23 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Hypotheekadvies dat staat als een huis www.M2hypotheken.nl Vrijwilligerswerk bij Jong Ambon zit Sander Laisina als een warme jas MIDDELBURG – De handen uit de mouwen steken is Sander Laisina als vrijwilliger niet vreemd. Al vele jaren is hij in allerlei verschillende rollen betrokken bij voetbalclub Jong Ambon. Hij voetbalt er nog altijd zelf bij zondag-2, maar inmiddels is hij er ook meerdere avonden per week én op zaterdag altijd te vinden, als onder andere materiaalman voor het eerste elftal. “Ik vind het een geweldige vereniging en het voelt ook als een tweede thuis. Ik heb hier in de jeugd gevoetbald en nu bij de senioren speel ik nog altijd bij het tweede elftal op zondag. En op zaterdag ben ik als materiaalman bij het eerste elftal betrokken. Leuk om te doen en om op zo’n manier mijn steentje te kunnen bijdragen voor de club. Vorig seizoen was ik ook nog regelmatig assistent-scheidsrechter bij het eerste, maar dat doe ik dit jaar niet meer. Nu houd ik me op de trainingsavonden en op zaterdag bezig met de materialen. Zorgen dat de ballen opgepompt zijn, dat de materialen voor de trainer klaarliggen en de tenues van de spelers gewassen zijn en gereedhangen.” Laisina (45) is al lid sinds zijn jongste jeugd en vanaf de tijd dat Jong Ambon nog speelde aan de Kruitmolen in Middelburg. Ook trainde hij verschillende jeugdteams en voetbalde hij zelf tot enkele blessures aan knie en lies ervoor zorgden, dat hij de voetbalschoenen tijdelijk moest opbergen. “Dat was jammer, maar ik heb in die jaren wel altijd geprobeerd om de binding met de club te houden en me dan op andere manieren in te zetten. Onder meer dus door wat extra vrijwilligerswerk op me te nemen, want er zijn voldoend taken die je kunt doen in mijn ogen. Vele handen maken licht werk en dat zorgt er ook voor dat een vereniging kan blijven draaien.” De materiaalman komt graag op de club en heeft ook een duidelijke reden waarom. “De sfeer die er heerst is in mijn ogen uniek. Het is een hechte vereniging met heel veel waardering voor elkaar en de rol die eenieder er vervult. Het respect ook voor met name de oudere leden is hier ongekend hoog. Toen Paul Telussa me als trainer van het eerste elftal vroeg of ik materiaalman wilde worden…. Ik was zo trots op de vraag dat ik direct toezegde en tot op de dag van vandaag nog geen seconde spijt van gehad.” De club Jong Ambon heeft voor Laisina een speciale plek in zijn leven en zal hij dan ook nooit kunnen verlaten om elders heen te gaan. “Zeker niet nee. Daarvoor is de club me te dierbaar. Ik doe hier mijn ding, krijg de vrijheid van de mensen om mijn rol op mijn eigen manier in te vullen. De band met de trainers en spelers is ook goed. Je bent voor hen toch ook een soort vertrouwenspersoon en dat vind ik wel mooi. Ik ben van nature ook wel een open en behulpzaam persoon, dus deze taak als materiaalman past in die zin ook goed bij mij. Ik sta altijd wel klaar voor de mensen als ze een vraag hebben en de waardering die ik er voor terugkrijg voel ik ook. Dat in dit kader de voorzitter aangaf om mijn verhaaltje eens te laten vertellen als vrijwilliger binnen de club, dat is ook een vorm van dankbaarheid en dat waardeer ik enorm.” WESTKAPELLE – Bij een dorpsclub een meisjes- of vrouwenteam hebben dat is niet zo vreemd, maar dat op een relatief klein dorp zoals Westkapelle de aanwas bij meisjes én bij de vrouwen blijft groeien, dat is wel uniek, althans dat zegt trainer Michael Dekker. ‘Het zegt veel over de sfeer dat er zóveel meiden en dames zich bij De Noormannen aansluiten. Prachtig voor de club én ook goed voor de continuïteit. ‘Het zegt veel over de sfeer dat zoveel dames uit Westkapelle hier voetballen’ Dekker (60) is inmiddels alweer bezig aan zijn zesde seizoen als trainer van Vrouwen 1 bij De Noormannen, nadat hij een kort uitstapje had bij SV Walcheren. Daarvoor was hij bij de jeugd binnen De Noormannen actief. “En een groot aantal meiden zijn de afgelopen jaren doorgestroomd en nu zijn nu actief bij de dames, terwijl die groep nog altijd groeit. Dat is gewoon prachtig en volledig de verdienste van de vrouwen zelf. De sfeer die er heerst is fantastisch en dat gaat dan toch als een lopend vuurtje rond. Het is een grote gezellige groep waarin ook best wat leeftijdsverschil zit, maar die gaan toch perfect met elkaar om. En dan niet alleen op het veld, maar ook erbuiten. Dat is mooi om te ervaren en daar willen steeds meer dames en meiden bij horen.” Soms valt eens eentje weg en komen er anderen voor terug, voor Dekker is het elk seizoen weer een nieuwe uitdaging om er een team en leuke groep van te maken. “Dat is voor mij het allerbelangrijkste, dat er vooral veel plezier is. Plezier in het spelletje, tijdens de trainingen en ook met elkaar tussen de trainingen en wedstrijden door. Maar daar waken ze zelf ook wel voor, want dat doen ze fantastisch als groep. Maar ook de rest van de begeleidingsstaf doet daar aan mee. De leider Gerbert van Sighem is al vanaf het allereerst begin bij de dames betrokken en een soort vaderfiguur geworden door de jaren heen. Prachtig dan van dichtbij ook mee te maken in elk geval.” In het verleden heeft Dekker ook de C-jeugd en B-junioren getraind, maar toch maakte hij de overstap naar het meiden- en damesvoetbal. “Dat was in het begin best wel een omslag, zowel in benadering als cultuur. Maar als je er eenmaal aan gewend bent, dan is het echt geweldig om ermee te werken en te trainen. Je legt de lat wel iets minder hoog, wat ook moet passen bij de spelersgroep waarmee je werkt. Als je dan ziet dat ze plezier hebben in wat ze doen, dan geeft dat mij als trainer ook energie en voldoening.” Dat het damesvoetbal binnen De Noormannen als volwaardig onderdeel wordt gezien, dat blijkt wel uit de speciale commissie die er bij de derdeklasser is samengesteld. “Dat zegt wel iets, waarbij wordt gekeken om het dames- en meidenvoetbal zo goed mogelijk te vertegenwoordigen. En om ook richting de toekomst ervoor te zorgen dat het blijft bestaan en op peil blijft. Dat doen we overigens vrij aardig, want de groep is inmiddels behoorlijk groot. Helaas net te weinig om twee teams samen te stellen, maar wie weet komt dat moment ooit nog wel.” Het damesteam komt uit in de vijfde klasse, waar het de laatste jaren prima bovenin meedraait. “Dat is ook een niveau dat prima past bij deze groep. Daarop hopen we ook dit seizoen weer in de competitie. Als dat lukt is het prima. Er komt ook steeds meer publiek, want we spelen voor het eerste elftal en dan zie je dat de spelers en ook steeds meer supporters naar de dames komen kijken. Dat is leuk en zegt ook wel iets over de betrokkenheid. Mooi om dat proces te zien groeien en dat maakt me best een beetje trots.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=