VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, najaar 2019

29 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Groen, natuurlijk! Dethon Groen Inrichting van speelterreinen 0115 675 100 | info@dethongroen.nl | www.dethongroen.nl Scheidsrechter, Danny van de Velde? Jazeker. De voormalig trainer en bestuurder is sinds dit seizoen ook bij de hoogste seniorenelftallen te bewonderen als leidsman. Op dat niveau maakte hij in september op 45-jarige leeftijd zijn competitiedebuut. Theo Cornelis (83) begon in 1950, na de oorlog, te voetballen bij Hoofdplaat. De toen veertienjarige was een getalenteerde keeper. Met zijn vrienden Van Ameele, Martens Calon en zijn broers Pol en Herman, werd er dagelijks met een bal gespeeld. Bij iemand met een voetbal-en trainersverleden als Van de Velde is het altijd aanlokkelijk om eens in de archieven te speuren. Een uitspraak van hem van exact twintig jaar geleden in deze krant: ,,Ik praatte vroeger veel tegen scheidsrechters en er is een seizoen geweest waarin ik zeven gele kaarten pakte.” Met de kennis van nu kan de Terneu- zenaar – geconfronteerd met die uitspaak – een grote glim- lach niet onderdrukken. ,,Oh, ik kan zó slecht tegen onrecht. Vooral in m’n jeugdige jaren kon ik dat gevoel slecht verkroppen. Daardoor kan ik het denk ik als scheidsrechter ook prima heb- ben als spelers tegen me praten. Als die ‘kaartenpakkende spe- ler’ trouwens echt nóóit gedacht dat ik zelf scheidsrechter zou worden.” Voetballen deed Van de Velde bij achtereenvolgens Terneu- zense Boys, Sluiskil, Terneuzen en weer Terneuzense Boys. Bij ‘De Boys’ groeide hij op, maar Terneuzen werd uiteindelijk zijn club. ,,Ze zijn daar recht voor z’n raap. Bij Terneuzen heb ik in di- verse commissies gezeten en ben daar zelfs nog even vice- ,,Toen der tijd wa- ren er nog geen echte voetbalvel- den in ons dorp, we speelden op de weilanden van de boeren net buiten het dorp, dat was een prachtige tijd”, vertelt de oudste Cornelis. Zelfs het Zeeuws Elftal kwam voor Cornelis in beeld. Hij werd er een aantal keer voor geselec- teerd en moest een aantal wed- strijden meespelen in Utrecht, een hele ervaring voor die tijd. ,,Vergeleken met nu is het wel heel anders, er is nu weinig doorstroming vanuit het dorp zelf in het eerste elftal. Dat is wel een grote reden dat Hoofd- plaat nu op het laagste niveau acteert.” In 1962 werd zoon Rudi voorzitter geweest. Ik ben ge- woon geen stilzitter.” Stilzitten lukte direct na zijn actieve carrière ook niet be- paald. Van de Velde was trainer bij Oostburg, Terneuzense Boys en Steen. Bij ‘De Boys’ werd hij in 2006 kampioen in de tweede klasse, maar werd hij in novem- ber van dat jaar aan de kant ge- zet. Een jaar later ging de aan- valler van weleer aan de slag bij Steen, ten tijde dat hij net een nieuwe job had bij een elektro- nisch bedrijf, waarvan Van de Velde tegenwoordig directeur is. ,,De ploeg merkte gewoon dat ik te weinig tijd had, en we zijn al vrij snel in goed overleg uit el- kaar gegaan. Qua voetbal heb ik toen een rustperiode ingelast.” Heimwee naar het hoofdtrai- nerschap had hij nadien nooit, al twijfelde hij een paar jaar terug wel eventjes over een come- back. ,,Een deur sluit ik nooit. Ik train nu de JO17-1 van Terneu- zen en merk dat ik nog erg fana- tiek ben. Dat was ik vroeger al, toen ik zes jaar lang de dames trainde. Ik vind voetbal nu een- maal een geweldig spelletje.” Die liefde leidde er ook toe dat Van de Velde van lieverlee ver- enigingsscheidsrechter werd bij Terneuzen. ,,Dat heb ik tien jaar gedaan en dat was voor mij een prima manier om in conditie te blijven. Maar steeds dezelfde personen fluiten, dat had ik op een gegeven moment wel ge- zien. In 2018 ben ik daarom met mijn zwager Patrick de Meyer begonnen aan de SO III-opleiding (scheidsrechtersopleiding). We mochten meteen hoger instro- men in de reserve eerste klasse. Dit seizoen fluiten we in de twee- de, derde en vierde klasse van het zaterdagvoetbal, waarbij de nadruk ligt op de derde klasse.” Van de Velde en zijn zwager pakten maar meteen door en begonnen op 7 oktober met de SO II-opleiding, waarbij ze na sla- gen tot en met de eerste klasse mogen fluiten. Momenteel gaat zijn ‘werkterrein’ vooral tot mid- den-Zeeland. ,,Ik vind het fijn dat daar bijna niemand me kent en daar met nieuwe mensen in aan- raking kom.” Samen met De Meyer spart hij tegenwoordig dus over scheids- rechterslooplijnen. Diagonalen lopen? ,,Nee, dat is ouderwets hè. Nu moet je een zogenaamde S lopen. Voordeel voor mij is dat ik het spelletje aardig kan lezen.” Danny van de Velde van trainingspak tot scheidsrechterskloffie bij vv Terneuzen Drie generaties bij vv Hoofdplaat foto: Camile Schelstraete geboren, en hij ging vanaf zijn vijfde jaar met vader Theo mee naar de voetbal. Rudi belandde – ook op veertienjarige leeftijd – in het eerste elftal van Hoofdplaat. Net als vader Theo heeft hij de Zeeuwse selecties mogen door- lopen. Na zijn voetbalcarrière is Rudi als trainer verdergegaan. Biervliet, Philippine, Aarden- burg, Sluis en Breskens hebben van zijn trainerskunsten kun- nen genieten. ,,In de periode tussen Sluis en Breskens ben ik al eens trainer geweest van Hoofdplaat. Nu ben ik blij dat ik dit weer mag zijn”, zo vertelt de middelste Cornelis. Marvin (27) is van de derde generatie. In Rudi treft hij zo- wel zijn oom als zijn trainer. In zijn jeugdjaren speelde Mar- vin Cornelis bij VV Terneu- zen, waar hij op hoger niveau kon acteren. Na zijn tijd bij de rood-zwarten keerde hij terug naar Hoofdplaat, waar hij tot op heden nog steeds actief is in het eerste elftal. Alle drie de generaties zijn het over één zaak meer dan eens, legt Rudi Cornelis uit. ,,Het ni- veau en de betrokkenheid is niet meer te vergelijken met vroeger. Dit komt natuurlijk door werk, studie en privéza- ken. Doordat Hoofdplaat in de vijfde klasse veel ploegen uit Brabant tegenkomt is het heel moeilijk om een rol van beteke- nis te kunnen spelen.”