VoetbalJournaal Walcheren, najaar 2021

R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 26 “Ik heb er enorm hard voor moe- ten knokken. We hebben een heel goede selectie met veel goede spelers. Vorig seizoen moest ik aan alles wennen en kwam ik ook vooral fysiek nog veel tekort. De oudere en ervaren spelers zoals Khalid El Hattach en Hoessein Bouzambou hebben me veel daarin geholpen. En ik heb me hun aanwijzingen ter harte ge- nomen. Ben ermee aan de slag gegaan en dat heeft ertoe ge- leid dat ik nu basisspeler ben ja. Daar ben ik enormblij mee en ook trots op.” Maar wie nu denkt dat de mid- denvelder nu achterover gaat leunen en het wel prima vindt, die heeft het mis. “Zeker niet! Dat zou erg zonde zijn. Ik krijg nu volop kansen en het vertrouwen van de trainer. Maar ik ben nog superjong en wil me vooral nog in alles verder ontwikkelen. Dan is er geen betere leerschool dan dat te mogen doen in een team met zoveel ervaren spelers om me heen. Ik heb al zoveel ge- leerd en elke training is voor mij weer een prachtigmoment om te groeien.” Waar hij in de jeugd vooral graag de actie maakte, daar is hij er al achter gekomen dat dit bij de se- nioren niet altijd de beste keuze is. “Dat klopt wel. Ik heb daardoor al geregeld flinke duels moeten uitvechten en dat is niet waar mijn kracht ligt. De trainer en ook de ervaren spelers proberen me daarin wel goed te sturen zodat ik sneller mijn bal moet spelen. Nu werk ik daar ook hard aan en dan kan ik ook veel makkelijker uit de duels blijven.” Dahraoui had binnen de jeugd- teams waarin hij speelde altijd een offensieve rol op het mid- denrif, maar in het eerste elftal speelt hij vooral controlerend op ‘zes’. En dus meer in de rug van zijn neef en aanvoerder Khalid El Hattach. “Dat is voor mij een prima positie om mezelf door te ontwikkelen, maar natuurlijk ben ik gewend om op de ‘tien’ te spe- len. Ik ben echter al blij met alle minuten die ik nu op deze leeftijd al krijg en mag maken. Dus het is prima zo voorlopig. Maar in de “Zonder meer! Die had ik even niet zien aankomen. Maar natuur- lijk wel erg leuk. Ik ben er ook enorm trots op. VC Vlissingen is altijd mijn club geweest en ge- bleven. Ik ben op mijn negende hier lid geworden Tussentijds wel even kort weggeweest. De rest van de jaren ben ik echt wel altijd een actief lid gebleven en heb in al die jaren bij de VCV veel prachtige momenten meege- maakt.” Eén van de memorabele zaken was zeker het 100-jarig be- staan van de club in 2016, waar- voor het oud-bestuurslid een prachtig jubileumboek maakte. Hij was verantwoordelijk voor het totale proces, en stak er een karrenvracht aan vrije uren in. “Dat was echt een gigantische klus, maar ook schitterend om te doen tegelijk. Al die mensen ontmoeten, al die foto’s weer zien. Alle herinneringen die weer bovenkwamen bij ieder- een. Dat gaf vrolijkheid en een brok emotie tegelijk. Ik heb wel even een traantje weggepinkt toen ik uiteindelijk na het druk- proces het eerste boek uit een doos pakte en doorbladerde…” De boeken gingen grif over de toonbank en zijn nu in het bezit van verzamelaars, leden én ook oud-leden die over binnen- en buitenland zijn uitgewaaierd. “Dat is toch mooi! Dat mensen het boek kunnen waarderen en er nu een prachtig naslagwerk ligt van een eeuw lang Vlissingen.” Lindenberg was jarenlang be- stuurslid bij de club en heeft in alle jaren dat hij aan de Irislaan Jeugdige Amran Dahraoui heeft hard gewerkt voor zijn plek bij VC Vlissingen Kees Lindenberg enorm trots op zijn benoeming tot erelid bij VC Vlissingen VLISSINGEN–Hetwasvoor de 17-jarigeAmranDahraoui vorigseizoenvooral een jaar vanwennen en blij zijnmet de speelminuten die hij kreeg. Hij moest wennen aan het voetballen bij de senioren, aan het fysiekere spel en aan het spelen met de druk om met VC Vlissingen te promoveren. Dit seizoen heeft het talent zichzelf echter in de basis geknokt in het elftal van Thomas Ragut. VLISSINGEN – Blij verrast was Kees Lindenberg toen hij tijdens de Algemene Leden Vergadering in juli jl. door het bestuur werd benoemd tot erelid bij VC Vlissingen. Nadat hij drie jaar geleden ook al ‘Lid van Verdienste’ werd bij zijn club, kwam deze nieuwe eretitel als een heuse verrassing. Vrijblijvend hypotheekadvies www.M2hypotheken.nl komende jaren wil ik wel probe- ren om mezelf uiteindelijk toch te kunnen nestelen in het team op mijn favoriete positie.” Voorlopig geniet hij volop van het weer wekelijks op het veld te kunnen staan en eindelijk met VC Vlissingen te kunnen strijden voor die felbegeerde promotie. “Daar hikt het team al enkele jaren te- genaan. We willen de stap maken, maar steeds kwam er een kink in de kabel. Nu kunnen we hopelijk laten zien waartoe we in staat zijn met dit elftal. De titel, maar in elk geval promotie dat moet het eni- ge doel zijn om voor te strijden. Dat zou wel heel gaaf zijn. En als ik daar dan als basisspeler een mooi aandeel in kan hebben, dan pas ben ik tevreden.” inmiddels een vaste gast is op tal van manieren zijn handen uit de mouwen gestoken. “Het samen met andere vrijwilligers kunnen bijdragen aan het goed functioneren van de vereniging is voor mij altijd een belangrijke motivatie geweest om me voor de VCV in te zetten. We hebben hele mooie jaren gekend met een grote sterke VCV. Nu is de club heel wat kleinschaliger, maar voor mij nog steeds de moeite waard om lid van te zijn en me voor in te zetten.” Ook nu de club is terug te vinden op het laagste niveau in het za- terdagvoetbal. Een stap die hij heel goed kon begrijpen. “We hebben hier natuurlijk altijd op een hoog niveau gevoetbald, zelfs tot het betaalde voetbal aan toe. Maar de stap naar de zaterdag was in mijn ogen wel verstandig. Het is alleen jam- mer dat we door corona nog niet naar een hoger niveau zijn kunnen doorstoten. Want ik vind dat we minimaal op tweede of eerste klasse-niveau actief moeten zijn als VC Vlissingen. Maar eerst is het zaak om uit die vierde klasse te promove- ren. Daar heb ik wel vertrouwen in, maar we moeten het toch maar even doen.” Dat de tijd van weleer niet meer terugkomt, daar is het Vlis- singse erelid zich heel erg van bewust al hoopt hij dit seizoen wel weer op een feestje. “Met zeventien bussen naar Velsen om een bekerwedstrijd tegen Telstar te spelen én te winnen met 0-2… Dat was voor mij de meest memorabele Vlissin- gen-ervaring ooit. Daarna te- rug en feesten bij de Raaijberg in Bergen op Zoom. Onvergete- lijk! Hopelijk hebben we dit sei- zoen ook weer iets te vieren bij de club. Dat zou na die corona- jaren ook wel weer eens leuk zijn. En reken maar dat ik er dan bij zal zijn.”