VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, voorjaar 2021

13 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M AXEL – Speelminuten in het eerste elftal heeft Dylan Heinis (20) de afgelopen twee seizoenen al gedaan. Maar basisspeler is hij nog niet bij FC Axel. Daar moet als het aan hem ligt volgend seizoen onder de nieuwe trainer David Destorme verandering in gaan komen. Dylan Heinis hoopt zich komend seizoen in de kijker te spelen bij FC Axel Heinis, die meestal als snelle aanval- ler binnen de lijnen wordt gebracht om nog wat te willen forceren door de Axelaars, is inmiddels tweedejaars senior. Twee door corona afge- broken seizoenen ook, waarin hij pendelde tussen het derde elftal, het tweede en als wisselspeler bij het eerste. Hij is een product uit de eigen jeugdafdeling van de tweede- klasser, waar hij belangrijk was in de JO19 van toenmalig trainer Dennis Rietjens in de eerste klasse. Het be- valt hem overigens meer dan prima bij de Axelse senioren. “Nadat ik destijds de overstap maakte van de jeugd naar de senio- ren kwam ik niet direct in beeld voor het eerste en heb ik wat ervaring opgedaan bij het tweede en derde. Maar na enkele duelsmocht ik gaan meetrainen bij het eerste en sinds- dien zit ik bij de selectie. Dat bevalt goed en is ook heel leerzaam. Er spelen bij het eerste en tweede De derdejaars Hbo-student En- gineering zag de afgelopen twee seizoenen zijn club ‘gered’ worden door de coronapandemie. Het vorig seizoen stond FC Axel voorlaatste met slechts veertien punten uit zeventien wedstrijden. En dit sei- zoen zelfs nog een plekje lager met slecht één punt uit vier duels. Geen klinkende cijfers voor een club met sportieve ambities. “Dat is absoluut de reden dat we ook komend sei- zoen nog in de tweede klasse zullen uitkomen inderdaad. Maar het is misschien ook wel zo, dat de ambi- ties en de realiteit qua spelersma- teriaal niet altijd paslopen. Want er zijn veel ervaren jongens die een stapje terug hebben gedaan en we hadden in de voorbereiding en tijdens de seizoensstart ook veel blessures. De selectie is jong en ook nog onervaren. Dan weet je dat het moeilijk wordt om in de linkerrij te gaan meedoen.” En ook het afbreken van het huidige seizoen had de jonge Axelaar wel al Groen, natuurlijk! Dethon Groen Onderhoud van particuliere tuinen 0115 675 100 | info@dethongroen.nl | www.dethongroen.nl KOEWACHT – Hij heeft geen hele lange carriere als voetballer, maar Hervé Schelfhout speelde wel jarenlang waterpolo op het allerhoogste niveau in België. Tot de liefde voor een Nederlandse hem deed neerstrijken in Koewacht, waar hij via zijn voetballende zoons bij de plaatselijke RKVV terecht kwam om er nooit meer weg te gaan. Schelfhout zet zich graag in als vrijwilliger bij RKVV Koewacht Inmiddels is hij al- weer twee seizoe- nen de vaste grens- rechter van het eerste elftal, waar zijn beide zoons Zoë en Stijn ook actief zijn. Een pret- tige bijkomstigheid voor de Belg, die inmiddels aan de andere kant van de grens in Belgische Koewacht woonachtig is. “Ik ging mee naar de club destijds toen mijn zoons klein waren en er gingen voetballen. En je weet hoe dat gaat, van het een komt het ander en rol je vrijwel vanzelf in het vrijwilligersleven. Want voor een dorp zijn verenigingen van groot be- lang voor een stukje leefbaarheid. En vaak wil menwel het plezier beleven, maar zijn vrijwilligers een selecte groep. Ik wilde me graag dienstbaar maken en heb door de jaren heen binnen Koewacht diverse rollen en functies wel vervuld. Daar haalde én haal ik veel voldoening uit, zoals nu ook als assistent-scheidsrechter.” Daarnaast fluit hij nog regelma- tig wel eens een wedstrijdje bij de lagere senioren, is hij lid van de kascommissie, trainde hij de jeugd en verrichtte nog ander hand- en spandiensten. Bovendien is hij ook als sponsor nog verbonden aan de club met het bouwbedrijf dat hij sa- men met zijn broer runt. “Als je het zo opsomt is het heel wat, maar ik vind het vooral enorm leuk om een bijdrage te kunnen leveren. En ik ben toch veel op de club te vinden omdat ikmijn kinderenwil zien sporten. Dus dan kan ik mezelf toch beter direct extra nuttig maken toch?” Hij zegt het met een vanzelfspre- kendheid, die zeker niet over en al- tijd zo zal worden gezien. De zonda- gen staan al jarenlang in het teken van voetbal, want in het verleden ging hij eerst in de ochtend kijken bij Stijn die in het tweede speelde en daarna volgde hij de verrichtin- gen van Zoë die al jarenlang een vaste waarde is bij het eerste elftal. “Inmiddels zit Stijn ook alweer een aantal seizoenen bij het eerste dus scheelt het weer een aantal uurtjes, al ga ik nog altijd wel eens kijken bij het tweede elftal hoor. Het is toch ook een stukje gezelligheid en so- ciale contacten die je op zulke mo- menten ‘cadeau’ krijgt.” Al die zaken zijn echter al een tijdje niet meer ‘gewoon’, want sinds de pandemie de competitie in het slot gooide en de maatregelen werden afgekondigd, ligt het voetbal nage- noeg volledig stil aan de Berlaeres- traat. “Dat is enorm zonde. Ook al liep het misschien in sportieve zin de laatste seizoenen niet zoals we hoopten, het is wel een bepaald ge- mis in je weekritme. De zondagen zien er nu ineens helemaal anders uit.” Wat de toekomst betreft én zijn rol als assistent-scheidsrechter, daar is hij helder in. “Ik ben nog fit, al kan ik niet meer zelf actief voetbal- len in de lagere elftallen vanwege een slechte rug. Maar met een vlag langs de lijn dat gaat prima. En zo- lang ik het leuk vind én ik geen fysie- ke malleur ondervind dan zal ik dat ook blijven doen. Continuïteit is toch ook wel prettig en als je na afloop van supporters of tegenstanders te horen krijgt dat je goed, eerlijk en sportief hebt gevlagd. Dat is voor mij het mooiste compliment om te krijgen.” elftal veel jongens die al flink erva- ring met zich meedragen en daar probeer ik zoveel mogelijk van te leren.” Zo kent hij ook de nieuwe trainer David Destorme, die overkomt van v.v. Terneuzen, al goed uit de tijd dat de Belgische oud-prof zijn goals maakte voor de Axelse fusieclub. “Dat klopt inderdaad, we wonen bo- vendien in dezelfde straat.. Ik heb nog met David samengespeeld en het lijkt me mooi om onder hem te gaan voetballen en te proberenme- zelf in de basis te kunnen spelen. Dat is voor mij in elk geval wel het doel waarop ik mezelf wil gaan rich- ten. Want het proeven aan de seni- oren en het spelen in het tweede is leuk, maar ik hoop opmeer. Niet dat de mensen die Dylan Heinis willen zien op zaterdagmiddag naar de re- servebank moeten kijken, maar mij in de aanval op het hoofdveld terug- vinden. Al besef ik me ook heel erg goed dat dit geen simpele opgave zal worden.” een beetje zien aankomen, mede ook omdat het virus niet onder controle bleek te krijgen. “Het was al behelpen en er moest aan aller- lei maatregelen worden voldaan tijdens trainingen en wedstrijden. Dat was best een opgave voor ie- dereen. En ook nadat het werd stil- gelegd zag je dat het enorm lastig bleef. Trainen in kleine groepjes is even leuk, maar niet meer dan dat. Uiteindelijk hebben we beslo- ten om vooral voor onszelf te gaan trainen. Al is het mooi dat we nu weer het veld op kunnen, althans de spelers tot 27 jaar tenminste. Want het blijft toch het leukste spel om te spelen. Lopen is leuk, maar als er een bal bij komt kijken is het allemaal toch niet iets inte- ressanter.” Heinis kan na deze onvoorspelba- re maanden zonder voetbal niet wachten op het nieuwe seizoen. “Daar kijk ik, enmetmij veel andere jongens, al enorm naar uit. Hopelijk kunnen we dan laten zien wat we waard zijn. En onder de nieuwe trainer proberen om te tonen dat FC Axel zeker thuishoort op het huidige niveau. Hopelijk lukt hetme dan ook om vaker aan de aftrap te verschijnen dan de afgelopen twee seizoenen. Dat is zonder meer mijn sportieve doel.”