer dat vanwege de co- ronapandemie het vorige seizoen abrupt werd gestopt, zodat ik niet echt een heel seizoen heb volge- maakt maar het ‘avontuur STEEN’ ineens afgelopen was.” In de voorbereiding begon Ver- durmen vol goede moed aan het nieuwe seizoen en had hij met Vogelwaarde de hoop om in de lin- kerrij te kunnen eindigen, gezien het aantal vijfdeklasser dat erbij was gekomen. “De start was ech- ter tegenvallend, want we lieten in de voorbereiding goede resulta- ten zien. Dus hadden we niet ver- wacht dat we zo matig zouden be- ginnen, zoals we ook niet hadden verwacht dat het huidige seizoen na vier duels al klaar zou zijn. Maar ja, wie wel?” De goalie keerde terug in een ver- trouwde omgeving en is bij de groenhemden weer de onbetwiste nummer één. “Dat is wel fijn natuur- lijk, al is het gemis van echte con- currentie te wel jammer. Op STEEN moést ik echt aan de bak en die druk is hier helemaal anders. Tuur- lijk wil ik elke week optimaal pres- teren, maar moet ik de scherpte op een andere manier zien te pakken.” Eén van die manieren is tijdens de keeperstrainingen op Graauw, waar Jack Stoffijn ook de keepers traint. “Daar train ik dan samen met Martin Mouthaan. En dat be- valt perfect. We proberen elkaar te helpen en naar een hoger ni- veau te tillen. Daar hebben we beiden bij onze clubs profijt van. Tijdens de coronaperiode zijn we altijd die keeperstrainingen blijven doen en dat is fijn. Al is het natuur- lijk zonde dat je de druk om toe te werken naar wedstrijden en goe- de resultaten totaal mist. Maar dat maakt de drang om volgend seizoen er vol tegenaan te gaan alleen maar groter.”