17 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Vrijblijvende waardebepaling? www.M2makelaars.nl ‘Mijn maatschappelijke stage was zo leuk dat ik trainer ben gebleven’ Meerman hoopt blessurevrij te blijven en weer vaste waarde te worden bij Veere VEERE – Blessureleed zorgde vorig seizoen bij Menno Meerman (26) ervoor, dat hij niet alles heeft kunnen spelen bij zijn club v.v. Veere. De ploeg handhaafde zich in de derde klasse van het zaterdagvoetbal en hoopt dat ook komend seizoen weer te realiseren. ‘Dan hoop ik daaraan meer mijn bijdrage te kunnen leveren dan dat ik vorig seizoen heb kunnen doen’, zegt de middenvelder. De eerste schreden op de groene grasmat die zette Meerman overigens niet bij Veerse formatie, maar bij v.v. Arnemuiden. “Ik heb daar de gehele jeugd doorlopen en ben toen in het tweede elftal terecht gekomen. Een stap richting het eerste zat er voor mij helaas niet in, dus heb ik de keuze gemaakt om elders voor mijn kans te gaan. Dat werd dus Veere en van die overstap heb ik nog geen moment spijt gehad.” Inmiddels is de middenvelder alweer zes seizoenen actief op Sportpark Bieweg en zal dat naar alle waarschijnlijkheid nog wel enkele jaren blijven. “Ik bekijk het wel van jaar tot jaar, maar ik hoop wel zo lang mogelijk te kunnen blijven voetballen. Ik behoor, net als een groep wat oudere spelers, inmiddels tot de ‘harde kern’ in de selectie. We spelen al flink wat jaren bij elkaar en dat bevalt nog steeds erg goed. Ik voel ook hier zeker de waardering voor mijn inbreng, terwijl ik het leuk vind om eens een bardienst te draaien of wat jeugdwedstrijdjes te fluiten. Je steentje bijdragen vind ik ook belangrijk.” Vanuit de jeugd is er jammer genoeg vooralsnog weinig aanwas dat doorkomt naar de selectie. Ook niet de eerstkomende jaren. “Dus is het zaak om de boel zo lang mogelijk bij elkaar te houden. Die intentie is er ook wel, maar het is afwachten wat er gebeurt als er oudere jongens besluiten om te stoppen of in een lager elftal te gaan spelen. Vooralsnog is dat niet aan de orde en gaan we vol overtuiging dit nieuwe seizoen in.” Waar Veere vorig jaar het seizoen erg sterk begon, daar kende de ploeg een terugval en eindigde het op de tiende plek. Een plaats net buiten de ‘gevarenzone’ en dus handhaving, dat was volgens Meerman het maximale. “Handhaving was ook de doelstelling en dat is dit jaar onveranderd. Dat wordt wel pittig. Vlissingen is erbij gekomen en met Serooskerke en s-Heer Arendskerke twee degradanten uit de tweede klasse. De linkerrij is daardoor wel sterker geworden, dus ik denk dat we ons moeten richten op de top van de rechterrij. Als ons dat lukt, dan hebben we het uitstekend gedaan.” Oude voetbalshirts en trainingsmaterialen een nieuwe en zinvolle bestemming geven, dat komt steeds vaker voor. Clubs die hun wedstrijdshirts doneren aan stichtingen of hulporganisaties, het is een geste die ook v.v. Serooskerke onlangs deed. Drie grote dozen vol met voetbaltenues werden geschonken aan Stichting Talokoto. Serooskerke doneert shirts aan Stichting Talokoto voor voetballers in Gambia SEROOSKERKE – Min of meer per toeval kwamen mensen van de voetbalclub in contact met Ducie Hanemaaijer van Stichting Talokoto Nederland. Het belangrijkste doel van de stichting, die al sinds 2012 bestaat, is het bouwen, inrichten en starten van een tehuis voor gehandicapte kinderen en wezen in Talokoto, een dorp van 1600 inwoners in het zuiden van Gambia. Ducie woont zelf in Serooskerke en is binnen Talokoto verantwoordelijk voor de sponsor-kindcontacten. Een secundair doel is om de lokale gemeenschap te ondersteunen. “En dat doen we in de ruimste zin van het woord, dus alle materialen die mensen hier in Nederland kunnen missen en ook financiële ondersteuning zijn van harte welkom. Bovendien kunnen mensen ook zelf persoonlijk een kind financieel sponsoren of ondersteunen.” “We waren overigens enorm verrast door de vraag vanuit de voetbalclub of we wat met hun oude shirts, broekjes, trainingsjassen en ballen konden doen. Het antwoord was natuurlijk volmondig ‘JA!’ Daarop zijn de dozen direct op de boot gegaan voor transport richting Gambia. In de dorpen is weinig tot niets omhanden en daardoor is voetbal voor velen een ultieme vorm van ontspanning. En nu is het dus zo, dat er voetballers uit twee naburige dorpen voorzien zijn van eigen tenues. Daar waren de voetballers in heel blij mee en ook enorm trots op.” Elk Gambiaans dorpje heeft wel en voetbalclubje, alleen niet iedereen is voorzien van dezelfde kleding of heeft de beschikking over bijvoorbeeld trainingsmateriaal. “Maar nu dankzij deze schenking van Serooskerke hebben we toch een aantal teams van kleding kunnen voorzien, wat ook het speelplezier zichtbaar deed vergroten bij de voetballers. Voor dit soort initiatieven staan we altijd open en mochten er uiteraard nog verenigingen zijn die oude kleding, schoenen of andere materialen hebben die ze niet meer gebruiken, dan sturen we die met veel liefde richting Gambia. Onze slogan is ‘Sharing is Caring’ en dat is precies wat dit soort mooie giften betekent voor ons én de mensen in Gambia. Het materiaal krijgt een tweede leven en een zeer welkome bestemming.” Meer weten over de stichting of over de mogelijkheden om het project te ondersteunen? Kijk dan op: www.talokoto.nl of heb je als club eventueel overbodige sportmaterialen/ kleding en wil je ze schenken? Mail dan naar: sponsorcontact@zeelandnet.nl SEROOSKERKE/VEERE – Het was in het derde schooljaar van de middelbare school dat Olivier Eshuis (24) ergens een maatschappelijk stage moest lopen. Hij koos ervoor om die in de jeugdafdeling van zijn voetbalclub v.v. Serooskerke te doen. En die stage beviel dusdanig, dat hij inmiddels alweer aan zijn zevende jaar als jeugdtrainer is begonnen. Zelf voetballen doet hij overigens ook nog altijd, zij het niet meer prestatief. “Ik heb een aantal jaar meegetraind bij de tweede selectie, maar was slechts vierde keeper. Toen ik het trainen bij de jeugd écht ontdekte vond ik dat zo leuk, dat ik dat de voorrang ben gaan geven. Nu train ik zelf niet meer, maar speel alleen op zaterdagen mijn wedstrijden in het vijfde elftal bij Serooskerke. Daarnaast ben ik trainer van de JO11-2. Die combinatie is prima te doen en dat geeft me veel voldoening.” Waar Eshuis het meeste van geniet, is het werken met de jonge spelers. “Ze dingen aan- en bijleren die je dan op een gegeven moment tijdens de wedstrijden terugziet, dát is het allermooiste. Ze zijn ook allemaal erg leergierig en dat is extra leuk. Ze willen heel graag en komen met veel plezier naar de trainingen toe. Als je ze dan met een glimlach van het veld ziet stappen, dat is het mooiste moment voor mij als jeugdtrainer. Die mannetjes van een jaar of tien is echt een geweldige leeftijd, allemaal ruwe diamantjes die je stukje voor stukje probeert een beetje bij te slijpen.” Waar hij al op zijn vijftiende als trainer bij Serooskerke begon, daar stopte op zijn negentiende even tijdelijk vanwege een studie in Tilburg. Maar na drie jaar kreeg hij voor het begin van vorig seizoen van een collega-trainer bij de jeugd de vraag of hij niet wilde terugkeren. “Het begon eigenlijk wel weer te kriebelen en heb toen een gesprek gehad om weer als jeugdtrainer de draad op te pakken. En ik merk wel dat het wat energie kost, maar dat ik er ook veel voor terugkrijg. Het is iets wat ik denk ik niet snel meer kan missen.” Dat het nu binnen de SJO Serooskerke/Veere is en niet meer puur bij zijn eigen club Serooskerke, dat maakt hem overigens weinig uit. “Helemaal niet zelfs. Iedereen is er nu wel aan gewend. Het is alleen dat je nu ook een keertje richting Veere moet en de wedstrijden ook deels daar speelt. Maar verder maakt het geen verschil. Puur kijkende naar de toekomst was het ook een onvermijdelijke ontwikkeling om een SJO op te starten bij beide clubs. Voor de spelertjes is het overigens ook totaal geen issue, die weten niet beter en zo hoort het ook te zijn.” Met zijn team komt Eshuis nu uit in de vierde klasse en gaat hij voor het eerst met een ranglijst spelen. “Tot en met de JO10 was daar vanuit de KNVB geen sprake van. “Toen speelden we wedstrijden maar kende de competitie geen ranglijst. Dat is nu vanaf de JO11 wel het geval, al is dat niet belangrijk. Het gaat vooral om plezier in de eerste plaats en het feit dat jongens zichzelf ontwikkelen. Van de groei die deze talenten doormaken, daaruit haal ik de meeste voldoening.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=