23 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M WESTKAPELLE – Blessures en ook wel wat coronagevallen. Het zorgt er dit seizoen bij De Noormannen in grote mate voor, dat de spoeling qua keuzes voor trainer Lennard Kerkhove. En hetmaakt dat De Noormannen meer dan ze lief is naar onder moet kijken. Dat beaamt ookmiddenvelder Emiel Minderhoud, die desondanks hoopt (en er ook vanuit gaat) dat zijn ploeg derdeklasser blijft. “Tot op heden loopt het verre van gewenst en zéker niet gesmeerd als je naar onze prestaties kijkt. Het is óf winnen óf verliezen en dat laatste helaas meer dan we zouden willen. We hebben, als iedereen fit is, absoluut een selectie die voldoende kwaliteit heeft om in deze klasse te kunnen meedraaien. Alleen is de spoeling erg dun…” Ook Minderhoud (19) zelf ontkwam niet aan het blessurespook, want in de wedstrijd tegen GPC eind maart moest de middenvelder zichzelf met een achillespeesblessure laten vervangen en kreeg hij er ook nog corona bovenop. “Dat die twee Emiel Minderhoud hoopt met De Noormannen derdeklasser te blijven tegelijk kwamen, dat was dan wel weer een meevaller bij een sportieve tegenvaller natuurlijk. Hopelijk herstelt het allemaal snel en kan ik weer aansluiten bij de groep. We zitten in een fase dat we iedereen goed kunnen gebruiken.” De inwoner van Westkapelle begon als klein jochie bij De Noormannen en speelde ook nog drie seizoenen bij Zeelandia Middelburg. Twee seizoenen in de JO19 en een jaar bij het tweede elftal van de Middelburgse ploeg, momenteel koploper in de 3e Klasse A. “Het kostte me best veel tijd om voor trainingen en wedstrijden heen en weer te pendelen. Bovendien wilde ik graag zo hoog mogelijk spelen en dacht ik daarop veel meer kans te hebben bij De Noormannen. Daarom ben ik vorig seizoen teruggekeerd. Alleen was het toen wel zuur, dat na drie wedstrijden het seizoen erop zat vanwege corona. Dit jaar heb ik wel een basisplek weten te veroveren en heb ik toch al heel veel speelminuten gemaakt, dus de keus is achteraf een goeie gebleken.” Hoe het seizoen gaat eindigen, dat durft hij niet te voorspellen. “Daarvoor hebben we simpelweg teveel en te vaak wisselingen in het elftal. Het maakt dat het lastig is om automatismen te kregen en dat zie je terug in ons veldspel. Ik probeer gewoon elke wedstrijd dat ik speel Hypotheekadvies dat staat als een huis www.M2hypotheken.nl mijn steentje bij te dragen richting lijfsbehoud. Daarin heb ik wel vertrouwen dat dit ons uiteindelijk gaat lukken. Daarvoor hebben we dan toch genoeg kwaliteit in de spelersgroep.” richting de toekomst is het nog ongewis of Minderhoud, die overigens ook als aanvaller uit de voeten kan, komend jaar nog actief is op Sportpark Prelaat. “Ik ga volgend schooljaar Filosofie studeren aan de Hogeschool Utrecht. Dus dan ben ik wel afhankelijk hoemijn lesdageneruit komen te zien. En of het dan ook haalbaar blijkt om heen en weer te reizen naar Zeeland. Of ik dan bijvoorbeeld doordeweeks kan trainen in Utrecht en in de weekenden bij De Noormannen kan spelen. Maar daarvoor is het allemaal nog veel te vroeg. Het draait vooral om nu en dan zet ik me sowieso tot het eind van dit seizoen vol overgave in om in het restant die handhaving te bewerkstellingen. Want dat is nu het enige wat telt.” MIDDELBURG – Het seizoen voor Jong Ambon in de 4e Klasse A van het zaterdag is sportief nog niet waarop men hoopte. Maar al het sportieve valt inhetnietbij hetverliesvantweeAmbon-clubmensen. Hetoverlijden van erelid, vrijwilliger en jeugdtrainer August Latumeten en van ouddoelman, hoofdsponsor én keeperstrainer Wilfred Vreeke trof de club in het hart. ‘Ze laten hier bij Jong Ambon een enorme leegte achter.’ Ron Telussa, Willem de Jong, Jim Pentury, Jannes Soumokil en Noes Taniwel vertellen over de beide clubmensen met liefde, respect, bewondering, maar vooral toch ook met een glimlach. “Wilfred was een Ambonees die was geboren met de verkeerde huidskleur. Hij is in 1986 van MV & AV Middelburg naar ons gekomen om nooit meer weg te gaan. En als hij niet dat noodlottig ongeval had gekregen, dan was nog altijd ‘één van ons’ geweest. Een geweldige kerel met een heel groot hart”, zeggen Willem de Jong en Jannes Soumokil. Jim Pentury vult aan: “Zijn trip met de club naar de Molukken deed hemzoveel dat hij terugkwamnaar Nederland met maar één doel. Een omhelzing van een klein meisje had hemzo geraakt, dat hij wat wilde doen voor de kinderen daar. Hij wilde geld inzamelen. Dat werd dus het event ‘Rit en Rock voor de Molukken’. Sinds 2006 organiseerde hij jaarlijks de motorrit waardoor hij ook landelijk binnen de Molukse gemeenschap bekend werd.” Van overal kwamen de bikers naar zijn rit in Middelburg toe. “Dat begon de eerste keer met een man of veertig, maar op het laatst waren dat er tien keer zoveel! Elk jaar opnieuw zette hij, samen met veel van ons de schouders eronder om geld in te zamelen. Hij vormde, mede ook via zijn winkel Brammetje Dump, en later BD Store, een brug tussen culturen en gemeenschappen. Zo heb ik hem ooit een keer uit de brand geholpen toen hij iemand zocht in zijn winkel om schaatsen te slijpen. Stond ik daar in het magazijn als Molukker, die nog nooit in zijn leven met die dingen op ijs had gestaan, schaatsen te slijpen! Je had de gezichten van sommige klanten moeten zien. Hi- -la-risch! We hebben daar samen vaak om gelachen. Het was een gouden vent”, zegt De Jong. Ook Noes Taniwel heeft warme herinneringen aan ‘Pede’. “Altijd wanneer we hier gingen spelen en de speaker las de opstellingen voor, dan spraken ze alleen ‘Vreeke’ goed uit. Tot we een keer tegen een Molukse ploeg speelden in Assen. Al onze namen werden foutloos opgelezen, behalve….. ‘Wilfried Friek’! Iedereen bij ons ging stuk en had de slappe lach. Dat gezicht vanWilfred, dat vergeet ik nooit meer haha.” ‘Oom Agus’, was een goede vriend van Wilfred én van het vijftal. Hij overleed een paar uur na het zware ongeval van Vreeke, die uiteindelijk zelf twee dagen later aan zijn zware verwondingen bezweek. Een bizarre en trieste speling van het lot. “Agus was gewaardeerd lid van de klusploeg, meer dan veertig jaar lid van Jong Ambon, erelid én jeugdtrainer. Dat zij zo plots en kort na elkaar overleden zijn… Dat is nog altijd onwerkelijk voor iedereen”, aldus Pentury. Ron Telussa vult hem aan: “Motorrijden was ook een grote passie van Agus en toen hij niet meer op de motor reed, was hij erg betrokken bij de organisatie van de Motorrit voor de Molukken. Dus ook op vlak zullen beiden node worden gemist. Wilfred en Agus waren zowat vier handen op één buik en als je ze dan alle twee zo kort op elkaar kwijtraakt. Dat raakt iedereen, maar we zullen er hier met z’n allen alles aan doen om de herinnering aan hen levend te houden!!” ‘Wilfred ‘Pede’ Vreeke en ‘Oom Agus’ Latumeten laten enorme leegte achter’
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=