VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, voorjaar 2021

11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M “Inderdaad, zo kan je het wel zien mis- schien. Ik ging op mijn zestiende met de selectie meetrainen, debuteerde op mijn zeventiende, maar niet ie- dere trainer die sindsdien kwam die zag het inme zitten. Ik was nog jong en verdween uiteindelijk weer naar de bank. En om dan als je zeven- tien of achttien jaar bent twee keer te trainen om dan op zondagen slechts tien minuten in te vallen. Of zelfs helemaal niet… Daar was ik toen klaar mee en ben onder Tom Nieuwelink toen gestopt en weer in de jeugd gaan voetballen. Daar her- vond ik onder Arno Zwegers toen bij de JO19 weer het plezier.” En nu treft hij met Van Grimberghe dus een trainer die het wél in hem ziet zitten in de 19-jarige verdedi- ger. “Ik heb destijds met Carlo een gesprek gehad en daar sprak veel vertrouwen uit. Ik kreeg er ook weer echt zin in om er vol voor te gaan en sindsdien heb ik vrijwel al- les gespeeld. Carlo was heel duide- lijk: als je de betere bent op je positie en doet wat er binnen de speelwijze wordt gevraagd, dan speel je bij mij. Die woorden heb ik in me opgeno- men, met zijn tips ben ik daarna aan de slag gegaan en sindsdien sta ik nagenoeg altijd op het wedstrijdfor- mulier. Als een trainer dan zo duide- lijk aangeeft dat hij het vooral ook met jongens van het dorp wil gaan proberen, dan was dit mijn en onze kans en dan moet je het als speler zelf ook waarmaken en laten zien.” In de vier seizoenen bij de selectie maakte Sprangers maar liefst zes trainers mee, waarvan hij de beste herinneringen bewaard aan Alex van Keulen en nu dus ook aan Van Grimberghe. “Twee trainers die heel persoonlijk zijn en ook altijd in- teresse hebben in de persoon ach- ter de voetballer. Dat vind ik waar- devol en werkt prettig. De sfeer in de groep is ook veel beter en gezel- liger geworden en dat is ook al heel waardevol.” Hoewel de inwoner van Philippine inmiddels laat zien van toevoegde waarde te zijn, daar duurde het lang voordat hij wist wat het inhield om in competitieverband een teamsport te beoefenen. “Toen ik drie maan- den oud was, moest in 1998 mijn vader voor zijn werk naar Afrika en verhuisden we naar Kameroen. Daar heb ik mijn eerste ervaringen met een bal opgedaan en trainden we elke zaterdag een beetje. Maar competitieverband kenden ze daar niet, dat leerde ik pas kennen toen we hier in Philippine kwamen wo- nen en ik hier lid werd van de club. Jemerkt dan wel, dat je een bepaal- de basis mist qua voetbalopleiding, maar dat heb ik daarna gelukkig snel opgepikt. In de jeugd speelde ik vaak als centralemiddenvelder, ter- wijl ik nu vooral rechts- of linksback speel. Ooit wil ik in het eerste weer op het middenveld terecht komen, maar daar vind ik me nu nog niet klaar voor. Het belangrijkste is dat ik waardering voel en minuten maak. Dat is me nu veel meer waard.” Hoewel hij zichzelf vooral qua veld- spel wil laten gelden, vindt hij ook dat hij zich met name verbaal wat meer ‘aanwezig’ moet worden. Al zit dat nog niet in zijn ‘systeem’. “Ik hoor vaak dat ik een stille jongen ben en dat ik wat meer van me af moet bijten. Dat is wel een leerpunt- je misschien, maar gaat wel steeds beter. Ik laat me nu vaker horen in het veld, zij het wel op een positieve manier. Ik ben nog jong en ik ben van mening dat je respect moet hebben voor spelers die ouder zijn. Al is met mondigheid niets mis wanneer het op een fatsoenlijke wijze gaat. Er valt nog enorm veel te leren en ik heb nog alles te bewijzen. Dat wil ik de komende jaren hier graag doen. Want de koers die de club nu heeft ingezet is eentje die aanslaat en waar ik me fijn bij voel. Hopelijk kun- nen we dat de komende tijd enmooi vervolg geven ook in de resultaten, want die zijn de laatste jaren te ma- ger geweest voor de ambitie die we hebben als vereniging én voor de kwaliteiten die we hebben.” “Vanaf het allereer- stemoment hadden we een enorme klik met elkaar. Het was een heel prettig gesprek en het gaf direct veel vertrouwen. Ik was na- tuurlijk jarenlang sam met Johnny de Kort trainer bij het tweede en zat erover te denken om te stoppen. Maar toen de vraag kwam, ook van- uit de spelersgroep, of ik niet een rol bij het eerste wilde vervullen heb ik toegezegd. En daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Het is ui- termate jammer dat het seizoen al zo snel werd onderbroken, zeker ook omdat we voortvarend van start zijn gegaan. Want je kunt door de buitenwacht wel altijd mooi in een favorietenrol worden geduwd, je moet dan ook als ploeg met die druk kunnen omgaan én het weke- lijks in de wedstrijden laten zien. En tot we moesten stoppen hebben we dat zonder meer gedaan.” De Smit voetbalde zelf altijd bij de jeugd van de vierdeklasser, maar een knieblessure noopte hem uit- eindelijk tot stoppen. Na zijn studie in Breda miste hij het voetballen wel en besloot hij toch iets te wil- len doen binnen de club. Dat werd in eerste instantie als trainer bij de D-pupillen, waarna hij dus de overstap maakte naar het tweede. En nu dus als rechterhand van de nieuwe hoofdtrainer Eryürük, die na een turbulent vorig seizoen de rust heeft doen terugkeren. “Het vorig seizoen was inderdaad erg onrus- tig. Er gebeurde van alles, wat ook de weerslag had op de uiteindelijke prestaties op het veld. Een aantal spelers is vertrokken en er is een nieuwe trainersstaf. We hebben met iedereen goede gesprekken gevoerd, hebben er met z’n allen een streep ondergezet en zijn weer op nul begonnen. En na een prima voorbereiding zag je het vertrou- wen groeien en was ook de compe- titiestart veelbelovend.” Met negen uit drie, veertien doel- punten voor en geen enkele te- gengoal. Klinkende cijfers, waarmee de blauwhemden zichzelf als een duidelijke titelkandidaat presen- teerden. “Dat zijn we ook wel een beetje verplicht aan onszelf, als je onze selectie ziet. We hebben een mix van ervaring en heel veel jong talent. We willen ook heel graag meedoen voor promotie en graag naar die aansprekende derde klas- se toe. Dat zal voor komend seizoen ook weer de doelstelling zijn omdan op termijn een stabiele derdeklas- ser te worden en niet steeds heen en weer te pendelen.” De rol van De Smit is helder, hij krijgt veel vrijheid om zijn inbreng te heb- ben. “Ik kan mijn zegje doen, nemen delen van de training voormijn reke- ning en ook als cultuurbewaker van de club probeer ik mezelf dienst- baar te maken. Deze rol en de invul- ling ervan bevallen goed. Natuurlijk heb ik ambitie en wil ik op termijn wellicht een cursus gaan doen. Maar op dit moment is dat helemaal niet aan de orde. We zijn begonnen om hier iets neer te zetten en wa- ren goed gestart. Nu is het zaak om daar in het nieuwe seizoen verder een vervolg aan te gaan geven.” PHILIPPINE – Aansprekende namen als trainer en als speler, veel jongens van buiten het eigen dorp. Het was bij derdeklasser v.v. Philippine jarenlang een gegeven. Tot er met de komst van trainer Carlo van Grimbergen een andere koers werd ingezet. Veel meer dan voorheen kregen jongens uit de eigen jeugd de kans zich te bewijzen. Sommigen kregen zelf een hernieuwde kans, zoals Bart Sprangers. KLOOSTERZANDE – Hij was de afgelopen twee seizoenen medeverantwoordelijk voor de training en coaching bij de reserves van v.v. Hontenisse, maar sinds dit seizoen is hij assistent-trainer bij het eerste elftal. En die overstap, evenals de samenwerking met Veli Eryürük bevalt Steven de Smit meer dan goed. Groen, natuurlijk! Dethon Groen Aanleg van bouwkundige elementen 0115 675 100 | info@dethongroen.nl | www.dethongroen.nl Bart Sprangers voorbeeld van nieuwe koers bij Philippine De Smit op zijn plek als assistent-trainer bij Hontenisse